Zicht op zeebaars 251 Veel vis weinig eetlust

Zicht op zeebaars 251 

Veel vis weinig eetlust 

Door Joop Folkers 

Op het moment dat ik afgelopen dinsdag om 6:00 uur mijn autoruiten stond te krabben bedacht ik me ineens hoe sterk de zeebaarsvisserij verandert is gedurende de laatste 20 jaar! Oké, dat er gevoelig minder zeebaarzen in ons kustwater rondzwemmen weten we zo langzamerhand allemaal wel.

Maar ik kan me nog goed herinneren dat als de temperatuur destijds rond eind september onder het vriespunt wegzakte, onze zeebaarsoutfits na een fikse reinigingsbeurt in de bekende kast verdwenen.

De laatste jaren wordt er (uiteraard wel afhankelijk van de wind en de zeewatertemperatuur) door een aantal diehards gewoon tot half en soms zelfs eind november doorgevist!

Vorig jaar ving ik mijn laatste zeebaarzen op 15 november. Zo ineens vijf mooie vissen binnen een uur! De twee sessies daarna leverde me slechts nog één aanbeet op en hield ik het voor gezien.

Dinsdag 7 november voer ik samen met mijn vaste vismaatje Peter rond een uur of half acht over een dampende, ietwat kil aandoende Waterweg richting zee. Gezien het feit dat de temperatuur rond het nulpunt schommelde was een dikke muts zeker geen overbodige luxe!

Op weg naar het kantoor

Tijdens zo’n tocht van pakweg 40 minuten worden dan vele herinneringen uitgewisseld. Tenslotte vissen Peter en ik al meer dan 30 jaar met elkaar dus valt er heel wat af te babbelen.

Ondanks het feit dat er de dag er voor leuk zeebaars was gevangen stond er tot onze verbazing niet één visser op de lange pier van Hoek van Holland. De eerste ebstroom zorgde her en der voor wat neertjes in het overigens glasheldere water. Mijn lievelings tij, net effe dat eerste stroompie!

Pffff ze zitten er nog dik

Mijn Raymarine maakte binnen een seconde een eind aan onze twijfels of vriend zeebaars al was vertrokken. Nou niet dus! Het apparaat ontplofte bijna van de vis! De eerste worp was het dan ook al direct raak en kon Peter aan de eerste dril van de dag beginnen.

Peter met een mooie vis gevangen aan een witte Minnow!

Een dikke 60er had de witte Minnow niet kunnen weerstaan en knalde dan ook zonder twijfel vol op dit toch wel vernuftige stukkie kunstaas. Nadat mijn shad op diepte was gekomen was het ook vrijwel direct raak en werd mijn Insync 2.0 (Spro) met een medium/heavy actie (2.70 meter) getrakteerd op een dikke boem gevolgd door een lange spectaculaire run!

Boem...supersport op 8 november.

Dit is zeebaarsvissen op zijn best. In eerste instantie had ik weinig in te brengen tegen dit geweld en liet deze deftige vis me alle kanten van de Waterweg zien. Na een superdril van zeker vijf minuten kon Peter het net onder deze beauty zetten.

Wat een heerlijk begin van onze misschien wel laatste november sessie van dit jaar!? Ook de volgende worpen was het keer op keer raak.

Maar helaas bleek al snel dat er ook in november op dat vervelende fluitje kan worden geblazen! De aanbeten verdwenen als sneeuw voor de zon terwijl onze Raymarine toch aangaf dat het nog steeds barstte van de zeebaars.

Ook op andere stekken vingen we nog een aantal mooie zeebaarzen. Op het moment dat het toch al waterige zonnetje achter een dikke pluk mist verdween besloten we richting haven te varen. Het was weer een avontuur met vele fantastische dikke ‘november-boemen’!

Stekel ze,
The Bass Whisperer
Joop