TotalFishing

WitvisPerikelen 74:

“Verre doelen bereik je samen” ( Deel 2 )

Door: Leon Haenen

Een tweede foto van de eerste prachtbarbeel van de dag

Net als ik mijn nieuwe haak heb gemonteerd, hoor ik van achter het viswiel van Rik een alarmerend geluid maken. Hij heeft een vis gehaakt waar we naar op zoek zijn. Een van die echte toppers. Het gevecht ziet er redelijk onhoudbaar uit. Rik probeert krampachtig zijn Centerpin af te remmen, maar deze Amblève bewoner trekt zich er niets van aan. Stroomafwaarts luidt het devies…….dan valt de druk weg en is de vis gelost.

Onhoudbaar….helaas.

De houding van Rik spreekt boekdelen. Hij staat met de rug naar me toe ietwat verdwaas naar het water te kijken. De teleurstelling is echter van korte duur. Ik heb het al eens eerder gesteld: dit soort geloste vissen worden in de verhalen later steeds iets groter en sterker……visserslatijn in wording.

Om een of andere reden heeft deze vis er wel voor gezorgd dat er onrust op de stek is ontstaan. We blijven natuurlijk stoïcijns doorvissen omdat we weten dat het uiteindelijk weer goed zal komen. Dat werkt heel vaak zo in de Ardennen. Een uur gaat voorbij. Geen enkele aanbeet. Drift na drift wordt gemaakt zonder een teken van leven.

Dan hang ik muurvast in het onderwater gewas. Als de montage losschiet op zulk ondiepe water wordt deze op mij af gekatapulteerd. Resultaat, een grote pruik. Ik besluit niet direct opnieuw te monteren, maar grijp de centerpin uit het foudraal. Even snel peilen en vissen. Ze zijn er, de echte grote bakken liggen er. We weten het zeker.

Onze tactiek werpt zijn vruchten af en we staan op het punt om beloond te worden voor al die inspanningen. Al die kilo’s pellets en vooral al die kostbare uren die we er in hebben geïnvesteerd. Vandaag is “ Payday”. Na een paar driften met de centerpin heb ik de ideale lijn te pakken en voel ik gewoon aan alles dat ik goed bezig ben. Ik maak prachtige driften.

Alles zit mee. Dit is lastig uit te leggen, maar ik denk dat dit voor velen van jullie, die met een dobber vissen op hard stromend water, enige herkenbaarheid zal oproepen. Je weet gewoon dat je elk moment een aanbeet kan verwachten. Tijdens een van de lange driften die ik maak krijg ik aan het eind van die drift een prachtige aanbeet. Op ruim 30 meter van me vandaan. Zonder pardon wordt mijn fonkelnieuwe 3 grams dobber onder water getrokken.

Payday!!

Als ik de haak zet voel ik direct dat dit er een is. Zo’n vis die we hebben zien zwemmen tijdens warme zomerdagen. Ik voel dat er een levend wezen aan de andere kant van de lijn hangt, maar die doet in eerste instantie vrij weinig. Meestal een teken van een grote bak. Uit het niets vertrekt de vis naar de overzijde van de rivier waar het nog harder stroomt.

Alles verloopt rustig, maar wel stevig. Vervolgens probeert hij stroomafwaarts te zwemmen en gaat haaks in de stroming staan. Een van mijn mooiste drils in de Ardennen met de dobber tot nu toe. Zeker met de centerpin een onvergetelijk moment. Centimeter voor centimeter win ik lijn terug. De barbeel wordt enorm geholpen door de harde stroming.

Het gaat er bijzonder heftig aan toe. Toch heb ik het idee dat ik als winnaar uit de strijd ga komen……en dat gebeurt een paar minuten later ook. Als we de barbeel voor het eerst aan het oppervlak zien verschijnen weten we direct zeker dat het hier om een van de grootste exemplaren gaat die ik persoonlijk heb mogen vangen in de Ardennen.

Geloof me, zeventigers zijn hier dun gezaaid. Ik heb er tot nu toe slechts 1 weten te pakken. In het landingsnet wordt duidelijk dat het echt een dikke is. Niet vast te pakken in de nek. Te breed gewoon. Whow, wat mooi. Op de mat kan ik bijna niet van de vis afblijven. Een ongelofelijk mooi exemplaar. De meetlat geeft 71 cm aan. Ik vang hier een nieuw PR in de Ardennen. Het liefst zouden we elkaar even knuffelen, maar dat doen we nog net niet. De stevige handdruk van mijn maat zegt genoeg. Ik glunder van opwinding.

Een nieuw PR in de Ardennen.

Nadat we de vis weer netjes terug hebben gezet, nemen we even pauze. De stek wordt even serieus bijgevoerd en terwijl Rik een heerlijk sigaretje opsteekt, drink ik even een lekker bakje koffie. Ik denk dat ik wel tien keer de lengte van de vis hardop heb uitgesproken. Als hier 71 cm rondzwemt, dan zwemt er ook 72 cm rond…of 73 cm…..ik kan daar zo over dagdromen…..

Ook nu heeft de vis voor een hoop tumult gezorgd en krijgen we even geen enkele aanbeet meer. Het duurt bijna weer een uur voordat we actie krijgen. In de tussentijd zorgen we er beiden voor dat we goed op de bodem blijven vissen en dat de stek onderhouden blijft met hennep en pellets. Als we even voor elven te maken krijgen met springende barbelen, compleet voor onze voeten, weten we hoe laat het is.

Ze zijn er weer en blijkbaar worden ze helemaal wild. We houden het er toch op dat wellicht de hennep ervoor zorgt dat ze gaan springen…iets wat ze normaal hier echt niet doen. Het is ook niet een enkele vis die springt, maar echt wel elke vijf minuten een springende barbeel. Vreemd toch?

Een lange herstelperiode na zo’n enorm gevecht.

Tijdens een drift die ik eigenlijk iets te dichtbij inzet krijg ik weer een mooie aanbeet. Of het zo moet zijn, haak ik weer een echte dikke barbeel. Wat een geweld op de stek. Ik beleef een herhaling van een uur geleden. Wat een spektakel. Mijn stokoude Fox barbel float laat zien dat ie echt bestand is tegen al deze power.

Ik mis er zelfs twee ogen op….maar kan hem niet laten liggen. De hengel is “retestrak” en superlicht. Misschien wel een van mijn favoriete hengels……Een ideale combi met de centerpin om lang in de hand te houden. Ga maar eens een dag in het water staan met een matchhengel in de hand. Schrap staand in de stroming……ik heb structureel spierpijn op maandag. Echt!

De dril is erg agressief en ook nu maakt de barbeel enorm goed gebruik van de stroming. Mijn centerpin draait serieuze overuren. De shimano lijn wordt tot het uiterste op de proef gesteld, maar geeft uiteindelijk geen krimp. Rik staat al naast me klaar met het net. Als we de vis te zien krijgen, beginnen we spontaan te lachen. “ het is weer zo’n bak” zegt Rik…en dat is ook zo.

Op de mat geeft de meter 69 cm aan. Deze is misschien nog wel zwaarder dan de eerder gevangen vis. Dit zijn zeker te weten vissen die de 4 kg halen. Op 17/00 nylon…..op een meter water….Mijn dag kan niet meer stuk. Deze vis moet ik lang in de stroming vasthouden voordat ik hem kan loslaten. Deze heeft veel tijd nodig om bij te komen.

Ik kan hier alleen maar erg gek van worden……

Ondanks het feit dat we de vis niet direct uit het water tillen na afloop van het gevecht. Alles loopt echter goed af……relaxed verdwijnt de prachtbarbeel in het gekleurde water…..weer gaat er een uur voorbij. Erg lang blijven we niet meer. Ik mag een uur na het gevecht met de dikke barbeel weer een kleine barbeel aantekenen. Een eenjarige vis.

Een ander uiterste dat ons ook heel veel deugd doet. Heerlijk om deze vissen er tussendoor te vangen. Dat is toch een teken dat ze zich goed voortplanten. Een paar minuten erna vangt Rik de laatste vis van de dag. Ook nu weer een sterke vis die vlak voor de voeten van Rik gevangen wordt. We hebben ze dus echt weten te lokken. We kijken samen terug op een bijzondere ochtend. Eentje om in te lijsten.

Als ik thuis kom duurt het me te lang voordat ik de foto’s terug kan kijken. Ik geniet nog lang na…..nu nog………..

Tot volgende keer,

Leon Haenen