TotalFishing

Zicht op Zeebaars 41:

‘De Club van 17 november’...

Door Joop Folkers

Donderdag 17 november, echt zo’n koude, mistige sfeerloze dag. De maandagsessie leverde me slechts één aanbeet en één zeebaars op. Dinsdag hetzelfde afgaande water gevist, maar helaas was ik niet bij machte om een zeebaars te verleiden!

Eerder deze week nog een behoorlijk aanwezig zonnetje, maar vandaag (17 nov. ‘11) was het maar een mistige boel.

Na de pittige nachtvorst op zowel dinsdag als woensdag was de bekende moed me dusdanig in mijn ‘laarzen’ gezakt dat ik het eigenlijk niet meer zag zitten om nog een sessie te ondernemen! Kortom,de pijp was behoorlijk leeg en het ongezellige, naargeestige en mistige weer op de donderdagmorgen deed daar zeker geen goed aan!

Maar ja, de meeste zeebaarsvissers kennen dat gevoel: je bent besmet met het welbekende virus of niet! Kortom, ik schraapte wat moed bij elkaar en controleerde mijn voorraad gekookte Culprits (salt&pepper natuurlijk). Deze bleek de afgelopen visavonturen lelijk uitgedund, dus moest ik effe aan het werk om het spul weer aan te vullen.

Na een klein uurtje kwam ik gekleed in thermo-ondergoed en andere winterse kleding, aan bij een dampende Waterweg. ‘Gelukkig’ bleek ik niet de enige gek, want ook vismaatje Branko had deze mistige, redelijk koude verleiding niet kunnen weerstaan en stond al op de stek toen ik aankwam.

Gezien zijn houding hoefde ik niet eens te vragen of hij al iets had gezien. Ik glibberde langzaam naar een half afgeplatte steen en smeet mijn kunstaasje richting Breediep. Er liep een perfecte stroom en het water was, ondanks de meest oostelijke wind van de afgelopen dagen, kraakhelder.

Een jigkop van 21 gram bleek ruimschoots voldoende om de bodem ‘af te grazen’. De kop tikte van steen naar steen, maar succes bleef uit. Na een bakkie hadden we weer voldoende moed en zelfvertrouwen verzameld om het spel te hervatten! Geloof me of niet, maar na een paar worpen was het raak! Zomaar uit het niets was daar ineens die kleine, felle tik gevolgd door de bekende “BOEM!”.

Baarsmans ging er meteen als een raket vandoor! Ik schreeuwde alsof ik de hoofdprijs in de staatsloterij had gewonnen. Die enkele wandelaar op de pier zal wel gedacht hebben: “Die spoort echt niet!!” Enfin, na een korte, maar heerlijke dril mocht ik mijn eerste 17 november-kantbaars onthaken. Een prachtige, gezonde vis die mijn dag op dat moment al meer dan goedmaakte!

‘17 November-kantbaars’.

Kort daarna was het Branko die zijn longen uit zijn lijf schreeuwde, terwijl hij vol gas in zijn hengel moest hangen!! Zo…, ook hij was lid geworden van de ‘17 november-club’!!

Ook Branko lid van de ‘17 november-club’!

Hoe bedoel je kou? Eh, wat mistig? Gewoon lekker genieten van (misschien wel) de laatste zeebaarsaanbeten van 2011. Ach, maar wie weet kan ik me volgende week toch weer voldoende motiveren om me al glibberend naar die platte steen te wurmen en mijn rode jigkop/shadcombi over de stenen te laten hobbelen! Sterker nog: we gaan dit jaar gewoon voor een ‘Sinterklaasbaars’! Wie weet…

Stekelze,
Joop.