TotalFishing

Witvisperikelen 104

Goudkoorts deel 3

Door Leon Haenen

Wat kan een week lang duren. Meermaals per dag komt de ontsnapte vis op mijn netvlies tevoorschijn. Ik heb er zelfs over gedroomd. Die heftige kop heeft me aangekeken. Dat was nieuw voor me.

De hele week ben ik met de voorbereidingen bezig. Vrijwel dagelijks heb ik contact met Tim die ook staat te popelen om samen met mij naar de nieuwe stek af te reizen. Voor de arme drommel betekent het 3,5 uur enkele reis. Respect daarvoor!

Hij stapt weliswaar bij mij over naar mijn auto, maar toch. We hebben afgesproken dat we ieder met één hengel gaan vissen omdat de stek zich er niet voor leent om er met meerdere hengels te vissen. De ruimte is er eenvoudigweg niet.

Tim zorgt voor de hengelsteun, ik neem de onthaakmat en het schepnet mee. We nemen wel allebei een stoel mee, want we verwachten dat het wel even kan duren voordat we een aanbeet gaan krijgen.

Mijn idee om de fiets achterop de trekhaak te plaatsen, sterft een voortijdige dood. Tim verklaart me voor gek. Gewoon niet te veel meenemen en de tocht te voet afleggen. Ik ben benieuwd of hij er later ook nog zo over denkt. Ik beperk alles tot een hoeveelheid die in een rugzak past. Een hengel en een stoel…..klaar.

Als we de achterbuurt binnenrijden hangt er een mysterieuze sfeer in de straat. Het is mistig, nog half donker. Het zou me niet verbazen er als zich ongure figuren ophouden in deze huizen. Om het nog 'gezelliger' te maken, loopt er een grote hond over straat. Zo’n grijze grote bastaard die waarschijnlijk buiten leeft. Zo ziet ie er althans uit.

Het beest volgt de auto tot in de berm en blijft dan op een meter of 10 van de auto staan. We zijn beiden niet echt op het gemak als we uitstappen. Ik open het koffer van de auto en pak voor de zekerheid even een bankstick in de hand. Ik heb niet veel met honden en zeker niet met dit type. De hond kiest echter eieren voor zijn geld en druipt heel rustig af.

Mijn grondvoer wordt voorzien van de nieuwe DSK Barbel special flavour.

Nadat we de kruistocht richting de stek hebben afgelegd, bespreken we ter plaatse de strategie. We zijn van mening dat de voerfocus op hennep en casters gaat liggen. Tim doorwaadt de snelstromende rivier stroomopwaarts richting de overkant.

Hij zal vanaf de overzijde van de rivier langs de stroomnaad geconcentreerd gaan voeren. Hij zet hiervoor de baitdropper in. Een schitterend stuk gereedschap om snel en zeer geconcentreerd particles op de stek te krijgen.

Na een dik kwartiertje komt hij terug en zijn we klaar voor de start. Janssen start met twee pellets aan een hair. Een beproefd recept voor ons allebei. Echter kies ik er in dit geval zelf voor om veel eenvoudiger te starten. Ik heb een blok geflavourde luncheonmeat 'vastgeschroefd' aan de door mij als heilig verklaarde Korum screw.

Ik weet dat er 'doe het zelf oplossingen' voor dit product bestaan, maar er kan toch echt niets tippen aan dit roze gekleurde hulpmiddel.

Mijn achterliggende gedachte om de keuze op een brok vlees te laten vallen heeft er enerzijds mee te maken dat de vis wel baat heeft bij zo’n vette snack en anderzijds komt het omdat ik de allerbeste ervaring heb met dit aas op een strook water die nog redelijk maagdelijk is.

Die vissen hier weten niet wat een pellet is. Natuurlijk geldt dat ook voor mijn meatblok, maar het voelt in elk geval natuurlijker aan. Het is voor mij te allen tijde de eerste keuze als ik nieuw ben aan het water…en hier ben ik dat zeker weten!

Op een nieuwe stek altijd mijn eerste keuze….altijd!

We hebben een grondvoer voorbereid op basis van DSK groundbait (green betaine) in combinatie met een halve kilo micro pellets, gekiemde hennep, kleine betaine pellets, voorgeweekt. Als toevoeging giet ik er een kwart fles Barbel Special over heen. Deze geur is magisch!

Vertrouwen hebben in je eigen voer is natuurlijk ook wat waard. Ik maak er een homogeen uitziend en aanvoelend voertje van dat ik in de voerkorf ga persen. Het is zachter dan dat ik geweekte pellets in de voerkorf pers.

Ik ga dus constant in een zelfde lijn vissen omdat ik denk dat ik daarmee de stek kan opbouwen. Tim doet hetzelfde en zo vissen we gebroederlijk vanaf een steun in een lijn. We vissen een dik uurtje zonder dat er actie te bespeuren is. Af en toe plukt er wel iets aan mijn blokje vlees, maar het is vooralsnog allemaal erg minimaal. Lafjes….

We houden consequent vol om de voer naar de stek te brengen. Uiteindelijk moet er vandaag iets gaan gebeuren. We hebben het geluk dat er verrassend weinig bladeren in de rivier drijven. Het waait althans stevig.

Ik heb die arme Tim als tien keer uitgelegd hoe het er afgelopen week aan toe ging. Ik kan de exacte plek nog aanwijzen waar de vis tevoorschijn kwam. Ze zwemt hier ergens, dat weet ik zeker. Ze woont hier. Ze overwintert hier en is in de fleur van haar leven. Het is een vis die niet zou misstaan op een centerfold met twee nietjes in haar buik. Ik ben er vol van en dat zal Janssen horen ook.

Heerlijke eerste vis van de dag.

Dan krijg ik een beuk op de hengel. Eindelijk pakt iets mijn aas van de rivierbodem en vertrekt ermee. Ik vis vandaag overigens met de nieuwe Victory medium hengel van Rod Visions , in combinatie met de shimano 4000 molens. Een top combinatie. Betere combi dan op de lichte stok. Meer balans, meer een geheel.

Heel even gaat de beuk er lekker in, maar ik weet meteen wat het is. Dit is een kopvoorn. Ik dril stevig, ik dril kort. Tim staat direct naast me met het landingsnet en schepnet. 56 centimeter kopvoorn. Mooie slanke vis van ruim 2 kilo.

Tevreden met het eerste resultaat van de dag.

Een kwartier later krijg ik weer een aanbeet. Eerst een kleine tik als vooraankondiging. Een kleine tik die me de tijd geeft om op te staan en naar de hengel te lopen. Als ik een seconde later de hengel vastpak, krijg ik weer een paar leuke tikken die fors genoeg zijn om de haak te zetten. Weer een kopvoorn. “Whaaaa, heerlijk!”

De medium stok buigt, net als alle hengels die ik van Dick in mijn bezit heb, lekker door. Met het juiste materiaal is de genotsfactor nog veel groter. Deze kopvoorn doet net of hij een barbeel is en blijft hard vechten. Ik trap er echter niet in en dril wederom vrij hard. Dat kan ook met 28/00mm bovenlijn, vind ik. De slip staat goed, ik heb er alle vertrouwen in.

Nummer twee is minstens even mooi…

Voor ik er echt erg in heb, ligt mijn hengel weer in de steun. Wachtend op wat er komen gaat. Ik krijg opvallend genoeg geregeld een tikje te zien. Het lijkt wel alsof de vis het aas voorzichtig oppakt en weer uitspuwt.

Voor mij is het in elk geval duidelijk dat de vissen meer trek hebben in vlees dan in geperste brokjes. Tim heeft nog geen aanbeet gezien. Als ik een bakje koffie inschenk, zie ik mijn hengel vervaarlijk doorbuigen. Vallend en struikelend arriveer ik bij mijn hengel. Een laars vol water als cadeau.

Ik ben echter op tijd en sta er versteld van hoe hard de vis aan de andere kant van de lijn trekt. Dit is barbeel. Een prachtig gevecht volgt. Het geluk straalt van mijn lijf. Ik geniet zichtbaar. Mooi om te zien dat mijn maat net zo geniet. Vissen doen wij toch echt samen.

Half knuffelend wordt de vis gedrild. Een schitterende eerste barbeel mag tijdelijk op de mat uitrusten. Jemig, wat een prachtexemplaar. Vol trots poseer ik kortstondig met mijn trofee. Dan mag ze terug het water in. Ze is zo mooi, zo goudbruin gekleurd, het moet haast wel een meisje zijn.

Wedden dat het een meisjesvis is?

Nog geen tien minuten later is het weer raak. Ik krijg een paar keiharde beuken op de hengel en sla gevoelsmatig goed aan. Mocht dat überhaupt nodig zijn geweest. Het voelt zwaar aan. Het voelt even onhoudbaar aan. Er vliegen enkele meters van de slip.

Weer een barbeel, maar nu een echte dame. Duidelijk voelbaar aan het heel zwaar in de stroming hangen. Als Tim met het schepnet naast me komt staan, geeft hij aan om te schakelen naar vlees.

Terechte en juiste beslissing. Ze willen echt alleen maar meat. Hier zwemmen authentieke carnivoren. Ik herken mezelf er bijna in. Ik ben ook niet van de sla. Dan slaat het noodlot toe. Ik lijd lijnbreuk. Gewoon verschrikkelijke lijnbreuk.

Als ik mijn korf binnen draai zie ik dat het weer de fluocarbon is die geknapt is. GGGRRRRRRR ….dat is de tweede keer. En weer weet ik zeker dat dit een echte monstervis was. Ik moet er even bij gaan zitten. Zo erg baal ik hiervan.

Wordt vervolgd….en geloof me, het wordt echt heftig!

Leon Haenen