TotalFishing

Zicht op Zeebaars 24:

Je wordt ouder pappa!

Door Joop Folkers

Als je de weersvoorspellingen voor de komende dagen bekijkt word je er niet echt vrolijk van. Als graadmeter houd ik merendeels de surfsite “windguru” (www.windguru.cz) aan die vaak tot in de kleinste details klopt. Nu begrijp ik ook wel dat er gezien het huidige weerbeeld (depressie na depressie) er weinig te voorspellen valt, maar deze site geeft over het algemeen een betrouwbare prognose van het weer dat we de komende 6 dagen kunnen verwachten.

Tijdens het updaten van mijn fotoalbums kwam ik zo links en rechts regelmatig foto’s van het zeebaars eldorado “Guernsey” tegen. Dit Kanaaleiland stond destijds bekend om zijn enorme goede zeebaarsvangsten. Dougal Lane was de schipper der schippers die het werkelijk als enige presteerde om zijn “beruchte” Aquastar the Midnight Moon Express op een diepte van ruim 100 meter op volle stroom te ankeren boven een wrak in het Kanaal.

The place to be voor zware congers, dikke pollakken, kabeljauw en leng. Ook ruwe haai (tope) was er geen onbekende vissoort. Maar Dougal was helemaal gefocust op zeebaars en deze diep gelegen wrakken waren nu niet direct de topstekken voor onze gestekelde vrienden. Neen, dat waren de vele riffen voor de Franse kust (Cherbourg)! Dat was zijn gebied! Daar was het gewoon twee keer per dag zeebaarsbonanza!!

Ik zal de dag nooit vergeten dat we tijdens een lange visdag onder het genot van een mini-blikje Heineken even lekker relaxed zaten bij te komen van een supergoede vissessie met véél zware congers en lengen. Plotseling kwam Dougal zijn kajuit uit en staarde naar de honderden Jan van Genten die (althans volgens zijn opinie) richting Cherbourg trokken!

De goede oude tijd.

Zo’n massale trek zag je niet iedere dag,maar hooguit 3 a 4 keer per maand. Uit ervaring wist hij dat het op deze dagen helemaal los ging daar op die vele uitgestrekte riffen voor de Franse kust. Hij stelde voor om er na een toch al lange, toch best vermoeiende visdag nog “effe” een zeebaarssessie eraan vast te plakken. “Hooguit een uurtje varen, maar succes verzekerd.”Dus werd er gestemd en je begrijpt dat het merendeel van de mannen wel voor zo’n zeebaarsavontuur was. Het anker werd gehaald en de stoere Midnight Express werd met een maximum aantal toeren richting Franse kust gedirigeerd.

Prachtige formaat vissen (zeeduivel van bijna 40 pond) die ...

Ik vergeet deze gebeurtenis nooit. Toen we rond de riffen aankwamen zagen we in de verte de contouren van de kernreactor van Cherbourg. Her en der voer er een bootje die met bheulp van outriggers aan het trollen was met Rapala pluggen. Verder was er nauwelijks iets te beleven of het moeten de vele duizenden Jan van Genten zijn geweest die als een dood vogeltje op het water zaten!?

...nog maar zeer zeldzaam zijn of komt er weer een nieuwe Guernsey-stek.

Dougal keek in zijn getijdenboek en wist met gepaste zekerheid te zeggen dat het hooguit een half uur zou duren voordat de boel los zou gaan! De zeven meter lange dwarrellijnen werden visklaar gemaakt zodat er alleen nog een levende zandspiering aan hoefde te worden gezet. Zo maar uit het niets kwamen alle meeuwen los van het water en zette zich een werkelijk uniek spektakel in werking.

De zee begon gewoon te koken. Waar je ook keek zag je enorme zandalen uit het water springen gevolgd door grote zeebaarzen. Zenuwachtig werden de levende zandspieringen uit de bun gehaald en de lange lijnen te water gelaten. Achteraf had ik voor deze trip een aantal jigkoppen en twisters in mijn tas gegooid die mij op dit moment echt even heel goed te pas zouden komen.

Helaas is er weer een stukkie nostalgie verloren gegaan…

Nog voordat de eerste zandaal te water was gegaan, stond ik al te sporten met een dikke zeebaars. Scheppen was er voor mij niet bij, en nog voordat de eerste “zandaalbaars” geschept kon worden stond mijn teller al op 5!! Mijn God wat een gebied zeg. Waar je ook keek, zag je enorme kolken en gruwelijk veel grote, springende zandaal en zeebliek.

Dougal kwam bij me staan terwijl ik een zeebaars stond uit te drillen. “Wat ben jij aan het doen?”, vroeg hij. “Gewoon, de Nederlandse manier van zeebaarzen met een gebonden jigkop voorzien van een twister.” Hij begreep nauwelijks iets van deze manier van vissen en op het moment dat ik een dikke 2 kilo baars aan boord wilde tillen, rende hij onder een hoop gebrom en getier direct richting schepnet.

...dat zijn weerga nauwelijks kende!

Hoeveel vissen ik heb gevangen durf ik niet te zeggen, maar dat het een ongelooflijk spektakel was, kun je rustig van me aannemen. En toen ineens was er weer dat bekende, vervelende rotfluitje!! Alsof er niets gebeurd was, trokken de Jan van Genten weer richting Guernsey en kleurde het heldere zeewater nog enigszins zilver van de miljoenen zeebliekschubbetjes.

Tegenwoordig al een aardige vangst aan de Franse kust.

De strijd was gestreden en de rust was weergekeerd op dat enorm uitgestrekte rif. Tijdens de terugvaart deed de duisternis al snel zijn intrede en ging Dougal onderdeks voor zijn gebruikelijke slaapje. Guernsey was en is nog altijd een toplocatie met heel veel mogelijkheden en….. heel veel vis. Máár, helaas is Dougal jaren geleden gestopt met de sportvisserij en heeft hij zich weer beroepsmatig toegelegd op de zeebaarsvisserij met warnetten.

Helaas is er weer een stukkie nostalgie verloren gegaan, dat zijn weerga nauwelijks kende! Een topstek, waar vele honderden Nederlandse vissers onder leiding van gangmaker Hans Mortier, de vissen van hun leven hebben mogen vangen. Maar ach, wie weet staat er ooit nog eens een nieuwe Dougal op!?

Stekelze,
Joop.