TotalFishing

‘WitvistPerikelen’ (3)

Door Leon Haenen

Vandaag voor het eerst sinds lang weer eens naar De Grensmaas. Ik heb me serieus voorbereid, daar kan het vandaag niet aan liggen. Heb twee liter maden gekocht en schoongemaakt en heerlijk op geur gebracht met karamel. Ik heb een liter of vier hennep en tarwe bij me en een paar kilo 4, 6 en 8 mm pellets. Daarnaast heb ik voor de zekerheid een kilo of drie grondvoer meegenomen. Het grondvoer wil ik echter alleen inzetten als blijkt dat het erg moeilijk gaat worden.

Een heerlijke mix van pellets, hennep en tarwe.

De omstandigheden lijken mee te zitten. Het zonnetje schijnt af en toe en de waterstand aan De Grensmaas bij Borgharen staat mijns inziens erg gunstig. Alleen de wisselende noordoostenwind gooit qua beleving een beetje roet in het eten. Ik kies deze keer niet voor enige zekerheid qua locatie, we gaan eens niet voor het beproefde recept op 2 meter diepte.

Ik ga voor de uitdaging van redelijk ondiep water, lees: een goeie meter, gecombineerd met een serieuze stroming. Hier zal de kans om een vis te vangen veel kleiner zijn, maar als er dan ook een mijn aasje neemt, dan compenseert de kwaliteit van de dril het tekort aan hoeveelheid vis ruimschoots. Daarnaast vind ik het fantastisch om in sterk stromend water met de dobber te vissen… mijn geheime wapen.

Een heel ondiepe stek.

Vandaag ga ik voor het eerst vissen met mijn nieuwe aanwinst, een centerpin van J.W.Young & Sons, de Heritage. ik vis al een aantal jaren met een centerpin van Okuma, maar dit stukje brits precisiegereedschap behoort in vergelijking met mijn ouwe vertrouwde reel toch tot de buitencategorie. De centerpin is veel nauwkeuriger af te stellen.

Dit heeft een uitermate positieve uitwerking op de kwaliteit van de drift. De dobber kan ik heel eenvoudig iets afremmen ten opzichte van de stroming. Doordat de centerpin heel goed aanvoelt hoe hard het stroomt, wordt de montage ook niet echt van de grond getild. Dat merk ik keer op keer tijdens de drift. Vaak kom ik met mijn haak heel even tegen de bodem aan en dat is precies wat ik wil.

Sta te mijmeren in het water over de eerste vis die ik wellicht al snel met deze centerpin ga drillen. Wellicht overbodig dat ik het meld, maar ik sta vandaag enorm te genieten tijdens het vissen. Ik maak met de centerpin veel minder driften dan met een conventionele molen, maar het maakt me nu niet uit.

Na een paar uur vissen weet ik echter een ding wel al heel zeker, het wordt qua vangsten een taaie dag. Ondanks de redelijke buitentemperatuur is het enorm koud in het water. Ik sta er nu een uur of drie in. Een koffiepauze doet wonderen, het zonnetje doet de rest.

De John Wilson Heritage.

Net als altijd kies ik voor een eenvoudige montage. Een dobber van ongeveer 8 gram, een schuifloodje van 6 gram, een dikke loodkorrel en een nr 1 als beetverklikker, op de onderlijn bevestigd, een centmeter of 25 boven de haak.. als altijd een Gamakatsu.

De tweede hengel is uitgerust met een 5 grams dobber, op een vergelijkbare manier gemonteerd. Ik maak de onderlijnen thuis in allerlei lijndiktes en verschillende haaksoorten. De onderlijnen voor de dobbervisserij hebben één ding gemeen, ze zijn allemaal even lang.

Als het water zakt, dan zal ik niet direct de dobber lager schuiven, maar schuif ik vaak in eerste instantie met de beetverklikker. Dit loodje schuif ik dan stap voor stap iets verder van de haak vandaan. Het is aan De Grensmaas erg belangrijk om strak tegen de bodem te vissen. Zeker als je voorkeur uitgaat naar het vangen van een barbeel.

Ik zag dat anderen de afgelopen week ook al barbeel aan De Grensmaas gevangen hadden, ik hoopte dus dat mij dat vandaag ook zou lukken. Met de dobber is deze missie echter een stuk lastiger te volbrengen dan op zink. Hiermee wil ik niet zeggen dat het statisch een makkie wordt, want niets is minder waar!

Mijn dobberdoos, mijn geheime wapen

De omstandigheden zorgen er vandaag voor dat ik de hele dag blijf vissen. Ik sta redelijk uit de wind en de waterstand is er een uit duizenden. Ik geniet ervan hoe fraai mijn dobber elke keer opnieuw met de stroming meegaat. Ik blaak van het zelfvertrouwen. Elk moment kan de dobber in de stroming verdwijnen. Zoals altijd blijf ik, bij vrijwel elke inworp, maden en zaden voeren. Elke keer een heel klein beetje.

Na 6 uren vissen mag je toch aannemen dat er een fantastisch voerspoor ontstaan is. Ik heb heus niet de illusie dat al die particles blijven liggen, maar door de constante aanvoer zou er nu toch wel iets mogen gaan gebeuren. Ik hoop dat de term ‘bijtuurtje’ ook opgaat voor de witvisserij vandaag. Probeer werkelijk van alles, maar het haalt vandaag allemaal niets uit, geen enkele aanbeet.

Heb echter enorm genoten van de visdag. Helemaal in mijn uppie. De nieuwe centerpin is absoluut een aanwinst. Er zal een nieuwe dobberhengel aan gekoppeld moeten gaan worden. Wil een hengel met meer body dan de matchhengels die ik nu heb. De nieuwe hengel zal in elk geval 4,2 of 4,5 meter lang moeten zijn. Ik heb er al een paar vast mogen houden, maar ik heb nog niets gezien wat echt geschikt is voor mijn witvisserij aan De Grensmaas. Een luxeprobleem……

Hoge bomen vangen niet alleen veel wind.