Witvisperikelen 82 : Op uitnodiging…..

Door Leon Haenen

 

Af en toe neem ik eens iemand mee vissen die ik niet ken. Af en toe. Vroeger neigde ik dit vaker te doen, maar de praktijk wees constant uit dat ik mijn zorgvuldig uitgekozen stekken moest gaan delen met te veel andere mensen. Mensen die weer waren meegenomen door vissers die ik aanvankelijk meenam. Het is natuurlijk menselijk dat dit gebeurt. Maar het past niet binnen mijn visie. 

 

Ik zou het zelf in elk geval niet doen. Ik ben al verschillende keren op plekjes geweest waar ik het bestaan niet van wist. Uit respect voor mijn gastheren blijf ik daar dan ook weg als ik er niet samen met hen heen kan gaan. Zo zie ik dat, anderen misschien niet……het water is van ons allemaal. Laat ik dat voorop stellen. Vanuit dat uitgangspunt bekeken moet ik dus eigenlijk niet zeuren. 

 

Vandaag gaat er iemand mee die ik enkel van Facebook ken en van een paar artikelen op deze fantastische website. Sijmen Majoor is zijn naam. Uit Gorinchem of all places. Een jaar geleden vroeg hij al eens om een keer mee de Ardennen in te trekken, maar als gevolg van drukte en een stuk twijfel tussen mijn oren is het er toen niet van gekomen. Vandaag echter wel. 

 

Hij is exact op tijd bij mij thuis. De andere visser, Tim, arriveert niet veel later. Na een korte kennismaking op straat worden alle spullen verhuisd naar mijn auto. Gezamenlijk carpoolen we richting de Ardennen. Onderweg valt me op dat we alle drie veel willen vertellen. Sijmen is enthousiast en vertelt honderduit over zijn kapitale vangsten uit Frankrijk. 

 

Hij is een van de weinige mensen die ik ken die al 60+ centimeter kopvoorns op de mat hebben weten te krijgen. Stiekem ben ik hier wel een beetje jaloers op. Zijn inzichten qua vissen wijken sterk af van de mijne, maar dat maakt vissen net zo leuk. Hij is op zijn manier succesvol en ik geregeld met de mijne. 

 

Als we in de Ardennen arriveren 'parkeer' ik Sijmen op het beste stuk van de strook water waar we vissen. Per slot van rekening is hij mijn gast en vandaar dat ik het wel prettig zou vinden als hij niet zonder vis huiswaarts keert. 

 

Tim gaat een stukje verder stroomopwaarts vissen en ik vis vervolgens weer 50 meter verder stroomopwaarts. Zo kunnen we elkaar blijven zien en hebben we toch ieder ons eigen stekje. Ervaring leert dat we na een paar uur toch gaan bewegen over de hele strook viswater. Zoeken naar de vis. 

 

De rivier staat vandaag bijzonder laag hetgeen het vissen niet echt makkelijk maakt. Zeker niet op de plek waar ik zelf begin te vissen. Ik start zelf heel licht, met een loodje van 15 gram en twee 12 mm pellets aan een hair. Hengel in de hand en afwachten maar. Tim start net als Sijmen vissend vanuit de steun.

 

Engelse Spam, blijft ontzettend goed aan de haak of hair zitten.

 

Tim gaat met zwaar geflavourde Engelse luncheonmeat vissen en Sijmen vist al snel met maïs. Zelf twijfel ik of maïs een goede keuze is, maar Sijmen heeft er vertrouwen in en ook goede ervaringen mee. We zijn nog geen vijf minuten aan het vissen als ik Tim zie aanslaan. Raak! De enorme brok vlees is door een barbeel gegrepen. Heerlijk om te zien. De eerste van de dag is tijdelijk de klos. Nog half in het donker aanschouwen we de prachtvis. 

 

De eerste van de dag, nog half in het donker. 

 

Een half uurtje later is Tim weer aan de beurt. Nadat hij eerder missloeg op een pracht van een aanbeet, was het nu wel weer raak. De tweede barbeel van de dag is ook voor hem. Tevreden kijkt hij zijn vis aan als ik hen beiden fotografeer. Zijn vlees doet het vandaag goed. Van mijn pellets willen ze nog niet veel weten. Ik heb althans zo’n zelfde bak vlees in de tas….komt straks wel……..

 

De tweede, binnen een half uur. 

 

Er gaat nog geen half uur voorbij als ik Sijmen iets van ver hoor roepen. Ik kan niet verstaan wat hij zegt, maar aan de hand van de klanken maak ik duidelijk op dat hij 'prijs' heeft. Even kijk ik vanachter de bomen naar hem en zie van ver dat zijn Spro hengel aangeeft dat hij in gevecht is met een vis. Te gek!! Zijn eerste vis van de dag is een feit. 

 

Hij heeft in elk geval niet dat hele eind voor niets 'gestuurd'. Dat vind ik zelf een erg prettige gedachte. Als ik arriveer om een foto te maken, zie ik door de lens twee dingen. Ik zie een tevreden grijns op zijn gelaat en ik zie tevens dat Sijmen een piercing door zijn neus heeft. …Vreemd dat me dat niet eerder is opgevallen…Voor mij weer een bevestiging dat ik echt uit een dorp kom…, daar lopen geen mannen met een piercing door de neus. Ik loop achter, dat blijkt alweer… 

 

De eerste voor Sijmen is een feit, missie geslaagd!

 

Na deze drie redelijk snel gevangen vissen wordt het even stil op de stek. Ik krijg zelf het eerste tikje van de dag. Ik ben direct wakker en geconcentreerd. Voorlopig blijft het echter bij dit sneaky tikje. De barbelen verraden hiermee echter hun aanwezigheid. 

 

Als ik twee verse pellets monteer en die strak tegen de stroomnaad aan inwerp duurt het geen tien tellen of ik krijg een paar snelle tikjes achter elkaar. Ik sla goed aan en haak mijn eerste van de dag. Een tel of tien mag ik van deze sterke barbeel genieten als ik hem verspeel. “ Los”, roep ik naar Tim die al met het landingsnet onderweg was.

 

Vlak voor het lossen…………

 

Ik kan er wel mee lachen en heb er alle vertrouwen in dat mijn moment vandaag nog wel gaat komen. Niet veel later is het Sijmen weer die een vis gehaakt heeft. Voordat ik mijn montage aan de kant heb, ligt de vis al in het net. Ik zag al dat het geen barbeel kon zijn, want daarvoor was de dril veel te beperkt. Het bleek een hele andere prijs die Sijmen hier ten deel valt.

 

Een prachtige vlagzalm die de maïskorrels niet kon weerstaan.

 

Hij vangt een prachtige vlagzalm. De tweede die ik dit jaar te zien krijg. Eerder dit jaar mocht ik er zelf ook zo’n beest haken, maar deze is groter en veel donkerder, veel fraaier gekleurd. Ook deze vis wordt met maïs gevangen…..Cool dat hij hier succes mee heeft. 

 

We zijn nog geen tien minuten verder als ik mijn koffie tijdelijk neer moet zetten omdat Tim alweer zijn derde van de dag aan het drillen is. Zijn hompen vlees zijn toch erg succesvol vandaag. 

 

Een prachtvis voor Tim.

 

Ik houd stug vol met mijn pellets, maar krijg geen enkele aanbeet op de plek waar ik sta. Dan wordt het lang stil aan het water. De rivier is nog verder gezakt. Op enig moment komt Sijmen mijn kant uit en vraagt of ik een bakje koffie lust. Ondanks het feit dat ik een dikke liter 'eigen' koffie bij me heb, zeg ik toch volmondig “Ja”. 

 

Vervolgens komt hij met een of andere ketel aan die hij vult met allerlei takjes en twijgjes die hij ter plekke verzamelt. Voordat ik goed en wel in de gaten heb wat er gaat gebeuren staat de fik in het keteltje. Binnen een mum van tijd stijgt er een rookpluim vanaf het waterkant de lucht in die doet vermoeden dat er een nieuwe paus gekozen is…niet normaal, wát een rookontwikkeling. 

 

Sijmen kijkt ietwat stoïcijns naar zijn ketel. Het lijkt alsof hij het de normaalste zaak van de wereld vindt. Binnen een mum van tijd heeft meneer een knetterverse bak koffie in zijn toverketeltje gezet. Ik vond het wel wat hebben, moet ik eerlijk bekennen.

 

Een rookpluim vanaf de waterkant.

 

Er gaat een bepaald survivalgedoe van uit dat me wel aanspreekt….voor een keer. Compleet met bekertjes, roerstaafjes (van hout!), suiker en melk worden we op onze wenken bediend. A la bonheur! Een heerlijk gloeiend heet bakje leut, precies zoals het zou moeten. Top!

 

Ruim twee uur gebeurt er helemaal niets als Sijmen opeens met een kromme hengel staat. De korte 3.30 meter Spro stok doet er alles aan om deze strijd te winnen. Ondanks het feit dat de hengel slechts 30 centimeter korter is dan gemiddelde 'poken' waar ik mee vis, oogt het erg kort. Raar eigenlijk.  

 

De barbeel maakt het in elk geval niet hoe lang de hengel is. Sijmen heeft het aan de stok met een barbeel uit de categorie 'zware jongens'. Als ik het schepnet onder deze barbeel parkeer, weet ik zeker dat dit voor deze stek een topper is. Dat blijkt ook wel als ik de rolmaat langs de barbeel leg. Met 69 centimeter een nieuw PR voor onze Sijmen. Een waanzinnig mooie vis. Dik verdiend! Super. 

 

Een bom van een vis!

 

Het wordt half twee als ik voor het eerst een barbeel haak. Tim heeft de hengels dan al een tijdje opgeruimd. Hij heeft besloten niet meer te vissen vandaag en enkel nog te kijken. Relaxed zit hij naast me als ik de barbeel land. Deze vis is uitgerust met een prachtig spikkeltjes patroon op de vinnen. Zo fraai als bij deze barbeel heb ik het zelden gezien. Magnifiek! 

 

Prachtige spikkeltjes, erg fraai!

 

Een half uur later vang ik mijn twee vis van de dag. Ik heb ze blijkbaar gevonden. Het bleek vandaag toch weer zo te werken dat als de vis niet naar jou toe wilt komen, jij dus bereid moet zijn om naar de vis toe te gaan.

 

Snel onthaak ik de vis en monteer verse pellets. Door mijn gehaast mis ik eerst een snoeiharde aanbeet. Even later krijg ik een herkansing en sta ik in gevecht met nummer drie van de dag. Ik heb de tijden teruggekeken op de foto’s die Tim heeft gemaakt. Binnen negen minuten na het vrijlaten van nummer drie sta ik met nummer vier van de dag op de foto. 

 

Het zijn allemaal geen monsters, maar ik ben er niet minder gelukkig mee. Als Sijmen even later op uitnodiging naast me komt staan, weet hij er uit deze groep ook nog een te pakken. Jammer dat Tim zijn hengel inmiddels opgeborgen heeft, want hier had hij zich ook nog wel even aan geamuseerd. 

 

De laatste van de dag valt mij ten deel. Allemaal van hetzelfde stukje water. Ze waren er wel, maar ze zwommen niet actief. Ze lagen bij elkaar…wachtend op onze heerlijke pellets…..

 

Onthoud het volgende: bij lage waterstanden is het vaak zo dat ze geconcentreerd op bepaalde stroken van de rivier staan. De kunst is om die plekjes te vinden. De barbelen neigen er namelijk naar om hier weer telkens terug te keren als het water laag staat. Vaak zijn het maar plekjes van vijf vierkante meter of zelfs nog minder.

 

We sluiten de dag af met 13 vissen. Qua aantallen een van de beste dagen van het hele seizoen. Daar valt niets op aan te merken. Weinig althans. Technisch gezien vind ik van mezelf dat ik te lang te loom heb gevist. Er had nog meer in kunnen zitten. 

 

Ik heb zelf zes uur zonder een enkele vis aan de oever gestaan. Ik had veel eerder moeten gaan zoeken. Ach ja, de 'genotsfactor' lag vandaag wel erg hoog. Voor ons alle drie. Ik ben blij dat Sijmen een goeie dag heeft beleefd…tja…en als zo’n dag voor de gast dan ook nog wordt bekroond met een heuse bak van een barbeel….dan blijft er weinig te wensen over. 

 

Tot volgende keer,

 

Leon Haenen