TotalFishing

Witvisperikelen 99

“Het verhaal van de ezel en de steen”

Door Leon Haenen

Een dagje Ardennen samen met vriend Tim en diens vriend Mike stond op het programma. Mike, een gast uit Doetinchem van wie ik al 356 foto’s heb zien passeren op het internet. Mike en ik hadden tot vandaag een virtuele relatie. We kenden elkaar tot nu toe enkel van Facebook en WhatsApp.

Vandaag zie ik hem voor het eerst in het echt. Grappig, ik heb het idee dat ik hem al ken. Mike begroet me met een handdruk waar je 'U' tegen zegt. Daar hou ik van.

Mike is een allesvanger. Hij vangt snoeken zo groot als spoorbielzen en prijkt met formaat baarzen waarvan ik het bestaan niet eens kende. Enfin, ik overdrijf een beetje, maar helemaal fout zit ik ook niet als ik hem op gepaste wijze zou willen introduceren. De man weet waar ie mee bezig is.

Voor dag en dauw staan de mannen bij mij op de oprit. Als ik hoor waar onze Mike vandaan komt en hoelang hij al heeft moeten sturen vooraleer hij bij mij op de stoep staat, dan denk ik bij mezelf…"Nog niet voor veel"……maar ik heb het 'barbeelmekka' dan ook om de hoek liggen. Ik heb heel veel respect voor al die barbeelvissers die van heinde en verre het zuiden met een bezoekje vereren.

De eerste kopvoorn is al snel buit gemaakt door Tim.

Onderweg naar de beoogde stek in de Ardennen vertel ik over mijn 'aanvaring' met de schrikdraad. Al lachend horen de twee mijn verhaal aan, het zijn met recht perikelen te noemen.

Bij aankomst op de stek parkeren we Mike op het mooiste stukje. Tim gaat in het midden zitten en ik neem stelling op de stroomafwaartse stek. Daar wil ik graag zitten omdat ik met twee hengels wil gaan vissen.

De enige reden hiervoor is de specifieke zoektocht naar kopvoorn. Ik blijf volharden om deze vissen aan te sporen om mijn kaasdeeg op te eten. Tot nu toe met wisselend succes. Terwijl ik de woorden opschrijf denk ik…"Misschien is dat wel alleen in Engeland zo……misschien moet ik hier wel iets anders gaan proberen."

De volgende keer zal ik dan ook nieuwe producten gaan uittesten. Deze producten heb ik al in ontvangst mogen nemen van de mannen van DSK, maar daarover in een volgend verhaal meer. Ze liggen in de vriezer…….

Af en toe vangen we de vissen tegelijkertijd.

Aan het water aangekomen worden eerst de nodige voorbereidingen getroffen. De pellets worden snel geweekt, voorzien van een smaakje en vervolgens worden de hengels in stelling gebracht.

Zoals bedacht mik ik eerst de kopvoornhengel stroomafwaarts. Een flinke brok, lekker meurend kaasdeeg zorgt al snel voor actie op de hengeltop.

Ik krijg geregeld een goede tik, maar er pakt er niet een écht door. Zouden het lijnzwemmers zijn? Ik denk haast van wel.

Op de barbeelhengel gaat het al snel goed. We krijgen alle drie redelijk snel de eerste vis te pakken. Geen toppers, maar lekkere aanbeten en heerlijke felle gevechten.

De tweede vis voor Tim is eigenlijk een van de vissen waar ik met mijn rechtse hengel op gehoopt had. Hij pakt op twee pellets een kopvoorn. Meteen een mooie vis van 4.65 LB. Een hoge vijftiger.

Als hij aanslaat roept ook hij al direct dat een kopvoorn is. Een beetje jaloers schiet ik even later de plaatjes. Fantastisch beest. Of het zo moet zijn vangt hij een dikke half uur later nog een mooie kopvoorn op de pellets.

Ik wist wel dat we hier goed zaten voor het vangen van kopvoorn. Mijn vermoeden dat ze hier misschien iets anders lekkerder vinden als kaasdeeg wordt steeds sterker. We zullen het de komende maanden gaan ontdekken.

Als het me te lang duurt op de kaas wordt er even later op de rechtse hengel ook iets anders gemonteerd. Weliswaar nog steeds met het doel een kopvoorn te verleiden.

Goudbruin…

Ik besluit een nieuw product van DSK uit te proberen dat ik nu al bij me had. Ik had zelfs het voorrecht een sample te ontvangen vooraleer het op de markt werd geïntroduceerd. Ik zag direct de potentie van dit product.

De zogenaamde Lamin-Paste in de nieuwe barbel special smaak. Een top-geur! Het is een kant en klaar deeg, voor mijn gevoel speciaal bedacht voor barbeel en kopvoorn.

Een andere onderlijn met een kunststoffen mandje van Korum eraan dient als basis. Het redelijk taaie deeg laat zich probleemloos als een soort boilie om het mandje heen kneden. Ik heb er wel vertrouwen in. Het blijft uren op het korfje zitten.

Ook Tim komt een kijkje nemen bij het deeg en besluit er niet veel later ook eens mee te proberen. Ik ben blijkbaar het eerste aan de beurt om een vis op het nieuwe product te vangen.

Gevangen aan de nieuwe Barbel special Lamin-Paste van DSK.

Ook Tim is succesvol met de Paste. Een mooie herfstbak.

Als ik de barbeel in het net heb en me omdraai om deze zachtjes op de natte onthaakmat te leggen, wil ik mijn carbon hengel even neerleggen. Per abuis leg ik de stok op de draad. De optater die ik krijg trekt binnen een fractie van uit mijn hand door mijn elle boog richting oksel.

Ik schreeuw het even uit. Mike en Tim kunnen nog niet meer naar me kijken, zo grappig vinden de heren het. Niet veel later doet Tim een poging om een foto van mij en de vis te nemen. Wonder boven wonder gaat dit goed.

Niet veel later ben ik zelf weer aan de beurt om een barbeel te vangen. Terwijl ik de ene vis uitgedrild heb, krijg ik op de Lamin-Paste ook weer een aanbeet. Ook deze vis mag ik zelf landen. Ik heb nu twee barbelen in het net.

Een heerlijk duo.

Omdat ik het net niet snel uit het water kan tillen, besluit ik om dan de steel even naar achteren te bewegen om zo meer kracht uit te kunnen oefenen op het net.

Alsof het zo moet zijn, raak ik binnen de tien minuten weer dat klotedraad aan. De carbon steel van het landingsnet blijkt een superieur materiaal te zijn om stroom te geleiden.

Ik krijg voor de tweede keer vandaag een lelijke klap te verduren. Ik kan er misschien niet goed tegen, maar ik ervaar het echt als bijzonder vervelend. Ik hoef hier wellicht niet meer uit te leggen hoe de twee jonge gasten op deze gebeurtenis reageren.

Aan de hair twee stuks 14 MM pellet in de smaak Barbel special doet het erg goed.

Als beloning mag ik met de twee vissen tegelijkertijd op de foto. Zo kabbelt de dag rustig voort. We vangen om beurt een vis en het lijstje wordt al aardig lang. De langste vissen van de dag zijn 67 centimeter, in bloedvorm en ongekend mooi van kleur.

Als het na een paar uur stil begint te vallen, waag ik het erop om iets verderop tussen de bomen te proberen. Hier heb ik dan wel bijzonder weinig ruimte om te werpen en nog minder om een vis te drillen, maar van de andere kant heeft zo’n 'hit and hold' stekje ook wel iets.

Na een paar proefworpjes werp ik mijn korf precies aan het eind van de bomen, een meter of vier uit de oever. Niet veel later krijg ik een beuk van jewelste op de hengel.

De Victory stok buigt tot in de greep en heel even denk ik dat ik dit gevecht ga winnen. Helaas is die gedachte maar van korte duur, want binnen een paar tellen los ik de vis. Geen lijnbreuk, gewoon slecht gehaakt.

De tweede poging verloopt beter. De beuk is van een vergelijkbaar kaliber en binnen een tel staat de maatstok zo krom als een banaan. Veel ruimte om de vis door de slip te laten gaan is hier niet en dat is nou net wat me hierin aantrekt.

De 28/00mm Technium in combinatie met een sterke fluorocarbon onderlijn weet echter wel raad met deze ontzettend sterke vis. Ik ben blij als ik assistentie krijg van Tim om de vis te landen.

Gevangen op een 'hit and hold' stekje.

Ik ben echter als de dood dat hij de schrikdraad gaat aanraken met de schepnetsteel en sommeer hem voorzichtig te doen. Al lachend wordt de vis onder de draad door omhoog getild en aan mij wordt door Tim het net met inhoud aangereikt.

Of het zo moet zijn raak ik, wellicht als gevolg van de opwinding over de hele felle dril, opnieuw met de hengel de draad aan. Driemaal scheepsrecht zal het zijn zeker, maar ik zie er de lol niet meer van in.

Het past wel redelijk bij mijn chaotische karakter. De hele weg terug moet ik de verhalen aanhoren.

We bezoeken nog een paar stekken om te kijken hoe het daar nu is, maar besluiten nergens meer de spullen uit te pakken. Het is ook mooi geweest. Met in totaal 21 vissen was ook dit weer een fantastische dag.

Ik heb enorm genoten. We hebben afgesproken dat ik later dit jaar een dagje mee ga baarsvissen uit de boot. Die aanbieding laat ik natuurlijk niet liggen. Daarvoor rijd ik graag een keer naar het oosten.

Mike heeft een topdag beleefd.

Volgende week deel 100 van Witvisperikelen. Deze mijlpaal zal in het teken staan van de fantastisch verlopen barbeel demo dag in het pittoreske plaatsje Veessen.

Ik wil iedereen nu alvast bedanken voor het bezoek aan deze dag en het feit dat men de moeite heeft genomen om ons op te komen zoeken. Ik heb dat echt als zeer bijzonder ervaren. Daarnaast heb ik een aantal nieuwe mensen leren kennen die ik niet meer snel zal vergeten.

Tot volgende week

Leon Haenen