WitvisPerikelen 45
Door Leon Haenen
Als ik er over nadenk, dan is het alweer een tijd geleden dat ik een dag samen op pad ben geweest met twee van mijn vaste vismaten, Rik en Tim. Tegelijkertijd dan welteverstaan. Dit weekend zouden we weer eens samen het vismateriaal van stal halen. Tim was toevallig in de buurt met zijn voetbalteam en Rik was al de hele week met zijn gedachten aan die heerlijke rivier in de Ardennen. Ik helaas niet. De drukte op het werk liet dat niet toe.
Op mijn verzoek word heel vroeg vertrokken naar het geliefde België. Wederom heb ik slechts een halve visdag tot mijn beschikking, Rik trouwens ook. De carnavalsperiode hakt er stevig in. In Wijlre, waar de Brandbierbrouwerij staat, zullen ze me binnenkort wel aandelen gaan aanbieden. Ik zou dat in elk geval wel op zijn plaats vinden.
De reis naar de Ardennen is gevoelsmatig veel te kort. We hebben elkaar veel te vertellen. Een half uur autorijden is dan aan de krappe kant. Natuurlijk hebben we nog de hele voor de middag om te ouwehoeren, maar op een of andere manier is het gesprek in de auto anders. We zitten dichter op elkaar. Ik weet het niet, maar voor een goed gesprek voelt dit net even iets beter aan… zo voel ik dat althans.
Onderweg naar de Ardennen wordt duidelijk hoeveel water er nog steeds wordt afgevoerd.
Zodra we gedrieën uit de auto stappen kan het feest beginnen. Het uitpakken van al dat prachtige materiaal aan de waterkant nodigt al uit tot een ander fenomeen. Genieten van elkaars spullen. Geloof me, dat kunnen we als geen ander. Ik start vandaag zelf vrij eenvoudig, met een eenvoudige hengel molen combinatie, maar Tim tovert al snel de Spro Dutch float tevoorschijn. Niet alleen een waanzinnige trothengel, maar ook ongelofelijk ideaal voor de visserij uit het handje.
De hengel is net iets langer dan de meeste “standaard” barbeelhengels. De Spro is 390 cm lang, tweedelig en heeft een body als een slanke den uit de Playboy. Lekker strak dus. Enorme body!! De stok geeft elke trilling feilloos door. Als gevolg van de extra lengte heb je als visser minder lijn in het water liggen en dat vist nóg prettiger. Directer contact dus met je aas. Op de hengel heeft hij zijn Fox centerpin gemonteerd. Sinds kort isn inwerpen met de pin iets wat Tim met de spreekwoordelijke vingers in de neus doet. De sidecast, zoals de worp heet, werkt perfect. Rik laat Tim kennismaken met zijn handmade Engelse kwaliteitsstokken. Handwerk van Mark Tunley… whow…
Tot slot mag ik zelf de heren kennis laten maken met een aantal zaken die ze nog niet gezien of geroken hebben. Ik verblijd beiden met de kennismaking van een aantal nieuwe smaken en reuken die ik aan mijn, toch al rijkelijk gevulde “apotheek” heb mogen toevoegen. Ik heb een aantal nieuwe flavours van Nashbait in de tas zitten en ook een aantal nieuwe boilies die mijns inziens het ideale aas vormen voor grote witvis, barbeel sowieso. Mooi om de mening van mijn twee maten te vernemen. Fijn ook om te horen dat ze het met me eens zijn dat dit flavours zijn die wel eens een onweerstaanbare aantrekkingskracht zouden kunnen uitoefenen op onze targetvissen.
Voordat ik met vissen begin, maak ik eerst een bakje pellets nat. Ik zet ze tijdelijk onder water zodat ze even de kans krijgen om te weken. Niet te week, maar net week genoeg dat ik ze kan samenpersen in een voerkorf. Als extra voeg ik er wat halibutjuicer aan toe. De monkeymix zal ook vandaag weer als lokker moeten gaan werken. Een beproeft concept. Daar zal het zeker niet aan liggen.
Om half acht staan we alle drie op een rijtje te vissen, nog half in de ochtendschemer. We zijn zonder twijfel overgestapt naar de pellet als eerste keuze om aan de hair te bevestigen… wel grappig hoe zich dit ontwikkelt. Een half jaar geleden zouden we alle drie gezworen hebben bij smac als eerste keuze. Zeker in de winter. Nu ligt het echt anders. Een mooie halibut-crab combi heb ik zelf gemonteerd. Ik ben de eerste die een aanbeet krijgt. Niet zo’n minuscuul wintertikje, maar een onbeholpen, brutaal aanvoelende beuk op mijn beastmaster. Ik reageer gevoelsmatig alert. Het resultaat is een zwieper met mijn hengel die nergens toe leidt.
Pffffffffff… zoveel kansen zal ik vandaag niet krijgen, dus dit is best wel balen. We staan al een dik uur te vissen als ik deze uitgelezen kans mis. Opnieuw dip ik mijn pellets in de Halibutjuicer. Niet veel later krijg ik nog een tik op de hengeltop. Te snel om er op te reageren. Ik geef mijn kompanen aan dat ze er wel degelijk liggen. De hoge waterstand heeft ervoor gezorgd dat de vis niet ver van ons vandaan ligt. We vissen nog geen tien meter uit de kant. Nog geen half uur nadat ik leven in mijn hengel heb gevoeld zie ik Rik zijn Harrison hengel krom trekken. Op een vis. Op een barbeel!! De Euforie is niet te beschrijven. Terwijl Tim met het landingsnet naast Rik staat, geniet ik op gepaste afstand. …iemand zal een foto moeten nemen….heerlijk, wat een geweld.
Centerfold-waardig.
Als de vis op mijn splinternieuwe onthaakmat ligt, wordt me pas duidelijk dat Rik vandaag met een gevlochten onderlijn aan het vissen is. Dat kan natuurlijk ook. Zeker in dit ietwat troebele water. Het is een prachtig goudbruin exemplaar. Puntgaaf. Geen gigant, maar wat maakt het uit. We hebben er weer een bij de schubben. Breed lachend gaat de Gulpenaar op de foto. Wij lachen net zo breed mee.
De eerste barbeel die even mag uitrusten op de nieuwe multimat.
Nog geen kwartier later luidt het gekrijs van de centerpin van Tim, het startsein in van de tweede vis van de dag. Voor de tweede keer in mijn leven zie ik hoe de Dutch float zich gedraagt als er een sterke vis aanhangt. Waanzinnige hengel. Het bovenste deel van de hengel buigt lekker door. Toch herbergt de hengel enorm veel body. Het eerste deel gaat pas meedoen als je echt veel kracht moet zetten. Ik ben echt verliefd op die hengel. Die gaat er bij mij dit jaar zeker ook komen. Vormt een topduo met de Spro CarpFloat. Ook al zo’n heerlijke hengel. Hetzelfde kailber, alleen de Dutch Float is daarbij ook nog eens extreem licht. Daar kun je een week mee in je handen staan, echt!
De Spro Dutch Float in actie.
Terug naar Tim. Zichtbaar in zijn nopjes wordt de barbeel vakkundig gedrild. De vis geeft zich niet zomaar gewonnen. Tim moet meer dan gemiddeld zijn best doen om de vis onder controle te krijgen. De kick van het drillen met de centerpin is iets wat Tim als geen ander weet te waarderen. Hij krijgt zijn verdiende loon even later voor het landingsnet. Ook Tim mag niet veel later even poseren in de ijzige kou. Want koud was het vandaag. Niet normaal. mijn twee vrienden kunnen er slechter tegen dan ikzelf.
Zeker als het gaat om met de blote handen constant de hengel vast te houden terwijl de ijzige wind door je handen snijd. Dat is ook erg koud. Het slot had voor mij kunnen zijn. Terwijl Rik naar mijn hengeltop kijkt, geeft een barbeel aan de andere kant een ros aan de lijn. Ik had moeten reageren, maar deed het niet (meer). Wellicht had de kou er toch voor gezorgd dat ik redelijk verstijfd geraakt was en daardoor ook minder geconcentreerd.
Tim met zijn prachtvis. Een plaatje!
Voordat we er erg in hebben is het al half twaalf. Tijd om in te pakken. In deze tijd huiswaarts keren met twee prachtige barbelen op zak is niet iets waar we ons voor hoeven te schamen. Ondanks het feit dat ik zelf voor de tweede week achter elkaar visloos blijf, heb ik genoten. En niet te zuinig. Ik moet de mannen nog bedanken voor de enorme bak humor die over me heen is gestort. Echt top.
Als gevolg van carnaval en mijn vakantie is WitvisPerikelen even afwezig. Over drie weken ben ik er weer.
Unne gooie vasteloavend!! (een fijne carnaval)
Leon Haenen
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
