Mooie eindsprint van een redelijk zeebaarsseizoen

Zicht op zeebaars 165:

Mooie eindsprint van een redelijk zeebaarsseizoen 

Door Joop Folkers 

Een vrijwel vorstloze winter en een uitstekend voorjaar zorgden eind maart al voor een relatief hoge zeewatertemperatuur die opliep tot ruim 12 graden. Goed nieuws dus voor het uitgebreide legioen zeebaarsvissers in ons kikkerlandje want gezien deze positieve gegevens zou vriend zeebaars dit jaar wel eens heel vroeg ons kustwater binnen kunnen trekken.

Oké, natuurlijk speelt de zeewatertemperatuur een belangrijke rol tijdens de trek van alles wat zeebaars heet, maar laten we zeker de invloed van het aantal lichturen niet vergeten.

Volgens onderzoekers is bewezen dat een ideale combi van beiden de zeebaars activeert om aan hun tocht richting noorden te beginnen. Dat deze trek van de grote scholen zeebaars zeker de laatste jaren niet altijd 'volgens plan' verlopen is ook dit jaar wel weer duidelijk geworden.

Om wat voor onverklaarbare reden dan ook beslissen onze stekels ieder seizoen weer om een andere route richting het noorden aan te houden. Ja, natuurlijk trekken er scholen door ons kustwater richting Waddeneilanden, maar even als het vorig seizoen bleek het overgrote deel van de zeebaarzen weer te hebben gekozen om vanuit het Kanaal langs de zuidkust van Engeland richting noorden te trekken.

De grote scholen die zich normaliter rond zowel de Belgische als Nederlandse  wrakken ophielden leken sterk geminiseerd en dat terwijl ik van zeebaarsvissers uit zowel zuid Ierland als Engeland superberichten hoorde over enorme populaties zeebaars onder de kust?!

Of het te maken heeft met de zware overbevissing door de uitgebreide 'fly-shooters vloot' wordt pas over enkele jaren duidelijk. Zoals bekend heeft Brussel ondanks de druk van vele landen en instanties waaronder Sportvisserij Nederland helaas besloten om geen maatregelen te nemen om de zeebaars rond hun overwinteringsgebieden te beschermen.

Als het aan deze volgevreten heren ligt moet de sportvisser zijn vis weer teruggooien en kan het beroep ongestoord doorgaan met waar ze gebleven zijn, het uitroeien van enorme scholen zeebaars!

Dat ook de vangsten van de fly-shooters sterk teruglopen is niet zo heel verwonderlijk. Op slechts enkele honderden meters uit elkaar vissen de heren meter na meter het Kanaal af, vissend op rode poon, mul en niet te vergeten zeebaars.

Natuurlijk wordt er op de afslagen van zowel de Belgische en Franse kust nog behoorlijk wat zeebaars aangevoerd, maar ook daar lopen de vangsten volgens insiders behoorlijk terug!

Laten we hopen dat Sportvisserij Nederland zijn invloed zal blijven uitoefenen om die mannen in Brussel terug te fluiten en het beroep eens duidelijk te maken dat het uitmoorden van vele duizenden zeebaarzen in één trek mede dankzij de huidige techniek afgelopen moet zijn.

Dit wordt zeker vervolgd. Voor meer info kun je terecht op de sites van zuidwest Nederland en Sportvisserij Nederland.

Maar goed, weer terug naar onze visserij. De vele diehards op de pier van Hoek van Holland lieten er geen gras over groeien en besloten om half maart al aan de slag te gaan. Het vangen van zo’n eerste zeebaars van het jaar heeft nu eenmaal iets speciaals.

Er hangt in zo’n periode altijd weer een soort van mysterieuze sfeer en iedereen heeft zo zijn eigen methode om de eerste zeebaars te verleiden. Veelal worden de eerste zeebaarzen in het donker gevangen.

Vaak zijn het vals gehaakte vissen die na de paai op zoek gaan naar voedsel rond resten van de oude pier die geheel onder water is verdwenen. Het is er één groot gebied van stenen, paaltjes en kleiranden.

Stekken waar het in deze periode in de regel barst van de krabben, kleine wijting en steenbolk die op dat moment weer richting zee trekken. Een gedekte tafel dus voor vriend zeebaars.

Voor eind maart werden er een aantal baarzen gevangen maar je moest werkelijk héél veel uren maken om een aanbeet af te kunnen dwingen. Rond eind april werden de vangsten wat beter maar het bleef ondanks alle gunstige omstandigheden toch moeilijk om een visje te vangen.

Rond half mei werden de vangsten beduidend beter en was er overal wel een baarsje te vangen. Helaas verscheen ook die vervelende beroepsvisser weer met zijn dodelijke warnetten. Kilometer na kilometer van dit dodelijke spul werden dag in dag uit in het visrijke Europoortgebied uitgeschoten.

Op de eens zo goede zeebaarsstekken stonden zijn netten soms dag en nacht. Sportvissers klaagden steen en been. In beide kanten van de Waterweg had je tot voorbij Maassluis nauwelijks nog de mogelijkheid om een tongetje laat staan zeebaars te verschalken.

Deze mannen zijn niet voor rede vatbaar zij zijn immers voor hun eten bezig. Gelukkig heeft Sportvisserij Nederland na heel veel klachten van de sportvissers ook hier ingegrepen en zijn ze een procedure gestart tegen de warnetvisserij in het Europoortgebied.

De terugkeer van zalm, steur en zeeforel heeft inmiddels met inbreng van Duitsland vele tientallen miljoenen gekost! Onbegrijpelijk dat één zo’n kwibus de zaak zo kan verpesten door vele kilometers staand in dit toch al zo gevoelige visgebied te schieten!?

Sterker nog iedere zeeforel of zalm die de Waterweg optrekt is de 'Sjaak'! Wat te denken van viswedstrijden die moesten worden gecanceld omdat de heren Struyk de geijkte visstekken even hadden afgezet met hun dodelijke netten!

Maargoed, laten we hopen dat Sportvisserij Nederland de warnetvisserij in dit unieke visgebied aan banden weet te leggen. Een gebied waar vele duizenden vissers week in week uit weer kunnen genieten van hun hobby.

Laten we hopen dat we het komende seizoen weer ongestoord op alle stekken zoals bijvoorbeeld de Stenen Glooiing en de pier van de Hoek lekker onze hobby uit kunnen oefenen.

Stekel ze,
Joop