TotalFishing

Witvisperikelen (deel 92)

'Ouwe maaien'

Door Leon Haenen

Een paar jaar geleden kwam ik voor het eerst in contact met twee mannen die zichzelf inmiddels gebombardeerd hebben tot 'old maggot' 1 en 2. Ze hebben er zelfs een website naar vernoemd (www.oldmaggots.nl). We leerden elkaar kennen via internet en niet veel later troffen we elkaar live op de parking van de Jaarbeurs in Utrecht.

Dit alles omdat de oudste maggot van de twee, Hans, een hengel van me kocht. Hij kocht een van mijn Spro Dutch Floats. Met afstand een van mijn favoriete hengels om mee te trotten. Op enig moment had ik drie van deze stokken in de schuur staan en dat vond ik licht overdreven. De deal was snel gemaakt, want de hengel was al uit productie.

Er bleek een klik te zijn tussen de heren en mezelf en niet veel later maakten we een afspraak om een dagje samen op pad te gaan. Samen de Ardennen in was het plan. Samen een dag stekken verkennen en er een paar samen bevissen. De mannen lopen al aardig wat jaren mee in de sportvisserij, maar zijn redelijk nieuw op het gebied van de Belgische barbeelvisserij.

Ze zijn best fanatiek, maar hebben het gevoel dat ze op zoek zijn naar een spreekwoordelijke speld in de hooiberg. Ze neigen telkens terug te keren naar dezelfde plek in de Ardennen. Ze zochten naar uitbreidingsmogelijkheden.

Ik wilde hen graag een beetje op weg helpen en zodoende gebeurde het (na een jaar) dat we elkaar troffen op een parking midden in de Ardennen. Zij waren er al een dag en ik had van hen via gsm begrepen dat we redelijk lage waterstanden konden verwachten. Op vrijdag stond het zelfs belachelijk laag.

Niet te doen…

Dat was op vrijdag. In de nacht van vrijdag op zaterdag regende het echter zo hard dat de zeer gevoelige riviertjes er heftig op reageerden…en dat is nooit fijn. Want een eerste hoogwaterdag na een periode van heel laag water betekent dat de rivier enorme hoeveelheden takken, bladeren en andere troep stroomafwaarts transporteert.

Vandaag bleek dat niet anders te zijn. Ter plekke moest ik schakelen en koos ik voor een andere stek. Een stek die eventueel wel nog te bevissen zou zijn.

De heren hadden op vrijdag al een paar vissen weten te vangen en ik hoopte dat ik ze vandaag eens kon trakteren op een serieus aantal barbelen. Het zag er echter naar uit dat het hoge water roet in het eten zou gaan gooien. Als we op de stek aankomen en Hans zijn bestelauto openmaakt, wordt ik geconfronteerd met een soort van reizende viswinkel.

Niet normaal wat die mannen bij zich hebben. Het ziet ernaar uit dat ze op elke situatie zijn voorbereid. Mooi, daar hoef ik me geen zorgen over te maken.

Na een kort tochtje ochtendgymnastiek komen we op de beoogde stek aan. De rivier is bruin, het water is zeker 50 centimeter gestegen en er drijft behoorlijk veel vuil op het water. 'Behoorlijk veel' is in deze een understatement….die Walen gooien nogal wat het water in…..ongelofelijk eigenlijk.

De stroming zit er goed in. Met licht materiaal gaan we het vandaag niet redden. De heren vissen beiden met een 1.75 lb Fox hengel, een model dat ik tot nu niet kende. Zij zijn er zeer over te spreken.

Al snel blijkt dat dit een zware dag gaat worden. Want naast het feit dat het vrijwel onophoudelijk hard regent, verliezen we veel materiaal, heel veel materiaal. Vooral de twee heren lijden veel materiaalverlies. Ik weet het enigszins te beperken, maar dat is meer geluk dan wijsheid. Ik vind het bijzonder vervelend dat ik, als gastheer, dit als maximaal haalbare kan bieden.

Er is maar één mogelijkheid om enigszins te vissen en dat is heel dicht onder de oever. Daarbij moeten jullie je voorstellen dat het onmogelijk is om het aas vandaag langer dan een minuut te laten liggen. In die tijd verandert de lijn in een soort verzamelbak van allerlei afval. Zelden gezien, zoveel troep.

Te allen tijde op een mat.

Ik vind het dan ook bijzonder en redelijk ongelofelijk als Michel uit het niets met een kromme hengel staat. Vis! Barbeel zelfs. In tegenstelling tot wat ik voorspeld had (en eerlijk gezegd ook gehoopt had) zijn we geen getuige van een monsterachtige dril waarbij de gehaakte vis zeer efficiënt gebruik maakt van de enorme waterdruk.

Niets van dat alles. De dril vind dicht onder de oever plaats en stelt eigenlijk niet zoveel voor. Desalniettemin zijn we alle drie blij met de vangst.

De kop is er van af…

De ene na de andere montage gaat eraan en er ontstaat krapte in de voorraad voerkorven bij mijn vismaten. Ik leen er een uit. Een zelf in elkaar geknutselde voerkorf, gebaseerd op een ouderwetse krulspeld. Ze werken wel voortreffelijk. Ik ben er heel tevreden over en gebruik deze zware 'jongens' van 120 gram graag als het zo hard stroomt. Het mag echter niet baten. Ook deze gaat er uiteindelijk aan.

We doen ons best om datgene wat we aan het doen zijn op vissen te laten lijken, maar het gaat eigenlijk nergens meer over. De waterdruk staat ook aan onze zijde van de rivier waardoor ik sterk de indruk krijg dat het meeste vuil aan onze kant drijft.

Ik overweeg in mezelf om een verhuizing aan te kondigen richting de overzijde. Even later doe ik dat ook. We besluiten er toch nog even voor te gaan en niet veel later mag Michel zijn tweede vis van de dag landen.

Onder de oever weggeplukt.

Rond de klok van tienen ben ik zelf aan de beurt om mijn vis van de dag te vangen. Even later gooien we de doek in de ring. Dit werkt niet. Om melig van te worden zulke hoeveelheden vuil. De waterhoogte was eigenlijk perfect. Ik weet zeker dat als we een dag later hadden kunnen arriveren we heel veel vis hadden kunnen pakken. Vandaag helaas niet. Het zat deze keer niet mee.

Doorweekt…

Na een korte pauze beslissen we om het vissen te laten voor wat het is. We gaan een stukje toeren door de Ardennen. Ik heb de heren een stuks of zes stekken laten zien die ze in de toekomst zeker nog eens moeten bezoeken. Als het water schoner is.

We spreken af dat we dit zeker nog een keer zullen gaan herhalen. Voor de heren was de dag alsnog geslaagd, als was het maar omdat ze nu inspiratie hebben opgedaan voor de komende jaren…

Tot de volgende keer.