TotalFishing

Zicht op Zeebaars 43:

23 November ‘finaledag’

Door Joop Folkers

Na een aantal vervelende, mistige dagen en slechte resultaten vanaf de kant, besloten we gezien de geweldige weersvooruitzichten van woensdag 23 november voor de laatste keer ‘uit te rukken’! Gezien de tijd van het jaar misschien een kansloze missie, maar omdat de zeewatertemperatuur nog steeds rond de 10 graden schommelde, was de kans op zeebaars wel degelijk aanwezig.

“We gaan gewoon voor die ene BOEM”, opperde Peet en rond negen uur voeren we op ons gemak richting zee. De (ongelooflijk) krachtige najaarszon gaf ons eigenlijk meer het idee dat we in de lente waren aangeland. Onderweg namen we even snel een aantal stekken door waar we hoogstwaarschijnlijk een visje konden verwachten.

“We gaan gewoon voor die ene BOEM”, opperde Peet… en die kwam!

Na een half uurtje werd de eerste drift ingezet. Mijn Culprit tikte een steentje aan, direct gevolgd door een doffe dreun. Gillend als een sirene van een afgekeurde brandweerauto stond ik mijn eerste ’23-november-zeebaars’ te drillen. Ook de jigkop van Peet werd een luttele seconde later getrakteerd op een nijdige tik en zo stonden we samen te genieten van onze eerste dril!

Het was geen grote baars, maar geloof me, de pret was er niet minder om. Peet keek een beetje beteuterd toen bleek dat een gul zijn kunstaas had gepakt. De volgende drift leverde weer 2 gullen op dus dat wordt gul smullen dit weekend. Ook de volgende drift leverde weer een zeebaars op, dus onze novembermissie was geslaagd! Na dit mooie, indrukwekkende begin werd helaas al snel duidelijk dat er toch nog maar weinig vis op de gerenommeerde stekken aanwezig bleek te zijn.

Uitgaande van de gegevens die de Lowrance-dieptemeter ons liet zien, werden onze vangkansen er zeker niet beter op! Er was gewoon nergens meer een plukkie zeebaars te bekennen! Maar gesterkt door het mooie weer gaven we uiteraard niet op en bleven we smijten. Dit leverde ons helaas alleen nog een gul op. Eigenwijs als ik ben, besloot ik mijn shad eens diep de vaargeul in te smijten. Dankzij de zwakke getijdestroom was de wandeling van mijn shad goed op mijn hengeltop te volgen. Ineens was daar die ‘gemene’, felle tik,vrijwel direct gevolgd door een snelle run.

“Yes!!” Terwijl de sirene weer in werking werd gesteld stond ik nijdig te sporten met een supersterke zeebaars die keer op keer de diepte op bleef zoeken. Terwijl Peet de dril stond te filmen verscheen de vis op zo’n 20 meter achter de boot in de oppervlakte. Het bleek een kogelronde, kerngezonde beauty van dik 70 cm te zijn. Zo, mijn dag kon nu echt niet meer stuk, maar Peet kennende wist hij niet van opgeven! Hij moest koste wat het kost nog een zeebaars vangen.

Vele worpen later was het dan eindelijk zover en kon ook Peter zijn 23-novemberstekel noteren. Gezien de eerdere resultaten dit seizoen, hadden we eigenlijk een beetje gegokt op het hoge water, maar helaas leverde dit tij niets op. We keken elkaar aan en besloten deze sessie maar te beëindigen. De hengels werden echter nog niet opgeruimd, want we wilden (hoe bedoel je verslaafd!?) toch nog effe een drift op onze eerste stek maken.

Prachtige 23-november-stekel voor Peet.

Je gelooft het of niet, maar de eerste drift was het al raak. De jigkop van Peet werd keihard getrakteerd op een BOEM, direct gevolgd door een lange run. Nu had ook Peet de sirene gevonden en terwijl ik stond te filmen, genoot hij zichtbaar van de dril. Het was nog even billenknijpen toen baarsmans een tandje versnelde en de diepte indook. Peet voelde zijn voorslag langs de stenen rand schuren, maar gelukkig bleef verdere schade uit. Na een fiks aantal minuten mocht ik het schepnet onder deze prachtige vis zetten. Een supervis van ruim 70 cm. Hoe bedoel je mooi afsluiter van het seizoen?!

Ook de volgende drift was het weer raak. Daarna viel de stroom weg en werden de hengels ingepakt. We namen met een goed gevoel afscheid van dit toch wel bewogen zeebaarsseizoen, waarover ik uitvoerig in zal gaan in onze volgende Zicht op Zeebaars.

Stekelze,
Joop en Peet