Zweden, here we come (3)
Door Frank van Benthem
Veel te laat wakker dus daardoor ook veel te laat achter het ontbijt. Wel jammer want dan is er zo wie zo al een dagdeel verloren. Maar ja… shit happens. Tegen 11.00 uur zaten we in de auto om naar Idre te rijden. Sandra en Frank zouden bij de brug in Idre op vlagzalm gaan vissen terwijl Chris en ik door zouden rijden naar Brattströmen. Brattströmen is een diep, snelstromend water en bijzonder moeilijk waadbaar dus niet echt voor de lichtgewichten onder ons. Dat wilde ik hun niet aan doen en heb hen derhalve bij de brug in Idre laten vissen. Een prima visstek waar ze goed vlagzalm zouden kunnen vangen. Van te voren had ik ze al verteld dat ze vooral met de zwarte klinkhamer moeten vissen, want dat was “de” vlieg, daarmee had ik al aardig wat vissen gevangen.
Bij Brattströmen aangekomen bleek het water daar zo hoog te staan dat het waden gewoon onverantwoord was, zelfs voor ons. We hebben het wel geprobeerd, echter was de stroomdruk zo hoog dat we het er verder niet meer op hebben gewaagd. Maar een stukje hogerop was het water heel wat rustiger. We overlegden even……….. oké dan daar maar, het is niet anders. Een paar honderd meter zijn we langs de oever gelopen om een geschikte plaats te vinden om in het water te gaan. He he eindelijk vissen. Ik had een elkhair caddis maatje 14 aan de lijn geknoopt met een droppertje, dat was een heel simpel donker kleurig nimphje van sealsfur. Even de lijn op lengte brengen, menden en ploep mijn caddis was al van de oppervlakte verdwenen. Een klein vlagzalmpje had de nimph al te pakken. He Chris……nummer één is binnen, hij had de hengel ook krom staan. Het was dus een goede keuze geweest om stroomopwaarts te lopen.
Mijn maatje zat met een zwarte klinkhamer te vissen en ving net als ik de een na de ander. Langzaam wadend zijn we richting het midden van de rivier gelopen, al om ons heen vissend. Elke derde, vierde worp was het raak, zulke dagen tref je maar zelden en het was volop genieten. Het waren weliswaar geen grote vlagzalmen maar op een 3tje heb je dan wel sport. De gemiddelde maat zat rond de 25cm met een paar mooie uitschieters die tegen de 40cm waren. In een paar uur tijd, vingen we elk meer dan 50 vissen, gewoon een geweldige dag. Tegen 5 uur zijn we uit hetater gegaan en naar de auto terug gelopen. Beiden met een “big smile on the face”. In de auto belde Chris naar Sandra, dat we op de terugweg waren en dat we elkaar bij de pizzeria in Idre zouden ontmoeten. De dag kon niet meer stuk, want ook hun hadden goed gevangen. Enthousiast zaten ze te vertellen hoe ze hadden gevangen en hoe sterk de vlagzalmen wel niet waren. We kregen net de pizza voorgeschoteld en wie komt er binnenlopen….. Henk Kleinpoelhuis. Henk is een kameraad die voor een paar jaar terug naar Zweden is verhuisd om daar zijn geluk te proberen als vliegvisgids. Ik had hem al een paar dagen proberen te bellen echter zonder resultaat. Nu hoorde ik dat hij met zijn klas (hij geeft nu duits en engels les aan het gymnasium in Idre) een introductie week had gehad in Duitsland. “Nou, nog wat gevangen? vroeg hij en toen kwamen de verhalen los. Henk beaamde dat door de hoge water temperaturen en een veel te lage waterstand afgelopen zomer veel forellen en vlagzalmen naar zuurstofrijker water waren gevlucht, maar dat de kans groot was om nu weer mooie forellen te vangen door de hoge waterstand.
Na het eten hebben afscheid van Henk genomen en richting het huisje gereden. Daar aangekomen werd er uiteraard weer een kampvuurtje gemaakt. Pilsje en een wijntje erbij, lekker gezellig. Henk zou de volgende dag met Sandra en Frank vissen terwijl wij een paar honderd kilometer hogerop in Zweden eens wat wilden verkennen. De Ammerån, daar hadden we over gehoord en gelezen. (wordt vervolgd) Heeft u naar aanleiding van deze “Zweedse serie” vragen kunt u mailen met de auteur; fbenthem@globalxs.nl
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
