Ik weet het niet goed…. het is lastig uit te leggen, maar het gevoel, dat je een kind op de wereld hebt afgeleverd dat uiteindelijk dezelfde passie voor de hengelsport aan het ontwikkelen is als jezelf is best wel iets heel moois.
Sterker nog, wat dat betreft kan mijn geluksgevoel eenvoudigweg niet op. Het voelt enorm vet om als een soort van mentor je zoon mee te nemen in de wereld van het vissen en hem alles wat jezelf weet ook bij te brengen. Nog mooier wordt het als dat ook zijn vruchten begint af te werpen. We genieten van elkaar en van onze gezamenlijke hobby. Ik heb het over mijn jongste zoon Luca. Hij is net als zijn pa enorm gefascineerd door alles wat met de natuur te maken heeft en heeft net als ik een enorme voorliefde voor al het onderwaterleven ontwikkeld. Bijzonder, want op dat punt heb ik hem niet hoeven enthousiasmeren. Dat zat er van nature al in. Jaren geleden nam ik hem al mee naar de Ardennen. Ik weet nog goed dat ie als zevenjarige eigenhandig zijn eerste barbeel wist te vangen. Een magisch moment was dat, een authentiek eurocard mastercard momentje……
Een visser in de maak.
De afgelopen paar jaar ( hij is nu 24 jaar) is de hengelsport echt boven komen drijven bij hem. Opeens was er de drang om eigen spullen aan te schaffen en zelfstandig met vrienden op pad te gaan. Geweldig! Zoals bij zovelen lag de wens er vooral om roofvis te gaan vangen. Na een aantal ingewikkelde en vooral ook vruchteloze pogingen heb ik hem uitgelegd dat hij voor zichzelf de lat niet meteen bij hele grote vissen en grote aantallen moet leggen. Dat komt later wel. We zijn eigenlijk samen even helemaal opnieuw begonnen en ik heb hem meegenomen in een aantal grondbeginselen waarvan ik eerlijk gezegd denk dat elke startende sportvisser die bijgebracht zou moeten krijgen. Spijtig genoeg werkt dat helaas niet altijd zo. Ik heb het over goede knopen leren maken, leren werpen, leren welk kunstaas te gaan gebruiken en hoe je het gebruikt en hierbij vooral heel eenvoudig te starten met bijvoorbeeld spinners en ander eenvoudig kunstaas. Maar vooral ook hoe om te gaan met je gevangen vis. Hoe moet je een vis onthaken, hoe houdt je een vis vast, welke spullen moet je hiervoor allemaal bij je hebben. Het gebruik van een onthaakmat…enz enz…….kortom de basis van het vissen. Ik ben er zeker van dat Luca dit nu allemaal al best goed onder controle heeft. Naast het feit dat ie van alles geniet, vangt hij nu ook zijn visjes. We hebben er een besmet geval bij...
zo vader, zo zoon.
Ondanks de erg hoge waterstanden hadden we samen het plan gesmeed om afgelopen week op roofblei te gaan vissen. Ik was een paar dagen van tevoren eerst even gaan kijken aan de Grensmaas. De waterstand was nog erg hoog, maar achter de stuw bij Borgharen waren er toch een paar zones waar goed te vissen was in de volle stroming en iets verder stroomafwaarts zag ik ook een paar hele leuke stroomnaden waar het volgens mij mogelijk moest kunnen zijn om gericht op roofblei te vissen. De watertemperatuur is momenteel al best hoog voor het winterse jaargetijde. Maar liefst 10 graden…. en de kleur van het water sprak me ook al erg aan. Ideale kleur voor deze zichtjagers pur sang. Mijn voorgevoel is goed. Windy spreekt me echter tegen en voorspelt dat het erg taai wordt komend weekend. Ach ja…..
In deze tijd van het jaar helpt het als je ongeveer weet waar de roofbleien gaan paaien. Aan de Grensmaas vlak bij Smeermaas liggen een aantal van die zones…en voordat alle gelukszoekers op pad gaan……heel Zuid-Limburg kent dat soort zones aan de Grensmaas. Ga gewoon een keer struinend op pad en uiteindelijk ga je ze vinden. Ook in Februari. Dat is al jaren zo. Volgens mij paaien roofbleien ongeveer in dezelfde zones als de barbeel. Ze hebben een voorkeur voor een mooie grindbedding waar de vrouwtjes hun eitjes op kunnen afzetten. Ik ben geen bioloog en heb de wijsheid helaas ook niet in pacht, maar ik heb echt de ervaring dat de mannetjes al een aantal weken eerder op de paaigronden arriveren. 100%. In de zones waar ik ze verwacht vang ik uitsluitend mannetjes in deze tijd van het jaar.
Close up van een killer
De mannetjes zijn duidelijk herkenbaar aan de onmiskenbare paaiuitslag die, naarmate de daadwerkelijke paai steeds dichterbij komt, steeds duidelijker zichtbaar en voelbaar wordt. De huid voelt nu aan als schuurpapier. Ik weet ook uit ervaring dat de vrouwtjes zich ook al verzamelen rond deze tijd, maar die liggen dan vaak in de wat diepere zones af te wachten…..vaak slechts een paar honderd meter verder. Ook deze zijn al prima te vangen, maar vaak moeilijker vindbaar ( voor mij althans) vandaar dat ik erg neig te focussen op de mannetjes ( die vaak wel wat kleiner zijn), maar makkelijker vangbaar….en dat sluit dan weer prima aan op mijn ongeduldige karakter. Roofblei vissen in Februari vergt ook enkele praktische aanpassingen. Daar, waar ik in de zomer op absurde snelheden mijn kunstaas door het water ros, is dat vaak in Februari niet altijd aan te raden. De aanbeten en “het gevecht” wijken ook behoorlijk af van de visserij in de zomer en de herfst. Maar “ondanks al die ellende” vind ik het een van de meest fascinerende visserijen die ik ken. De komende maanden zal ik wellicht een keer wat dieper op de materie in gaan, maar voor nu houd ik het ff hierbij Enfin, terug naar de visserij.
Als we op zondag aan het water arriveren begint het te regenen. Ik hou ervan. We gaan zeer licht bepakt vissen, temeer omdat ik verwacht wel een paar keer te moeten verhuizen. Een rugzakje met wat dozen kunstaas en materiaal, een matje en ieder een hengel. Omdat de roofbleien in deze tijd van het jaar als zalmen te landen zijn, heb ik het landingsnet thuis gelaten. We helpen elkaar ( mochten we überhaupt iets vangen) en ik heb Luca uitgelegd dat we de vissen eenvoudigweg bij de staartwortel uit het water tillen. De eerste twee stekken leveren geen enkele aanbeet op. We proberen allerlei kunstaas uit, maar niks mag baten. Dan weer de auto in en op naar een volgende stek. Ik voorspel dat dit wel eens een goede stek zou kunnen zijn bij deze waterstanden. Als we aan de waterkant arriveren komen we erachter dat het hier behoorlijk hard stroomt. We zijn inmiddels al een uurtje of 3 bezig en hebben nog geen enkele tik gezien. Er staat nu ongeveer twee meter water…..denk ik. We spreken af dat we het een kwartiertje geven om even te proberen. Ik start heel eenvoudig. Een 10 cm lange shad aan een loodkopje van 10 gram. Ik stel Luca voor dat hij dat ook doet. We proberen beiden een andere kleur.
Op stek 3 was het raak, twee keer achter elkaar zelfs.
Bij mijn eerste worp is het meteen raak. Na een paar omwentelingen van mijn molen wordt mijn aasje gepakt. Op een brute wijze. De vis neemt direct een spurt richting Eindhoven. Heeeeerlijk!!!! Voor we er erg in hebben, staat Luca ook met een kromme hengel. Hij schreeuwt het eventjes kort uit van blijdschap….Binnen een minuut na aankomst staan we beiden een fraaie roofblei te drillen. Wat mij betreft is de dag qua vangen op dat moment al geslaagd. Ik land mijn eigen vis het eerste en leg deze even veilig op de mat. Dan haal ik Luca zijn vangst uit het water. Ik laat hem beide vissen onthaken. Elke ervaring op dat gebied draagt bij aan een verbetering van zijn skills. Zo zie ik dat. Zoals bij alles is goed gereedschap de basis van weidelijk omgaan met je vangst. Even snel een plaatje en dan terug het water in. Snel verder…..ik voel aan alles dat dit geen slechte dag gaat worden. Ik denk dat ik drie worpen verder ben als ik weer een aanbeet krijg. Bammm. Mijn Hearty Rise hengel vangt de klappen enorm goed op. Tel daar de briljante slip van de Daiwa Ballistic series bij op en je hebt een droom set te pakken voor deze visserij. Nope, geen aandelen. Mijn oprechte mening.
Volgende week deel twee van deze memorabele dag.
Leon Haenen
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
