TotalFishing

Zicht op Zeebaars 46:

Moeilijk hoor, dat stilzitten!

Tja, dat zag er vorig jaar in deze tijd wel even anders uit buiten. Veel stekken waren moeilijk bereikbaar door een dikke aangevroren sneeuwlaag. Uiteraard heeft dit soort weersomstandigheden ook zo zijn voordeel! Je hebt lekker de ruimte omdat het overgrote deel van de vissers de kou gewoon niet willen trotseren voor die enkele aanbeet.

Nederland vorig jaar in deze tijd geheel in het wit gekleed.

Ik kan me nog goed herinneren,dat ik om de twee worpen de top van mijn SpeedMaster een aantal tellen onder water moest houden om de snel aangroeiende ijsvorming weer te laten ontdooien. Natuurlijk spoor je niet helemaal als je dit soort weersomstandigheden trotseert voor een enkele aanbeet. Maar geloof me, juist dit soort sessies hebben iets speciaals. Gewoon even lekker je kop leegmaken. Wind, sneeuw of regen trotserende, het hoort gewoon allemaal bij dit jaargetijde!

Weer om eigenlijk binnen te blijven.

Nu december 2011 zijn de weersomstandigheden wel effe anders dan vorig jaar in dezelfde periode. Als je niet beter weet, waan je je zo nu en dan gewoon in het voorjaar, zeker op die dagen dat het zonnetje even doorprikt en de temperatuur opstuwt tot ver boven de normale waarden!

Op die dagen is het gewoon een feestje om aan het water te staan. Grappig is dat vrijwel iedere stek een ‘vaste kern’ vissers kent. Je kent ze amper van naam, maar iedere visser heeft zo zijn eigen houding waardoor je eigenlijk op afstand al kunt zien wie er staan te vissen.

De onderlinge gesprekken zijn doorgaans niet van een hoog niveau. Standaard onderwerpen zijn voetbal en het gejank over de slechte vangsten van de laatste tijd waarover natuurlijk iedereen zo zijn eigen mening heeft.
Zo geeft de één de beroepsvisserij de schuld, terwijl een ander weer vindt dat het niet hard genoeg stroomt. Kortom, gewoon effe gezellig het alom bekende bijpraten! Maar uiteraard wel gewoon door blijven vissen, want daar kom je tenslotte toch voor. Zo midden in een gesprek is daar dan helemaal uit het niets, die altijd geheel onverwachte, snoeiharde aanbeet.

De snoekbaars, want wat kon het anders zijn, ondernam in tegenstelling tot een zeebaars, slechts een korte run waarna ik hem al ‘kopstotend’ richting kant kon dirigeren. Ha ha, mijn eerste wintersnoekbaars (het was tenslotte 21 december!) was een feit. Even later was het mijn vismaat die met een harde schreeuw aankondigde dat nummertje twee zich aan de shad had vergrepen. Dat ze echt gretig waren bleek uit het feit dat alleen de jigkop nog uit de bek stak.

Mijn eerste wintersnoekbaars!

Zoals gebruikelijk bij snoekbaarzen, bleek ook nu de kleur weer eens de vangstbepalende factor. Na een aantal felle kleuren als fluogeel/-groen en oranje te hebben geprobeerd, schakelde ik over op de 11 cm. lange Ripple shad (Perch- zwarte rug met een parelmoer gekleurde buik en rode staart) van Berkley. Dit fantastische stukje kunstaas blijkt vooral dodelijk op die dagen dat er veel kleine baarsjes aanwezig zijn.

De Ripple Shads van Berkley (11 cm. Perch-uitvoering) zijn vaak dodelijk, zeker als de aasvis grotendeels uit kleine baarsjes bestaat!

De kleine inkepingen aan beide zijden van de shad zorgen voor een aantrekkelijke vibratie die soms onweerstaanbaar blijkt te zijn voor zowel baars als snoekbaars. Onder het motto ‘never change a winning team’ bleef ik uiteraard doorvissen met deze shad die me ook daarna nog enkele mooie vissen opleverde.

Mijn vismaat bewees met zijn Culprit (Brown Scale) dat een bruine shad altijd goed is. Op het moment dat het wolkendek steeds dikker werd en de eerste regendruppels op het wateroppervlak kletterden, besloten we na een fantastische visdag lekker voldaan richting huis te tuffen. Onderweg werden er al weer plannen gesmeed voor het komend weekend, want dat stilzitten is niet echt ons ding!

Bruin is altijd goed!

Stekelze,
Joop.