Zicht op Zeebaars 64 : Mijn zeebaarspassie (deel 2)

Zicht op Zeebaars 64:

Mijn zeebaarspassie (deel 2)

Door Joop Folkers

En ja hoor EN….! Onze visspullen werden nog één keer gecheckt voordat ik aan mijn eerste grote zeebaarsavontuur zou beginnen! Ik had echt geen rust in mijn reet en nadat de bestelde zagers netjes bij ons huisje waren afgeleverd was er geen houden meer aan.

De fiets die ik bij Thijs Knop (prachtnaam, die vergeet je nooit meer) diende als pakezel en samen met mijn vismaatje vertrokken we naar dezelfde stek waar ik gisteren mijn eerste zeebaarzen onder ogen kreeg. Snel werd mijn trotse 4 meter Lerc uit het foedraal getrokken en voorzien van mijn Mitchell 498. Lijndikte 40/00 (nylon) voorzien van een 60/00 nylon voorslag.

.

We gebruikten in die tijd ook al klapankerlood en binnen enkele minuten lag mijn eerste steekzager aanlokkelijk net achter de branding gepositioneerd! Daar moest het allemaal gaan gebeuren. Ook mijn tweede holglas pook, zo’n echte gele populaire knaller van zelfbouwer Wout van Leeuwen, moest er aan geloven en na pakweg stond ik helemaal gesetteld en wachtte ik op de dingen die zouden komen.

De Waterweg is een toplocatie voor de zeebaarsvisser!

Na een aantal mooie botten en dikke schollen werd de hengel van mijn maatje getrakteerd op een snoeiharde aanbeet gevolgd door een prachtige doorbuiger. Helaas loste deze zeebaars, want dat was het op zeker, de 6/0 Mustad! Na ruim 6 uur intensieve visserij had ik de moed eigenlijk wel een beetje opgegeven. Zeker toen het water opkwam bleek al snel hoeveel platvis en krabben er in dit gebied aanwezig waren. Snel opnieuw azen was dan ook pure noodzaak.

.

Nadat ik voor de zoveelste keer had ingegooid en ik met mijn hengel in mijn hand naar de steun liep, ging mijn grote droom in vervulling. Precies op het moment dat ik de achterkant van mijn hengel in mijn steun wilde “prikken” werd hij bijna uit mijn handen getrokken. Mijn God, wat een aanbeet! De vis probeerde direct het rit aan te nemen en als geluk bij een ongeluk, had ik de slip van mijn Mitchell niet helemaal dichtgedraaid, zoals te doen gebruikelijk tijdens de gulvisserij.

Gevangen in de waterweg.

Om kort te gaan: na een aantal minuten kon ik mijn eerste zeebaars landen. Een vis van hooguit 50 cm. maar oh oh, wat was ik blij en… geloof me deze aanbeet zou mijn leven behoorlijk veranderen. Het onbekende zeebaarsvirus had toegeslagen! Het viel me overigens op dat ik zelfs mijn eerste metersnoek en 20+ ponds karper niet zo heb vertroeteld als deze mooie zilveren vis! Dit was het begin van mijn zeebaarspassie.

Steeds populairder

Ik denk, mede omdat de kabeljauwvangsten vanaf de kant de afgelopen 15 jaar steeds minder zijn geworden, een groot aantal zeevissers op zoek zijn gegaan naar andere “zilte” uitdagingen. Zo werd bijvoorbeeld de hardervisserij steeds populairder. Begrijpelijk, want deze krachtige kanjer doet qua sport nauwelijks onder voor de zeebaars en het grote voordeel heeft dat hij vrijwel op iedere rivier te vinden en te vangen is.

De dril van een zeebaars vraagt een een hengel met een stevige body!

Ook het leger zeebaarsvissers is de afgelopen jaren zeer sterk gegroeid. Wel moet ik direct vermelden dat de lange (zware) strandpoken grotendeels zijn vervangen door relatief lichte spinlatten en dito molens. Kortom kenmerkend licht materiaal dat borg staat voor ongekende supersport!! Ook de nylon hoofdlijnen gebruiken we nauwelijks meer. Deze zijn vervangen door de rekloze, inmiddels niet meer weg te denken dyneema lijnen, welke er toe hebben bijgedragen dat iedere aanbeet perfect wordt geregistreerd.

Dyneema lijnen zijn niet meer weg te denken tijdens het zeebaarsvissen.

Vanaf de srekdammen

Na de diverse bootavonturen ben ik verder gaan zoeken naar de mogelijkheden om zeebaars vanaf de kant te belagen. In deze periode heb ik héél véél dingen geleerd en véél theorieën keer op keer weer bij moeten stellen. Dat deed me toch wel deugd zeker gezien het feit dat vrijwel iedere zeebaarsfreak,dus ook mijn persoontje, er altijd zomaar vanuit ging dat zeebaars een 100% zichtjager was!

Strekdammen en stroomgaten zijn de aangewezen stekken waar zeebaars zich graag ophoudt.