Zeebaars 2006……. nog even
Door Joop Folkers.
Tja, hoe rot het ook klinkt maar ook aan dit zeebaarsseizoen komt weer een einde. Het was een raar wisselend seizoen met vele ups en downs. Soms leek het er even op dat onze vrienden gewoonweg “op” waren! Andere dagen kolkte de zee weer van de zeebaars. Er is en zal de komende tijd zeker een hoop gespeculeerd worden over de huidige zeebaars situatie. Logisch want als het aan Veerman ligt gaat een deel van de beroepsvloot over op het vissen van zowel harder als zeebaars. Lekker makkelijk, twee niet gequoteerde vissoorten. Gewoon vangen wat je vangen kan.Laten we in ieder geval hopen dat er het komende jaar eindelijk eens spijkers met koppen worden geslagen!
Een van de betere stekken voor zeebaars
Maar goed, ondanks al deze vervelende mededelingen van huishoudelijke aard is er het afgelopen seizoen best nog wel een leuk zeebaarsje gevangen. Opvallend waren de slechte vangsten op en rond de ver gelegen wrakken. Echt grote aantallen werden er niet gevangen. Althans niet rond de vele wrakken voor de kust tussen Hoek van Holland en IJmuiden. De kleine bootvissers moesten ook zondermeer veel meer moeite doen om een mooi klusje zeebaars bij elkaar te sprokkelen. De scholen lijken (zeker ver geleken met 2 jaar geleden) sterk gereduceerd.
Vissen zoals Arie hier heeft gevangen worden steeds zeldzamer
Een ander opvallend detail is dat we dit afgelopen seizoen minder grove zeebaarzen hebben kunnen vangen dat vorig jaar. Natuurlijk hadden we heel wat 10+ ponders maar niet echt overdreven veel. Ook de scholen kleine baars waren beduidend minder in ons kustwater aanwezig dan andere jaren. Maar goed we hebben wel eens meer een slecht seizoen tussendoor gehad. Wie weet is het volgend jaar allemaal heel anders. Ik weet niet, maar ik heb toch ook nog steeds het idee dat het slechte (veel te koude) voorjaar bepalend was voor het “slechte”seizoen. Niet alleen de zeevisserij maar ook de tuin- en akkerbouw ondervonden nadelige gevolgen van de te koude voorjaar start.
Eelco met een prachtige vis
Halverwege juli bloeide de visserij aardig op en konden zeker de kantvissers hun hart ophalen. Vanaf de stranden in Zeeland (o.a. Dishoek en het werkeiland Neeltje Jans) werden zomaar ineens mooie dikke vissen gevangen. Ook de strekdammen voor de kust tussen Hoek van Holland en Scheveningen waren ook in die periode goed voor mooie dikke vissen. Kijk, en juist dat soort momenten geeft de (vissende) burger weer moed nietwaar! Al bij al een seizoen met zeer wisselende vangsten. Even leek het seizoen weer uit te gaan als de bekende nachtkaars. Waren het de snoeihete weken die hun tol eisten of …..? Het duurde erg lang voordat het najaar zijn intrede deed. De temperaturen bleven ongelooflijk hoog voor de tijd van het jaar. Record na record werd gebroken. Goede tijden voor de vele weerprofeten. Maar zoals bekend is de kracht van moeder natuur niet te stuiten, en dus ook nu begonnen onze gestekelde vrienden weer aan hun jaarlijkse massale terugtocht.
Mari met een dikke novemberbaars
Normaliter begint dit scholingsritueel zo rond eind september maar ook nu bleken de drie weken achterstand nog niet te zijn ingelopen en werden er zo rond half oktober zo links en rechts wat grotere scholen zeebaars gelokaliseerd. Dat de zeebaarzen ineens volop in beweging waren bleek o.a. uit de goede zeebaarsvangsten tijdens het proefvissen voor het NK kust eind oktober. Er werden binnen een relatief kort tijdsbestek vele mooie dikke, kerngezonde vissen gevangen. Helaas begon een week later het stormseizoen en was de zeebaarskoek weer op.
Een snelle rover gevangen vanaf de pier
Alleen vanaf de inmiddels legendarische pier van Hoek van Holland werd zo nu en dan nog een leuke zeebaars gevangen. Het is nu 9 november en als je de weersvooruitzichten ziet belooft het niet veel goeds. Veel wind uit west-tot noordwest. Vriend zeebaars geeft daar niet om en volgt zijn oerinstinct. Ze zijn in topconditie en trekken in grote scholen richting Franse,Engelse en Ierse kust. Laten we hopen dat ze daar rond de vele riffen voor de kust van Cherbourg een klein beetje worden ontzien door het beroep zodat ze volgend jaar weer terug kunnen keren naar het noorden om hun voortbestaan zeker te stellen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
