TotalFishing

Zicht op Zeebaars 58:

‘Sub’ was weer effe Subliem!

Door Joop Folkers

Waarom weet ik niet, maar op een één of andere manier heb ik dit seizoen nauwelijks spectaculaire aanbeten kunnen scoren op mijn Subwalk. Ik hoorde wel dat er tijdens de schemering zo nu en dan best aardig vis aan deze plug werd gevangen, maar echt boeiend was het allemaal nog niet.

Gezien het tij (09.55 uur hoog water) nam ik het besluit eens lekker vroeg richting Waterweg te trekken. De ervaring had geleerd dat je van pakweg 3 uur voor tot 2 uur na het hoge water de beste vangkansen hebt. Toen ik de pier op reed gingen de laatste (nacht)vissers weer richting huis. De vangsten bleken niet om over naar huis te schrijven!

Dankzij de noorden(rug)wind kon ik mijn relatief zware plug zonder moeite 50 meter weg smijten. De volop duikende sterntjes gaven me een goed gevoel! Al snel bleek dat de Waterweg weer vergeven was van het speldaas. Waar je ook keek zag je mister fint “splashen”!

Volgens mijn beleving zonder enige twijfel het beste moment voor de Subwalk! Maar ondanks al deze positieve spelingen van moeder natuur bleef het angstig stil rond mijn gevleugelde plug!

Máááárrr… ineens was daar eindelijk die verlossende aanbeet. Tijd om na te denken had ik niet. De grote vis (want dat was het zeker) toonde geen enkele medelijden en knalde binnen enkele secondes vele meters lijn van mijn spoel. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn adrenalinegehalte steeg weer eens naar een ongekend hoogtepunt!

Zulke vissen zorgen voor hartverzakkende aanbeten!

Lang duurde de pret echter niet, want na enkele spannende minuten loste de mooie vis de haak en was ik weer terug bij af. De vloed zette nog effe een tandje bij met als gevolg dat de golven aan de zeekant behoorlijk opliepen. Op zo’n moment begin je aardig in jezelf te praten. Volgens mijn huisarts totaal ongevaarlijk zolang je jezelf maar geen antwoord geeft!

Kort na mijn eerste aanbeet meldde zich nummer twee. Ook hier ging het om een mooie vis, die mijn slip direct op de proef stelde! Maar nu had ik het geluk aan mijn zijde en stond ik na ruim 5 minuten bikkelen met mijn eerste “Subwalker” van het jaar.

Gezien het opspattende water van de steeds hoger wordende golven kon ik het maken van een foto wel op mijn buik schrijven. De eerst volgende worp was het alweer raak en kon ik “gelukkig” alweer aan de bak.

Wat een rijkdom, twee vissen in evenveel worpen. Het aantal sterntjes was inmiddels vertienvoudigd en ook zag je zo nu en dan een dikke baars aan de oppervlakte “klappen”! Wat een weelde!

Eentje dan maar van een eerder seizoen… fotograferen was nu geen optie!

Na de derde vis vond ik het welletjes, want de hoge golven bleken het op mijn fiets te hebben voorzien. Zonder verdere schade kwam ik toch wel een tikkie vermoeid bij het hek aan. Tja, je wordt ouder pappa!

Tijdens een blik achterom bleek al snel dat ik de juiste beslissing had genomen, want de vanuit zee beukende krullers hadden de pier inmiddels helemaal voor zich opgeëist.

Voldaan keerde ik terug van mijn korte, maar zeer geslaagde “Subsessie”!

Stekel ze,
Joop.