Witvisperikelen 106
Roofvisperikelen (Deel 1)
Door Leon Haenen
Als ik bij de jachthaven aankom, is alles stijf bevroren. Terwijl ik dit opschrijf, besef ik dat de term jachthaven een overdreven benaming is voor het zwaar verpauperde steigerwerk dat er al ligt sinds het grindgat gegraven is.
Ik kan me wel nog herinneren dat de grindafgraving heeft plaatsgevonden. Om er een moment op de tijdsbalk aan te koppelen: Ten tijde van het ontstaan van het grindgat keek ik op zaterdag nog steevast naar “Stuif 's in” van de AVRO. Ik was een jaar of tien dus…. Ik was in die tijd zwaar verliefd op het stemgeluid van Ria Bremer. Dat is nooit meer overgegaan.
In de beginjaren van de 'jachthaven' lag hier ondernemend Eijsden en omstreken met een boot. Wellicht heb je als geslaagd mens nog steeds veel aanzien met een boot…..ik heb er weinig mee. Ik heb altijd de indruk dat heel veel van die mensen de hele dag aan de boot aan het poetsen zijn of de kussens aan het verplaatsen zijn…..zal me wel vergissen.
Ik dwaal af….terug naar de steiger. Iemand heeft bedacht dat er aan de oevers van de steiger wel een soort van tuintje gemaakt kon worden en hij of zij heeft zijn of haar territorium afgebakend met een draad rondom zijn 'perceel'. Waarschijnlijk een stukje noeste arbeid van een van de vaste bewoners van de steiger.
In een of twee van de aangemeerde 'boten' wonen mensen. Wellicht afgegleden in de maatschappij brengen deze bewoners al 'zwerversbier' drinkend de dag door. De vuilniszakken vol lege blikken zijn de stille getuigen van een enorme hoop leed en eenzaamheid die zich gegarandeerd afspeelt achter de vergeelde gordijntjes van de kajuit. Ik denk dat ik hetzelfde zou doen.
Mijn gastheer van vandaag, de Eijsdenaar Marc Crousen, is al volop bezig met de voorbereidingen op zijn boot. Juist! We gaan vandaag vissen vanuit een boot. Op roofvis nog wel. Hij heeft de boot vast aangemeerd liggen aan de steiger en demonteert na elke visdag de diefstalgevoelige onderdelen. Het monteren van de fronttroller, de dieptemeters en dergelijke blijkt een hele operatie te zijn. Zeker als alles stijf bevroren is.
De enige aanbeet van de ochtend was deze prachtige rover.
Als we het grindgat uitvaren, gaan we op zoek naar stekken waar we kunnen verticalen. We proberen vandaag snoekbaars te verleiden. Mijn verticaalvisserij staat nog in de kinderschoenen en ik denk die van Marc ook. Om ons heen drijft een bellyboat en niet veel verder 'staat' een volledig uitgeruste vislimousine langs de stroomnaad met daarop een Waalse snoekbaarsvisser ons voor te doen hoe het wel moet.
Wij krijgen geen enkele aanbeet, terwijl zij toch geregeld een visje vangen. Geen monsters, maar wel actie. Het maakt niet uit. We hebben veel plezier aan boord en al lullend over duizend en een dingen is het al middag voor we er erg in hebben. Onze teller staat dan pas op één. Marc wist een leuke snoek te verleiden tijdens het verticalen op baars langs een van de steigers.
Na de middag gaan we de rivier op. Het stroomt erg hard en het peil staat ook enigszins hoger dan normaal. We weten echter een mooi stuk verticaal water te vinden in een bocht van de rivier. We kunnen hier een mooie drift maken. Al verticalende drijven we langzaam maar zeker stroomafwaarts.
Na een paar driften stuiven we met de buitenboordmotor opnieuw naar het begin van de bocht. We gaan het eens werpend proberen. Ook dit doen we enkele driften lang. Maar wat we ook proberen, we krijgen geen enkele tik. Toch blijf ik volharden dat het zou moeten kunnen. Wellicht komt er straks een bijtuurtje. Ik stel voor om de drift nogmaals te maken. Vlak voor het eind van het stuk waar we aan het vissen zijn, krijg ik een vreselijke beuk om mijn redelijk nieuwe stokje van Rodvisions.
Ik weet niet wat ik zie!
Het middelste model uit de Quicksilver series, 180 centimeter lang. Ik sla overdreven hard aan, maar sla wel raak! Het gaat er even heel hard aan toe. Mijn Pennmolentje lijdt, ik kan het gewoon horen. Meters lijn verdwijnen onder water. Ik kreeg de aanbeet of een meter of vier diepte en tot nu toe blijft 'het' daar ook zwemmen. De vis die ik gehaakt heb zwemt heel hard stroomopwaarts. Ik scandeer dat het misschien wel een meerval is.
Ruim 82 centimeter….aan een shad uit de stal van Spro.
De eerste paar minuten voelt het heel erg zwaar. Dan zie ik kans om beetje bij beetje lijn te winnen. Stap voor stap komt de vis dichterbij. In het troebele water duurt het erg lang voordat ik de vis voor het eerst in beeld zie. “Een barbeel”, roep ik veel te hard.
Alsof de vis het hoort, vertrekt-ie met een enorme kolk het diepe weer in. Het Victory hengeltje buigt tot aan de reel. IK sta te genieten, dat is te gek voor woorden. Vol bewondering kijk ik naar de hengel. Het is ongelofelijk knap dat een hengel met een dergelijke parabool toch zoveel power en overwicht kan brengen. Dit zijn toch de hengels voor het leven, dat meen ik.
Vriendelijk vraag ik Marc om het schepnet in gereedheid te brengen, want deze vis wil ik graag met behulp van het schepnet aan boord krijgen. Dan komt de barbeel voor de tweede keer boven. Vakkundig parkeert Marc het net onder de vis.
Even denk ik dat ik droom. Terwijl ik het net overneem en de hengel aan Marc geef, laat ik de vis even rusten in het net. Hier ligt mijn ultieme vis in het net. De ultieme barbeel. Gevangen aan een HS 810 playboy-shad van Spro. What’s in a name?
Ik kom er niet over uitgesproken….mijn grootste barbeel ooit.
Ik kan het eenvoudigweg niet geloven. Ik vis al ruim 30 jaar op gericht op barbeel. Ik heb er al ongelofelijk veel tijd en energie in gestoken om een vis van dit kaliber te vangen, maar tot op heden is me dat nog nooit gelukt. Ik zie direct dat dit een 80 plus vis is.
Een paar jaar geleden ving ik mijn eerste 80 centimeter barbeel aan de Grensmaas. Tegenover dit beest was dat een zielige vis. Deze barbeel heeft een rug. Een echte hoge en breed gebouwde rug.
We meten de vis even nauwkeurig op. Ze blijkt 82,3 centimeter lang te zijn. Snel haal ik mijn Korum weegschaal uit de tas en stel de schaal even in op de nulstand. Onder toezicht van Marc, want ik vond het belangrijk dat dit nauwkeurig gebeurde. Een record van je niet elke dag.
De vis blijkt exact 13 LB te zijn. 6 kilo!! Niet alleen een onvervalste double, maar ook een PR in lengte. Mijn hele visseizoen kan door deze vangst eigenlijk al niet meer stuk. Als ik de vis loslaat, duikt ze onmiddellijk terug de diepte in.
Ik vang deze vis op een stuk van de rivier dat totaal niet bekend staat om haar barbeelvangsten. Sterker nog, het is hier een zeldzaamheid. De vangst van dit exemplaar bewijst in elk geval dat ze hier toch wonen.
Een uur later zit ik nog na te genieten in de boot. Ik bekijk de foto’s nog maar een keer in het LCD scherm van de camera. Ik kom er niet over uitgepraat. Wat een vis. Wat een geluk.,…en wat een bizar toeval dat net ik deze vis haak.
ÄÁ
De eerste snoek uit een serie van vijf.
Ik stel voor dat we in de middag nog een uur gaan jerken op de wat ondiepere stukken. Voor het jerken gebruik ik al jaren een handbouw stokje dat ik ooit van Co Sielhorst heb gekocht. Ik ben verliefd op dat korte pookje. Het is een eenvoudige blank, gemaakt van een karperhengel topdeel…aldus Co…..
'Noorder jerk' staat er op geschreven. Die hengel werd ooit met die naam 'gedoopt' door van Han van den Eerthwegh, hij heeft dezelfde stok in de garage staan.
Vanuit mijn eerdere visdag weet ik dat er in de wintermaanden serieus veel snoek huist op deze stroken. Het duurt dan ook niet lang voordat mijn favoriet stukje hout gegrepen wordt. Ik ben al jaren fan van de Aad Dam creaties. De toppie steekt er bij mij met kop en schouders boven uit.
Om de beurt krijgen we een aanbeet en voordat we er erg in hebben, staat de snoekteller al op vijf stuks. Een veelvoud aan snoeken grepen mis of wisten zich te verlossen van de houten vis waar ze het gebit in gezet hadden.
Net als bij de roofbleivisserij kan ik al enorm genieten van de aanbeten op de jerkbait. De snoeken komen het aasje vanaf de bodem halen en storten zich er vlak onder het wateroppervlak, vol op. Het gaat er allemaal redelijk agressief aan toe.
Ook Marc weet zijn aanbeten uit te lokken op het stuk hout van Aad...
We genieten beide enorm van elkaar aanbeten en voor we er erg in hebben is de dag voorbij. We spreken af binnenkort nogmaals achter de rovers aan te gaan.
Wordt vervolgd.
Leon Haenen
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
