UITZET GLASAAL GEEN BIJDRAGE AAN HERSTEL
Gevonden op de site van Sportvisserij Nederland
Groet,
Peter
(Veghel)
Evenals met de Europese aal het geval is, baart de stand en trends van de Amerikaanse aal (Anguilla rostrata) grote zorgen. Herstelprogramma’s en maatregelen zijn in de VS en Canada in ontwikkeling en uitvoering. Een van maatregelen om de hoeveelheid uittrekkende schieraal te vergroten, betreft het vangen en elders uitzetten van jonge aal.
Ook de Europese Aalverordening schrijft bijvoorbeeld voor om 60% van het aanbod aan jonge aal tot 12 cm te gebruiken voor uitzettingen. Een belangrijke vraag betreft het rendement van dergelijke uitzettingen. Ofwel: wat draagt het effectief bij aan herstel van de aal?
Met behulp van gemerkte alen, hebben Canadese onderzoekers hierover een beter beeld gekregen. In het gebied van het Ontario-meer en de St. Lawrence rivier, werd aangekochte glasaal gemerkt en uitgezet (S-alen; stocked). De glasaal was afkomstig van een vangstation op 1.000 km afstand. Ook werd van nature in het stroomgebied nog optrekkende jonge aal gemerkt (W-alen; wild).
Na een aantal jaren werden alen uit de beide groepen terug gevangen als schieraal. Lengte, gewicht, vetgehalte en geslacht werden bepaald, waarna deze gegevens voor beide groepen statistisch met elkaar werden vergeleken. Er kwamen opvallende verschillen naar voren.
• S-schieren waren gemiddeld jonger en kleiner, hadden een hogere groeisnelheid, een lager lichaamsgewicht en lagere vetgehalten dan de W-alen.
• Het lichaamsvet levert zowel de energie voor de lange paaitrek als bouwsteen voor de eieren. Geen enkele S-aal had echter een voldoende vetgehalte voor beide functies.
De onderzoekers beoordelen de S-alen dan ook minder tot ongeschikt ( ‘fit’) voor voortplanting. De bijdrage aan aalherstel door vangen, transport over grote afstand en uitzetten van jonge aal is op basis van dit onderzoek mogelijk nihil. Het is denkbaar dat uitzettingen van glasaal in hetzelfde stroomgebied als hun vangplaats zou kunnen leiden tot betere resultaten. Het Canadese onderzoek plaatst echter vooralsnog grote vraagtekens bij het rendement van uitzettingsprogramma’s met ‘vreemde’ glasaal.
Bron: Couillard, C.M. et al. (2014). Assessment of fat reserves adequacy in the first migrant sliver eels of a large-scale stocking experiment. N. Am. J. Fish. Manag. 34: 802-813.
Groet,
Peter
(Veghel)
Evenals met de Europese aal het geval is, baart de stand en trends van de Amerikaanse aal (Anguilla rostrata) grote zorgen. Herstelprogramma’s en maatregelen zijn in de VS en Canada in ontwikkeling en uitvoering. Een van maatregelen om de hoeveelheid uittrekkende schieraal te vergroten, betreft het vangen en elders uitzetten van jonge aal.
Ook de Europese Aalverordening schrijft bijvoorbeeld voor om 60% van het aanbod aan jonge aal tot 12 cm te gebruiken voor uitzettingen. Een belangrijke vraag betreft het rendement van dergelijke uitzettingen. Ofwel: wat draagt het effectief bij aan herstel van de aal?
Met behulp van gemerkte alen, hebben Canadese onderzoekers hierover een beter beeld gekregen. In het gebied van het Ontario-meer en de St. Lawrence rivier, werd aangekochte glasaal gemerkt en uitgezet (S-alen; stocked). De glasaal was afkomstig van een vangstation op 1.000 km afstand. Ook werd van nature in het stroomgebied nog optrekkende jonge aal gemerkt (W-alen; wild).
Na een aantal jaren werden alen uit de beide groepen terug gevangen als schieraal. Lengte, gewicht, vetgehalte en geslacht werden bepaald, waarna deze gegevens voor beide groepen statistisch met elkaar werden vergeleken. Er kwamen opvallende verschillen naar voren.
• S-schieren waren gemiddeld jonger en kleiner, hadden een hogere groeisnelheid, een lager lichaamsgewicht en lagere vetgehalten dan de W-alen.
• Het lichaamsvet levert zowel de energie voor de lange paaitrek als bouwsteen voor de eieren. Geen enkele S-aal had echter een voldoende vetgehalte voor beide functies.
De onderzoekers beoordelen de S-alen dan ook minder tot ongeschikt ( ‘fit’) voor voortplanting. De bijdrage aan aalherstel door vangen, transport over grote afstand en uitzetten van jonge aal is op basis van dit onderzoek mogelijk nihil. Het is denkbaar dat uitzettingen van glasaal in hetzelfde stroomgebied als hun vangplaats zou kunnen leiden tot betere resultaten. Het Canadese onderzoek plaatst echter vooralsnog grote vraagtekens bij het rendement van uitzettingsprogramma’s met ‘vreemde’ glasaal.
Bron: Couillard, C.M. et al. (2014). Assessment of fat reserves adequacy in the first migrant sliver eels of a large-scale stocking experiment. N. Am. J. Fish. Manag. 34: 802-813.
Dit is heel waardevolle informatie. Fuut heeft ook al eens grote vraagtekens geplaatst bij het uitzetten van glasaal die van verre komt. Volgens mij was toen de vraag of deze 'vreemde' glasaal wel terug zou kunnen keren naar hetzelfde gebied. Die vraag hoef nu niet eens meer beantwoord te worden omdat ze daar fysiek niet eens toe in staat zijn gezien de conditie. Misschien wordt zelfs de inheemse populatie wel verzwakt, zou ook nog kunnen. Dit onderzoek toont maar weer eens aan dat SN de enige juiste keuze heeft gemaakt met een totaal meeneemverbod voor aal! Gebruik dit richting de politiek, lobbyen, laat het ze lezen, etc..etc..
Wat maakt een meeneemverbod voor de kleine sportvisser uit als er door het beroep tonnen wordt weggevangen. SN heeft misschien wel goede bedoelingen maar hier treffen ze enkel hun eigen leden mee. En ja, sterker nog, mocht het iets uithalen, dan claimt het beroep wel de snoekbaars, iets wat trouwens de laatste jaren reeds spijtig genoeg zijn ingang heeft gevonden. Achter het net vissen, noemt men dat.
Dat is jammer voor de aal en zeker voor het beroep kan het vispasheld nu eens prudent gebruikt worden?
En laat de palingvisser met de hengel en peur zn gang gewoon gaan.
Als dit ook zou gelden voor de Europeese paling dan is dit erg slecht nieuws. Ik heb eerder al gesteld dat het slepen met die glasaal van elders een excuus zou zijn om ongestraft maar op paling te blijven vissen. De stand lijkt dan namelijk redelijk groot te zijn.
Vergeten wordt dat die stand bestaat uit zowel die uit glasaal van elders afkomstige dieren als uit dieren uit glasaal die op eigen kracht onze wateren heeft bereikt. Die laatsten zijn belangrijk voor de voortplanting en worden dan ook zonder pardon weggevangen.
Ook al zijn er soms wat positieve geluiden te horen over een verhoogde glasaalintrek, het is voor de paling nog steeds enkele seconden voor 12. Helaas laat onze overheid zich leiden door de beroepsvisserij, ze is te laf om uit te gaan van wetenschappelijke adviezen.
Andre en Ben, ook de sportvisserij ving in het verleden tonnen aan paling. Tegen elke 9 kilo paling die het beroep ving, ving de sportvisserij er 2. Dat zijn ook flinke hoeveelheden. Daarom vind ik nog steeds dat SN er goed aan gedaan heeft om dat verbod in te stellen. Als onze overheid zijn verantwoordelijkheid niet neemt, is dat voor ons geen excuus om dan ook maar alles op zijn beloop te laten. Ik sta dan ook volledig achter hetgeen Jaap te melden heeft.
Vriendelijke groet
Fuut
Neem onderstaand bericht er bij wat ook betrekking op de paling heeft. En een en een is twee.
http://www.sportvisserijnederland.nl/sportvissers/actueel/6041/medicijnresten_in_de_waterketen_en_risico_#8217;s_voor_vissen.html
Groet,
Peter
(Veghel)