TotalFishing

WitvisPerikelen 75: “Chub additive”( Deel 1 )

Door: Leon Haenen

Na de waanzinnige visdag van afgelopen keer zat er weinig anders op dan te proberen het zelfde kunstje nogmaals te flikken. Op dezelfde plek uiteraard. Saai, maar waar.

Deze keer komen de maden waarmee we gaan vissen uit het Waalse land. Er zitten blijkbaar rode exemplaren tussen zie ik, als ik de liter maden overhandigd krijg, bij “ Oncle Jo” in het Waalse Herstal. Ik was toevallig in de buurt en besloot ze hier maar even te halen. Het is alweer een tijd geleden dat ik hiermee gevist heb.

Op een of andere manier heb ik altijd veel vertrouwen gehad in gekleurde maden. Vooral de combinatie van witte maden met een of twee rode exemplaren ziet er mijns inziens erg aantrekkelijk uit. Ik denk niet dat ik hiermee een uitzondering ben. Dat zal voor velen van jullie wel herkenbaar zijn.

De hengelsportwinkel in het Waalse land is van een heel ander kaliber dan dat we hier in Nederland op de meeste plaatsen gewend zijn. Ik vind het nog het meeste lijken op een soort van buurtsuper waar je even die dingen ophaalt die je vergeten was mee te nemen in de “ echte” supermarkt:”…..ooh…..de ketchup is op, ff naar oncle jo…..”, dat…

Ik kom hier geregeld, maar toch vooral voor allerlei kleine dingen zoals schuifloodjes, haakjes en allerlei andere witvisaccessoires die in Nederland niet of slecht te krijgen zijn. De maden zijn in elk geval top. Ik moet zeggen dat ik een ruime liter maden meekrijg. Wat dat betreft scoort de Waal 8 op 10.

Tijdens mijn wandeltocht door de winkel zie ik bij de afdeling witvislokvoeren een zakje liggen van Marcel Van den Eijnde. De voor zich zelf sprekende titel op het zakje ”triggert” me om er eens aan te ruiken. “ Chub additive” staat op de verpakking. Ik ruik pure venkel. Geen idee of dikke “ chub” ( Engels voor kopvoorn) zich laat verleiden door de penetrante geur van venkel. Ik besluit het pakje toch mee te nemen.

Baat het niet, dan schaadt het niet is het devies. Voor ik er erg in heb ruikt het hele huis naar Chub additive. Zo maak ik geen vrienden hier in huis. De schoongemaakte maden dartelen in elk geval tevreden rond in het spul en vervelend ruikt het in elk geval niet. Voor de zekerheid heb ik een klein doosje maden niet voorzien van deze reuk. Je weet maar nooit.

Voor aanvang wordt een mooi voerspoor opgebouwd.

Rik is ook vandaag weer van de partij. Hij heeft de hennep verzorgd en samen nemen we wat pellets mee. Vandaag gaan we tevens een beetje grondvoer inzetten. Ik heb daar een idee over en we gaan kijken wat de uitwerking is. Het idee is als volgt: we voeren direct bij aankomst een aantal ( een stuk of vier) voerballen. Gedurende de dag wordt er niets meer van voerballen gevoerd. Alles in één keer, naast de hennep en de pellets..
We hopen dat het voerspoor dat door de stroming wordt meegevoerd de snepen 'wakker maakt' en verder stroomopwaarts voert. We zullen zien of het werkt. We gaan vandaag van meet af aan beiden aan de slag met onze centerpin. Het wieltje geniet toch echt wel de voorkeur op deze fantastische stek.

Omdat de waterstand aan de lage kant is, starten we beiden met een 3 grams dobber. Een nieuw, handgemaakt model, waar ik binnenkort meer over ga vertellen. Geen balsa lichaam meer voor de dobber, maar een drijflichaam van heel licht en vooral een keihard soort schuim, Rohacell genaamd. Een dobber met fantastische drifteigenschappen.

Terwijl ik in een soort mikado spel met mijn driedelige, thuis gemonteerde, barbeelstok verwikkeld ben, voert mijn vriend zowel de voerballen als een mooie basis aan hennep. Met een katapult inderdaad. We voeren vandaag in verhouding minder pellets. Rik heeft voor een gezonde hoeveelheid hennep gezorgd.

Daar kunnen we de ochtend wel mee doorkomen. Tot slot worden er wat maden naar de rivierbodem gebracht, natuurlijk voorzien van de heerlijke venkelreuk…..het is slechts een probeerseltje…… Na het voeren nemen we de tijd om op te starten. Alles wordt eerst in gereedheid gebracht.

We verwachten vandaag nogal wat, want de onthaakmat wordt ook alvast goed nat gemaakt en het prachtige meetlint van Rik ligt er niet veel later ook op. …….je weet maar nooit. Ik kan me herinneren dat mijn moeder vroeger ook altijd zo’n lint gebruikte bij het breien. Mijn moeder is er overigens gelukkig nog wel, maar het lint al lang niet meer. Toch eens vragen wanneer hij jarig is……

Heerlijk relaxed vissen.

We treffen het vandaag met de omstandigheden. Alweer! Een heerlijke ochtend midden in de natuur. De nieuwe dobbers drijven heerlijk, te midden van het bellenspoor. Het duurt niet lang of de eerste vis laat zich verder stroomafwaarts aan het wateroppervlak zien. Een super moment, want het was direct een hele goede vis.

Niet veel later verdwijnt mijn dobber voor het eerst vandaag. Direct een dikke bak aan de lijn. Barbeel! Dat is zeker. Waarschijnlijk heb ik de vis niet lekker gehaakt, want drie tellen later blijf ik met een slappe lijn achter. Twee driften later is Rik de gelukkige. Ook dit is een goede vis, dat zie ik meteen.

De hengel van Rik buigt diep door onder al dit geweld. Het specifieke bonken van een kopvoorn is voor Rik duidelijk herkenbaar. Een super dril in het midden van de rivier. Als de vis zich voor het eerst laat zien, wordt duidelijk dat we ook nu weer te maken hebben met een echte dikke vis. Doordat we niet met al te dikke nylon vissen, is het een en al genieten voor ons beiden.

Een bak in handen!

Uiteindelijk geeft de kopvoorn op en laat zich rustig naar het schepnet begeleiden. Ik laat het beest even op adem komen in het net. We vinden dit toch de prettigste manier om met deze unieke dieren om te gaan. Op de mat laat de meun zich in al haar pracht aanschouwen.

Niet normaal hoe mooi het schubbenpatroon van de kopvoorn is, foutloos, als een goed opgeloste puzzel liggen de beschermende plaatjes netjes over elkaar. Het breilint zegt dat ie 53 cm lang is. Zo’n lint zit er zelden naast. Als we even later weer naast elkaar staan te vissen, zie ik Rik al snel weer verwoestend aanslaan. Weer raak, maar ook weer los.

Wat is dat toch…….niet veel later los ik er zelf ook nog een aan het eind van de stek. Ik krijg sterk de indruk dat dit vals gehaakte vissen zijn. Als je namelijk een barbeel, kopvoorn of sneep goed haakt, dan komen ze bijna niet meer weg. Zeker als je zoals ik, vist met weerhaken. Rik vist weerhaakloos, daar zou dat eerder een keer kunnen gebeuren, dunkt me.

Nogmaals de mooie kopvoorn in beeld.

Het snel achter elkaar lossen van een paar vissen maakt de aanwezige vissen achterdochtig, of ze zijn er zelfs tijdelijk niet meer.

Volgende week donderdag deel 2 van “Chub additive”