TotalFishing

Witvisperikelen (deel 89)

Mijlpalen verplaatsen (deel I)

Door Leon Haenen

Ietwat verdwaasd kijk ik voor me uit als we in een redelijk mistige omgeving arriveren. Janssen zit nog aan een of ander chemisch broodje te knagen dat hij vanochtend vroeg al 'gescoord' heeft aan een tankstation die dat wellicht nog van gisteren op voorraad had.

Ik word al misselijk bij de gedachte, maar mijn culinaire vriend 'loopt' erop. Ondertussen doe ik mijn best om het vehikel dat ons naar de plaats van bestemming moet brengen, op de juiste baan te houden.

De Ardennen hebben vaak iets mysterieus over zich. Ik krijg daar waarschijnlijk nooit genoeg van. Vaak arriveer ik aan de waterkant en dan stijgt er zo’n prachtige ochtenddamp op vanaf het wateroppervlak. Zo ook vandaag.

Met een flauw opkomend zonnetje in onze rug en in nevel bedekte heuvels aan onze voorzijde zijn de omgevingsfactoren voor vandaag in elk geval goedgekeurd. Een druk naar voedsel zoekende waterspreeuw maakt het plaatje compleet. Dit is nu al een heerlijke vrije dag.

Vandaag gaan we onze besnorde vrienden in eerste instantie te lijf met de dobber. Mocht dat geen succes brengen, dan ligt de zinkhengel ook klaar. Die is in mijn geval ook vandaag weer uitgerust met de Rolling Pin van Walton.

Ik ben al een aantal keer dit jaar hier komen vissen en de afgelopen keren was ik erg succesvol met de dobbermontage. Wat wel opviel is dat ik steeds meer last kreeg van kleine visjes die hier blijkbaar massaal voorkomen.

Kleine grondels, heel veel elritsjes en minibarbelen zijn vaak sneller bij de heerlijk riekende maden dan de mastodonten waar ik naar op zoek ben. Een tweetal van die minibarbelen zijn overigens een paar weken geleden verhuisd naar mijn huisvijver.

Vanaf nu kan ik in de tuin zien hoe barbelen zich gedragen en kan ik vooral vooraf redelijk gaan voorspellen of de vis het 'doet' of niet. Mijn eerste grappige constatering van de afgelopen week is wel dat ik deze twee barbelen nu al zo ver heb dat ze het voer van het wateroppervlak komen halen.

Dat vond ik werkelijk opvallend te noemen. Ze passen zich snel aan. Ik voer mijn vissen namelijk enkel aan het oppervlak. De aanwezige steuren en zeelt hebben daar ook voor moeten buigen en komen het aas netjes van het oppervlak plukken. Ze apen de Koi na met zijn allen. Prachtig schouwspel!

Voordat we starten met vissen, bouwen we onze stek eerst zorgvuldig op. Ik zou bijna zeggen, zoals altijd. Terwijl ik de hennep op de stek sta te schieten, is Tim de zes millimeter pellets aan het voorweken. We hebben besloten ook een ruime hoeveelheid pellets op de stek te schieten, naast de hennep.

De maden gaan in de zak die om ons middel hangt. Na tien driften heb ik al 25 keer een aanbeet gehad. Het stikt van de kleine visjes. De maden worden keer op keer leeggezogen. Er is geen doorkomen aan.

Na een half uur ben ik hier wel klaar mee. Er springt namelijk al barbeel op onze stek en ik ben er zeker van dat ze er zitten. We komen er op deze manier alleen niet bij. Helaas wordt de trothengel al heel snel op non actief gezet. Spijtig, want daar hadden we wel onze zinnen op gezet.

De eerste barbeel van de dag, een mooie strakke vis.

Dan toch maar overschakelen op de beproefde pelletvisserij. Twee stuks 12 millimeter aan een hair. Dat gaat het worden.

Ik heb nieuwe lijn opgespoeld op mijn centerpin. Ik ben klaar met verspelen en heb besloten een paar tandjes zwaarder te gaan vissen. Vanaf nu is de bovenlijn 28/00 nylon.

Het zal half tien zijn als Tim de eerste vis van de dag haakt. Een prachtige barbeel die er alles aan doet om die vervelende haak uit zijn bek te krijgen. Hij is echter de klos en zal moeten wachten op het moment dat hij op de zachte onthaakmat beland.

We vissen met een voerkorf van ongeveer 100 gram. Ook vandaag willen we in geen enkel geval dat de korf rolt of beweegt.

Omdat ie zo mooi is, nog een extra plaatje.

Nog geen vijf minuten later ben ik aan de beurt. Een mooie barbeel drillen aan een centerpin voegt een extra dimensie aan het drilplezier toe. Ik ervaar dat heel sterk. De meesten om mij heen zien dat helemaal niet zo en vinden zo’n wiel maar achterhaalde techniek. Ik ontdek in elk geval weinig medestanders.

Mij maakt het niet uit. Mijn hand fungeert als slip. Ongekende schoonheid. Samen met de iets zwaarder uitgevoerde Victory Adept Light stok is het een ideaal duo. Ik voel nauwelijks dat ik een hengel vastheb. Super balans en een actie waar me spontaan de 'zever' van uit mijn mond loopt.

Sexy combi.

Op de mat blijkt dat deze barbeel net geen 70 centimeter haalt. Een prachtvis. Kerngezond. Behoedzaam zet ik de vis terug. Op het gemakje laat de vis zich met behulp van de stroming terug naar het diepere gedeelte brengen.

Voor de zekerheid monteer ik twee verse pellets uit mijn potje. Ik moet altijd lachen met mijn vriend. Hij neemt steeds vaker de voerpellets mee en vist dan met mijn pellets. We zijn het er al een tijd aardig over eens dat mijn flavours toch wel goed werken. Elke visser heeft zo zijn geheimen……

Prachtbeest.

Vijf minuten later haak ik de tweede vis van de dag. Ik voel onmiddellijk dat ook deze aan de maat is. Direct neemt de barbeel stelling, midden in de hoofdstroom en gaat lekker zwaar in de montage hangen. Ik dril best hard vandaag. Ik heb enorm veel vertouwen in mijn materiaal.

De lijn en lijndikte is top, de stalen tussenlijnen van Marcel Powergumsma werken feilloos en mijn fluorocarbon onderlijn kan ook 6 kilo trekken. Hard drillen geeft een goed gevoel. Als ik de vis op een meter of tien van me vandaan weet te halen, geef ik ook nauwelijks tot geen lijn meer.

De trekkracht van de lijn en de body van mijn hengel zullen de klus moeten klaren. Heerlijk. Deze is net iets groter. Met 71 centimeter een hele beste vis. Ik ben überhaupt blij met elke 70 plus vis die ik hier mag vangen. Ze zijn namelijk dun gezaaid. Deze barbeel heeft een zeer herkenbare staartvin. Het lijkt wel of er aan de bovenkant een stukje vanaf geknipt is.

Een vis met een zeer herkenbare staart.

We zitten vandaag erg dicht op elkaar te vissen. Ik denk niet dat we verder dan twee meter uit elkaar zitten. Heerlijk. Gezellig vooral. We kunnen altijd heerlijk keuvelen over onze visserij. We zijn constant op zoek naar vernieuwingen, aanpassingen. We discussiëren er nogal wat op los.

Ik test er thuis enorm op los met allerlei smaken en pelletbehandelingen. Terwijl ik een pleidooi aan het houden ben over het op smaak brengen van maden, zie ik mijn maat hard aanslaan. Zijn Korum Xpert hengel ( 1.75Lb) is gemaakt voor deze visserij. Het ziet er allemaal spectaculair uit.

“Het is een dikke”, hoor ik Tim zeggen. Om optimaal te kunnen meegenieten haal ik mijn eigen montage tijdelijk uit het water. Aan alles is te zien dat hij een heftige vis heeft gehaakt. De vis 'staat' zo vast als een huis in de keiharde stroming.

Ongelofelijk hoe die vissen dat voor elkaar krijgen. Het gebeurt allemaal met een ogenschijnlijk gemak. Ik zie dat Tim al begonnen is om met twee handen te drillen.

Met twee handen de hengel onder controle houden…..heerlijk.

De molen heeft hij los gelaten en hij is stand aan het houden waarbij zijn tweede hand halverwege deel één van de hengel voor ondersteuning zorgt. Het uiterste wordt gevergd, zoveel is wel duidelijk.

Langzaam maar zeker wordt de barbeel dichterbij gehaald. Met korte, maar hele felle runs geeft de vis uiteindelijk aan onze kant van de stroming heel veel tegengas. De vis bezorgt Tim een dril die binnen een mum van tijd in de top drie van dit jaar terecht komt.

Als de barbeel uiteindelijk voor het eerst aan het oppervlak wordt duidelijk dat dit een hele fraaie vis is. Zorgvuldig mag ik het landingsnet eronder parkeren.

Aaibaarheidsfactor: 100.

Spontaan raak ik de vis even aan. Wat een mooi exemplaar weer. Het blijkt een nieuw persoonlijk record in de Ardennen voor mijn maat te zijn. Proficiat! Met 72 centimeter een verbetering van drie centimeter ten opzichte van zijn vorige PR.

Hij is klaar voor vandaag, zo veel is wel duidelijk. De tijd geeft echter aan dat het pas kwart na tien is. We hebben dus nog wel even. We vangen ieder nog een mooie barbeel erbij. Geen recordvissen, maar wel prachtige goudbruine kanonnen. Snel wordt er nog even gevoerd.

PR 2014 Ardennen voor Tim: 72 centimeter, 4 kilo exact.

Voor we er erg in hebben is het twaalf uur. Dan krijg ik gevoelsmatig de aanbeet van de dag,. Ik voel een harde, maar erg dof aanvoelende klap op mijn hengeltop. Ik sla serieus aan. Direct maak ik contact met een grote vis.

Een barbeel, zoveel is al snel duidelijk. In een onhoudbare eerste run stroomafwaarts, worden er vele meters lijn van de reel af getrokken. Zo hard, dat het warm aan mijn hand wordt, in een uiterste poging het gelagerde wiel enigszins af te remmen. Jemig, wat een bruut geweld is dit………………………………….

Volgende week deel II

Leon Haenen