Daar gaan we weer!
Ik weet het…. ik heb best wel verzaakt als het gaat om mijn mega goede voornemens, begin 2023, om het schrijven van blogs weer echt nieuw leven in te blazen. Na een stuk of 9 schrijfsels heb ik al snel weer tijdelijk de handdoek in de ring moeten gooien. Man, daar heb ik stevig van gebaald.
Ik ga jullie niet vermoeien met alle smoesjes die ik daaromtrent bedacht heb, maar ik spreek de oprechte verwachting uit dat er vanaf deze week weer zeer regelmatig updates van mijn hand te lezen zijn op total fishing. Er is momenteel “weer meer rust in de tent”. Ondanks het feit dat het leek alsof er radio stilte was rondom mijn visserijen, was dat praktisch gezien natuurlijk niet zo. Er is best wel het een en ander gebeurd de voorbije maanden. Op hengelsport gebied is voor mij de meest interessante stap dat ik weer de trotse eigenaar ben van een heus visbootje. Niks schokkends. In elk geval niet zo schokkend als die dikke Lund die ik heb mogen varen, maar ey…..ik ben er niet minder blij mee en zie deze 5 meter lange Quicksilver 500SL als de boot waarmee ik de komende jaren vreselijk veel plezier ga beleven. Door de verkoper vakkundig verbouwd tot strakke visboot. Je kunt aan alles zien dat dit met veel liefde is gebeurd. Compleet met allemaal afsluitbare luiken, vakken en een stapel ingebouwde scotty inserts. Afgetopt met een heerlijke zwarte vloerbedekking….. Als motor hangt er nu een verouderde evinrude 30 PK motor aan die te zijnerzijds vervangen gaat worden door iets meer moderns….maar voorlopig voldoet dit ding. Er moet nog heel veel aan de boot toegevoegd worden om het “mijn” visboot te laten worden, maar weet je …Keulen en Aken zijn ook niet in een nacht gebouwd. Ik heb de tijd.
Het nieuwe schip.
De eerste stap wordt een goede fronttroller. Ik heb een Minnnkota op het oog. Een Terrova 80 met iPilot, 24 volt. Met een beetje geluk zit deze binnen nu en een paar weken op de boot. Als accu’s ga ik werken met Lithium batterijen van het merk Batterylabs. Die had ik op de Lund ook en daar was ik erg tevreden over. Vooral de 24 volt accu die de frontroller van stroom moet voorzien is mijns inziens erg belangrijk. Er is behoorlijk wat power nodig om de boot een dagje op anker te leggen, midden op de vaak heel hard stromende grensmaas. En ik weet dat dit niet de goedkoopste accu’s zijn, maar ik ga voor twee van deze toppers van Nederlandse makelij. De stappen die daarna volgen zijn allemaal luxe zaken. Fishinders, live techniek, een werpkruk, verlichting enzovoorts komt er allemaal op, maar stap voor stap. Voorlopig vis ik toch enkel op mijn thuiswater en geloof me, daar ken ik elk putje en onderwaterheuveltje. Ik ken de dieptes vrij goed uit mijn hoofd, dus zonder al die techniek ga ik niet persé minder vissen vangen…maar ik ben wel een gadget liefhebber dus er komen wellicht leuke Garmin spulletjes aan boord. Ik ben inmiddels ook zover dat ik de boot veilig in de garage kan stallen en bij weer en ontij altijd droog kan vertrekken vanuit de oprit. Dat scheelt ook enorm ten opzichte van de oude situatie waarbij ik eerst door een weiland moest crossen als het geregend had en ik dan met mijn auto vast kwam te zitten in het zeiknatte weiland. Ik durf niet meer te tellen hoe vaak ik het geheel met een trekker heb los moeten laten trekken. Dat is ook niet goed voor de motivatie kan ik jullie vertellen. Tel daarbij op dat ik nu met een gerust hart al mijn hengelsport materiaal in de boot durf te laten liggen en ik sta vanaf nu met 5-0 voor op de oude situatie. Mega vet!
Van deze soort gaan er dit jaar weer een heleboel tijdelijk in de boot komen!
Toen ik voor het eerst met de boot de Maas op trok, was ik aangenaam verrast. Vooral van de snelheid die de combinatie boot-motor garandeerde. Doordat dit bootje vele malen lichter is dan mijn vorige boot, accelereert deze set veel harder. Ik vaar in no time in plane. De set vaart denk ik zo’n 45 kilometer per uur. Dat vind ik meer dan voldoende voor nu. Een ander aspect wat me bijzonder goed bevalt is de stabiliteit van de boot. Natuurlijk is het geen Lund, maar ik was toch aangenaam verrast toen we met twee man staand aan het vissen waren. Het is geen wiebelschuit die van links naar rechts zwabbert. Wat ik slecht vind is het lawaai dat de buitenboord motor produceert. Daar stoor ik me behoorlijk aan. Als je dik een jaar met een fonkelnieuwe Yamaha gevaren hebt, dan is dit lawaai van het niveau “grasmaaier”. Tijdens mijn tweede sessie heb ik ook al vakkundig de staart en schroef op de stenen geparkeerd. Alles werkt nog, maar de propeller is beschadigd…en wel op een dusdanige manier dat het geheel uit balans is en alles trilt als een gek. Het blijkt nog wel een dingetje om de juiste propeller ergens vandaan te halen. Mocht iemand weten waar ik in het zuiden een Evinrude dealer kan vinden, dan houd ik me aanbevolen .
Onze langste roofblei tijdens de roofmeistercup.
Henkie en ik hebben ook dit jaar weer de tweedaagse wedstrijd van Roofmeister mee gevist. Met een kale boot zonder fronttroller en elektronica wisten we toch behoorlijk onze vissen te vangen. Gewapend met touw en anker probeerde we zo goed als het mogelijk was onszelf staande te houden in de stroming. Dit leidde vaak tot hilarische taferelen. Als volleerde schippers van de Kameleon werden we met enige regelmaat door de boot “semi” omver geworpen als het anker uit het niets haakte aan de rivierbodem. Dan leek het wel of iemand de handrem uit het niets aantrok op het hard stromende water. Het wedstrijdverloop was best cool voor ons die twee dagen. Zo goed zelfs dat we in de top tien eindigden na twee dagen met een volle kaart…. waarbij we zelfs links en rechts nog mooie upgrades vingen op de tweede dag. We waren zeer tevreden met het resultaat. Op zich vinden we vissen met zo’n wedstrijdelement wel erg leuk. Dit jaar vissen we zeker nog een paar van die kleinere online baars wedstrijden mee die door perch nation georganiseerd worden en komend jaar zijn we natuurlijk weer van de partij bij de tweedaagse roofmeister wedstrijd. Enfin, ik ga jullie vanaf nu weer bestoken met mijn blogs en spreek de hoop uit dat jullie me hier weer weten te vinden in de toekomst.
Tot volgende week Leon Haenen