TotalFishing

WitvisPerikelen (6)

Door Leon Haenen

De aankomst in Eijsden aan de Maas voelt goed. Hier ben ik opgegroeid en komt de Maas ons land binnen. Heb aan dit water al heel wat uren doorgebracht. Het stuk Maas na de stuw in Lixhe is nog redelijk authentiek. Er is hier relatief weinig door mensenhanden veranderd.

Dat zorgt ervoor dat het ook vaak moeilijk vissen is. De Maas is hier op de meeste plaatsen erg ondiep en het staat vol met waterplanten. Stroomafwaarts wordt het anders, daar hebben de baggermolens de rivierbodem echt veranderd. Waar ik nu ga vissen is dat slechts voor een gedeelte het geval.

De baggeraars hebben hier ooit een geul gegraven langs de Nederlandse kant, die vooral dienst moest doen aan de stationering van het meetstation, dat hier nog altijd ligt. Het meetstation controleert de waterkwaliteit van de Maas.

Vandaag vormt de Grensmaas in Eijsden het strijdtoneel van een nieuwe dag witvisperikelen. Als gevolg van tijdgebrek, ga ik vandaag een ochtend heerlijk met de feederhengel op brasem vissen op drie meter water.

Het meetstation in Eijsden controleert al jaren de waterkwaliteit van de Maas.

De omstandigheden lijken ideaal; de Maas stroomt heerlijk en het weer zit tot nu toe niet echt tegen. De voorspellingen voor vandaag zijn echter weer slecht. Wat een schril contrast met het heerlijke zomerse weer van gisteren.

Voor de zekerheid breng ik de paraplu maar in stelling. Ik kies voor een montage waarbij ik de voerkorf in een grote lus monteer. De korf heeft zo ongeveer 25 cm bewegingsvrijheid. Met een serie knopen onderaan de lus, vorm ik zelf een soort van hoekafhouder.

Aan het laatste lusje wat overblijft, wordt de onderlijn vastgemaakt met een eenvoudige lus-in-lus-constructie. Ik vis met een klein maatje Gamakatsu LS 2230, mijn all time favorite.

Het voer bestaat uit een zelfgemaakt grondvoer met veel gekiemde zaden en een pak Record voer van Marcel van den Eynde, Breme. Het grondvoer dat goed vochtig is wordt op de juiste vochtigheidsgraad gebracht met een groot gedeelte van het pak kant-en-klaar voer.

In de voerkorf vis ik graag met het record voer. Het is niet goedkoop, maar ik heb er wel hele goede ervaringen mee. Het geheel wordt afgemaakt met een hand vol kakelverse, witte maden.

Het grondvoer bevat erg veel gekiemde zaden.

Na een paar proefworpen kunnen we van start. Ik heb de lijn vastgezet in de lijnclip om ervoor te zorgen dat ik telkens op dezelfde plek gooi. Een huis aan de overzijde van de rivier gaat als mikpunt dienen. Het is zaak om de voerkorf telkens op dezelfde plek te gooien. Hierdoor ontstaat een mooi voerspoor op de rivierbodem.

De eerste tien worpen voer ik uit met een grote voerkorf. Ik doe dit om binnen een kort tijdsbestek al een serieuze hoeveelheid voer op de stek te krijgen. De eerste tikken op de hengeltop laten dan ook niet lang op zich wachten.
Binnen een half uur na aanvang krijg ik de eerste aanbeet. Er verschijnt spontaan een glimlach op mijn gezicht als ik met mijn Shimano feederstokje een gat in de lucht sla. Alles komt goed, ze zijn er. Niet veel later rolt de eerste brasem aan het wateroppervlak. Het kan geen toeval zijn dat dit precies op mijn stek is. Het fenomeen herhaalt zich nog enkele malen in het eerste uur.

Ik vind dat ik nog lang moet wachten voordat de tweede vis van de ochtend zich meldt, er gaat een uur voorbij voordat ik weer mag aanslaan. Deze keer is het wel raak. Op het lichte materiaal geeft de brasem lekker tegenstand. Daarnaast draagt de stroming van de rivier haar steentje bij aan mijn genot. Heerlijk.

De brasems kregen al ‘last’ van paaiuitslag.

Na een paar brasems ziet mijn onthaakmat er al serieus gehavend uit. De meeste vissen van vandaag hebben een serieuze slijmlaag. Sommigen verliezen homvocht op de mat. Ze zien er allemaal puntgaaf uit. Dat zal na het paaien wel weer anders worden. Een echte dikke heb ik nog niet gevangen. Het zijn allemaal vissen tussen de 45 en de 50 cm.

Voor een platte niet echt groot, maar dat drukt de pret niet. Ik vind het heerlijk om op deze manier een ochtend aan het water te vertoeven. Na een typische aanbeet waarbij de feedertop helemaal terugveert, vang ik een mannetje. Dat is nu mooi te zien, want hij heeft al ‘last’ van paaiuitslag.

Dat hadden de andere, homverliezende vissen nog niet. Frappant vind ik dan ook de slijmlaag meteen veel minder aanwezig is. Deze vis voelt veel ruwer aan. Het is wederom een mooi goudbruin exemplaar.

In Eijsden komt de Maas ons land binnen.

Na een uur of drie vissen vallen de aanbeten net zo snel weg als ze zijn gekomen. Ik betrap mezelf erop dat ik er ongeduldig van wordt. Ik verplaats met regelmaat de korf en ga variëren in onderlijnlengte en haakgrootte. Ik krijg enkel nog af en toe kleine tikjes op de hengeltop. Zou dat blankvoorn kunnen zijn?

Ik besluit een (voor mijn doen) heel klein haakje te monteren en ga met twee maden op de haak aan de slag. Eens kijken of ik deze visjes kan verleiden. Lang hoef ik niet te wachten en het blijken inderdaad blankvoorns te zijn. Geen grote exemplaren maar dat vind ik niet erg. Het is fijn als je geregeld actie ziet op je hengeltop.

Dat is de afgelopen weken wel eens anders geweest. Daarnaast ben ik blij dat er weer blankvoorn gevangen kan worden. De blankvoornpopulatie is de afgelopen jaren enorm gekelderd. Zijn het de aalscholvers? Is het te wijten aan de enorme opkomst van de brasem, waardoor de blankvoorns worden verdrongen? Ik heb het antwoord niet.

Gelukkig dat ze er nog steeds zitten…

Even voor het middaguur begint het harder te waaien en voel ik de eerste druppels in mijn gezicht. Ik besluit in te pakken en naar huis te gaan voordat alles nat wordt. Wellicht pak ik te langzaam in… of het is harder gaan regenen, want als ik thuis arriveer is alles kletsnat. Ik kijk tevreden terug op een ontspannen ochtend aan de Maas, toch ook een beetje mijn Maas.