TotalFishing

WitvisPerikelen 72:

“ Der Alte”

Door: Leon Haenen

Vanwege het feit dat mijn pa van de specialisten te horen heeft gekregen dat hij eigenlijk niets mankeert, is zijn gemoedstoestand er met grote stappen op vooruit gegaan.

Een hypermoderne scan heeft duidelijk aangetoond dat er met onze ouwe niet echt iets aan de hand is. Hij kan wel 100 jaar worden….Gelukkig!! Ik zou bijna zeggen: “ Goddank”. Ik mag er uitgebreid van profiteren, want zonder met de ogen te knipperen zegt hij volmondig “ JA” op mijn uitnodiging om samen een dag de Belgische Ardennen in te trekken, op zoek naar onze favoriete witvissen. Handenwrijvend blijf ik achter als ik de hoorn op de haak heb gelegd.

Hij geeft wel aan dat ik geen stek moet uitzoeken waar klimmen en klauteren op het programma staan, want ik moet niet denken dat hij 18 is….zegt ie……

Aanvankelijk zouden we naar de grensmaas staan, maar die nam afgelopen weekend winterse vormen aan en tikte zelfs de 40 meter NAP aan……dat vist niet prettig en dus koos ik voor een veiligere oplossing. Op zijn verzoek vertrekken we niet te vroeg.

Als ik hem ophaal is hij goedgemutst. Ik bedien hem in de auto op zijn goed geluimde wenken en draai onderweg naar de plaats van bestemming een aantal van zijn favoriete nummers. Met gebalde vuisten zit hij naast me in de auto, een soort van zittend dansje te doen op de tonen van Queen’s “ I Want to break free”…ik weet precies waar ik hem mee raak, hij geniet met volle teugen.

Hij vraagt me elke keer of die zanger nou een homo was. Daarbij blijft hij al 25 jaar van mening dat die virtuoze gitarist van Queen de allerbeste ter wereld is. Dit soort muziek wordt tegenwoordig niet meer gemaakt, aldus pa. Ik heb dit verhaal en al vele andere verhalen minstens duizend keer gehoord, maar op een of andere manier kan ik het prima van hem hebben.

De kracht zit per slot van rekening in de herhaling. Mijn vader bezit een apart gevoel voor humor dat ik waarschijnlijk van hem geërfd heb. Ik kan echt heel erg met hem lachen en hij gelukkig ook met mij. We beleven samen de grootste lol. Ik hoef jullie wellicht niet uit te leggen dat dit voor mij onbetaalbare momenten zijn.

:
Ik publiceer ze niet altijd, maar wij maken natuurlijk ook prachtige dingen mee.

Als we aan de rivier arriveren is de conclusie snel getrokken. Het water stroomt perfect, de waterhoogte is top en het water is ietsjes gekleurd. Een tien met een griffel dus. We zijn er zeker van dat we succesvol gaan zijn. Opportunisme ten top! Dat zit blijkbaar in de aard. Pa gaat zoals verwacht statisch vissen uit het handje.

Ik ga een paar meter stroomafwaarts van hem staan en besluit te gaan vissen met de dobber. Een vier grams exemplaar is snel gemonteerd. Ik vis vandaag voor de tweede keer met de 17/00 nylon van Preston. Een hele sterke lijn, die erg soepel is……aan het eind van de dag stel ik deze visie bij……dat moest ik al even kwijt…..de lijn kan voor dit type visserij!! uiteindelijk niet tippen aan de ruimschoots beproefde shimano technium. De preston lijn krult veel meer en heeft veel meer rek.

Ik heb een kilo Nashbait halibut 6 mm pellets in de week gezet, lekker op reuk gebracht met extra Halibut Juicer, ook van Nash. Daarnaast heb ik ongeveer een kilo geweekte hennep bij me en een halve liter dikke maden. Voordat ik start met voeren wil ik eerst goed bepalen in welke lijn ik ga vissen. De eerste driften verlopen moeizaam. Ik hang veel vast en trek binnen drie driften tot tweemaal toe de onderlijn over. Hier zit ik niet goed. Verkassen ga ik ook niet.

Ik probeer het midden van de rivier. Maar ook hier heb ik een erg ongelijke bodem die veel troep herbergt. Na een half uur zoeken heb ik de ideale drift gevonden. Op een meter of vier vanuit de overkant van de rivier. Uitdagend, zo ver van me vandaan. Maar we zitten niet aan de Waal, dus de overzijde van de rivier is zo bereikt,.

Ik vis op een meter of vijftien van me vandaan. Veel water staat er niet, net geen meter. Ik vis met een compact schuifloodje dat onder de dobber schuift tot aan de onderlijn. De onderlijn zelf is ongeveer 50 cm. Daar zit een nummer 1 op bevestigd op een 30 cm afstand van de haak die dienst doet als beetverklikker.

Eenvoud ten top! Ik vis met een beetje “overdiepte” en probeer de dobber ietsjes tegen te houden tijdens de drift. Door het tegenhouden wordt het aasje net iets van de rivierbodem getild. Niet te veel want dan drijft de hele montage al snel naar het midden van de rivier. Het gaat perfect. In mijn hoofd spreek ik uit dat het een kwestie van tijd wordt voordat ik een vis ga vangen.

Constant schiet ik met de kleine katapult maden, hennep en pellets in de lijn van mijn drift. Alleen schiet ik de hele handel natuurlijk wel een aantal meter stroomopwaarts. Als ik iets buiten de goeie lijn vis, dan wordt dat heel snel afgestraft met vasthangen.

De zeer sterke nylon knapt erg moeilijk. Als ik op enig moment erg veel druk zet, breekt de lijn, maar wel boven de dobber. Deze blijft mooi bij het obstakel hangen en dient als ideale marker in de stroming. Ik weet nu waar ik zeker niet moet vissen. Even later blijkt dat er meer uitdagingen onder water liggen, want nog geen vijf minuten nadat ik opnieuw heb gemonteerd hang ik weer zo vast als een huis. Ik verspeel best veel onderlijnen gedurende het eerste anderhalf uur.

Concentratie is geboden. Ik weet nu ongeveer hoe ik moet driften om ongeschonden mijn montage weer binnen te draaien. Pa heeft al een paar keer een tik gehad op de hengeltop en heeft zelfs al een keer misgeslagen. Hij blijft stug doorvissen met smac. Ik bied hem een pellet aan op een hair , maar vooralsnog weet hij niet van wijken. De luncheonmaet moet het gaan doen, aldus hem. Hij heeft de woorden nog niet uitgesproken of ik zie vanuit mijn ooghoek de hengel vervaarlijk in zijn handen stuiteren.

De eerste aanblik van een prachtige vis.

Pa heeft beet en heeft een dikke vis gehaakt. Als een bezetene gaat de vis te keer op de stek, maar het is van korte duur. Relatief rustig laat de vis zich richting onze zijde van de rivier sturen om vervolgens nog een vette slotaanval in te zetten. We weten zeker dat het een barbeel moet zijn. De verbazing is des te groter als blijkt dat onze “ barbeel” in het echt een bak van een kopvoorn is. Als de beauty aan het wateroppervlak verschijnt staan we beiden heel even perplex. We waren er zeker van dat het barbeel was. De verrassing is dan ook meer dan welkom. Op de mat dwingt de indrukwekkende kop respect af. Ik ben ervan overtuigd dat deze vis op de rijkelijk gestrooide versnaperingen is af gekomen. Vol trots poseert mijn kameraad met zijn bak van een vis.

Een echte bak van een kopvoorn!

Op de manier zoals wij gewend zijn om te doen nemen we afscheid van de vis. Handenwrijvend. We zijn nu al beiden tevreden met het behaalde resultaat. Tien minuten later ben ik echter ook aan de beurt. Alsof ik de aanbeet voelde aankomen. Tijdens een perfect lopende drift waarbij de lijn ook in een rechte verbinding stond met de hengeltop krijg ik een eerste heerlijke aanbeet op de dobber. Ik sta dan al bijna drie uur te vissen. “ Hangen, en hoe”!!

Ik voel direct dat er veel weerstand geboden wordt en voel even snel of de slip goed staat. Het blijkt van wel, want niet veel later breekt kortstondig de hel los. Een verwoestende run op het lichte materiaal doet de vis zeker twintig meter lijn van de spoel rukken. Het is bijna niet te beschrijven hoe heftig een barbeel te keer gaat op een lichte dobbermontage met 17/00 nylon.

Voorzichtigheid geboden natuurlijk, maar met de Spro Dutch float blijf je de meeste barbelen echt wel de baas. Zo ook bij deze. Ik voel dat de vis erg sterk is en enorm zijn best doet om weg te komen, maar tegelijkertijd voel ik ook dat ik nog reserves in huis heb. Ik beleef een van de mooiste drilmomenten sinds tijden.

Het gevecht duurt zoals altijd tot in het landingsnet. Even later kom ik als winnaar uit de strijd. Een prachtige zestiger mag even op adem komen in het net. Als ik de barbeel op de mat leg, aai ik deze even zachtjes. Ik ben zo ontzettend blij met deze vis. De eerste barbeel sinds maanden!!...en dan ook nog eens gevangen op mijn favoriete manier. Waanzinnig!

Mijn eerste barbeel van de dag.

We haasten ons totaal niet. Ik schiet nog wat hennep op de stek en drink een heerlijk bakje koffie. Er gebeurt een dik uur helemaal niets meer. Wellicht heeft het tumult op het ondiepe water ervoor gezorgd dat de aanwezige vis tijdelijk weg is. Ik vang nog een kleine beekforel, maar verder gebeurt er niets meer. Eerlijk gezegd maakt het ons niet uit .

Van de eerder gevangen vis en de daarbij behorende dril geniet ik nog een week na…….mmmmmmmm…... Wat er wel gebeurt is dat de pijn in mijn elleboog flink aan het opspelen is. Ik krijg serieuze pijnscheuten in mijn elleboog. Ik besluit de dobberhengel tijdelijk neer te leggen en over te stappen naar de zinkmontage. Even rust geven aan die linkerpoot. In tegenstelling tot mijn vader geloof ik heilig in de pellets.

Zoals jullie weten bewaar ik de pellets waarmee ik vis in goed afgesloten potjes waar ze allemaal in een eigen olie verblijven. Ik ga als eerste voor de knoflookflavour. Ik monteer een enkele 12 mm halibut pellet aan een hair en ga met een 30 grams loodje vissen.

Tegen al mijn voorkeuren in ga ik vanuit een hengelsteun vissen. Ik moet mijn arm even rust gunnen. Lang duurt deze rustperiode echter niet, want de pellet ligt nog geen twee minuten in het water of er vertrekt letterlijk een barbeel met de hele montage. Stroomafwaarts nog wel. Ook deze vis doet erg zijn best om mij een goede dag te bezorgen. Dat lukt vrij aardig. Het verschil qua drilgenot met de eerder gevangen barbeel is echter enorm. Na een paar foto’s mag de vis weer terug het water in.

De tweede barbeel van de dag moest een oog missen. Het leek er niet op dat deze vis hier echt onder geleden had.

Ik vis nog heel even door op zink, maar weet geen vis meer te verleiden. Pa is inmiddels zo ver dat hij een onderlijn van mij heeft gemonteerd met een pellet!! Lang houd hij dit echter niet vol en switcht binnen een half uur weer terug naar een combi van vlees en maden.

Nog geen half uur heb ik op zink gevist. Ik trek het bandje om mijn elleboog nog iets vaster aan en ga weer met de dobber aan de slag. Direct vang ik weer een forelletje. Drift na drift wordt gemaakt. De wind is inmiddels serieus aangetrokken. Doordat de wind tegen de stroming inblaast ontstaan er een boel kleine golfjes op het water.

De dobber waar ik mee vis heeft een hele korte antenne. Ik bedenk dat ik deze eigenlijk zou moeten vervangen door een exemplaar met een betere zichtbaarheid. Een langere antenne. Het besluit wordt al vrij snel voor me genomen, want in een moment van onoplettendheid drijft de montage weer richting het obstakel en verspeel ik even later mijn tweede dobber van de dag.

Langzaam beginnen de overgebleven exemplaren in mijn dobberdoos collectors items te worden. Ik moet echt op korte termijn op zoek naar een goede dobberbouwer die replica’s kan maken van deze prachtige stroomdobbers. Stiekem hoop ik dat mijn broer hier uitkomst kan bieden.

De spoeling wordt dunner en dunner. Ik monteer een exemplaar dat mijn broer ooit in een serie voor me gemaakt heeft. Deze doen het ook prima en zijn super goed zichtbaar door de lange bovenantenne. Het blijkt een goede keuze want tijdens de eerste drift verdwijnt de dobber uit zicht. Ik sla prima aan en sta direct in gevecht met een barbeel.

De geschiedenis herhaalt zich. Ik beleef een extreem mooie dril aan deze vis. Dit exemplaar zwemt zelfs een serieus stuk stroomopwaarts waarbij ik in eerste instantie niets, maar dan ook helemaal niets heb in te brengen. Wat een heerlijk moment weer. Met harde stoten op de hengeltop wringt de barbeel zich steeds verder stroomopwaarts. De kracht neemt echter bij elke uitgedeelde stoot verder af. Ook nu ben ik er zeker van dat ik de strijd ga winnen en dat gebeurt dan ook.

De derde van de dag!

Mijn vader komt er niet over uit dat ik zo succesvol ben met de dobber. Hij wrijft me over mijn rug en complimenteert me met het resultaat. Wat een topper is het toch. Snel schiet ik nog een paar katapultvullingen met hennep op de stek. De pellets liggen inmiddels allemaal op de rivierbodem.

De eerstvolgende drift die ik maak krijg ik weer een aanbeet. Nu hangt er wel een redelijke bocht in de lijn die de kracht van het aanslaan met de helft doet afnemen. De vis hangt echter wel. Ik word even helemaal gek aan het water. Binnen een paar minuten sta ik weer een barbeel te drillen.

Ook nu voel ik aan alles dat het voor Ardenner begrippen een dikke vis is. Weer gaat de vis volle gas tegen de stroming in. Heel hard. Vies hard zelfs. Zo fel dat mijn vader tijdelijk zijn montage moet wegnemen. Dan, uit het niets, los ik de vis. ik baal er niet van. De vis los ik ruimschoots buiten de stek. Ik verwacht niet dat dit de andere vissen verjaagd heeft. Snel monteer ik nieuwe maden, gecombineerd met een flinke dot rubiver. De combinatie rood wit deed het net ook heel goed.

De combi deed het erg goed.

Of het zo moet zijn, verdwijnt de dobber al na een paar meter onder water. Ik heb verdomme weer een barbeel aan de lijn. Binnen twee minuten na de vorige aanbeet. Niet te geloven!!!! Een ding is zeker, die vissen komen echt wel op het voerspoor af. Ik beleef weer een topdril die zich afspeelt op de stek.

Dat heb ik niet graag, maar wat ik ook probeer, de eerste minuutna het aanslaan krijg ik de barbeel niet echt van de stek . Het gaat er allemaal erg zenuwachtig aan toe. Vaak een teken van een kleinere vis. Te weten kom ik het echter niet zeker, want ook deze vis ontsnapt…….maar wel midden op de stek. Aiaiai, dat is erg vervelend. Uit ervaring weet ik dat dit vaak “ dodelijk” is voor het verdere verloop van de dag.

Ook nu blijkt dit weer het geval te zijn. We vissen nog bijna twee uren door, maar weten op geen enkele manier nog een vis te verleiden. Jullie kunnen je wellicht voorstellen dat we daar beiden niet echt wakker van hebben gelegen. We hebben weer eens ouderwets genoten. Ondanks het feit dat we na 12 uur erg veel regen over ons heen hebben gekregen. We waren erop voorbereid…….vandaar…….

Tot volgende week

Leon Haenen