WitvisPerikelen 18

WitvisPerikelen 18

door Leon Haenen

Het was alweer een maand geleden dat ik een dag met Rik op stap ben geweest. De dagen dat we samen eropuit trekken staan bijna altijd garant voor memorabele momenten. Het zijn veelal dagen die ik veel later, als ik de foto’s en filmopnames nog eens terugkijk, helemaal kan herbeleven. We zijn beiden erg gepassioneerd en kunnen enorm genieten van een visdag. Vandaag was weer zo’n dag om bij te schrijven aan het illustere rijtje.

Als we in alle vroegte de Ardennen binnenrijden is het dal waar we willen gaan vissen bedekt in een dikke nevel. Het is serieus koud. De meter zegt ons dat het 4,5 graden buiten is. Ben blij dat ik toch een jas heb meegenomen. Ik neem Rik mee naar het bruggetje waar ik een paar weken geleden goed barbeel heb gevangen.

Het is in eerste instantie ver rijden. De waterstanden zijn nog altijd erg laag waardoor de vissen zich wellicht nog steeds verzameld hebben op de laatste stroken sneller stromend water. We hebben ons voorgenomen om vandaag een aantal verschillende stekken te bezoeken. We blijven niet te lang op eenzelfde plek vissen omdat dit bij deze lage waterstanden vaak weinig zin heeft. Je vangt misschien een of twee vissen op een stek en dan is het voorbij. Het heldere water zorgt ervoor dat de barbeel snel argwanend wordt.

Momenteel stroomt er erg weinig water door de rivieren in België.

We spreken af dat Rik als eerste op de stek gaat vissen. Omdat ik heel snel een barbeel verwacht, ga ik hem filmen. In de hoop vanaf de aanbeet de barbeelvisserij vast te kunnen leggen, gaan we zo beginnen. Gemotiveerd gaan we van start met de camera in de aanslag. Rik vist hier vandaag voor het eerst met zijn nieuwe aanwinst; hij heeft een paar maanden geleden een centerpin aangeschaft van J.W Young & sons LTD, model rolling pin MKII Y4050. Een kantelbare pin die ideaal is voor de zinkvisserij in de Ardennen. Je kunt er dus mee inwerpen.

Ik ben direct verliefd op dit Brits stukje handwerk dat loopt als een Zwitsers  uurwerkje. Duurt me te lang voordat ik de pin hoor tegenpruttelen. Vintage in een modern jasje. Beheerst wordt het aasje op de stek gebracht. De eerste inworp levert niets op. De tweede en derde ook niet. Eigenlijk weten we beiden al hoe laat het is. Dit wordt niet gemakkelijk. Als de vis het doet, dan krijg je hier heel snel een aanbeet. We vissen anderhalf uur op de stek zonder succes. Verkassen!

Rik’s nieuwe Ray Walton rolling pin is in één woord Geniaal!

De tweede stek is een heel zwaar stromend stuk water. Superondiep. Met de polaroidbril hebben we vanaf de kademuur vissen kunnen zien zwemmen. Barbeel! Er zwemmen hier prachtexemplaren rond. Snel wordt alles in stelling gebracht. Bij de eerste inworp krijg ik een tik op de hengeltop. Dat was vis. Niet veel later weer een tik. En nog een. Niet op aan te slaan, maar dat maakt me niet uit. Ze zijn er en ze hebben er zin in.

Na een minuut of tien krijg ik weer een aanbeet. Deze pakt het aasje net iets heftiger dan de vorige waardoor ik kan aanslaan. Ik maak direct contact. De dril kan beginnen. Het is ongelofelijk hoe sterk de barbelen zijn op dit absurd ondiepe water. De enorme stroming draagt prima bij aan de drilkwaliteit. In een uiterste krachtsinspanning neemt de vis een korte maar hevige run stroomafwaarts om vervolgens aan te oppervlak te rollen. LOS! 1-0 voor de barbelen.

De eerste barbeel van de dag is een beauty van de allerbovenste plank.

Kan er wel mee lachen. Vind het wel spijtig, maar ben al blij dat we actie hadden. Rik is inmiddels aan een stroomversnelling 50 meter stroomopwaarts gaan proberen. Ik blijf nog even staan. Nog geen tien minuten later krijg ik weer een aanbeet. Een korte doffe knal op mijn hengeltop is voldoende. Dit voelt direct erg goed.
Een enorme sterke vis vergt heel even het uiterste van mijn lichte barbeelstok. Onvoorstelbaar mooi dit. Het gevecht vindt plaats op een strook water van 10  bij 10 meter waarbij ik uiteindelijk als winnaar uit de strijd mag komen, de eerste barbeel van de dag is een feit. Wat een prachtvis. Als ik de vis schep zie ik direct dat dit een grote vis is voor dit gebied. Op de mat wordt de vis gemeten.

Mijn nieuw Ardennen-PR ligt voor me op de grond. Weliswaar maar een halve centimeter groter, maar het is wel zo! 65,5cm. Daar komt nog bij dat het echt een van de allermooist uitziende barbelen is die ik hier ooit heb mogen aanschouwen. Een kerngezonde, goudbruine krachtpatser die zich moeilijk laat vastpakken. Na een korte knuffel en een paar foto’s mag de vis terug in het stromende aquarium. Ik ben gevoelsmatig klaar voor vandaag, alles wat er nu nog komt is meegenomen.

Terug het stromende aquarium in.

Twee inworpen later krijg ik weer aan aanbeet. Ook deze is de klos. Een herhaling van een minuut of tien eerder is een feit. Zoals zo vaak een korte, maar zeer krachtige dril. Wederom een prachtexemplaar zonder ook maar een schrammetje. Een tien op de schoonheidsschaal. 61 cm. We vangen toch steeds vaker zestigers in de Ardennen. Ze worden echt  groter. Ik zie het gewoon als ik de foto’s door de jaren heen bekijk. Over een paar jaar gaan we hier echt vissen van 70 cm vangen, dat kan niet anders… Sterker nog: wij zijn ervan overtuigd dat ze er nu al zitten… kwestie van tijd.

Niet veel later de tweede barbeel van de dag.

Dan wordt het stil op de stek en gaan we verhuizen. We gaan op zoek naar een andere stek  waar we ze kunnen ‘spotten’.  Na een korte autorit komen we op bekend terrein. Hier perst het water zich door een smaller stuk van de rivier. Aan het eerste criterium wordt ook hier voldaan: het water stroomt nog redelijk. Na aankomst blijkt dat ook aan het tweede criterium wordt voldaan: ze zitten er!

Prachtig om te zien hoe een aantal barbelen vlak achter een grote steen in het ondiepe water liggen. We worden al enthousiast bij het beeld. Het zijn fraaie exemplaren. Snel wordt de hengel van Rik gereedgemaakt. Ik vis zelf even niet, maar geniet met mijn vriend mee. Ik film het hele verhaal. We blijven een paar meter uit de oever vandaan en benaderen de stek heel rustig. Wat is dit spannend. Op de knieën wordt het aasje tot bij de steen gegooid. Iets verder dan waar de vis zit.

Een licht loodje van 10 gram landt rustig op de stek. Veel kansen zullen we hier niet krijgen, maar daar gaat het in dit geval niet om. Geconcentreerd zit Rik met zijn hengel in de hand. Hij zorgt ervoor dat hij direct contact heeft met het loodje. Elk tikje wordt geregistreerd. Binnen een paar minuten krijgt hij de kans op deze stek. Een hele voorzichtige aanbeet wordt verzilverd. In een fractie van een seconde start het gevecht. De Pin maakt een heerlijk authentiek geluid. Met een enorme glimlach op mijn gezicht film ik mijn maat terwijl hij de vis drilt. Lang plezier hebben we niet van de dril. Op een of andere manier komt zijn lood vast te zitten onder een steen en de vis weet zich te bevrijden.

Aan de ene kant spijtig dat we de trofee niet op de mat hebben weten te krijgen, maar wat was dit vet. Dit was niet gewoon vet, dit was ongelofelijk vet! Ik heb ooit een filmpje gezien waarin Arnout Terlouw ergens diep in de Ardennen ook een barbeel achter een steen vandaan wist te toveren en wij weten nu wat hij toen voelde. Vissenporno van de bovenste plank!

We besluiten hier straks nog even terug te komen. Rik voert een paar handjes pellets bij de steen. Misschien trappen ze er wel in. Een uur later bleek dat ze dat niet deden…

Voorzichtig wordt een handje pellets gedropt achter ‘de’ steen.

Dan op naar een nieuwe stek. Eindelijk weer eens een stek die de romantiek rondom de Ardennen eer aan doet. Midden in de ‘bush’ stroomt de rivier. Vangen is hier bijzaak. We hebben veel zon vandaag en kunnen vrijwel overal de rivierbodem zien. Ook deze stek is niet dieper dan 50 cm. ik denk zelfs ondieper. Als ik zelf op het ondiepste stuk ga vissen, zie ik na een minuut of vijf een paar hele grote vissen flanken op mijn stek. Die heb ik niet gelokt, die zwommen er gewoon. Als ze zich niet hadden gedraaid, dan zou ik ze nooit hebben gezien.

Dit motiveert me om te blijven staan. Echter zonder succes. Ook Rik krijgt geen enkele aanbeet. Het aanzicht van de vis in deze woeste natuur voelt echter ook erg goed. Wat mij betreft kan de hengel de rest van de dag in de auto en gaan we enkel nog stekken bekijken en vissen spotten. Dat doen we echter niet, we vissen er nog een beetje bij. We weten beiden dat vangen erg moeilijk wordt vandaag. Met twee stuks ben ik een tevreden mens, dat mag duidelijk zijn. 

Hoezo pittoresk?

Midden in een dorp gaan we vanaf een bruggetje vissen kijken. Een grote groep kopvoorns ligt bij een rioolbuis die eindigt in de rivier. Ze liggen vlak tegen de kant. Er zwemmen een paar barbelen bij. We hadden eerder op de dag ook al geprobeerd kopvoorn te vangen met kersen, maar dat bleek vandaag geen succes. De vissen die hier zwemmen zijn stuk voor stuk vissen tussen de 40 en 50 cm. Prachtig om ernaar te kijken. Het lukt zowaar om er een goede foto van te maken. Vangen laten deze vissen zich vandaag niet. 

Een pallet aan kopvoorn bij een riool.

Even verderop zien we een groepje barbelen zwemmen. Een stuk of tien prachtvissen staan roerloos in de stroming. Ongelofelijk hoe ze dit doen. Even snel een handje pellets om te zien wat er gebeurt. het duurt geen vijf minuten of de eerste vissen zakken af naar de bodem om zich tegoed te doen aan de pellets. Hier kunnen we uren naar kijken. Dat doen we echter niet. We gaan naar een volgende stek. Hier gaan we weer even vissen. Ook hier geen enkele aanbeet. De prachtige omgeving compenseert alle andere tekortkomingen. Wat is het hier toch bloedstollend mooi. We hebben hier in het verleden wel al barbeel gevangen. Vandaag geven de vissen niet thuis.

De prachtige omgeving compenseert alle andere tekortkomingen.

Dan op naar de laatste stek van de dag. Ook hier is het vissen bijzaak. Het water dendert na een barrage door de rivier. We zien een grote groep snepen zwemmen, geflankeerd door een aantal enorme kopvoorns. Echte specimenexemplaren.  Even verderop zien we zowaar een groep karpers in de luwte van de stroming zonnebaden.

Een stuk of vijf liggen er bij elkaar. “Stuk voor stuk vissen tussen de 5 en 7 kg”, aldus kenner Rik. Hij heeft jaren op deze beesten gevist en weet waar hij over praat. Er zwemt zelfs een witte koikarper bij die niet zou misstaan in mijn vijver. We genieten met volle teugen. Dan toch maar even vissen. Voor de vorm. Het blijkt een moeilijke stek waar we veel vasthangen. Kansloze missie.

Ondanks de magere vangsten hebben we vandaag vissen gezien die we niet zo vaak zien in de Ardennen. We hebben nieuwe stekken ontdekt en weer een hoop geleerd over de omgeving. Dat is ook wat waard. Over één ding zijn Rik en ik het eens: er gaat echt helemaal niets boven een dagje Ardennen. Zoals het Rik het altijd zegt: “Hier is het geniaal…”

Leon Haenen