Vanuit het warme Gran Canaria de stoute (zoute) schoenen maar weer eens aangetrokken en naar de waterkant getogen. Via Sander’s hengelsport te Heerhugowaard hoorde ik dat er bij Petten af en toe weer een leuk visje in de vorm van gul werd gevangen.
Nou klinkt dat natuurlijk wel weer een beetje vaag en onstabiel in mijn oren, maar omdat ik er al weer een tijdje niet geweest was - omdat je daar hartje winter meestal niets te zoeken hebt qua visvangst - was het wel weer eens leuk om het daar te gaan proberen.
Het hoge water viel in de nacht zodat ik volgens mijn berekening om 9 uur op de dammen moest kunnen staan. Het begaan van de dammen vergt enige ervaring en voorzichtigheid. Aan de hand van de aanwezige wind uit zee of vanaf land kun je gemiddeld 6 uur na het hoge water veilig de dammen op gaan.
Er liep nog te veel water over de dammen om er veilig op te gaan!!
Ik doe dit altijd aan de veilige kant, want als je op de kop van de dammen staat is de ene golf de andere niet en krijg je toch af en toe nog een flinke golf voor je kiezen zodat je naar je steun moet grijpen om je staande te kunnen houden. Er zitten enorme gaten tussen de basaltstenen op de dammen zodat het goed oppassen is waar je je voeten zet. Voordat je het weet zet je je voeten in een gat en val je op je snufferd.
Eerst maar het geluk beproeven tussen de dammen in.
Dat is mij ook al eens overkomen, ondanks mijn grote ervaring met deze visserij. Oppassen dus!! Mijn sessie begon eerst vanaf de kant, tussen de dammen in dus, omdat er nog te veel water over de dammen liep. Er stond veel meer wind dan voorspeld en dat viel me eigenlijk bar tegen.
Maar goed, we zijn er nu eenmaal, dus toch maar proberen. Binnen 10 minuten meteen een mooie rammel op de top van de hengel. Ik was meteen weer wat warmer en had er weer wat geloof in!! Helaas heeft de vis het aas verkeerd gepakt en keerde niet meer terug. Ik viste met jojo-systemen en een flinke kluit zeepieren om de vis maar zo goed mogelijk te lokken qua geurspoor.
Eindelijk de strekdam op!!
Na een uurtje kon ik dan toch eindelijk de strekdam op lopen om op wat dieper water mijn geluk te beproeven.
Af en toe krijg je toch nog een flinke golf voor je kiezen!!
Gelukkig had ik mijn opvouwbare emmer meegenomen om de driepoot met water te verzwaren, anders was het vissen niet goed mogelijk geweest en was de kans constant aanwezig dat de steun omwaaide en onstabiel werd. Niet vergeten dus dit belangrijke artikel! Het vissen was aanvankelijk zeer rustig zodat de moed mij weer een beetje in de schoenen (waadpak!!) zonk.
Gelukkig na twee uur de eerste vis!!
Maar na twee uur een stilleven te hebben gehad, kwam er toch even een golfje vis langs zwemmen in de vorm van een hele dikke vijfdradige meun die zwaar zwanger was en een tweetal net niet maatse gulletjes.
En zowaar twee net niet maatse gulletjes om de eer verder te redden!!
De eer was gelukkig weer gered en ik had de trip niet voor niets gemaakt. Al viel de vangst natuurlijk zwaar tegen. Aan de hand van de verhalen hoop je natuurlijk op een iets beter resultaat dan dit!! Helaas had ik een foutje gemaakt met mijn sokken die ik in mijn waadpak draag.
Dit is dit keer geen neopreen waadpak wat veel warmer zit, maar een gewoon waadpak van PVC. De neopreen waadpakken vielen me zo tegen qua lekkage - ondanks goed onderhoud - dat ik weer ben overgestapt op een gewoon waadpak. Maar dit is natuurlijk veel bevattelijker voor de kou die optrekt in je laarzen als je in het steenkoude water staat.
Ik had zoals gebruikelijk twee paar thermosokken over elkaar heen, maar ik had mijn dikke laarzensokken, die daar weer over heen moeten, vergeten omdat ik waarschijnlijk nog met mijn hoofd in het warme Gran Canaria vertoefde.
De vrijkomende mosselen bij laag water worden door de scholeksters graag gegeten!
Dat was dus geen pretje en ik kreeg het kouder en kouder, en de visserij was nu ook niet denderend helaas. Ik heb het toch nog bijna 4 uur volgehouden, maar toen ging het lampje uit voor Lucky luc. Als je het eenmaal koud krijgt, leidt dit enorm af van je vismotivatie en let je alleen maar hierop.
Inpakken en wegwezen dus maar, terwijl de wind ook nog in kracht toenam tot een ware ZW 6. Geen pretje dus meer en waterkoud!! De vissen zijn aan de kust nog niet volop aan het eten en komen nog net bij uit het liefdesspel wat ze de laatste maanden beziggehouden heeft.
Eind februari, begin maart ga ik het nogmaals proberen als de temperatuur van het water en dus de bijtlust van de vissen aanzienlijk is toegenomen. Hopelijk heb ik dan meer geluk en kan ik onder betere omstandigheden vissen!!
Lucky Luc’s tip van de week
Als de kou binnenkort (hopelijk) wordt ingeruild voor het wat warmere lenteweer, kunnen we onze warme winterlaarzen weer voor langere tijd opbergen gelukkig.
Door inspuiten met siliconen veel langer plezier van uw laarzen!!!
Om uw warme laarzen een dubbel zo lang leven te geven, ontdoe ik ze eerst van allerlei vuil en spuit ze daarna ruim in met siliconenspray!! De siliconen houden het rubber super soepel zodat er geen scheurtjes in uw laarzen komen door uitdroging van het rubber. Een beetje extra moeite dus, maar veel langer plezier van uw schoeisel!!
Op naar een volgende vissessie aan een of andere stek aan de zoute kant!! Veel visplezier toegewenst en wat beter weer!!!
Tot volgende week!
Visgroet van Lucky Luc Mom
Vragen, opmerkingen of suggesties kunt u mailen naar info@totalfishing.nl
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
