Zwevend op zeebaars (1)
Door Joop Folkers
In de ruim 30 jaar dat ik me heb verdiept in de spectaculaire zeebaarsvisserij ben ik tot de conclusie gekomen, dat vrijwel ieder zeebaarsseizoen weer om een andere aanpak vraagt. Mede omdat een deel van de vissen wordt meegenomen voor consumptie vervalt voor mij het geloof in dressuur.
Daarom vraag ik me dan ook wel eens af, waarom we vrijwel ieder nieuw seizoen ons kunstaas of moeten aanpassen of dat we over moeten stappen op andere nieuwe attractieve kunstaassoorten!? Hieruit blijkt weer des te meer, hoe sterk afhankelijk we jaarlijks zijn van de grillen en eetgewoontes van onze gestekelde vrienden!
Goed voorbeeld is de Subwalk. Drie jaar een killer 'pur sang' waar geen zeebaars om heen kon. Tegenwoordig moet ik mezelf zelfs pressen om een aantal worpen met dit fenomeen te wagen!
Kortom, zo vang je gedurende een bepaalde periode goed vis aan of een bepaalde shad of plug terwijl ze een seizoen later niet of nauwelijks nog serieus worden genomen door vriend zeebaars. Mede om deze reden, ben ik er van overtuigd dat juist dit soort ongrijpbare wisselingen de zeebaarsvisserij promoveren tot een spannende, boeiende bezigheid!
Mei 2014 hadden we de eerste zeebaarzen op de plug.
Natuurlijk zijn er uiteraard ook uitzonderingen die de bekende regel bevestigen! Zo is bijvoorbeeld de met bucktail gebonden jigkop al ruim 30 jaar een topper van het eerste uur. Ook de Culprit shads zijn na al die jaren niet meer weg te denken in het bewogen zeebaarswereldje.
Bij toeval
De zee is al sinds de start van het kwakkelende zeebaarsseizoen vergeven van het mini speldaas. Zowel in de kanalen als in ons kustwater vormen deze enorme concentraties minibliekjes een rijk gedekte dis voor alles wat een staart heeft!
Klein natuurlijk aas vraagt om klein kunstaas!
Het is dan ook geen toeval dat er regelmatig grote scholen jagende makreel vlak onder de kust langstrekken die op hun beurt natuurlijk weer een super maaltijd voor onze stekels vormen, en zo is het kringetje weer rond.
Maar goed, die enorme scholen speldaas zorgen er ook voor dat het moeilijker is om een zeebaars te verleiden. Logisch, want ze zwemmen zonder al teveel inspanning één keer met hun bek open door zo’n massieve school bliek om zich daarna weer 'gevuld' af te laten zakken naar de bodem.
In de regel zijn de eerste zeebaarzen mager!
Het is zeker geen uitzondering dat ze op zo’n moment tijdens het onthaken enorme ballen speldaas uitspugen. Het is op zo’n moment moeilijk te verklaren waarom het gebruikelijke kunstaas niet of nauwelijks wordt geattaqueerd terwijl je de baarzen soms volop ziet jagen.
Als er speldaas aanwezig is kun je je aas verkleinen.
Logische conclusie, ze zijn op die momenten uitsluitend gefocust op het volop aanwezige mini speldaas waardoor de interesse voor ons (althans op dat moment) veel te grove kunstaas vrijwel totaal is verdwenen!
Blauwvintonijn precies hetzelfde
Tijdens mijn Spaanse (Ebro) tonijntrip van vorig jaar was het precies hetzelfde verhaal. Het was soms gewoon beangstigend in welke enorme scholen deze prachtige spierbundels hun jacht inzetten op kleine sardien.
Duizenden tonijnen die naast elkaar uit het water spetterden op jacht naar voedsel waarbij ze (althans in mijn optiek!) nauwelijks in staat waren om hun aasvissen te definiëren omdat het water door die jagende bende was veranderd in één grote schuimmassa met een zicht van misschien hooguit 1 meter!
Ik was er dan ook van overtuigd dat op het moment dat mijn plug het water zou raken ik direct aan de bak kon voor mijn eerste dril van zo’n supersterke blauwvintonijn! Maaaaarrr…'forget it' want ondanks de handicap van pakweg een metertje zicht lieten ze, ondanks hun drang naar voedsel, mijn plug gewoon voor wat die was!?
Niets nieuws voor onze ervaren schipper Ron Nieuweboer, die direct wist wat er aan de hand was! Op zijn aanraden besloten we over te stappen op een dood ordinaire 'wonderplug' die volgens zijn zeggen altijd toppie scoorde!
Afwisseling kan nooit geen kwaad dus zo nu en dan eens overstappen op grover kunstaas is een must!
Opnieuw zocht Ron de enorme school tonijn op en op het moment dat onze pluggen door het oppervlakte water sloegen was het direct raak!!?? Een ware 'tripple strike' alleen aan die ene specifieke tonijn killer!
En geloof me dit was zeker geen sinecure want deze plug bewees tijdens de gehele vakantie zijn enorme vangkracht terwijl andere toppluggen ver achter bleven of sterker nog niet eens werden bekeken!
Hiermee wil ik alleen maar aangeven dat niet alleen zeebaars een eigenwijs jachtgedrag heeft maar ook andere zoute rovers zoals in dit geval vriend blauwvintonijn wel degelijk op instinct jaagt en dus niet zomaar alles pakt wat voor zijn bek komt maar gewoon selectief te werk gaat!