Witvisperikelen 78: Ade on tour

Door Leon Haenen

 

Een aantal weken geleden werd ik door maatje Janssen gevraagd of ik er trek in zou hebben om een dag te gaan vissen met Ade Kiddell. Of ik er trek in zou kunnen hebben? Als ik een top tien zou mogen samenstellen van personen waarmee ik graag eens een dag aan het water zou willen vertoeven, dan staat deze man geheid in de top drie.

 

De twee anderen uit die willekeurig samengestelde top drie zijn overigens ook geboren in Groot Brittannië. Martin Bowler en Steve Pope zouden de eerstvolgende namen zijn die ik noteer. Ik volg die gasten. 

 

Wellicht ben ik er een beetje fan van. De films van Martin Bowler heb ik allemaal in huis. Ik denk dat ik ze al tien keer heb bekeken. Dat is de visserij zoals ik het ook graag wil beleven. Ik heb ooit een ouder Engelstalig boek gelezen over onze barbeelvisserij. In dat boek worden aan het eind een aantal barbelen beschreven waarvan er een 'Thé Pope' genoemd wordt. De vis is al meerdere malen gevangen en wordt door iedereen zo genoemd. Een bak van een vis. 

 

Het was een heerlijk boek qua visverhalen….ik weet niet meer hoe het heet. De toegepaste technieken spraken me minder aan. Ik ben niet zo van de vintage oplossingen en de bijbehorende materialen. Vandaar dat het boek ook plaats heeft moeten maken. Bewaren is al helemaal niet mijn ding.

 

Ik houd juist van vernieuwende technieken en nieuwe ontwikkelingen. Kwalitatief hoogwaardige producten vind ik erg mooi. Hierbij neem ik wel graag te allen tijde een eenvoudige opzet in ogenschouw. Het zijn per slot van rekening maar eenvoudige beesten, die vissen. Die willen enkel vreten, overleven en zich voortplanten, meer niet. 

 

Team Barbel on tour.

 

Enfin, terug naar Ade Kiddell. In Engeland is deze meneer een hele bekende sportvisser die vrijwel wekelijks wel ergens publiceert of verschijnt. Het is een echte barbeelcrack. Daarnaast heeft de man al een droom verwezenlijkt die bij mij hoog op de 'to do list' staat. Hij is al een aantal keer gaan vissen op The Golden Masheer.

 

Met afstand mijn favoriete vis, ook al heb ik er nog nooit een gezien, laat staan gevangen. Daar komt volgens mij ook het woord droomvissen vandaan. Youtube werkt wat dat betreft erg goed bij aan het in leven houden van deze ultieme droom. Check vooral onderstaande link eens als je veel tijd hebt. Bestaat uit twee delen:

 

Een hengelaarsdroom.

 

Voor onze visdag van vandaag mocht ik de locatie uitzoeken. Men wilde graag in de Ardennen vissen en bij voorkeur op de Amblève of de Ourthe. Lang hoefde ik er niet over na te denken. Ik stelde voor om samen een dagje met de dobber te gaan vissen op een van de stekken waar ik de vangkans hoog achtte.

 

Iets wat er natuurlijk altijd leuker uitziet in een column of een artikel van de hand van Ade. De man heeft per slot van rekening niet voor niets een lange reis in een camper achter de rug. Je wilt ook dat er dan succes geboekt kan worden. 

 

Op zaterdag regent het de hele dag zachtjes hier in het zuiden. Die nacht slaat het zachte regenen om in enorme hoosbuien die uren aan een stuk aanhouden. Ik maak me zorgen over de waterstanden. Zoals het mijn karakter betaamt slaap ik die nacht slecht…en dat komt niet alleen door de enorme hoeveelheid water die uit de hemel op ons huis klettert. Ik verheug me enorm op de dag. Ik heb er echt naar uitgekeken. Sommige dingen wennen nu eenmaal nooit.  

 

Als ik 's morgens opsta regent het nog steeds zachtjes. Buienradar voorspelt echter een droge dag. Ik ga ervan uit dat de techniek klopt. Zodra ik het dorp uitrijd, stopt het inderdaad met regenen en klaart de lucht langzaam maar zeker op. Eindelijk lijkt Buienradar eens een goede voorspelling te doen.

 

Ik vergelijk het graag met de voorspellingen die het medium Char altijd op RTL4 pleegt te doen. Die muts blijft zolang letters roepen totdat iemand begint te beamen dat opa Gerard zijn naam inderdaad met een G en een E begon……wat dat betreft heeft de redactie van dat bewuste programma altijd goed haar voorbereidend werk gedaan………ja ja……

 

Als ik op de afgesproken plek in de Ardennen arriveer, zie ik van ver de camper staan. Tim, die als gids voor Ade fungeert, staat me dan al lang en breed op te wachten. Even later komt mijn 'date' de camper uitgelopen. Op sympathieke wijze wordt ik verwelkomd. Het voelt direct goed. Een doodgewone gast zonder kapsones. Heerlijk! Na een paar minuten 'ijsbreken' gaan we over tot de orde van de dag. 

 

Ik leg hem uit wat de bedoeling is. Hij is een en al oor. Ik laat uiteindelijk mijn nieuwe serie dobbers zien en vraag hem of hij er mee wil vissen. In tegenstelling tot de Engelse methode, waarbij men met een of ander krom getrokken friemelpennetje vist, gemaakt van een veer die ze van een loslopende pauw hebben afgetrokken, wordt er vandaag een drie of vier grams 'boei' aan de lijn geknoopt. Zo ziet hij dat althans. Hij probeert het toch. 

 

Maatwerk.

 

Over de maden die ik heb meegenomen is hij ook niet echt lyrisch. In Engeland leveren ze "snake sized maggots". Daar kunnen deze minuscule dingetjes niet aan tippen. Waarvan akte. Helemaal ongelijk heeft hij natuurlijk niet. De rivier valt me qua kleur en hoogte mee. Ik maak me wel zorgen over de enorme regenval die we hebben gehad. We zijn het erover eens dat dalingen in watertemperatuur als gevolg van enorme hoeveelheden regen vaak een negatieve invloed hebben op het bijtgedrag van de vis.  

 

Binnen een mum van tijd staan we naast elkaar in het water. Hij heeft een waadpak aan waar ik van meet af aan stinkend jaloers op ben. Een Snowbee pak, eigenlijk perfect voor mijn manier van me voortbewegen langs en in het water. Het is gefabriceerd van een of ander spul dat enerzijds erg soepel is en anderzijds enorm veel kan verdragen. Ik ben blij dat we langzaam maar zeker op de kerstdagen afstevenen… Een ander opvallend item aan zijn uitrusting is zijn heuptas. Het ziet eruit als een soort schort met een buidel erin, waterdicht: …ik wil…

 

Gebroederlijk…..

 

Ik ga links staan en gun hem alle bewegingsvrijheid aan de rechtse kant. Na vijf minuten vissen heb ik al in de gaten dat er iemand naast me staat die echt met de dobber kan vissen. Hij weet precies waar hij mee bezig is en voorspelt me al snel waar we de aanbeten kunnen gaan verwachten. Wat hij zegt klopt exact. Ik kan het weten, want ik vis hier al enkele decennia. Hij is er voor het eerst. Ik vind het knap gezien, want zo makkelijk laat deze strook water zich niet lezen.

 

Ik ben er, ondanks dat ik onze gast het allerbeste wens, erg op gebrand om een aanbeet te krijgen. Ik vis het eerste uur zeer geconcentreerd en dat wordt uiteindelijk ook beloond met een aanbeet. Ik reageer zoals het hoort en sta binnen een oogknipper met een kromme hengel. Een hele zware en sterke vis heb ik gehaakt, zonder twijfel een bak van een barbeel. Ik wissel even van plek met Ade zodat ik de ruimte heb om de vis te drillen.

 

Zeker vijf minuten blijft de vis echt de baas in het gevecht en dan kan ik langzaam maar zeker een beetje terrein winnen. Na een keer of drie terrein winnen schiet de montage los. Inwendig baal ik als een stekker, maar ik reageer een beetje losjes: "shit happens". Niet veel later is Ade aan de beurt. Zonder echt aan te hebben geslagen heeft hij een vis aan de lijn. Geen ‘beest', maar wel actie. Ook deze vis ontsnapt…

 

Er gaat lange tijd voorbij voordat we weer een aanbeet krijgen. Ik ben de gelukkige en haak wederom een barbeel. De geschiedenis herhaalt zich kort, maar ook deze vis ontsnapt. Uiteindelijk gebeurt het me zelfs een derde keer: vis haken en weer lossen.

 

Tot drie maal toe gelost...

 

Rond de middag zijn we het er over eens dat de vis er geen zin in heeft. De regen heeft de appetijt van de vissen niet bevorderd. De vissen die we tot dan gehaakt hebben, waren allemaal vals gehaakt. Daar ben ik in elk geval heel zeker van. We blijven heel lang nakletsen over het vissen. Ik heb 100 vragen die ik allemaal wil stellen. Ik krijg handige tips over het flavouren van maden en van pellets. Ik weet nu hoe ik een handgemaakte 'paste' moet fabriceren: een barbeeldeeg waarmee ik deze winter wil gaan experimenteren. 

 

We kijken uitgebreid naar elkaars materiaal en bespreken dit. Aan het eind van de dag vraagt hij aan me of hij de geleende dobber mag houden. Ik roep "natuurlijk" en ik ben er zelfs een beetje trots op dat hij het 'thuis' ook wil gaan proberen met deze dobber. Ade en Tim zijn consultant bij Korum, Sonubaits en Preston…tja…en dan kom je nog wel eens met wat nieuws aan het water: prachtige spullen!!

 

Het was een heerlijke dag zonder ook maar een vis te hebben gezien. We eindigen met een lekker bakje koffie voor de camper. Misschien dat we in 2014 eens een weekend naar Engeland gaan rijden met een paar man…lijkt me in elk geval heerlijk. 'Wishfull thinking' heet dat in Engeland, geloof ik.

 

Tot de volgende keer.

 

Leon Haenen