TotalFishing

WitvisPerikelen 40

Door Leon Haenen

Een dagje vissen met Frans Vogels geeft vaak garantie op memorabele momenten. Ik heb het de afgelopen jaren al meerdere malen mogen meemaken. Elke sessie die ik samen met de rustgevende Brabander aan het water vertoef, zorgt voor ervaringen die op een of andere manier bijdragen aan een betere visserij. We verschillen best wel qua visie over een aantal visgerelateerde zaken, maar vangen toch beiden onze vissen. Ik vind dat grappig.

Leerzaam ook. Ik heb respect voor zijn mening. Ik ben er zeker van dat hij dat ook voor die van mij heeft. Over een aantal zaken zijn we het de afgelopen jaren eens geworden. Een daarvan is de geweldige wintervisserij in de Ardennen. Ik zie hem nog staan met zijn eerste authentieke sneeuwbarbeel. Een onvergetelijk moment. Voor ons beiden! Een paar jaar eerder had hij dit niet voor mogelijk gehouden… dat weet ik zeker.

Toen ik hem voor het eerst meenam naar de Ardennen kwam hij aan met hengelsteunen, stoel en wat al niet meer. Zeg maar: een Waaluitrusting van jewelste. Niets mis mee overigens! We stonden destijds naast elkaar te vissen. Hij vanuit de steun, ik vanuit het handje… Een beetje mijn handelsmerk in de Ardennen. Met een schuin oog zag ik hem destijds over zijn brilletje naar me kijken. Hij zei niks, maar ik zag de vertwijfeling in zijn ogen.

Hij dacht vast: “Die Limbo spoort niet, de hele dag met die stok in zijn handen staan.” Het grappige was dat hij degene was die toen de eerste vis ving. Een ander geweldig moment, zijn ontmaagding in de Ardennen… Uit de steun. Je weet wel, zo’n onvervalste harde barbeelaanbeet. Het bevestigde destijds alleen maar zijn beeld van hoe de barbeelvisserij er uit moest zien. Een paar sessies later kreeg Frans toch in de gaten dat ik succesvol was met de door mij gehanteerde techniek.

Hij merkte ten eerste dat ik met de hengel in de hand vaker kon aanslaan dan dat het mogelijk is vanuit de hengelsteun. Ik sla al aan op een paar korte tikken. Ten tweede kon ik hem overtuigen van het feit dat het veel meer spanning met zich meebrengt, het maakt de specifieke visserij een stuk spannender. Tot slot geeft de visserij je veel meer rust. Je kunt lekker om je heen loeren en meer genieten van de omgeving waar je jezelf op dat moment begeeft.

Vandaag gaan we eindelijk weer eens samen op pad. Zoals verwacht is hij precies op tijd bij me. Op mijn verzoek laden we zijn spullen om naar mijn auto en rijd ik verder de Ardennen in. De reis naar het water is heerlijk. Ik kan altijd lekker met Frans ouwehoeren over alles wat ons bezig houdt. Het voelt erg goed. Ik had hem al ruim een half jaar niet meer live gezien of gesproken, gespreksstof genoeg dus. Een paar keer hebben we onze afspraak moeten verzetten. We waren beiden erg druk.

Eerder deze week voorspelde hij me een goede kans op een topdag. Ik moet eerlijk bekennen dat ik daar ook wel in geloofde. Hoge temperaturen. Veel water. Als we op een van onze winterstekken aankomen is het vertouwen gigantisch groot. Binnen vijf minuten staan we beiden klaar. Klaar voor de aanval! Ik vis met een stukje smac aan een hair. Frans gaat eerst een beetje voorvoeren op de stek. Op het gemakje schiet hij pellets en hennep op de lijn die we bevissen.

Een mix van hennep en pellets wordt te water gelaten.

Omdat ik sterk het gevoel heb dat we snel vis gaan vangen, wordt ik na een kwartier al ongeduldig…..tja, ik had het ook niet kunnen opschrijven, maar het is wel de bittere waarheid. Ik ben gewend dat we hier snel actie krijgen. Wat doe ik nu fout? Het geeft enige geruststelling dat Frans ook geen enkele aanbeet weet uit te lokken. Ze zijn er blijkbaar niet of doen gewoon de bek niet open. Volhouden luidt het credo vandaag. Het eerste uur vliegt voorbij. Tegen het eind van het tweede uur haalt Frenske toch even de hengelsteun uit de tas. Hij wil wellicht graag even een bakje koffie drinken en legt de hengel daarom even neer.

Ik heb nog steeds geen zware zinkloden bij me en weet dat dit wederom in mijn nadeel werkt. Het handeltje blijft maar rollen. Vaak wil ik dat net, maar in de winter heb ik graag dat een en ander vast blijft liggen. Ik besluit een voerkorf met monkeymix te monteren. Veel zwaarder kan ik het niet bedenken. Ik schat de combi tegen de honderd gram… nog veel te licht. Frans vist met een zwaar zinklood. Ik zou bijna zeggen, zoals het hoort. Volgens mij heeft hij een bonk lood van wel 140 gram gemonteerd.

Ook zijn montage beweegt nog wel, maar toch veel minder dan de mijne. Ik garandeer jullie dat dit echt de laatste keer is dat me dit gebeurt! (Een eerste goede voornemen voor 2012 heb ik al in the pocket). Als we bijna drie uur bezig zijn met onze visserij, krijgt Frans de eerste aanbeet van de dag. Hij staat met de rug naar de hengel als een barbeel een poging onderneemt om de hengel met steun en al het water in te trekken.

Het geheel valt om, maar gelukkig is Frans op tijd om de hengel op te pakken. Aan zijn houding te zien zijn we op weg om van de nul af te komen. Heerlijk. Hij vist vandaag met een Shimano Catana hengel. Zo te zien een prachtige hengel en ideaal voor de omstandigheden. Zoals ik al eerder aangaf, Frans staat garant voor memorabele momenten. Dit was er toch weer een. Als ik de vis voor mijn maat land, zijn we beiden bijzonder in onze nopjes.

Zo trots als een pauw, gevangen met een paar pellets.

Een mooie volle wintervis wordt even later weer vrijgelaten. Rustig monteert hij een nieuw aasje. Hij blijkt toch niet met vlees te vissen, maar met twee geflavourde pellets. Ik houd vol met mijn blokje smac. We zijn nog geen tien minuten verder als ik hem weer met een kromme hengel zie staan. Whow!! Deze is een stuk zwaarder. Dat is duidelijk te zien aan de manier waarop de vis in de hengel hangt. Het gevecht oogt heel krachtig. De waterstand draagt onbewust een mooi steentje bij aan het drilgenot van deze vis. Een mooie zestiger is de klos. Ik hoef de vis niet te meten om te zien dat hij deze lengte heeft. Voordat we er erg in hebben is de sterke riviervis alweer uit het oog verdwenen.

De tweede van de dag is een zeer herkenbare vis met een zwarte pigmentvlek op zijn neus.

Een prachtige winterse barbeel voor mijn maat.

Er zit dus vis en ze bijten ook. Ik heb er het volste vertrouwen in dat ik vandaag ook aan de beurt kom. Zeker bij deze waterstand wil ik graag even ervaren hoe het voelt om zo’n “Waalse pijl” te vangen. En ik weet wel dat ik dat al heel vaak ervaren heb, maar toch. Geloof me, het went nooit, het is verslavend en ik moet toegeven dat ik junkie ben geworden. Hoe kom ik hier ooit nog van af?

Er gaat nog een heel uur voorbij voordat ik voor het eerst vandaag leven in de brouwerij voel. De aanbeet werkt bevrijdend… echt! De dril geeft rust in mijn kop. Samen genieten we van de derde vis van de dag. Het is een kerngezond exemplaar. Voorzichtig wordt de vis op de mat onthaakt. Na een fotootje zet ik de vis ongeschonden terug in het water.

Mijn eerste “Waalse pijl” van de dag!

Even later besluit ik zelf de hengel tijdelijk in de steun te parkeren. Het wordt tijd voor een paar broodjes. Mijn Engelse hengelsteun wordt uit het foedraal gehaald en opgebouwd. Met dank aan de inspanning van Rik die ervoor gezorgd heeft dat ik van de leverancier nieuwe schroeven heb gekregen. De constructie oogt nu veel degelijker en valt niet meer uit elkaar. Terwijl ik de broodjes naar binnen werk, zie ik mijn hengeltop vervaarlijk doorbuigen. Nummer vier van de dag belt aan. Snel “doe ik open…”

Terwijl ik de vis sta te drillen zie ik Frans ook raak slaan. Weer zo’n moment. Samen staan we in gevecht. Ieder met zijn eigen vis. Terwijl we de vissen aan het drillen zijn krijgen we bezoek van “le president du club de Pêche”, oftewel de voorzitter van de lokale visclub. Een geweldige gast die enthousiast vertelt over alles wat met vissen te maken heeft. De man is zo sympathiek om ons samen met de vis op de foto te zetten.

Twee prachtige barbelen tegelijk gevangen, mooier kan het niet worden.

Hij weet ons een heleboel informatie te geven en vertelt vol overgave over alle perikelen waar ze hier mee te maken hebben. Ik ben toch erg blij dat ik vroeger altijd goed opgelet heb op school Het feit dat ik de franse taal enigszins beheers, werkt hier echt in mijn voordeel. Zo verneem je nog eens iets. Hij geeft onbewust antwoord op het mysterie van de geloste vis van afgelopen week. Ze hebben hier afgelopen jaar 1000 kg karper, 1000 kg blankvoorn en een serieus aantal grote forellen uitgezet. Allemaal karpers van rond de vier kilogram… Zou het dat dan geweest zijn afgelopen week…?