TotalFishing

Witvisperikelen 83:

'Krakkk'

Door Leon Haenen

“Volgende keer heb ik een deegje bij me”, roept Tim terwijl hij ietwat stoïcijns voor zich uit kijkt. “Aha”, antwoord ik droog, hem nog geen blik waardig gunnende. Ik baan me een weg door het pittoreske Luik en wil graag heelhuids arriveren in de Ardennen. Terwijl ik er 'aha' uitpers, denk ik: 'Dat wordt niks.'

Inmiddels kent hij me al een beetje en reageert direct: “Je vind het weer niks, hè? Ik hoor het al aan de manier waarop je antwoord geeft”. De uitdrukking op mijn gezicht verraadt me blijkbaar onmiddellijk. Hij heeft natuurlijk 100% gelijk. Ik zie het ook niet zitten om met een of ander zelfgemaakt deegje, zogenaamde 'paste' gericht op kopvoorn te gaan vissen. Hij wel.

Hij heeft een aantal filmpjes bekeken op internet en gaat testen met zelfgemaakt kaasdeeg. Hij vervolgt zijn pleidooi met het verhaal dat hij van Korum van die kleine 'mandjes' hiervoor gaat gebruiken. Deze mini korfjes worden aan de hair bevestigd en dat gaat voor kopvoorn heel goed werken.

We filosoferen er tijdens de rit naar de waterkant nog wat op los. Ik geef toe er sceptisch tegenover te staan, maar spreek ook uit dat ik het graag een keer wil proberen………als de eerste jeuk van de dag gestild is en ik eventjes met een barbeel heb kunnen knuffelen.

De nieuwe Xpert series van Korum, super hengels voor redelijke prijzen.

Tim vist vandaag voor het eerst met de nieuwe hengels van Korum. De zogenaamde Xpert series. Hij heeft er twee bij zich, 1.75 lb. Hij zou het prettig vinden als ik er vandaag ook even mee wil vissen. Gewoon, om de hengel eens aan de tand te voelen. Ik beloof dit zeker ook te gaan doen…………als de eerste jeuk van de dag gestild is.

Als we in het bosje bij de stek arriveren ligt er op het pad een lijk van een beest dat mijns inziens als vos betiteld zou kunnen worden. Zo te zien ligt het hier al een tijdje. Er is namelijk niet erg veel meer van over. Prachtig om te zien hoe de natuur zo’n stoffelijk overschot opruimt. Anderen hebben geroepen dat het wellicht een hond zou kunnen zijn, maar de romanticus in mij prefereert het lijk tot vos te bombarderen. Vos dus!

Ik maak er een aantal fraaie foto’s van die ik leuk vind voor eigen gebruik. Wellicht lezen er deskundigen mee die aan de hand van de kaak een soort van forensisch foto onderzoekje erop los kunnen laten. Ik hoor graag of het echt een vos is. Enfin.

…………Bones………………

We besluiten ieder een eigen stuk te gaan bevissen. Tim prefereert een dieper stuk stroomopwaarts en ik start midden tussen de bomen met een hengel in de hand. Voeren doe ik in eerste instantie niet en ik stop ook geen samengeperste pellets in de voerkorf. Ik monteer wel een voerkorf, maar doe dit puur om ervoor te zorgen dat ik niet al te vaak tussen de grote keien kom vast te hangen.

Tim vist op de zelfde wijze. Het water staat redelijk laag en begint weer een hoog kraanwatergehalte te krijgen. Kraakhelder! Ik houd er niet van. Geef mij maar gekleurd, bruin regenwater. Dan zijn de aanbeten bruut. Gewelddadig. Dan lijkt vrijwel elke aanbeet erop dat het knokken wordt. Alsof er aan het uiteinde van het stuk nylon iemand helemaal klaar is met me…

Vandaag zal dat vrijwel niet het geval zijn. Aanbeten gaan we krijgen, dat is zeker. Kansen krijgen we eigenlijk elke keer wel als we gaan vissen. Maar de aanbeten die ik vooral veel krijg als het water helder is, worden het best betiteld als laf, stiekem en voorzichtig.

Dit soort aanbeten krijg je maar amper mee als je uit de hengelsteun vist. Om dit te ervaren zul je moeten volharden met de hengel in de hand. Vaak lijken de aanbeten wel een soort morse taal. Het reactie- en concentratievermogen wordt dan ook op de proef gesteld. Dat is echt zo.

Als extra aantrekkingskracht gebruik ik graag Nashbait chainreaction halibut. Ik hang dit simpelweg bij mijn haakaas aan een stukje PVA. Werkt super.

Als we tien minuten staan te vissen weet ik al dat het niet gemakkelijk gaat worden vandaag. Op dit soort plekken krijg je vaak snel de eerste aanbeet. Als dat lang duurt (ja ja, langer dan een paar minuten) dan weet je vaak al dat je het zult moeten hebben van een paar aanbeten. Tel daarbij op dat we maar een halve dag vissen vandaag en je weet dat concentratie geboden is.

Uiteindelijk krijg ik toch redelijk snel de eerste tikjes van de dag te voelen. Heerlijk voelt dat aan. Ik besluit na een dik kwartier de pellets te verversen en switch meteen van knoflook naar monstercrab flavour. Twee 12 millimeter pellets, smaken halibut en robin red, worden secuur aan de hair bevestigd.

De hair is mijns inziens exact op lengte. Vanaf de bocht van de haak tot aan het uiteinde van de hair meet bij mij vrijwel altijd 2,5 centimeter. De onderlijn waarmee ik vis zal ongeveer een meter lang zijn. Voor mijn doen misschien wat aan de lange kant. Vrijwel direct na de inworp, midden in de rivier, krijg ik een paar van die tikjes die je vanuit de hengelsteun nooit had kunnen verzilveren.

Nee, geen kopvoorntikjes, maar echte felle, vet aanvoelende barbeeltikjes!! Ik sla aan en de fox hengel reageert erg snel. Wat een heerlijke hengel is het toch. Wat ben ik blij dat Han (een vismaat die ik al lang ken) me de hengel echt gegund heeft! Ik heb deze stok een tijd geleden van hem kunnen overnemen.

De hengel is zeer snel en daarbij zo parabolisch als een 27MC antenne. Ondanks dat heeft de stok erg veel body. Deze barbeeldril is dan ook genieten. Als ik het schepnet onder de vis leg, arriveert Tim om me te assisteren. Een mooie vis, dat is direct duidelijk. Eventjes wordt de vis geaaid alsof het de eerste barbeel is die we ooit op het droge hebben weten te krijgen. Dat zit er nou eenmaal in.

Barbus barbus!

Niet veel later staan we beiden weer op onze eigen stek. Een half uur gaat er voorbij. Ik sla in die tijd nog een keer vreselijk mis op een vis. Ook heb ik alweer voor een tientje aan spullen in de rivier achter moeten laten. Ik zou wel eens willen weten hoeveel kilo lood hier in die rivieren wordt verspeeld.

In tegenstelling tot mijn vriend heb ik de onderlijnen allemaal klaar in de tas. Tim wil altijd aan het water monteren, afhankelijk van de situatie. Ik denk dat ik met een gemiddelde lengte van een meter prima uit de voeten kom. Als het korter moet, dan gaat de schaar erin. Mocht de onderlijn langer moeten zijn, dan knoop ik er wel een…en dat is maar zelden nodig.

Ik vis vandaag weer met fluocarbon onderlijn. Ik moet zeggen dat ik er niet ontevreden over ben. Ik heb met veel zaken (lees : veranderingen) die ik niet gewend ben, een houding van: “Wat de boer niet kent, dat vreet ie niet”, maar deze verandering vind ik wel positief. Het geheel wordt veel sterker. De onderlijn was toch geregeld de zwakke schakel. Hierbij wil ik wel opmerken dat ik bij mijn dobbervisserij zo licht mogelijk zal blijven vissen. Dat is toch een heel andere tak van sport.

Op de pellets reageren de barbelen vandaag slecht, waarom weet ik niet. Als ik in plaats van een pellet een stuk lunchworst aan de hair bevestig, wordt dat binnen tien tellen beloond met een paar gevoelige tikjes. Maar ook gevoelige tikjes eindigen vaak in een super dril. Zo ook bij deze vis.

De tweede vis van de ochtend is een feit. De barbeel zwemt erg hard stroomafwaarts en ik moet er eventjes voor waken dat de bomen geen echt obstakel gaan vormen. Het is niet normaal hoe sterk weer deze vis is. Het lukt om de barbeel uit de oever te houden en hem langzaam maar zeker stroomopwaarts te begeleiden. Opnieuw een kerngezonde wintervis.

De derde barbeel laat daarna niet lang op zich wachten. Ik sla aan en heb de vis kort aan de lijn, maar dan los ik deze. Dat is spijtig. Als ik mijn montage binnendraai besef ik dat dit niet goed is voor de stek. Een dik uur gaat voorbij zonder dat de vissen 'acte de présence' geven. Het enige dat ik mee mag maken is een soort opfriscursus monteren.

Ik verspeel ook vandaag weer vier kostbare Korum voerkorven. Daar moet ik iets anders voor gaan bedenken. Ik heb ook last van de crisis. Het moet allemaal wel leuk blijven. Nadat ik het zoveelste stuk vlees heb gemonteerd, werp ik de montage iets verder stroomafwaarts. Ik ben constant zoekende waar ze zich zouden kunnen ophouden.

Inmiddels heb ik ook pellets geweekt en voorzien van een super ruikende flavour, Nashbait halibut'n'squid. Ongelofelijk wat een topgeur op waterbasis. Ideaal in combinatie met dit koudere water.

Topproducten!

Het zoeken wordt uiteindelijk beloond met de grootste barbeel van de dag. Ongelofelijk wat een enorme kracht deze vissen hebben. We genieten beiden met volle teugen als de dikke zestiger volledig verkrampt op de mat ligt. Vreemd genoeg doen ze dat hier wel vaker. Ze staan dan vaak zo bol als een wokpan.

De mooiste barbeel van de dag!

Als Tim op zijn eigen stek de handdoek in de ring heeft geworpen geeft hij aan dat hij nog een half uurtje naast me komt staan voordat we definitief inpakken. Natuurlijk is dat oké. Niet veel later legt hij de hengel in de steun en drinken we een bakje koffie. Of het zo moet zijn, krijgt hij vanuit de steun een aantal beuken op de gloednieuwe Korum hengel die eigenlijk niet te missen zijn.

Van die onvervalste 'hoor wie klopt daar kinderen' klappen. Deze vis heeft het aas gepakt en is er eenvoudigweg vandoor gezwommen. De baitrunner schreeuwt het uit. Tim reageert snel en slaat beheerst en rustig aan. Direct wordt duidelijk dat dit een dikke vis is. Omdat ik er al van uitga dat dit een barbeel is, kijk ik er even nauwelijks naar.

Pas als de vis aan de oever komt en ik klaar sta met het landingsnet wordt het bittere ernst. Het is een kopvoorn. Afmeting landingsnet! Een kopvoorn van een formaat zoals ik het nog niet zo vaak heb gezien. Zeker niet live. En meneer Janssen ook niet. Als we deze grote vis op de mat hebben liggen wordt het pas echt goed zichtbaar waar we hiermee te maken hebben.

Indrukwekkend!

Naast de buitenproportionele kop is dit ook een hele hoge vis. We besluiten deze dan ook niet alleen te meten, maar ook te wegen. Dan blijkt dat Tim een kopvoorn heeft gevangen van dik drie kilogram. Dat is veel voor een kopvoorn. Met 55 centimeter niet eens zo’n exceptioneel lange vis, maar de vorm van deze godencreatie is echt bizar mooi. Uitgerust met schubben van een formaat die niet zouden misstaan in een leuke afmeting sjoelbak.

PR voor Tim.

Terwijl we in een soort euforische rondedans rond de onthaakmat lopen, op zoek naar meet en weegapparatuur, krijg ik het voor elkaar de splinternieuwe hengel van Tim over het hoofd te zien. Het geluid dat ik produceer terwijl mijn maat 43 winterlaars een definitief einde maakt aan de eerste Xpert hengel is echt herkenbaar.

Krakend carbon klinkt heel specifiek. De hengel lag natuurlijk ongelukkig in het gras, maar dat doen we eigenlijk altijd zo. Een klote schuldgevoel maakt zich meester van me. Ik geef natuurlijk aan dat ik het graag wil vergoeden, maar daar gaat het hier niet om.

Tim is een van de eerste Europeanen die in het bezit is van deze serie hengels. Hij is consultant bij Korum en krijgt daardoor de beschikking over splinternieuwe spullen. Dat is natuurlijk erg stoer. Maar als je maat dan tijdens de eerste de beste visdag een einde maakt aan een van je 'juweeltjes', dan is dat zuur…en niet te zuinig. Uiteindelijk kunnen we er wel mee lachen en probeer ik te redden wat er te redden valt met de briljante opmerking dat het maar spullen zijn…vervangbaar dus…