TotalFishing

Witvisperikelen 98

Schokkende dag!

Vroeg opstaan zat er vandaag blijkbaar niet in. Ik had weliswaar de wekker op een opportunistisch tijdstip gezet, maar dat bleek in de echte wereld geen haalbare kaart. Om kwart na acht doe ik voorzichtig 'de kleppen' open. Als ik naar buiten kijk zie een mix van blauwe lucht en wolken.

Ik spring snel in mijn viskloffie en smeer een paar boterhammen voor onderweg. Tegelijkertijd pruttelt een kan koffie. Multi-tasking is mij wel toevertrouwd. De spullen staan al klaar en liggen binnen een mum van tijd in de auto. Ik heb zin om te vissen, dat is niet meer normaal.

Als ik op de beoogde stek aan kom herken ik al van ver de auto die er staat. Deze stek kan ik vandaag wel vergeten. Maakt niet uit, maar ik had wel trek gehad in dat plekje. Even denk ik na waar ik dan naar toe zal gaan. Ik besluit een paar kilometer verderop te gaan vissen aan de rand van een weiland.

Als ik arriveer staan de runderen me al met gespitste oren op te wachten. Leuke beesten, maar ik vind het niet prettig om de tocht door de wei te maken met 50 van die enthousiastelingen achter me aan…….ik spreek uit ervaring, geloof me. Ik parkeer de auto een paar honderd meter verderop en besluit ruim om de koeien heen te lopen. Een goede beslissing. Ze hebben mij niet meer in de gaten en gaan rustig verder met grazen.

Als ik aan het water arriveer, dan zie ik dat de waterkleur perfect is. Redelijk troebel water en iets meer stroming dan de afgelopen keer. Ik constateer ook dat de boer paaltjes langs de rand van het weiland heeft gezet met een enkele prikkeldraad eraan. De 'blokkade' moet ervoor zorgen dat de koeien niet kunnen oversteken door het ondiepe water van de Ourthe. De draad staat net ver genoeg van het water vandaan om er toch te kunnen vissen. Ik kruip onder de metalen draad door en leg mijn spullen iets dichter aan de waterkant.

Geniepig gevaar.

Ik ga vandaag met twee hengels vissen. Een hengel specifiek op barbeel en een montage die ervoor moet gaan zorgen dat ik een bak van een kopvoorn op de mat krijg. Ik besluit de stek vandaag serieus aan te voeren. Ik heb een bak DSK crushed mix op vocht gebracht en voorzien van een gezonde dosis barbel special. Daarnaast heb ik een kilo 4 mm DSK midi meltdown pellets ( het oog wil ook wat) ook op vocht gebracht.

Natuurlijk voeg ik hier, zoals altijd, een flavour aan toe. De Barbel spcial mix van DSK leent zich uitstekend voor dit werk, omdat deze op waterbasis is. De smaak en geur trekt snel in de geweekte pellet.

Waak ervoor dat je de pellets niet te nat maakt. Ik zet de pellets altijd heel even (10 tellen) onder water en schud dan het water weg. Zo laat ik de pellets vijf minuten staan, waarbij ik elke minuut de pellets even goed opschud. Na vijf minuten giet ik de flavour erover heen. Niet te zuinig hiermee zijn, want anders werkt het ook minder goed.

Dit geheel schud ik nog een paar keer goed door elkaar en dan zijn de pellets klaar voor gebruik. Ik vind het prettig om met de katapult constant een paar pellets op de stek te brengen. Bij voorkeur doe ik dat met pellets van een gelijke diameter. Als je verschillende diameters mengt en deze wilt katapulteren, dan vliegen de grote pellets altijd te ver…

De afwijkende diameters haal ik er met de hand uit.

Vol goede moed start ik met vissen. Ik vis vandaag (uitzonderlijk) uit de hengelsteun en zit op een emmer naar de hengeltoppen te turen. Inmiddels is het aan het regenen. Er gaan twee uren voorbij als ik bedenk dat er te weinig actie is. Ik vraag me af hoe het komt. Alles klopt.

Spontaan besluit ik dat de rechtse hengel, de lichtste hengel, de Rod Visions adept light, niet meer gericht op kopvoorn gebruikt gaat worden en ik monteer om naar een langere onderlijn met een 100 gram voerkorf, gevuld en aangeperst met crushed mix. Een paar 14 mm pellets aan een hair. Vijf minuten nadat ik de montage heb veranderd vang ik snel twee barbelen achter elkaar op de rechtse hengel.

De eerste vissen komen pas na een paar uur.

Die ligt ongeveer 25 meter verder stroomafwaarts dan de linkse. Als ik na twee vissen de pellets ververs en inwerp, krijg ik weer een snoeiharde aanbeet. Ik voel direct dat dit een goeie vis is. Al snel word me duidelijk dat ik een kopvoorn heb gehaakt. Dat voel je gewoon aan de manier van drillen.

Als ik de vis voor het eerst in beeld krijg, zie ik dat ik deze maar nét heb gehaakt, de haakpunt hangt maar heel even in een velletje van zijn bovenlip. Snel parkeer ik het landingsnet onder de vis. Ik zie onmiddellijk dat ik ook nu weer een bruut exemplaar gevangen heb...tijdens de visserij op barbeel, dat dan weer wel.

Ik laat de vis even rusten in het landingsnet en haal de weegschaal uit de tas. Eventjes leg ik de vis op de mat om de weegschaal samen met het net op nul te zetten. Behoedzaam leg ik de vis in het net en hang deze aan het unster. 3,01 Kilo geeft deze aan.

Bewijsmateriaal! Superding van Korum.

De tweede achtereenvolgende week vang ik een zes ponds kopvoorn. Ik weet niet goed wat het is, maar ik heb iets met de vissoort. Ze zijn schuw, sluw en bloedmooi. Er zijn dagen dan kun je ze achter elkaar vangen met bijvoorbeeld zure kersen, maar over het algemeen zijn ze lastig te vangen.

Veel lastiger dan onze agressief uitgevallen andere targetvis, de barbeel. Die zijn op deze rivier zo verzot aan de pellets, daar storten ze zich vol op. Voordat ik de meun zijn dik verdiende vrijheid teruggeef houd ik haar nog heel even voor me. Wederom niemand bij me om een fatsoenlijke plaat te schieten. Statief niet bij me…….ruk. Spijtig. Daarbij verschuif ik per abuis de instellingen van mijn camera waardoor de foto een vreemde blauwe schijn krijgt…..we zullen het ermee moeten doen.

De vis van de dag! Check de verhoudingen met mijn hand.

In het water is de kopvoorn op zijn allermooist en ik laat haar langzaam door mijn handen wegzwemmen. Eventjes ga ik op de emmer zitten en wrijf ik hard in mijn handen om aan mijn geluk uitbarsting vorm te geven.

Terwijl ik dat doe, leun ik blijkbaar iets achterover en raak ik met mijn zeiknatte nek (van de regen) de prikkeldraad aan. Ik krijg een stroomstoot in mijn nek, daar lusten de honden geen brood van. Van schrik en pijn tegelijk schreeuw ik het kort uit. De schok in mijn nek komt heel hard aan. Dat zag ik effe niet aankomen.

Half verdoofd lig ik naast de emmer in het gras. Mijn nek voelt aan alsof ik met een gewicht van 25 kilo om mijn nek heb moeten rondlopen. Dat was me even niet duidelijk geweest wat die boer had gedaan. Vorige keer dat ik hier was, stond er volgens mij geen stroom op de draad.

Terwijl ik op atletische wijze mezelf weer omhoog hijs uit het gras en me omdraai, staan er een stuk of 30 runderen vlak voor de draad naar me te kijken. Mijn schreeuw heeft hen gelokt. Samen met de runderen arriveren er ook 5000 vliegen op de stek. Pfffffff. Ik probeer de beesten op allerlei manieren te verjagen, maar dat lukt allemaal niet. Ze zijn te nieuwsgierig.

Aan het oppervlak word ik al direct bekeken……

Even later blijkt dat negeren de beste remedie is. Nog geen half uur later breekt onder water 'happy hour' aan. Ik kan niet meer zo lang vissen vandaag maar vang binnen een half uur vijf barbelen. Geen monsters, maar wel heerlijke aanbeten en dito gevechten.

Tevreden keer ik huiswaarts, volgende week weer een nieuwe poging.

Leon Haenen