Frank en ik kennen elkaar al behoorlijk wat jaren en we delen dezelfde passie. We hadden er al meerdere malen samen over gesproken, maar op een of andere manier is het er nooit echt van gekomen. Samen vissen bedoel ik dan.
Daarnaast zijn we beiden ook nog eens geboren en getogen Limburgers. Dat schept een band toch? Een tijdje geleden spraken we elkaar weer en nu bleek dat de tijd rijp was om samen op barbeel te gaan vissen. De afspraak was snel gefikst en na wat heen en weer geappt te hebben, stond Frank op die ochtend al heel vroeg bij mij voor de deur. Niet veel later heb ik een vracht aan spullen bij hem in de auto geladen en kan onze reis richting de Ardennen starten. Aan gespreksstof geen gebrek en voordat we er erg in hebben staan we al aan de oevers van de Amblève. Water genoeg zou ik zeggen. Ik houd persoonlijk heel erg van deze waterstanden. Frank neemt me mee naar een stek die ik weliswaar ken, maar waar ik “ het” nooit echt een kans heb gegeven. Onder de barbeelvissers is het een vrij populaire stek. Hij geeft aan hier in het verleden al meermaals succesvol te zijn geweest. Ik weet het , ik zie wekelijks foto’s van deze plek voorbij komen. Als we uitpakken vraag ik Frank waar hij het liefste wilt zitten. “Rechts” luidt de voorkeur zonder enige aarzeling.
bammm!
In dit geval begrijp ik dat maar al te goed. Stroomafwaarts lijkt me hier ook met afstand de productiefste positie bij deze waterstand. We vissen beiden met 1 hengel. Ik heb aan mijn linkerzijde een soort schiereilandje liggen waar de stroming mooi langs door loopt. Ik kan dus ogenschijnlijk heel mooi in de stroomnaad vissen. Ik zou wel eens willen weten hoe diep het hier feitelijk is, denk ik, terwijl ik er sta. Ik zie mezelf hier ooit ook wel een keer met een dobber vissen, terwijl ikzelf op de kop van het schiereilandje sta. Lijkt me ook wel erg goed te doen. Enfin, dat zijn zaken voor later.
Frank vist in de uitloop waar het water weer als een geheel stroomt. Hij start met boilies van dynamite baits, 15 mm, hot crab & Krill. Hij heeft er al goeie ervaringen mee gehad. Lijkt me zeer goed spul. Ik kende deze bollen niet, maar heb een fotootje van de zak gemaakt. Wellicht interessant om een keer aan te schaffen. Ze bevielen me in elk geval direct. Zoals altijd start ik met mijn homemade geflavourde pellets. Het vertrouwen is groot in deze dingen.
De eerste van de dag, een beauty
Dat dynamite baits goed spul is, blijkt niet veel later als de hengel van Frank bruut krom wordt getrokken in de hengelsteun. Wat een knaller van een aanbeet. Een heerlijke start van de dag. Dit is een barbeel, dat is zeker. Frank’s Opportunist stok uit de stal van Korum doet wat ie moet doen. Een fraaie zestiger met fiere vinnen mag niet veel later kortstondig poseren. Lekker man. Of het zo moet zijn is het nog geen half uur later weer prijs voor mijn vismaat. Ondanks het feit dat we behoorlijk veel vuil oppikken met onze lijnen, staat de hengel wederom te stuiteren in de steun. Een mooie dril volgt. Ik sta er telkens weer van te kijken hoe sterk de barbelen zijn in deze tijd van het jaar. Deze neemt, ondanks zijn bescheiden afmeting, toch een keer of twee een heerlijke run. Mega vet!
weer een mooie kopvoorn.
Terwijl ik een nieuwe onderlijn aan het monteren ben en Frank nog geen vijf minuten een vers aasje bevestigd heeft aan de hair staat zijn stok alweer te bonken. Binnen een uur de derde vis van de dag. Dat belooft wat. Deze dril verloopt anders en Frank meldt al snel dat hij denkt dat dit een kopvoorn is. Hij is de eerste die de vis in het vizier krijgt. “ dit zou wel eens een vis van zestig centimeter kunnen zijn”, luidt zijn eerste voorspelling. Het zal toch niet waar zijn dat ik er weer bij ben als iemand anders een 60 plus kopvoorn vangt, denk ik nog. De vis waar ik al een eeuwigheid naar op zoek ben. Als ik het net onder deze prachtige kopvoorn parkeer, zie ik dat het qua afmeting wel mee gaat vallen. Niettemin, een hele fraaie vijftiger, maar 9 cm te kort voor de magische 60.Ik had het hem in elk geval wel erg gegund, zo’n uitzonderlijke vis. We schieten snel een paar platen en zetten deze prachtige riviervis terug.
close-up van een prachtige soort, aan 2 x 15 mm boilie
Na een kort bakje koffie gaan we weer verder. Frank zijn aas heeft het water nog maar amper geraakt of “de alarmbellen” gaan weer af. Jemig, ik krijg hier wel een pak slaag van jewelste. De mooiste barbeel van de dag wordt door Frank vakkundig getemd. Ook weer een snoeiharde dril. Mooi om te zien dit. Als volleerd “schepper” vang ik de vis in het landingsnet en laat deze even bekomen onder water. Een boks in de richting van Frank als blijk van waardering. Erg mooi allemaal. Na dit geweldige bijtuurtje ontstaat er een doodse stilte op de stek qua aanbeten. Er gebeurt helemaal niks meer. Ik vis inmiddels ook een stuk verder naar rechts, maar weet er zelf ook geen te verleiden. Inmiddels had ik vlak achter het eiland een tweede hengel gepositioneerd met een kaasdeeg om te kijken of ik wellicht in de luwte achter het eiland nog een kopvoorn zou kunnen vangen. Het leidt tot niets. Wat we ook proberen. Dat proberen houden we twee uur vol en dan besluiten we rond de klok van 12 uur toch verkassen te overwegen. Ons overleg is kort maar krachtig. Het wordt inpakken.
ze bleven maar komen voor Frank
Een half uur later staan we bij het befaamde fietspad. Op de kop zit al iemand. Dat blijkt Jos Essers te zijn, een goede bekende van ons allebei. Een hele fanatieke barbeelvisser die wekelijks vele kilometers rijdt om barbeel te vissen. Respect! Hij geeft aan dat het redelijk taai is. Hij heeft al een paar vissen gevangen, maar het loopt niet storm. Wij besluiten 100 meter verder stroomafwaarts te gaan zitten om te kijken of we daar nog een visje kunnen vangen. Terwijl wij alles aan het installeren zijn, zien we Jos plots met een kromme hengel staan. Het blijkt een prachtige kopvoorn te zijn. Ook weer een mooie vijftiger. Een plaatje schieten is voor Jos niet nodig. Ik maak er voor de zekerheid toch een van de vis op de mat. Met 54 cm een prachtvis.
aaaaaaan taaaaafel……..
Uit het niets tovert Frank opeens een gasbrander tevoorschijn. Niet veel later ruikt het hele fietspad naar warme snert. We worden allemaal getrakteerd op een lekke kop, goed gevulde soep. Ik doe er niet veel later nog een schepje bovenop door broodjes spek en ei te bakken. Zo’n uitgebreide lunch gaat er bij dit koude weer prima in. Gezellig ook trouwens. Alhoewel het water al ruimschoots over het fietspad heen stroomt is het water nog best wel helder. Ons geduld wordt aardig op de proef gesteld. Het duurt zeker een paar uur voordat we weer eens actie beleven. Frank vist met de hengel in de hand en voelt elk tikje. Mooiste visserij die er is, vind ik. Ik heb zelf een schouderblessure momenteel en hou het daardoor niet lang vol. Plots krijg ik uit het niets een goede aanbeet. Yes. Eindelijk. Na een dril van tien tellen los ik de vis. Een beetje beteuterd blijf ik achter. Dat is best gek, dat gebeurt me niet zo snel. Later zegt iemand tegen me dat dit best wel eens zou kunnen komen door al dat bladgeweld aan de lijn….geen idee of dat zo zou kunnen zijn. Ik baal er wel van. Ik heb nog steeds geen vis gevangen vandaag.
eindelijk….
Dan is Frank weer aan de beurt. Hij reageert heel alert op een mooie aanbeet “uit het vuistje”. Zijn vis komt niet meer weg. Hij vist met haken die van Ali Express komen. Gevoelsmatig kijk ik er dan al bij voorbaat met enige argwaan naar. Als Frank me echter de haken laten zien, kan ik niet anders dan concluderen dat dit gewoon prima barbeelhaken zijn. Niks mis mee. Ze lijken een beetje op de Grappler haken die ik zelf geregeld gebruik. Weerhaakloos welteverstaan, want dat is in de Ardennen verplicht.
Geloof het of niet, het lukt me vandaag dan uiteindelijk toch om een barbeel te vangen. Twee zelfs, kort achter elkaar. Is de eer toch nog een beetje gered...
Tot volgende week
Leon Haenen
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
