Ik schreef het al, die kopvoorns hebben voor nu mijn aandacht even gekregen, al is het op een zijspoor. Verdiende aandacht overigens. Wat een prachtvissen zijn het. Die ene typische aanbeet van afgelopen keer die duidelijk zichtbaar was op de hengeltop van Henkie passeert nog geregeld de revue in mijn hoofd.
Zoals altijd leef ik al gedurende de werkweek toe naar de volgende visdag. Zo werkt dat bij mij. Ik zit veel in de auto voor mijn werk en dan is er niets mooiers dan mijmerend de files doorstaan. Mijmerend over de aanstaande visdag. Henkie en ik hadden al bedacht dat we terug zouden gaan naar het fameuze fietspad, maar ik wil er graag een kleine, maar gerichte extra dimensie aan toevoegen, namelijk één hengel, gericht vissend op kopvoorn. Er zwemmen daar behoorlijk veel van die omnivoren. Maar lang niet altijd even makkelijk te vangen.
Terwijl ik stil sta op de A2 richting Amsterdam dwaal ik af naar hetgeen Raymond van DSK me mee heeft toe gestuurd, samen met de boilies die ik had besteld. Ik had hem al hiervoor bedankt, maar ik had er verder nog niet inhoudelijk naar gekeken. Het ging om een bakje zogenaamde “paste” in een extreme garlic smaak/geur, zo luidt het althans op de verpakking. Ik had het potje wel al geopend en was meteen getriggerd door de smaak en de prachtige geur. Mega goed. Echter, de hardheid van het product deed me in eerste instantie wel even afschrikken. Een gevolg van onwetendheid van mijn kant.>
“een goed begin is het halve werk” luidt een oud spreekwoord.
Na de juiste tekst en uitleg blijkt het een multi inzetbaar aasje te zijn. Ik heb het advies gekregen om er kleine balletjes van te maken en die warm te houden in een zakje in mijn binnenzak bijvoorbeeld. Als de temperatuur oploopt blijkt het een, prima te kneden, harder deeg te zijn dat lang stand houdt in het water. Als het ware een kneedbare pellet. Tijdens de lange rit heb ik ook het orakel van Dieren aan de lijn. Ruim een half uur. Tim geeft me een tip mee die voor velen van jullie wellicht gesneden koek is, maar ik had er echt nooit eerder aan gedacht. Hij adviseert me om met een hair te vissen met een 8 mm pellet erop en daaromheen de paste gekneed. Zijn redenatie luidt: “ als de paste er vanaf gaat, heb je nog altijd een goed aasje in het water liggen”…..en zo is het natuurlijk maar net. Dank voor de goeie tip lange!! Ik neem me voor om ook een balletje cheese paste uit de vriezer te halen, ook met knoflook toevoeging. Zelf in elkaar geknutseld. Die avond besteed ik een paar uur aan de keukentafel om de onderlijnen voor te bereiden, zowel voor barbeel als voor kopvoorn. Al die voorpret hoort er wat mij betreft allemaal bij . Heerlijk vind ik dat.
Ambiance.
Voor ik er erg in heb is het alweer weekend en kunnen we ons voorbereiden op een heerlijke visdag. We hebben nogal wat regen gehad en behoorlijk wat wind. De herfst doet wat je ervan verwacht. Elk seizoen heeft zo wat mij betreft zijn eigen charme. Ik schreef het al eerder, kom maar op met dat water. Alhoewel ik er soms een tegenstrijdige visie over geef. Ik weet het…..
Het is nog donker als ik de auto volstouw met spullen. Voor de zoveelste keer blijkt dat ik niet goed kan kiezen. En dus gaan er veel spullen mee. Niet veel later staat Henkie al op de stoep. We krijgen al een fikse regenbui te verduren op weg naar de Ardennen, maar zodra we Luik achter ons laten klaart het op. Ik vind niks zo vervelend als uitpakken en opbouwen in de regen. Gelukkig valt dat vandaag mee. Als ik uitstap zie ik direct dat het water een stuk hoger staat dan vorige week. Een flink stuk hoger. Voor de intimi: ongeveer twintig centimeter onder de rand. De waterstand nodigt in elk geval uit om vlak na de bocht plaats te nemen zodat we ietwat in de luwte van de stroming kunnen vissen. Voor mijn kopvoorn plan ideaal, denk ik. En dan blijkt dat elke visdag toch weer anders is. Het is helemaal niet te doen met twee hengels. Door het slechte weer en de hevige wind van afgelopen week, is de rivier bezaaid met bladeren die door de stroming worden afgevoerd. Ik had het kunnen weten……Ongelofelijk wat een bladeren, Vissen met twee hengels is dan nu ook niet bepaald lekker vissen. Dat gaan we niet doen. Elke inworp wordt de montage omhelst door tientallen bladeren. Tel daar de stevige stroming bij op en je bent feitelijk constant in de weer om je presentatie optimaal aan te bieden. Menigeen zou nu al kappen. Vreselijk wat een troep.
bladeren, bladeren en nog eens bladeren.
Uit ervaring weet ik dat vangen vandaag toch tot de mogelijkheden behoort. Ook met al die bladeren. Dus ondanks dat ik het erg vervelend vind, weet ik zeker dat we toch vis kunnen vangen. Het zal mij er in elk geval nooit van weerhouden om door te zetten. En ik weet dat ik daar niet de enige in ben. Je moet in deze tijd van het jaar gewoon veel harder werken voor de vangst. En dat heeft ook wel zijn charme. Enfin. Henkie start uit het handje. Ik schiet er snel een plaatje van, want de laaghangende bewolking tussen de heuvels ziet er geweldig uit. We doen er alles aan om zo goed mogelijk te vissen. De hoeveelheid bladeren slaat werkelijk alles.
de kop is eraf.
Als ik terugkijk naar de foto’s, dan heeft het tot kwart na elf geduurd vooraleer we de eerste vis van de dag kunnen afvinken. Henkie krijgt een aanbeet van jewelste. Hij reageert adequaat en krijgt het aan de stok met een goeie vis. De barbelen maken handig gebruik van de harde stroming en dan duiken ze bij de eerste run echt lekker fel stroomafwaarts. Vaak is het zo dat de dril half eindigt tegen de oever en dan is het gewoon een kwestie van beheerst binnen vissen. Zodra de barbeel aan het oppervlak verschijnt, dan is ie meestal ook panklaar voor het landingsnet. Op de XL Kingsize mat oogt de vis als een kleintje, maar het is gewoon een fraaie zestiger. Een kwartiertje later is het mijn beurt. Een kopietje van de dril van Henkie. Mooie dikke vis in de fleur van zijn leven.
niks mis mee.
Nu de jeuk van de eerste vis voorbij is, schakel ik toch even om naar een kopvoorn opzetje. Feitelijk wijzigt die switch in deze omstandigheden niet zoveel, dus laat ik het niet gewichtiger doen overkomen dan dat het vandaag is. Licht en gevoelig vissen is er vandaag niet bij, dus die kopvoorns krijgen gewoon een voerkorf van 150 gram voor de kiezen met geweekte pellets erin. Het enige verschil zit ‘m nu in de onderlijn en het aasje. Een serieuze bol kaasdeeg moet het maar gaan doen. Terwijl ik sta te klooien om een goede aaspresentatie aan te bieden vangt Henkie zijn tweede barbeel. Dat ziet er goed uit. Ik haal mijn montage even tijdelijk uit het water om hem te assisteren en mee te genieten van zijn vis.
nummer 2 voor mijn vriend.
Vet! 3 vissen binnen een dik half uur. De dag kan wat ons betreft niet meer stuk. Ik houd het zelf niet lang vol met mijn kopvoornvisserij. De omstandigheden zijn vandaag wel erg lastig om die, vaak “knabbelende” aanbeet van de meun te ervaren, laat staan te verzilveren. Ik besluit om weer even op barbeel te gaan vissen. Een 14 mm pellet, in een door Bob, op maat gemaakte olie van gefermenteerde krab- en kreeftresten, moet het verschil gaan maken, Bob, de kok van Jochem Myjer die altijd met hem op toernee gaat/ging om de maaltijden voor de crew te verzorgen, heeft deze olie voor me gemaakt. Coole gast, die ik al een tijd niet meer gesproken heb. Door de flavour moet ik geregeld aan hem denken. De flavour doet zijn werk, want al na een paar minuten krijg ik een heftige beuk op de hengel. Niet te missen. Nummer vier van de dag mag even poseren. Ondanks de ellende met al dat herfstafval in het water gaat het eigenlijk best prima.
vlak voor de pauze toch nog een vis.
We besluiten om even uitgebreid te pauzeren en te eten. Er staan heerlijke hamburgers op het menu. Niet veel later ruikt de hele omgeving naar gefruite uien. Henkie heeft voor het eten gezorgd en “des Henkies” is dat allemaal perfect voorbereid. Zoals zo vaak pest ik hem een beetje met de standaardvraag of ie wel de plastic van de cheddarkaas af heeft gehaald. Hij hapt heerlijk. Lekker keuvelend op het groene bankje genieten we samen van deze onvervalste vakantiedag. Een sigaartje erbij had vandaag niet misstaan. We besluiten nog een paar uur door te vissen.
Tien minuten nadat we gestart zijn zie ik vanuit een ooghoek dat Henkie een aanbeet krijgt. Een hele typische. Dat is een kopvoorn. Hij veert op en arriveert bij de hengel. Even wacht hij op het vervolg….mocht dat er komen. Dit was een onvervalste aanbeet van een kopvoorn. Ze zijn er natuurlijk altijd. Ze wonen hier. Bij de tweede tik slaat Henkie aan. Vet! Hij bevestigd droog “dat het er een is” tijdens de dril. Zoals alleen Henkie dat kan.
een prachtig exemplaar.
Als ik het net onder de vis schuif blijkt het ook nog een heel fraai exemplaar te zijn. Puntgaaf en in topconditie. Echt mooi dit. Ruim 53 cm. Ik feliciteer hem met een korte boks. Henkie glundert van oor tot oor. Ongelofelijk dat je tussen al dat geweld van herfstbladeren toch zo goed kunt vangen. We vissen nog ruim een uur verder als Henkie weer met een kromme pook staat. Hij heeft vandaag erg goed gevangen, vind ik. De laatste van de dag is ook weer een fraaie barbeel. De vooruitzichten voor volgende week zijn weer technisch ook niet al te goed. Het blijft maar regenen en dat zal ook zijn weerslag hebben op de waterstand hier in de Ardennen. We spreken in elk geval af dat we het nog even volhouden en gewoonweg terugkomen. We neigen er wel naar om in elk geval weer richting de Ardennen te rijden de komende week. We zullen de waterstanden in de gaten houden en ons plan daarop proberen aan te passen. Nu alweer zin in.
Tot volgende week
Leon Haenen
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
