TotalFishing

Witvisperikelen (deel 93)

Say cheeeeessseee

Door Leon Haenen

Afgelopen jaar is het idee herboren om vaker en gerichter andere vissoorten te belagen dan enkel barbeel. We hebben al een enkele missie op sneep erop zitten en ook kopvoorn heeft al eens via een zijspoor wat extra aandacht gekregen. Maar dit najaar heb ik mezelf, samen met meneer Janssen, voorgenomen om eens wat vaker te gaan variëren.

We gaan op zoek naar grote kopvoorn. Echt grote kopvoorn. Mastodonten van boven de zes pond. Vissen die al zo lang rondzwemmen en zo sluw en slim zijn geworden dat ze niet meer zomaar te misleiden zijn. Fijnproevers…..Dat betekent dat er uren gedraaid zullen gaan worden met misschien wel lager uitvallende vangsten. Dat is dan maar zo. Ik ga op zoek naar die enorme bakken van kopvoorns.

Terwijl we dit opportunistische scenario telefonisch doornamen kwam ik met het idee om het komende weekend al eens een voorzichtige poging te ondernemen om iets gerichter grote kopvoorn te belagen. Tim was het wel met me eens, maar gaf aan geen tijd te hebben om voorbereidingen te treffen qua aas.

Ik kon daar zaterdag wel even tijd voor maken. Zo gezegd, zo gedaan. Zaterdag aan het eind van de dag stond ik in de keuken met allerlei ingrediënten op het aanrecht om een kaasdeeg voor te bereiden.

Ik vroeg vooraf aan mijn vrouw of het oké was dat er een kaasgeur zou ontstaan in het huis…….spijtig genoeg vond ze dat geen probleem. Had ze dat wel maar gedaan….Enfin……we hebben de hele avond een gore stank in huis gehad.

Nadat ik alle onderdelen in een grote bak had gedaan en er met mijn handen in ben gaan kneden kwam de geur van de stinkkaas echt vrij. Als je er geen liefhebber van bent, doet de titel van de kaas zijn naam echt eer aan. Jemig, wat een erbarmelijke stank. Blijkt voor velen een delicatesse te zijn. Ik zou het een regelrechte ' fearfactor ervaring' noemen als ik daar een hap uit zou moeten nemen.

Vers kaasdeeg, topaas!

Tot slot voeg ik aan mijn hoogwaardige deeg nog wat druppels kaasolie toe om het geheel af te maken. Het was voor het eerst dat het potje geopend werd. Ook dit had ik beter niet in onze keuken kunnen doen.

Het maken van een kaasdeeg zoals ik het nu heb gedaan is geen sinecure. Het vergt veel tijd en de onderdelen die ik heb gebruikt zijn niet goedkoop….wel erg goed. Dikke kopvoorns zijn verwende vissen….De prijs van een deegje kan al snel richting de tien euro gaan……wat moet, dat moet!

De dag erna kan ik er wel weer mee lachen als ik de stank-anekdote deel met Tim tijdens onze reis richting de Ardennen. We gaan vandaag sinds heel lang ieder met twee hengels vissen. Tim start met twee barbeelmontages en ik ga stroomafwaarts zitten en vis met de tweede hengel gericht op kopvoorn.

We weten beiden niet wat we van het deeg moeten verwachten. We weten wel uit ervaring dat de kans op kopvoorn aan mijn zijde van de stek het grootste is omdat deze vissen zich nu eenmaal graag op het iets ondiepere gedeelte houden op de plek die we vandaag bevissen. Waarom dat zo is weet ik niet zeker, maar het is een feit.

Het water is een stuk hoger dan normaal en stroomt vrij hard. De kleur van het water is top! Vandaag is er gelukkig weinig drijfvuil op het water. Zo af en toe zullen we wel wat haken, maar niets noemenswaardigs. Korven onder de 100 gram kunnen vandaag in de tas blijven.

Ik start met 120 gram op de barbeelhengel en 100 gram op de kopvoornhengel. Vooraf bereiden we beiden onze eigen monkeymix van geweekte pellets voor om de korven mee te vullen. Omdat ik dacht dat het erg koud en nat zou gaan worden heb ik besloten vandaag rond te banjeren in een neopreen waadpak.

Dan kan ik makkelijker op de grond gaan zitten, in het water staan en hoef ik mezelf niet zo’n zorgen te maken over mijn kleren. Zo’n waadpak spuit ik thuis af en dan is het zo…..

Echter, de tocht in het pak van de auto naar de stek voelt al als een soort martelgang. Het is vandaag veel te warm voor zo’n pak. Ik heb spijt als haren op mijn hoofd. Ik heb vandaag weer een aanval gehad van verlatingsangst of zo…..ik kon niet kiezen en heb maar heeeeel veel spullen meegenomen naar het water.

Uit angst om iets te vergeten. Ik zweer jullie dat dit de laatste keer was. Als ik aan het water arriveer ben ik al uitwringbaar…..en ik kan dat pak nu niet uittrekken……ggrrrrrrr……..dan zou ik weer de hele lijdensweg terug moeten lopen.

De tweede fout die ik vandaag voor het laatst heb gemaakt is om te gaan vissen met zo’n goedkope plastic steun waar je twee hengels op kunt plaatsen. Later wordt duidelijk waarom dat zo is.

De hengels waren thuis al zo goed als gemonteerd. Binnen no time zijn we dus aan het vissen.

Ik denk dat we tien minuten de lijnen in het water hebben liggen, als ik een enorme beuk krijg op de kopvoornmontage. Het is dat ik naar de hengels keek, want de andere hengel trilt net zo hard mee…..Een enkele beuk, snoeihard….maar daar blijft het dan ook bij. Ik schrik er even van…dat had ik niet verwacht. Snel een nieuwe homp kaas eraan en inwerpen maar.

Ik denk dat de montage er tien tellen in ligt als ik weer een hele harde aanbeet krijg op de kopvoornhengel. Ik moet nu even goed kijken op welke hengel ik een aanbeet heb. De klappen op de hengeltop zijn zo hard dat de andere hengel ook weer staat te stuiteren op het goedkope chineesfabricaat steuntje…… ik zie echter dat het de rechtse hengel is en Ik sla rustig aan.

Ik voel direct contact. Kopvoorn!!!! Zwaar mokkend hangt er een kopvoorn aan het uiteinde van de montage die zijn uiterste best doet om weg te komen.

De eerste kopvoorn van de dag,

Ik sta te kicken, dat kunnen jullie je wel voorstellen. Het is natuurlijk erg vet als je van plan bent om gericht op kopvoorn te gaan vissen en dat dan ook heel snel lukt. Zo gemakkelijk is dat namelijk niet om ze gericht te belagen.

Als de kopvoorn richting het landingsnet komt, waarschuwt Tim me terecht voor het feit dat kopvoorn vaak slecht gehaakt wordt. Zo ook nu! De haak hangt slechts heel even in het velletje vast. Voorzichtigheid is hier geboden.

Een sportvis van jewelste.

We herinneren ons namelijk een visdag van afgelopen jaar waarbij Tim een enorme kopvoorn aan het oppervlak lost omdat ie slecht gehaakt was. De weegschaal geeft aan dat deze vis 2,1 kilo ( 4.11lb) weegt. Een prachtvis om de dag mee te beginnen, 55 centimeter lang.

Nog geen kwartier later krijg ik weer een aanbeet. Nu op de barbeelhengel die ik voorzien had van twee 18 millimeter Code red boilies. Ik voel direct dat dit ook kopvoorn is. Ik roep Tim die onmiddellijk recht staat om te assisteren.

Voordat hij echter bij me is, los ik de vis…..op de stek…….ggrrrrr….nooit goed. We wisten al dat kopvoorn de code red boilies graag lust, want in augustus hadden we op deze zelfde plek ook een sessie gevist. Toen ving Tim al twee kopvoorns op deze superballen.

Het blijft een half uur stil aan het water. Er gebeurt eigenlijk vrij weinig. De ontsnapte vis eist voor even zijn tol. Dan opeens is mijn maat aan de beurt. Voor de gelegenheid doop ik dit moment om tot 'Tim-time'…

Hij krijgt een geweldige dreun op een van zijn Korum Xpert hengels en haakt de vis perfect. De eerste barbeel van de dag is de klos. Zodra ik de vis voor hem land krijgt hij een hele harde knal op de andere hengel. Deze barbeel vertrekt eenvoudigweg en de baitrunner giert het uit.

Tim geeft mij de eerste hengel even en drilt vervolgens zijn tweede vis van de dag….binnen een minuut. Wel grappig om even met twee vissen tegelijk te poseren. Ik vind dat ook. Ik parkeer de twee zestigers in het landingsnet in het water terwijl Tim zijn hengels eerst opnieuw van pellets voorziet en inwerpt.

Terwijl ik de twee vissen net op de mat heb gelegd en Tim een kort video filmpje wilt opnemen, krijgt hij de derde aanbeet binnen drie minuten. …een machtig moment dat we maar zelden meemaken.

Voor het eerst kan hij met drie prachtige barbelen tegelijkertijd op de foto die al met al niet langer dan drie minuten in het landingsnet hebben gezeten. Een hele vette belevenis.

Een trio op de mat, een unieke belevenis!

De vissen zijn duidelijk terug op de stek. We schieten een paar ons pellets op de stek en wachten onder het genot van een kopje koffie rustig af wat er verder gaat gebeuren. Blijkbaar ben ik aan de beurt, want nog geen tien minuten nadat Tim zijn barbelen los heeft gelaten, vang ik mijn eerste barbeel van de dag.

Ze zijn allemaal van het zelfde kaliber. Dan krijg ik weer een enorme aanbeet op het deeg. Ik krijg niet eens de kans om aan te slaan. De kopvoorn pakt het aas even en laat dan weer los. Als ik binnen draai zie ik dat er een flink stuk van het kaasdeeg verdwenen is.

Mochten jullie het gaan proberen met kaasdeeg, vergeet dan niet telkens het oude stuk deeg te verwijderen en een volledig nieuw stukje op de hairmontage te kneden. Deeg dat al tien minuten in het water heeft gelegen laat zich niet meer goed mengen met een vers stukje deeg.

Rond de middag vang ik pas mijn tweede barbeel van de dag. We hebben een uur gezeten zonder al te veel actie aan het water. Niet veel later klapt er weer een dikke kopvoorn op mijn deegje. Deze aanbeet zet goed door en ik haak de vis.

De tweede kopvoorn van de dag.

Ik vang hier gewoon mijn tweede kopvoorn van de dag. Gevoelsmatig ben ik klaar. Dit had ik niet durven hopen. Deze vis is een centimeter korter dan de vorige kopvoorn, maar het is zoals het is. Kopvoorns die de halve meter passeren zijn supervissen om te vangen.

Veel tijd om na te genieten krijg ik niet, want nog geen kwartier later krijg ik een heerlijke aanbeet (uit de steun) op de barbeelhengel. Ook nu weer met de 18 millimeter code red boilie. De grootste barbeel van de dag is een feit.

De grootste barbeel van de dag is niet eens zo groot…….

Qua barbelen ben ik er wel klaar mee vandaag. Ik wil eigenlijk nog wel een dikke kopvoorn vangen. Ik heb de smaak te pakken en ben in mijn hoofd al vooruit aan het denken. Hardop overleg ik met Tim. Het moet lichter, veel lichter.

Er zullen andere haken gebruikt moeten gaan worden. Het deeg moet nog steviger en we gaan Korum cages inslaan. Daarnaast ga ik de volgende keer al experimenteren met het deeg. Andere flavour. Iets vleesachtigs, ik weet dat ze daar ook van houden. Enfin, uitdagingen zat.

Mijn laatste vis van de dag was ook een barbeel, op de Code red 18 millimeter boilie.

Tim en ik vangen ieder nog een barbeel op de stek. Met tien vissen een hele aardige dag. Het weer zit heel erg mee. We besluiten om nog twee andere stekjes te bezoeken waarbij we enkel nog proberen gaan om een kopvoorn te vangen.

We laten de rest van de spullen in de auto liggen en gaan enkel met een tas en een hengel de twee volgende stekjes bezoeken. Als we aan de eerste nieuwe stek arriveren overleggen we kort. In dit gebied ving Tim afgelopen winter zijn zwaarste kopvoorn tot nu toe. Dik zes pond. Geloof me, dat is echt een enorme vis.

We besluiten de stek stroomopwaarts te bevissen en even te kijken wat er gebeurt. We gooien beiden in en leggen de hengel op de bankstick. Ik denk dat mijn montage tien tellen in het water ligt als ik een agressieve beuk op de hengel krijg, iets haalt verwoestend uit. Meer gebeurt er helaas niet….dat was het al.

Ik sta heel even tandenknarsend naar mijn hengel te kijken als ik Tim heel snel zijn hengel zie grijpen. Een kromme Korumpook is het gevolg. Ook mijn vriend haakt een pracht van een kopvoorn die 56 centimeter lang is. Hij is wel lichter dan de vis die ik die ochtend vang, maar zo te zien is deze kopvoorn in de fleur van zijn leven….die gaat nog wel wat groeien de komende jaren.

56 Centimeter lang, een dijk van een koppie….

De laatste stek die we bevissen levert helaas niets op. Hier ruikt het echter ook naar zware kopvoorns…. Later deze winter zullen we hier zeker terug komen. Wat ik de volgende keer ga doen, dat weet ik al……….

Tot volgende week