WitvisPerikelen 16
Door Leon Haenen
Als ik zondagochtend achter het Belgische Luik de eerste heuvels in het vizier krijg, verandert mijn gemoedstoestand in positieve zin. Ik had niet veel interesse om te gaan vissen vandaag, maar de combinatie van een snelstromende rivier en een oogstrelend mooie natuur zorgt ervoor dat ik direct zin krijg om te vissen. Maar waar?
Er stroomt ook hier bijzonder weinig water door de rivieren. Als eerste kom ik bij de Ourthe aan. Ik bekijk een paar stekken en kom en snel tot de conclusie dat dit allemaal geen zoden aan de dijk gaat zetten. Onwaarschijnlijk laag staat het water. Ik rijd zeker 15 kilometer door de Ardennen. Van de ene stek naar de andere. Ik zie nergens een teken van leven. Nergens barbeel te bespeuren.
Dan maar naar de Amblève. Na een uurtje auto in en uitstappen kom ik bij een bruggetje aan, midden in een van de pittoreske dorpjes. Zelden ben ik zo ver de Ardennen in gereden…en dan ook nog alleen. Aan de stroomafwaartse kant van het bruggetje ligt een sleuf, strak tegen een oud kademuurtje aan.
Er staat een enorme boom direct aan de oever, maar het zou hier wel moeten kunnen. Ik zie geen enkele vis zwemmen. Hier ga ik het toch proberen. Ik heb wel zin in iets nieuws. Aan deze kant van de rivier is het water nu iets troebeler omdat het hard geregend heeft en de riolering het regenwater de Amblève in stuurt.
De nieuwe stek oogt erg goed bij deze waterstand.
Ik kan de auto moeilijk kwijt en moet daardoor ver lopen. Veel meer dan een rugzak, hengel, mat en schepnet heb ik niet bij me. De voetreis valt reuze mee. Vandaag ga ik met een 1.5 lb zware, 3,6 meter hengel van Fox aan de slag. Een van de eerste barbeelhengels die ooit heb aangeschaft. Een lichte parabolische stok die ook bij kleine vis voor veel actie zorgt. Dat vind ik nou eenmaal leuk.
Ik start met een schuiflood van 35 gram en een onderlijn van ruim 80cm. De smac hangt in een hairsysteem. De eerste inworp die ik doe is direct raak. Het lood heeft de bodem amper geraakt of de eerste barbeel van de dag ragt de eerste meters lijn van de spoel. Wat een bliksemstart.
Dit is wat ik wil. Ondanks het feit dat er enkel stroming staat aan mijn kant van de rivier, staat deze barbeel zijn mannetje… en niet te zuinig. De fox-stok moet flink zijn best doen om de vis in toom te houden. Ik mag genieten van een stevige dril. Het scheppen gaat foutloos. De eerste vis van de dag ligt voor me op de mat. Met 62 cm een beste Ardennerbarbeel. Een kerngezonde, mooie, goudbruine barbeel.
De eerste goudbruine rakker ligt al snel panklaar op de mat.
Snel terug. De tweede inworp is een kopie van de eerste. BAM! Hangen. Een doffe klap op mijn hengeltop gaf het startsignaal van de tweede dril van de dag. Deze dril gaat er veel zenuwachtiger aan toe. Meestal een teken van een wat kleinere vis. Geen probleem. Het is vooral de aanbeet uit het handje die ik erg fascinerend blijf vinden.
Een steun heb ik niet eens bij me! Ik kick enorm op die aanbeten die je tot in de handgreep voelt. Deze vis had nog een oude haak voor in de bek zitten. Deze heb ik er prima uit kunnen halen. Last heeft deze barbeel er niet van gehad.
De twee vis van de dag had nog een oude haak in de bek zitten, gevlochten lijn zelfs.
Een snel plaatje op de mat. Zoals zo vaak verkrampt de barbeel enorm. Zo krom als een banaan gaat de vis op de foto. Dan is het feest op de stek eigenlijk al voorbij. Geen enkele beweging meer. Niets. ik vis zeker twee uur zonder ook maar een beweging te zien. Wat doe ik nu fout? Zijn ze weg? Dat geloof ik gewoonweg niet. Ze moeten hier zitten. Ik weet het zeker. Vreemd dat ik nooit springende barbelen zie in de Ardennen.
Dat is op de Grensmaas wel anders. Dan besluit ik om de strategie aan te passen. Ik breek mijn montage af en schakel over naar een ovaal schuifloodje van 10 gram. Ik hang de onderlijn in een lus in de bovenlijn en ga met 16/00 onderlijn aan de slag. Superlicht en mega gevoelig dus. Het stukje verse lunchworst hang ik aan de hair.
Dit blijkt een goede beslissing te zijn geweest. Al snel voel ik een paar korte tikjes op de hengeltop. Ik kan er niet op slaan, maar weet dat dit barbeel is. Er verschijnt een smile op mijn gezicht. Ik geniet als een klein kind. Alleen al die tikken…iedereen die ze heeft gevoeld, weet wat ik nu bedoel. Dat is zo ongelofelijk leuk. Ze zijn er dus toch…geraffineerde broeders.
Het verse stukje smac wordt op de plek gehouden met een stukje stro of stevig gras, de haak hangt in een knooploze knoop.
Ik ben er zeker van dat ze mij niet kunnen zien. Ik zit redelijk verscholen tegen de voet van de boom aan. Ik vis nog geen vijf meter uit de kant, maar wel een meter of 10 stroomafwaarts. Het heeft wel iets om zo te vissen. Als ik een vismaat bij me had gehad, dan had ik hier niet kunnen gaan zitten, een echte eenmansstek.
Zo voelt vissen heel erg als jagen. Zo stil mogelijk blijf ik met de hengel in mijn hand zitten. Ik heb direct contact met het lood, dat voel ik. Dan weer een tik op mijn hengeltop. Ik sla aan, maar mis. Opnieuw inwerpen. Weer een paar tikken. Dit is wel raak. Als door een wesp gestoken vertrekt deze vis stroomafwaarts. Dit is de bonusvis van de dag… Voor mijn gevoel staat de slip te los.
Ik draai de zaak iets vaster en geef wat meer tegendruk. Dat was een foute beslissing. In een uiterste krachtsinspanning trekt de vis de onderlijn over. Dat is wel even balen. Dit was echt een dikke bak. De nieuwe onderlijn hangt binnen een paar tellen in de aanslag. Secuur werp ik de montage op de stek. Ik hoef geen minuut te wachten..tiktiktik…..whaam, ik sla kort en fel aan.
Dat is weer raak. De derde barbeel van de dag is de klos. Ze zijn dus blijkbaar niet geschrokken van de geloste vis. Ik loste deze wel een heel eind stroomafwaarts van de stek, dat wel. Wellicht is dat mijn geluk geweest. Tevreden drink ik even een bak koffie. Het regent ondertussen pijpenstelen. Ben blij dat ik de regenjas heb meegenomen. De boom houdt enorm veel water tegen, dat is wel prettig.
Voor de verandering monteer ik eens een pellet, halibut en hennep staat op de doos. Ik ben benieuwd. Ik vis er ongeveer een kwartier mee, maar wordt vanzelf ongeduldig. Dat gaat het niet worden. Opnieuw mijn nummer 1 aas eraan. De tweede inworp is het weer raak. De vijfde dril, maar de vierde vis. Ontsnappen is er voor deze barbeel niet meer bij. Een kleine vis, de kleinste van de dag wordt niet veel later geland.
De kleinste vis van de dag ziet er wel prachtig uit.
Dit exemplaar heeft wel prachtige kleuren. Ik zet de vis even rechtop op de mat en schiet snel een paar plaatjes. In mezelf ben ik aan het beredeneren waarom ik nu wel vis vang. Ik ben er 100% van overtuigd dat de echt lichte montage, gecombineerd met relatief dunne nylon vandaag het verschil maakt. Ik vind het heerlijk als zoiets lukt. Nog geen kwartier later is het weer bingo.
Ook dit is weer een hele sterke vis die het gevecht al ver van me vandaan aangaat. Was een minuscule aanbeet althans. Uit de steun had ik ook deze zeker niet gevangen. Twee venijnige tikken en dat was het dan. Als je dan niet kunt reageren, dan is je aas weg en ben je de vis ook kwijt. De meeste vissen zorgen hier niet voor een onhoudbare run zoals ik dat wel eens op een filmpje op Youtube heb gezien.
Een mooie barbeel van precies 60 cm heeft zich helemaal leeg gevochten. Deze moet echt even herstellen, ik neem er uitgebreid de tijd voor en wacht totdat de Belgische vis zichzelf bevrijdt uit mijn handen en terug de stroming induikt.
Neem altijd de tijd om de vis te laten herstellen.
De laatste vis die ik vandaag mag vangen, nummer zes alweer, vang ik vlak voor me. Deze vis heeft zeer sterk opgezwollen lippen. Iets wat ik in het verleden wel eens vaker gezien heb bij barbeel. Hij heeft er geen last van volgens mij, want het is een kerngezond beest. Wat ook opvalt bij de barbelen in de Ardennen is dat ze vaak meer zwarte spikkels in de rugvin hebben. De rugvinnen zijn ook vaak donkerder van kleur. Ook iets wat de Nederlandse barbelen lang niet allemaal hebben. In de Ardennen zijn ze vrijwel allemaal met dit extraatje uitgevoerd.
Lippen om te kussen….. vrijwilligers?
De rugvinnen zijn vaak donkerder van kleur en erg gestippeld.
Het nummer een aas voor barbeel in de Ardennen.
Lang heb ik vandaag niet gevist. Ik heb nog geen vijf uren gevist en toch best goed gevangen. Ik heb er in elk geval weer een goeie nieuwe stek bij. De komende tijd zullen er wel meer dagen gaan volgen in de Ardennen. Het blijft toch erg aantrekkelijk om hier veel dagen per jaar te vertoeven.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
