TotalFishing

WitvisPerikelen 33

Door Leon Haenen

Afgelopen keer heb ik in mijn column aangegeven dat we gedurende een aantal weken een andere targetvis gaan bevissen: de sneep. Het idee komt voort uit twee elementen die voor mij belangrijk zijn. Ten eerste wil ik weer eens iets anders dan elke week barbeel vangen en ten tweede wil ik de moeilijkheidsgraad ook wel weer eens opvoeren.

Het klinkt wellicht arrogant (zo bedoel ik het niet), maar elke week een portie barbeel vangen gaat op een gegeven moment vervelen. Natuurlijk kick ik net als iedereen enorm op het vangen van een grote hoeveelheid vis, maar nu ben ik er even klaar mee. Het zomerseizoen op barbeel was voor mij het beste seizoen ooit. Tijd voor iets anders.

Schrijven voor Total Fishing gaf me aanvankelijk het gevoel dat ik elke week een portie vis op de mat moest kunnen presenteren, maar daar ben ik nu wel even klaar mee. Dat was een persoonlijk gevoel dat voor velen niet vreemd in de oren zal klinken. Voor mij omvat sportvissen veel meer dan alleen het vangen van een grote hoeveelheid vis met een minimale inspanning. De complete natuurbeleving, de voorpret thuis, het filosoferen met anderen over onze passie, allemaal toevoegingen aan onze prachtige sport.

Ik zal er elke week naar streven om vis te vangen, maar de komende tijd gaan we de moeilijkheidsgraad opschroeven. Denk nu niet: ‘Dat schrijft ie omdat het winter wordt en er dan überhaupt minder gevangen wordt,’ want dat is namelijk in de verste verte niet zo. Ik ga de komende tijd aandacht besteden aan een aantal andere witvissoorten met alle bijbehorende perikelen. Ik ga aantonen dat het mogelijk is om in de winter niet alleen gericht op barbeel te vissen, want ook dat gaat gebeuren, maar ook een aantal andere soorten zullen we intensief in het licht zetten.

Op de agenda staan een aantal sessies waarin we gericht op sneep gaan vissen, trotten in de Ardennen op barbeel, gericht op kopvoorn in de winter en niet te vergeten de visserij op dikke winter blankvoorns. Dat wordt niet alleen smullen geblazen, dat wordt ook ploeteren voor een vis. Een hele dag op een rare plek staan om aan het eind van de dag met een of twee vissen huiswaarts te keren… óf te blanken… want dat gaat er absoluut ook in zitten. Maar ook dat zal ik melden. Een dag blanken kan enorm leerzaam zijn.

Vandaag starten we met een gerichte sessie op sneep. Vrijwel iedereen die wel eens in de Ardennen, Luxemburg of Grensmaas heeft gevist, is wel eens een sneep tegengekomen tijdens zijn of haar visserij. Meestal gaat het om toevalstreffers die als bijvangst worden geboekt tijdens de visserij op barbeel. Er gericht op vissen vergt echter een specifieke aanpak. Omdat het altijd al de lievelingsvis is geweest van mijn vader, vraag ik hem de eerste keer met me mee te gaan.

Dat is niet niks voor senior, want zijn rug laat niet meer toe dat hij de hele dag met een bolo in zijn handen staat. Onder het motto: ‘jeuk is erger dan pijn’, gaat hij met me mee.
Het is acht uur als we midden in de Ardennen arriveren. Ik leg pa uit waar ik afgelopen zomer sneep heb zien zwemmen. We gaan 50 meter stroomopwaarts vissen ten opzichte van de plek waar ik ze heb zien zwemmen. Dat doe ik bewust: starten met vissen op de plek waar je de snepen ziet zwemmen werkt niet. Het is beter om ze stroomopwaarts te lokken met pellets en of zaden. Als ze azen lukt dat.

Wij voeren vandaag zowel pellets als zaden. Het water is ongeveer een meter diep. Ik ga stroomopwaarts van mijn vader vissen. hij heeft het mooiste stuk van de stek, maar dat is hem ook gegund. Ik sta tussen de bomen…en dat vist niet lekker met een bolo. Dat gaat de pret echter niet drukken. In het water staan is hier verboden, dus alles gebeurt vandaag vanaf de oever. Terwijl mijn vader zijn hengel optuigt begin ik met voeren.

De Nashbait Halibut 6 mm pellets vormen ook een ideaal basisvoer voor sneep.

Er gaan vandaag twee pakken Nashbait halibut 6 mm pellets het water in, verdeeld over de dag. De maat is ideaal voor de visserij op sneep. Ik blijf zeker twintig minuten onafgebroken pellets en zaden voeren met de katapult, tevens voer ik al wat maden op de stek, een half litertje gaat er binnen vijf minuten in. Mochten er kopvoorns actief zijn, dan zullen ze zeker eens komen proeven aan de maden. Ik kan vandaag niet zo dun vissen als ik eigenlijk wil, mijn lichte lijnen waren op. Zodoende ben ik genoodzaakt te vissen met 18/00 onderlijn, eigenlijk te dik voor de sneepvisserij. 14/00 Is een ideale dikte.

De dobber is ook een stuk lichter. Vis vandaag met 1,5 gram en een aantal loodhagels verdeeld over de meter diepte die ik heb. Op 20 cm van de haak knijp ik een nr. 1 loodje zodanig vast dat ik er nog fatsoenlijk mee kan schuiven. Schuiven met dit loodje maakt wel eens het verschil uit tussen wel of niet vangen. Ik wacht met vissen tot pa ook zo ver is. Op het gemak schenk ik een bak koffie in. Niet ver van me vandaan is een waterspreeuw op zoek naar eten. Nooit eerder was de vogel zo dicht bij me. Voorzichtig pak ik het fototoestel uit de tas, misschien kan ik er een leuke foto van maken.

Dan kom ik erachter dat ik vergeten ben de accu in het fototoestel te stoppen. Wat een chaoot ben ik toch. Dat betekent dat we gedoemd zijn onze foto’s vandaag met mijn gsm te maken. Het zij zo, ik ga niet terug. Niet veel later staan we een meter of twintig van elkaar vandaan te vissen. Op het laatste moment heeft mijn vader toch besloten op zink te gaan vissen. Ik vind het een slechte beslissing en zeg hem dat ook. Hij wil het echter eerst op het gemak op de grond proberen. Ik start wel met de dobber. Na een minuut vraag ik me al af waarom ik dit niet eens veel eerder heb gedaan.

Wat een prachtige stroming, wat een omgeving. Hoor enkel het geluid van vogels en stromend water… wat een rust. Het eerste uur is voorbij voor ik er erg in heb. Ik heb nog geen aanbeet gezien. Ik ben enorm aan het genieten van de kwaliteit van de drift. Ook dat is vissen. De dobber drijft prachtig mee op de stroming. Voorzichtig houd ik de dobber iets tegen, maar niet te veel. Als je te fors tegenhoudt, dan til je het aas al heel snel van de rivierbodem en dat zou funest zijn.

Snepen zijn echte bodemeters. De bek is er op gebouwd om over de rivierbodem te foerageren. Die ligt vandaag bezaaid met pellets en ander lekkers…kom maar op. Om kwart over negen kan ik de eerste aanbeet melden. Ik mis als vanouds, maar word er erg vrolijk van. De geniepige, snelle aanbeet is typerend voor sneep. Ik ben constant blijven doorvoeren. Niet veel, maar wel vaak en elke inworp… zonder uitzondering.

Onthoud dat dit een belangrijk detail is bij deze visserij. Een half uur later verdwijnt de dobber definitief uit het zicht. De bolo kromt zich tot het uiterste, heb een vis gehaakt. Vrijwel direct wordt duidelijk dat dit geen sneep is, deze dril is veel agressiever. Met een beetje geluk blijft de vis in de buurt en kan ik het grootste deel van de dril niet ver van me vandaan laten plaatsvinden. De stek wordt nauwelijks verstoord. Na een paar minuten land ik mijn grootste kopvoorn ooit: 56 cm. Ik kan mijn geluk niet op.

Gemaakt met een gsm. Een wazige bak van een kopvoorn.

Mijn vaders eerste ervaring met een Iphone verloopt moeilijk. Hij blijft zoeken naar een knop die er niet is. We kunnen er beiden om lachen. Na afloop blijkt dat hij de boom en de basaltblokken prima in beeld heeft gebracht. Een goeie foto van mijn trofee ontbreekt, maar ik kan er wel om lachen. Op het gemak leg ik hem uit hoe hij een foto met de telefoon kan maken. We liggen samen in een deuk.

Blijkbaar heeft de kopvoorn toch voor enige commotie gezorgd, want het duurt ongelofelijk lang voordat er weer leven in de brouwerij komt. De zinkvisserij van pa verloopt ook erg stroef. Onophoudelijk vliegen de 6 mm pellets op de stek. De geur van de nashbait pellets is onbeschrijfelijk sterk. Dat moet goed komen vandaag. Af en toe wat zaden en maden. Ik heb enorm veel vertouwen in de stek. Dan komt de verlossende aanbeet. Het dobbertje trekt heel snel schuin weg… SNEEP!

De oude wedstrijdbolo van het Italiaanse merk Milo doet wat ie moet doen. De weerstand aan de andere kant van de lijn is zoals ik had verwacht in deze snelle stroming. Met korte spurts probeert de vis zich van de haak te verlossen. Tevergeefs, deze vis is goed gehaakt. De missie is geslaagd. De eerste sneep van de dag ligt op de onthaakmat. Handenwrijvend staan we samen rond de mat. Mijn pa drukt me de hand en feliciteert me. “Machtig”, roept ie en klopt me op de rug. Omdat ik het idee heb dat er een groep snepen op de stek ligt, wil ik snel terug.

De eerste sneep van de dag is een feit, missie geslaagd.