***It takes two to tango***
Vissen dat doe je beroepshalve of voor de sport. Beroepshalve vissen doet de beroepsvisser, om in zijn levensonderhoud te kunnen voorzien. De sportvisser vist ook, maar voor de hobby. Het gaat niet zozeer om het resultaat, maar veel meer om de handeling. Of beter gezegd het niet-handelen. Gewoon turen naar het dobbertje, gewoon genieten.
Het kan u niet zijn ontgaan dat er tussen die twee manieren van vissen spanningen bestaan. Ik heb mij daarover zeer verwonderd. Ik vroeg mij af hoe dat toch mogelijk is.

Aan de ene kant heb je de hobby en aan de andere kant het beroep. Vergelijk het maar met die timmerman met zijn schaafmachine en zaag en de hobbyist met zijn Black & Deckertje. Die hobbyist maakt die timmerman het leven toch ook niet zuur!
Dat zuur maken doet die hobbyvisser − althans de organisatie die hem vertegenwoordigt − op een heel listige manier. Men slaat een voormalige politicus en staatsman aan de haak, en laat hem vertellen dat er niet meer op paling mag worden gevist. Die voormalige politicus, een zeer integer mens, laat zich kennelijk gewillig voor dat karretje spannen. 'Alleen herstel en absoluut geen paling meer voor de consumptie', riep hij in De Telegraaf afgelopen zomer. Dat dit dan meteen ook het einde is van de paling, daar maalt hij kennelijk niet om. Want hij is een man van de theorie en niet van de praktijk.
Misschien dat wij hem eens moeten uitnodigen om met een beroepsvisser mee te gaan. Zou hij dat durven? Ik heb de man hoog, dus ik denk het wel.

Zoals u begrijpt vind ik met maar een onzinnige situatie, die strijd tussen Sport en Beroep. Soms slaap ik er niet van. Hoe kan het toch dat gezond denkende mensen zo van mening verschillen en de een de ander het beleg op de boterham niet gunt?
Maar gelukkig, sinds eergisteren is bij mij het kwartje gevallen en kan ik weer rustig slapen.

'Het is een kwestie van hoe ver je bent gevorderd op het pad van de evolutie', vertelde een professor voor de radio. 'Je moet je voorstellen', zo zei hij, 'dat de mens al meer dan 2,5 miljoen jaar op deze wereld ronddwaalt. Tot voor kort (relatief gesproken althans) nog als oermens. Het leven was toen nog een ongeordende bezigheid. Ieder voor zich, akelig, beestachtig en kort. Nog maar 2000 jaar geleden kwam daar verandering in. De beschaving kwam en het begin van enige ordening werd zichtbaar. Die periode is ten opzichte van die miljoenen jaren die hieraan vooraf gingen zó kort, dat ons onderbewuste nog steeds op het model van die oermens is ingesteld. Als je goed oplet, dan kun je dat om je heen duidelijk zien. De mensen in ons tijdsgewricht voelen zich snel bedreigd. Bij het minste of geringste steken ze hun middelvinger op, nemen de vechthouding aan of lichten de ander een pootje', aldus die professor.

En nu plotseling begrijp ik het. De sportvisserij in Nederland op de schaal zoals die nu wordt beoefend, dateert van ná de oorlog en is dus nog erg jong. De beroepsvisserij daarentegen wordt al sinds eind negentiende eeuw in georganiseerd verband uitgeoefend. En dan is het met behulp van die professor plotseling alleszins verklaarbaar dat de hengelsport-organisatie reageert zoals zij reageert en handelt zoals zij handelt. Met andere woorden: zij ziet in de beroepsvisserij een bedreiging en zij ziet deze beroepsvisserij liefst zo snel mogelijk verdwijnen. Ook al gaat dat ten kostte van een eeuwenoud beroep en ook al gaat dat ten koste van mensen. Maar ondertussen zitten wij wel met de gebakken peren.

Ons standpunt is dat er voor de paling een duurzaam herstelproces tot stand gebracht moet worden, inclusief het op verantwoorde schaal vangen van paling voor de consumptie. Daardoor kunnen de Nederlanders blijven genieten van een lekkernij, terwijl zij er zeker van kunnen zijn dat er effectief wordt gewerkt aan herstel, juist dankzij dat genieten. Want voor elke kilo geconsumeerde duurzame paling wordt geld in het fonds gestort waarmee het herstel kan worden gefinancierd (zie website Stichitng Duurzame Palingsector Nederland).

Daarnaast menen wij dat de schubvis, en dan name de snoekbaars, niet alleen meer voor de sportvisserij en voor de stroperij op vis mag worden aangewend. De Nederlander heeft er recht op deze bijzonder lekkere vis legaal te mogen consumeren. Degene die daarvoor zorgt, is de beroepsvisser. Een bijkomend voordeel is dat het vangen van snoekbaars de evenwichtige opbouw van het bestand zeer ten goede komt. Het nieuwe kabinet noemt dat 'snoeien doet groeien'. En zo is het.

Dus geen gevecht tussen Sport en Beroep, maar verzoening. Een verzoening die zich kan voltrekken volgens de dialectiek van opnieuw een hooggeleerd iemand. Dat is de dialectiek waarbij de werkelijkheid zich ontwikkelt via de tegenstellingen. Al deze tegenstellingen komen tot verzoening in een hogere eenheid, lees de Visstandbeheercommissie (VBC). Niet door een simpele ontkenning van die tegenstellingen, maar door de tegendelen in een omvattender perspectief te verenigen. Een voorwaarde is dat Sport en Beroep − maar met name eerstgenoemde − daartoe bereid zijn. Want hoe je het ook wendt of keert, It takes two to tango.

15 november 2010
Doede Visser,
voorzitter Combinatie van Beroepsvissers,

Tsja, een mooi verhaaltje hierboven.
Vergeten wordt echter dat de sportvissector niet debet is aan de slechte aalstand. Dus feitelijk ook niet aan het feit dat het beroep nu 3 maanden niet op aal mag vissen. Dat de sportvissector dit nu wel zou moeten compenseren door het beroep meer schubvisvangsten (met name snoekbaars) toe te staan in de VBC's op Rijkswateren (want daarover hebben we het) slaat in principe natuurlijk nergens op.
Rechten zijn nu eenmaal rechten, waarvoor betaald is en wordt en die veranderen niet doordat het met een bepaalde vissoort slecht gaat.

Gezien de datering van dit verhaal is deze brief geschreven alvorens dhr. Doede Visser, door de dioxinepaling perikelen, als voorzitter uit de CvB is gestapt.

Snoukboars,
Naar wie is deze brief geschreven?


Eigenlijk snijden de beroepers zich dubbel in de vingers.

Door hun strijden voor omgekeerde bewijslast, waarbij o.a. restaurateurs de herkomst van de opgediende vis moet kunnen bewijzen geeft het beroep ook zelf minder mogelijkheden tot illegale praktijken. En nu het er op lijkt dat de SN zijn poot stijf houdt met betrekking tot de herverdeling van het schubvisrecht, zich vastpint op eertijds weloverwogen beslissingen van beide partijen, wordt hun bestaansrecht alleen maar meer op de proef gesteld.

Ik ben al meer dan 30 jaar snoekbaarsvisser. Zolang ik roofvis hengelaar ben heeft het beroep onrechtmatig gericht op snoekbaars gevist. Hier werd met een knipoog naar gekeken. Het was een handel waar menigeen een stevig belegde boterham aan overhield. De nettenstropers en de stropende beroepers kruisten elkaars wegen met opgeheven handen. De hengelaars konden ook hun lol niet op. Vangen deed je en dat bijna elke vissesie.

Nu de draagkracht van snoekbaars bestanden in de wateren alsmaar verkleind en er door o.a. controle al veel minder dan voorheen wordt onttrokken, denkt het beroep alsnog recht te hebben op (meer) snoekbaars.
De KRW richtlijnen alleen al doet het snoekbaarsbestand decimeren tot meer visloze hengeldagen.

Ik gun het beroep een goed inkomen. Al zal de pot over minder beroepers moeten worden verdeeld.

Hierbij wil ik graag reageren op het op dit forum door Snoukboars geplaatste en naar ik mag aannemen door de heer D. Visser voorzitter van de Combinatie van Beroepsvissers, geschrevene.

Uit de onderstaande 2 gedeeltes (1e en 2e alinea) blijkt mijn inziens dat de heer Visser niet alleen geen hoge pet op heeft van de sportvisser en sportvisserij, maar dat hij daarnaast geen notie heeft van wat de gemiddelde (snoekbaars) sportvisser op en om het water doet. Ik prijs me dan ook gelukkig dat onze sportvissers-organisaties wel goed op de hoogte zijn van de (werkelijke) inhoud van het beroep beroepsvisser. Overigens is ook een aanzienlijk gedeelte van de sportvisser goed op de hoogte van hetgeen de beroepsvisser doet en laat op en nabij het viswater. Al met al geen goed startpunt om aan de onderhandelingstafel te gaan zitten lijkt me.

“De sportvisser vist ook, maar voor de hobby. Het gaat niet zozeer om het resultaat, maar veel meer om de handeling. Of beter gezegd het niet-handelen. Gewoon turen naar het dobbertje, gewoon genieten.”

“Aan de ene kant heb je de hobby en aan de andere kant het beroep. Vergelijk het maar met die timmerman met zijn schaafmachine en zaag en de hobbyist met zijn Black & Deckertje. Die hobbyist maakt”

Dat er besloten is om een (gedeeltelijk) palingvangstverbod in te stellen en met name te focussen op het herstel van de palingstand, is geen “pesterij” zoals de heer Visser suggereert. Dit besluit is gebaseerd op gedegen onderzoek, waaruit is gebleken dat de paling met uitsterven bedreigd wordt.

Mocht het aangehaalde verhaal van de professor al op waarheid berusten, dan nog loopt de vergelijking in deze tussen sport- en beroepsvisserij ontzettend mank. Dit omdat wij ons beide in “de tijdsbalk” op dezelfde plaats bevinden, en er zodoende op grond van de bevindingen van de professor niet is vast te stellen dat wij als sportvissers(organisaties) anders zouden zijn en handelen dan de beroepsvissers(organisaties).

Ik deel de mening van de heer Visser dat er voor de paling een duurzaam herstelproces tot stand gebracht moet worden. Alleen als uit onafhankelijk onderzoek zou blijken dat het hierbij mogelijk is om daarbij ook nog een geqouteerd aantal kilo’s paling te laten “oogsten” door de beroepsvisserij, zou er overwogen kunnen worden dit toe te staan. Het spreekt hierbij voor zich dat er dan hierbij ook sprake moet kunnen zijn van voldoende controle en handhaving van de regelgeving in deze.

Ook ik ben van mening dat de snoekbaars niet bestemd is voor de stroperij. Ons (alleen)recht voor het vissen op schubvis, waarvoor we als sportvissers destijds de beroepsvissers betaald hebben, zullen we echter nooit weer uit handen moeten geven. Een vorm waarbij de beroepsvissers uit bijvangst een x-aantal kilo’s snoekbaars per hectare vergunningswater mogen oogsten, sta ik niet onwelwillend tegenover. Dit echter alleen als er sprake kan en zal zijn van voldoende controle en handhaving van de regelgeving in deze. Daarnaast zal hierbij dan het gebruik van de aaldogger voor deze “bijvangst” aan banden moeten worden gelegd, of nog beter moeten worden verboden. Natuurlijk heeft de Nederlander er recht op om legaal gevangen snoekbaars te mogen consumeren, persoonlijk en als snoekbaarsvisser zorg ik hierbij echter liever zelf voor een lekker portie snoekbaars. Het legaal en gericht mogen vangen en “oogsten” van snoekbaars door beroepsvissers zal echter nimmer zorgen voor een evenwichtige opbouw van een snoekbaarsbestand. De DOP (Duurzame Oogstbare Productie) zal hierbij op een gegeven moment wellicht het optimum bereiken, en dat is wat de beroepsvisserij wil. De sportvisser zit hier echter niet op te wachten omdat er dan sprake zal zijn van een vangbaar bestand van veel snoekbaarzen tot 55 cm, redelijk wat vissen tussen 55 en 70 en maar een enkele groter dan 70 cm. Door het geopteerde “snoeien” van de beroepsvissers zal zeker de DOP gaan “groeien” maar niet de voor de snoekbaarsvissers van belang zijnde evenwichtige opbouw van jaarklassen. Wellicht is het verstandiger dat de heer Visser – als vertegenwoordiger van de beroepsvissers - en de politiek “snoeien doet groeien” toe gaan passen op de beroepsvisserij, waarbij sanering het toverwoord kan zijn.

Al een aantal jaren hebben de Friese Federatie, Friese hengelsportverenigingen en Friese sportvissers laten zien dat ze water bij de wijn willen doen en zodoende de beroepsvissers snoekbaars te gunnen middels een bijvangstenregeling. Ik wil graag eindigen met “Hij die het onderste uit de kan wil, krijgt het deksel op de neus”.

Ik blijf het altijd een wonder vinden dat we zo bang zijn voor die paar beroepsvissers met hun lobbyisten. Ik gun ze geen 1 snoekbaars. De beroepsvissers in friesland verdienen met paling alleen al meer dan modaal dus waarom die snoekbaars er dan nog bij?

Het geplaatste artikel van Snoukboars is een column van Doede Visser. Deze is van de site van Combinatie van Beroepsvissers gehaald.

Gerrit,

Zoals jij het voorstelt lijkt het allemaal mee te vallen. Je moet echter de ingediende motie door Dijkgraaf, waarbij wordt verzocht alle visrechten weer te verdelen tussen sport en beroep, niet onderschatten. De regerende partijen VVD/PVV en CDA zijn grotendeels samen met de SGP voor deze motie. In aantallen heb je het dan over een meerderheid > 75 v.d. 150. En mocht deze motie ooit aangenomen worden door de kamer, dan zal het een gigantische strijd worden (SN en de federaties) om het schubvis recht (alleen) voor de sportvisserij te behouden.

@ meneer snoukboars.
Inderdaad, snoeien en groeien. We snoeien het beroep en de visstand zal weer groeien. Mooi verhaal, maar we weten zo langzamerhand allemaal dat duurzaam vissen niet aan het beroep besteed is, kijk maar naar de palingstand van vandaag. De sportvisserij is zo langzamerhand veel meer waard in eurootjes dan het beroep. Ook op sociaal maatschappelijk niveau draagt het bij aan onthaasting en genieten van de buitenlucht voor meer dan 1 miljoen individuen. Met alle respect,ik vindt dit vele malen zwaarder wegen dan een mooi oud beroep voor een handjevol beroepsvissers. Snoekbaars kan prima gekweekt worden, dus laat het spul in onze binnenwateren eens met rust en begin een kwekerij. Dat is ook ontwikkeling, net zoals de sportvisserij dat na de oorlog heeft gedaan.

Wouter, wat jij zegt klopt en komt grotendeels door het falen van sportvisserij Nederland. Ze moeten veel meer lobbyen in Den Haag. De hardste schreeuwers krijgen het meeste voor elkaar in de tweede kamer. Zie Greenpeace, Faunabescherming etc. Het is toch op zijn minst merkwaardig dat 1,5 mln sportvisser niet serieus wordt genomen in Den Haag.

De manier waarop Doede Visser de sportvisser neer zet sluit rimpelloos aan bij het etiket dat hij en zijn beroepsgenoten op de sportvisserij willen plakken. Volgens hem zijn we gewoon een stelletje domme dobbertjesstaarders, die het helemaal niet belangrijk vinden of we een visje kunnen vangen. Het gaat immers alleen maar om het “genieten”.
Met evenveel recht kunnen wij de beroepsvissers nu neer gaan zetten als een stelletje domme bruten, die er een sadistisch genoegen in scheppen om in hun moordwerktuigen vis massaal te laten kreperen. Als excuus hiervoor voert hij aan dat de beroepsvisser dat doet om te voorzien in zijn levensonderhoud. Alsof er geen mensen (een veelvoud nota bene !) zijn die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van de sportvisserij. Hoe brutaal moet je wel niet zijn om zo’n stelling te durven poneren.

De vergelijking tussen een timmerman en een hobbyïst slaat natuurlijk ook helemaal nergens op. Zou die man nu echt niet weten dat er hobbyïsten zijn zijn die over een kwalitatief beter arsenaal gereedschappen beschikken dan menig (beroeps) timmerman?
En dan de stelling dat een bedreigde diersoort alleen maar kan worden gered door er op te blijven jagen (vissen). Als het niet zo treurig was zou je er hard om kunnen lachen. Waarom is de visserij op haring in de vorige eeuw dan helemaal stilgelegd en is de jacht op diverse diersoorten dan verboden?

Geschiedkundig heeft Doede ook niet helemaal goed opgelet. De volwassen mens vist sinds mensenheugenis al op vis. Dat deed en doet hij om zijn eigen gezin te voeden en hij ontleent er ook nog genoegen aan. Voor de jonge mens was vissen een manier om zich te ontwikkelen en te leren hoe hij later in zijn levensonderhoud kon voorzien Historisch gezien is het niet de sportvisser die net zijn intrede heeft gedaan maar juist de beroepsvisser. De beroepsvisser ontstond pas toen er specialisatie optrad onder de bevolking. Volgens Doede is dat sinds het eind van de negentiende eeuw. Waar wil hij zich dan op beroepen? Als ik de redenering van Doede probeer te volgen kun je de beroepsvisser eigenlijk zien als een vergissing van de evolutie. In dat geval hoeven we ons geen zorgen te maken. De evolutie corrigeert zichzelf. We kunnen dit al tientallen jaren waarnemen. De beroepsvisserij holt van sanering naar sanering zonder dat dit tot verbetering leidt van de levensvatbaarheid van de bedrijfstak. Het is wel treurig dat, dankzij een visieloze overheid, dit proces vergezeld gaat van verdamping van een vermogen aan belastinggeld. Hoeveel hongersnood in de wereld zou er met dit geld niet bestreden kunnen zijn?

Doede is kennelijk ook geen religieus man. Hij ontkent namelijk dat de schepping, of in dit geval de visstand, zichzelf niet in stand kan houden. Hij is van mening dat alleen de beroepsvisser de visstand gezond kan houden. Alsof de visbestanden zich al niet miljoenen jaren zonder beroepsvisserij hebben kunnen handhaven. Hij misbruikt hier ook nog eens een stelling van het nieuwe kabinet voor. “Snoeien om te groeien”. Hij moet toch wel weten dat snoeien alleen maar betekent díe takjes weghalen die een gezonde ontwikkeling in de weg staan. En dat zijn er echt niet zo veel dat daarvan een gezonde bedrijfstak kan bestaan.

Met zijn opstelling toont Doede eens te meer aan wat zijn eigenlijke bedoelingen zijn. Door waarheden te verdraaien probeert hij over te ruggen van zijn medeburgers, sportvisser of niet, en ten koste van de visstand zijn beroep zo lang mogelijk uit te blijven oefenen. Hij ontkent daarbij zijn eigen verantwoordelijkheid om tijdig in spelen op maatschappelijke veranderingen.

Tot slot het recht van de consument om snoekbaars te mogen consumeren. Ik eet zelf ook snoekbaars, maar alleen als die zelf gevangen is. Ga ik naar de visboer dan kies ik toch voor een zeevisje, die vind ik stukken lekkerder. Nu valt er over smaak natuurlijk niet te twisten, maar in mijn omgeving zie ik precies hetzelfde. Ik betwijfel dan ook dat, zelfs bij onbeperkte vangstmogelijkheden, de snoekbaars een grote plaats in kan nemen in het Nederlandse voedingspakket. Zeker nu de zeevisbestanden een gezonde groei doormaken.
Moeten daarvoor beperkte visbestanden op de binnenwateren opgeofferd worden? Met de politiek weet je het nooit maar als ze op de eisen van de beroepsvisserij ingaan geven ze zich VOOR DE ZOVEELSTE MAAL een brevet van onvermogen.

Vriendelijke groet
Fuut

Wouter, hulde voor jouw standpunt!
Schot in de roos!

Fuut,

complimenten !

Fuut, heel goed verwoord en voor Wouter en Jan; ook respect voor jullie standpunt.
Laten we samen strijden tegen het beroep en vóór een sportvisparadijs voor de iedere sportvisser uit binnen- en buitenland.
Wat dacht je dat dit een economische impuls kan geven?
Laat de beroepsvissers een andere (overheids)taak krijgen bij het beheren van de visstand en eventueel handhavend optreden bij enige onregelmatigheid, op en aan het viswater.
Misschien zijn we dan allen tevreden en hoeven velen geen verre reizen meer te ondernemen om een visje te kunnen vangen.

Complimenten voor de gefundeerde commentaren allemaal ! Wat ik weinig lees en waar ik me nogal zorgen over maak is het nieuwe toverwoord van onze beroepsvrienden. Dit nieuwe toverwoord is "Duurzaam" en je mag ervan uitgaan dat dit soort termen enthousiast naar binnen worden gezogen bij onze onwetende volksvertegenwoordigers die voor de overgrote meerderheid simpelweg geen ideen hebben van de natuur of hoe die in elkaar zit. Het dichts dat zij bij de natuur komen is de koolmees in hun stadstuintje. Dit soort termen gaan erin als zoete koek maar is niks meer en minder dan bedrog. Onduidelijke instanties geven toestemming en certificering af voor duurzaam gevangen vis. Ik zie ze allemaal netjes naast elkaar liggen bij de visboer. Het ene visje is duurzaam gevangen en duurder als zijn buurman die door een andere visser op precies dezlfde plek is gevangen. En is geen hond die op basis van feiten uit kan leggen waarom die ene vis duurzamer is dan die andere. Dat is ook niet zo vreemd want er is weinig duurzaams aan allemaal. Het is allemaal pure en ordinaire marketing. De enige manier waarop je duurzaam vis aan het water kan onttrekken is door er minder uit te halen dan de natuur er aanmaakt. Aleen op die manier kan de visstand weer groeien. Pas als we zover zijn mag je spreken van duurzaam en vooralsnog is er geen enkel zicht op dat het ook zover gaat komen. Sterker nog; Het wordt allemaal alleen nog maar minder. De vistechnieken worden steeds beter en veel van deze nieuwe technieken krijgen het stempel duurzaam. In principe wordt iedereen een rad voor ogen gedraaid want ze proberen ons wijs te maken dat war zij duurzaam noemen dus ook goed is maar feit blijft dat er door zogenaamde duurzame technieken er door dezelfde boot veel meer en efficienter vis gevangen wordt. Vis waardoor we door het stempeltje duurzaam ook nog meer voor moeten betalen. Als klap op de vuurpijl wordt de overschakeling van de niet duurzame naar de duurzame visserij (dit vergt namelijk pittige investeringen) ook nog eens van onze belastingcenten gesubsidieerd.
Dus worden we meerdere keren een oor aangenaaid; De visstand gaat alleen nog maar verder achteruit en we betalen er inj de winkel en met subsidie nog twee x extra geld voor.
Om nog maar niet te spreken van het bedrog ivm zg kweekvis. Ook dat schijnt allemaal enorm duurzaam te zijn. Maar ik hoor weining of niets over het probleem dat genetisch gemanipuleerde en vol met medicijnen zittende kweekvissen ontsnappen en paaien met hun wilde familieleden. Om nog maar niet te spreken over het feit dat er enorme hoeveelheden wilde vis moet worden gevangen om verwerkt te worden tot voer voor de kweekvissen. De gevolgen van dit soort praktijken zijn niet te overzien en je kunt er de klok op gelijk zetten dat dit een heel groot probleem gaat worden. Daarnaast worden we door onze fijne beroepsvrienden massaal vergiftigd door hun dioxine paling die ook nog met hulp van de politiek massaal worden opgesloten in onze wateren zodat ze niet weg kunnen om voor nageslacht te zorgen. En maar klagen over de fransen en spanjaarden die de oorzaak zuden zijn van het probleem. Ik hoor ook hier weer stemmen opgaan dat er weer gezocht moet worden naar compromissen maar wie dat zegt heeft echt geen enkel idee waar hij over praat. Als dat echt sportvissers zijn die zo praten dan moeten ze zichzelf en ons een heel groot plezier doen en gewoon gaan vissen maar zich zeker nooit meer bemoeien met discussies want zulke vrienden kunnen we niet missen als kiespijn maar als kanker.
Je moete de zaken gewoon zien zoals ze zijn. Minstens 95 van de honderd beroepsvissers op het binnewater hebben geen enkel ander belang dan zo lang mogelijk zoveel mogelijk te verdienen. Die hebben allang begrepen dat het een uitstervend beroep is en proberen hun pensioen veilig te stellen. Verder interesseerd het hun geen reet wat er daarna gebeurt en dat de hele zaak naar de kloten gevist is.
Er zijn uiteraard ook beroepsvissers die wel verantwoordelijk te werk (willen) gaan en voor die jongens is er wel degelijk genoeg te doen op het water in bv bemonstering en beheer etc. De rest moet gewoon zsm weg uit onze wateren.

Zo Patrick,wat een frustratie zeg.
Slechts in 1 ding geef ik je gelijk en dat is niet meer vangen dan wat de natuur ons teruggeeft.Verder sla je de plank finaal mis en hoor ik alleen maar een heel gefrustreerd jongetje praten die beter een andere hobby kan gaan zoeken.

groet,

ber.visser

nou beroepsvisser je raakt ook wel gefrustreerd van wat de beroeps vissers doen niet te vertrouwen geen een uitzondering, snel saneren