TotalFishing

Afgelopen dinsdag 16 november was het weer gewoonweg te mooi om niet te gaan vissen. Alle andere afspraken afgezegd en dus weer naar mijn vertrouwde noordpier getrokken. Iets later dan normaal heengegaan omdat het hoge water precies om 12.00 uur viel. Er hadden nog meer mensen in de startblokken gestaan om van deze prachtige zonovergoten herfstdag te gaan genieten, want het stond behoorlijk vol.

De groene vouwfiets was er weer klaar voor.

Dat werd dus helemaal naar het einde van de pier rijden met mijn groene vouwfiets, die om de paar jaar weer eens een ander kleurtje krijgt. Er zit niet veel meer op aan toeters en bellen omdat het er door het zoute water toch weer vanaf gaat in de loop van het jaar.

Een bagagedrager is voldoende om mijn viskist en andere attributen te bevestigen. Het fietsje, dat al weer meer dan 25 jaar meegaat, brengt me waar ik wezen moet en dat is in dit geval naar het einde van de noordpier op 2,5 km. Ik viste over de driedubbele rijen blokken wat de meeste vissers niet zo’n leuke plek vinden omdat je daar bij het inhalen - als je dit niet goed doet - te vaak vastloopt.

Als je hier niet tegen kunt, kan het je visdag danig beïnvloeden. Omdat het aflandige wind was koos ik in dit geval eerder voor een verre plek op de pier dan vlak onder het strand. Daar kun je beter met harde aanlandige wind gaan staan.

Twee wijtingen tegelijk was geen uitzondering.

Er viel genoeg vis te vangen deze dag, maar de vele wijtingen, die soms met twee tegelijk binnenkwamen, hadden de overhand. Er zaten leuke maatse wijtingen (minimummaat 27 cm) tussen hoor, dus de hengels stonden eigenlijk de gehele dag niet stil. Behalve rond het hoge water werd er een uurtje bijtpauze ingelast op de zeebodem.

Gelukkig ook nog een paar dikke scharren.

Ver in het afgaande getij begonnen er opeens weer een paar dikke scharren aan te bijten. Dat is een leuke verrassing, want het is een heerlijk visje om in de pan te laten verdwijnen.

Piet Mooij vangt ze tussen de blokken.

Vismaat Piet Mooij van de zeevisclub ‘de Baloeran’ ving zijn gulletjes wel. Hij gooide praktisch tussen de blokken, waar de vele gulletjes zich in deze tijd vaak ophouden. Piet is daar een ware kunstenaar in zodat hij toch weer 10 leuke gulletjes op de kant trok. Maar hij heeft ongeveer evenveel keren zijn onderlijn verspeeld, soms met vis.

Deze visserij moet je dus maar leuk vinden en daar had ik die dag gewoon geen zin in. Tegen het donker aan verhuisd naar een wat makkelijker plek op de pier om een eventueel groter gulletje te kunnen landen. De meeste mensen waren alweer naar huis, dus er kwam zat ruimte.

Toch weer een paar leuke gullen in het donker.

Gelukkig maar dat ik dat gedaan had, want er kwamen in het donker toch nog 3 leuke gulletjes uit waarvan de grootste 43 cm was.

De opruimers van de zeebodem vinden ook jouw aas.

Soms waren tussentijds de haken van je lijn geknipt door onze gepantserde vrienden, die de ‘rommel’ opruimen op de zeebodem. Om 19.00 uur was de ‘mini-gultsunami’ over en ben ik huiswaarts gekeerd. Het was toch weer een prachtige visdag geworden met diverse vissoorten in de tas, die thuis weer heerlijk culinair bereid kunnen worden door mijzelf.

Niet dezelfde dag hoor, maar de volgende dag, want daar moet je wat tijd voor nemen. Tijdens het bakken ben ik dan eigenlijk ook weer een beetje aan het vissen en zie ik de volgende vissessie al weer opdoemen in mijn gedachten. Veel plezier aan de waterkant, er is genoeg te beleven!!

Drukte op de noordpier

Soms is het erg druk.

De ene dag is het drukker op de noordpier dan de andere. Mocht dit nu zo wezen, probeer dan toch op een plek te gaan vissen waar u uw medevisser, die waarschijnlijk eerder opgestaan is dan u, geen hinder bezorgt. Vaak maak ik het mee dat vissers gewoonweg naast me neerploffen zonder zelfs goedendag te zeggen en maar in het wilde weg beginnen te gooien. Dat maakt de sfeer er meestal niet prettiger op zo´n visdag.

Als je elkaar nu eerst eens begroet en gewoon vraagt of je buurman er bezwaar tegen maakt dat u zo kort bij hem komt staan, dan is er al veel gewonnen. Natuurlijk is het ook van belang dat u de stroming in de gaten houdt en dus eventueel lood met ankers aan uw onderlijnen maakt om uw vislood op de plek te houden. Zo voorkomt u dat uw lijnen en die van uw buurman in de knoop komen hetgeen ook weer ergernis voorkomt. Met gevlochten draad is dit een ware ramp en kunt u beter meteen gaan knippen.

Rekening houden dus met elkaar, dat is waar het om draait in de sportvisserij. En elkaar dus ook gewoon een plekje gunnen op een drukke visdag door met elkaar te communiceren. Helaas zult u ook wel eens ervaren dat dit niet altijd mogelijk is en dat er types aan de waterkant vertoeven die het alleenrecht denken te hebben.

Lucky Luc´s tip van de week
Als u vis ter consumptie mee naar huis neemt, maak deze dan meteen dood door hem een snede tussen de ogen te geven. De vis beweegt dan nog wel, maar is hersendood en ervaart het leven niet meer als zodanig. Deze manier van omgaan met de vis is humaner voor de vis, maar komt ook beter over op wandelaars die naar u als visser kijken.

Een emmertje is buitengewoon handig.

Mocht het te snel gaan met de visvangst, dan kunt u de mee te nemen vis (reeds gedood) bewaren in zo’n prachtig opvouwbaar emmertje, die u vult met zeewater om uw vis op een later tijdstip te ontdoen van de ingewanden. Wist u trouwens dat gestikte vis door de chemische reactie in het vlees gewoonweg minder lekker smaakt dan een abrupt dood gemaakte vis?! Hier kunt u dus u voordeel mee doen zou ik zeggen.

Vissen naar het donker toe, biedt vaak goede kansen.