WitvisPerikelen 53:
‘Moedeloos’
Door Leon Haenen
Het enige goede woord dat deze week in me op kan komen als sprekende titel voor een column over vissen. Moedeloos. Langzaam aan begin ik dat wel te worden. Mijns inziens hebben we een ongelofelijk slechte voorjaarsstart aan de Maas. Wispelturig weer en natuurlijk wispelturige waterstanden.
Als Piet op donderdag geweldig weer aan het aankondigen is voor het weekend, veer ik op vanuit mijn luie stoel. Het zal toch zeker niet waar zijn? Dat is fantastisch nieuws. En net op tijd! Ik begon namelijk een vreselijke antipathie te ontwikkelen tegen deze weerman… had ie maar beter weer moeten voorspellen.
De dag erna bel ik mijn broer en mijn vader op. We gaan dit weekend dan toch eindelijk eens gedrieën op pad. Dat is toch echt lang geleden. Het weer wordt top. Nu nog hopen dat die ellendige waterstand een beetje meewerkt. Zondag gaan we weer eens wat vis vangen. Wat een rasoptimist.
Op donderdagavond blesseer ik mezelf tijdens een mountainbikeritje. Weer iets met mijn knie. Ik moet daar toch eens grondig naar gaan laten kijken. Feit is wel dat ik als gevolg van die blessure niet te lang wil staan en zondag dus niet met de dobber ga vissen. Ik ga vanuit een zittende positie vissen. Gericht op barbeel. Dat moet namelijk kunnen. Zeker bij deze weersvooruitzichten.
Het is zondag voor ik er erg in heb. Ik ben voor de wekker wakker. Vissers hebben het vaak over een soort van barbeelvirus waarmee je besmet zou kunnen raken… ik heb sterk de indruk dat het bij mij omgeslagen is naar een chronische vorm. Ik word helemaal gek van dat vissen. De euforische stemming waarmee ik op sta wordt al snel de kop ingedrukt wanneer ik snel op internet de waterstanden aan de grensmaas check. 39.65 meter.
39,65 meter… Om niet goed van te worden.
Wat is dit dan? Dat is alweer meer dan een meter hoger dan gisteren. Een hele meter! Waar komt al dat water vandaan? Ik laat de opties even voorbij schieten in mijn hoofd. Er blijven niet veel mogelijkheden over bij die waterstand. Misschien zakt het water nog wel iets. We zien het wel.
Als mijn vader en broer arriveren om me op te halen is de sfeer in elk geval direct opperbest. Mijn broer en ik hebben er een handje aan om pa een beetje te pesten. Zo ook vandaag. Het is fantastisch om senior uit de tent te lokken. Hij hapt naar alles. De rit naar de stek had wat mij betreft nog een half uur mogen duren. We liggen samen in een deuk…
Als we arriveren dan blijkt al snel dat vissen eigenlijk onmogelijk is bij deze waterstand. Na een kort spoedoverleg besluiten we toch van start te gaan op het enige nog net bevisbare stuk Maas. Mijn focus verlegd zich a la minute. Ik ga vooral genieten van het illustere gezelschap. Ik kan me niet voorstellen dat we veel kans maken vandaag. Mijn broer gaat stroomopwaarts staan met de matchhengel en zal ook alle maden en zaden voeren. Pa en ik gaan stroomafwaarts zitten en proberen op zink te profiteren van de voerplek die Lambert opbouwt. Zoals gezegd ga ik zelf zittend vissen.
Een waterfauteuil.
Ik ben sinds kort in het bezit van een nieuwe visstoel. Een luxe stoel mag ik wel zeggen. PegOne heeft een stoel op de markt gebracht die werkelijk waar van alle gemakken voorzien is. Het Britse merk PegOne komt uit de stal van de wereldberoemde Kevin Nash, een man die zijn sporen in de karpervisserij verdiend heeft. De mensen waarmee hij samenwerkt weten wel waar een product als dit aan moet voldoen. Dat blijkt wel als je ermee gaat vissen. Dat merk je aan alles.
De stoel is erg stabiel en zeer nauwkeurig afstelbaar. Hij is uitgerust met de mogelijkheid om er allerlei accessoires aan te koppelen zoals een geweldige afsluitbare aasbak die ideaal is voor het bewaren van de pellets of voer. Aan de andere kant van de stoel kun je middels een handig kliksysteem een bak monteren waar je allerlei attributen op kunt neerleggen die je tijdens het vissen geregeld nodig hebt. Deze bak is tevens geschikt voor het op de plaats houden van een madenbak. Echt ideaal!
De stoel is super eenvoudig om te bouwen tot transportkar. Ik heb er een set wielen bij. De rugleuning fungeert dan als trekstang. Tevens kun je de stoel uitbreiden met een set hengelsteunen die je in staat stelt om je hengel constant bij de hand te houden. Deze heb ik vandaag niet bij me. De stoel zit fantastisch. Het is een investering waar je jarenlang plezier aan zult beleven. Ik ben er erg blij mee. Kijk hier maar eens voor meer info over deze stoel.
Binnen een kwartier na aankomst ben ik volledig geïnstalleerd. De rest eigenlijk ook. Vanuit mijn luxe positie kijk ik richting de twee hengeltoppen. Over het weer heeft die Fries niet gelogen. Dat is helemaal het einde. Laten we daar in elk geval maar van genieten. Ik kan wel wat vitaminen gebruiken. Voor ik er erg in heb zit ik in een T-shirt.
Ik vis vandaag met twee hengels. De eerste is uitgerust met een zogenaamde Block end voerkorf, een gesloten madenkorf. De tweede is voorzien van een zinklood op een schuivende montage. Beide met pellets. Ik heb een aantal pellets thuis in een olie gezet. Knoflook voor de ene pot en mussel and crab voor de ander. Ik ben erg tevreden over het resultaat.
Afgelopen week was ik bij Sjeefke, een van de toppers die bij Fish-Inn in Venlo werkt. Hij heeft me de flavours verkocht. Sjeef ken ik al een aantal jaren. Omdat Venlo voor mij niet naast de deur ligt had ik hem al een tijd niet meer gezien. Ik kwam hem afgelopen jaar tegen op de hengelsportbeurs in Utrecht. Daar heeft hij dingen laten zien die ik niet kende. Ik kreeg een paar handige tips van deze doorgewinterde (method) feedervisser.
Sindsdien ben ik weer geregeld in de nieuwe winkel in Venlo te vinden. Oude liefde roest niet. Ik zie het een klein beetje als het Walhalla op visserij gebied. Dat is het ook echt wel. Ze hebben werkelijk alles in de zaak staan. Prachtige merken waaronder ook Pegone. Mijn favoriete Spro Dutchfloat hengel staat hier bijvoorbeeld gewoon in het rek. Veel know-how in huis. Ik kom er erg graag.
Hij heeft me in de winkel een onderlijn laten zien die hij zelf maakt. In een van mijn volgende columns ga ik deze onderlijn uitvoerig bespreken en leg ik haarfijn uit hoe je deze maakt. Het is namelijk een ideale montage voor de barbeelvisserij.
Binnenkort neem ik deze onderlijn onder loep.
Vanuit mijn zittende positie zie ik dat mijn broer vrijwel elke inworp maden en zaden voert. Dat is prima, alhoewel… ik vraag me af hoeveel er werkelijk goed terecht komt vandaag. De stroming is erg fors. Ik vis met gewichten van 120 en 140 gram. Mensen die me kennen weten dat ik daar niet graag mee vis. Allemaal veel te zwaar. Er zit echter vandaag niets anders op. Ik heb niet zwaarder bij me.
Ik merk dat het al moeilijk is om dit op de juiste plek te houden. Vooral de korf heeft het moeilijk. Terwijl ik met half dicht geknepen ogen naar mijn hengeltop zit te kijken, klapt de linkse hengel uit het niets enorm naar voren. Een aanbeet. En wat voor een! Dat moet haast wel barbeel zijn die op de twee zwaar geflavourde 12 mm pellets knalt.
In een reflex sla ik aan. Ik sla in het niets. Geen klap gehoord. Geen vis gevoeld. Alles weg. Alles kapot getrokken. Beduusd staar ik even naar het water. Mijn vader heeft de aanbeet ook gezien. Zoals altijd kan hij niet begrijpen hoe ik nu alles verspeel. Of ik met rotte lijnen vis? Slecht geknoopt? Ik weet het niet. Ik heb niet eens het kleinste beetje weerstand gevoeld.
Dan gaat de waterstand richting de 40 meter. Vissen is vandaag echt onmogelijk geworden. Rond de middag houden we het dan ook voor gezien. Bij deze waterstanden is het eenvoudigweg niet meer mogelijk om te vissen. Volgende week proberen we het gewoon weer. Er zal toch een dag moeten komen dat er weer eens echt iets te vangen is op de Grensmaas?
Een hele vreemde gewaarwording, bij een waterstand van 40 meter NAP in een T-shirt…
Tot volgende week,
Leon Haenen
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
