TotalFishing

Witvisperikelen 103

Goudkoorts 2

Door Leon Haenen

Terugrijdend vanuit de Ardennen kan ik maar moeilijk de concentratie vinden om mijn hoofd bij de les te houden. Gelukkig is het niet al te druk op de autobaan. Ik dwaal constant af naar waar ik net vandaan kom. Ik mijmer over enorme barbelen. Buitenproportionele vissen. Vissen die de magische titel “ double” mogen dragen.

Ik denk aan grote kopvoorns. Vissen met een muil waar een golfbal in past. Waar ik nu vandaan kom, daar moeten ze mijns inziens zwemmen. Alle ingrediënten zijn daar aanwezig. In gedachte zwemmen er karpers voorbij. Het zou zo maar kunnen dat die hier ook wonen. Ik heb nog nooit een karper weten te landen in de Ardennen, dat zou ook een mooi eindejaars- geschenk kunnen worden. Telt ook!!

Ik denk al vooruit over wat ik de komende keer wel en niet mee ga nemen. Ik moet compact reizen. Het mag allemaal niet te zwaar worden. Een hengel is voldoende. Geen steun, geen stoel…..een compacte tas voor een visdag. Het is een stukje lopen zonder auto. Menigeen zou hier niet eens aan beginnen.

Als het een stekje zou zijn van een gemiddelde kwaliteit, dan had ik de inspanningen afgelopen week al beëindigd. Maar ik voel iets bij deze plek. Ik denk het echt zeker te weten. Het idee dat de echte recordvissen hier zwemmen.

Terwijl ik het opschrijf, vraag ik me af hoelang ik de stek voor mezelf heb. Ik hoop dat ik hier een tijdje alleen, of met Tim kan vissen. Gelukkig leent de omgeving zich erg goed om foto’s te maken waarop je niet kunt ontdekken waar ik ben. Als lezer moet u dit kunnen begrijpen. Ik heb een beetje het gevoel dat ik op ontdekkingsreis ben en dat ik land in zicht heb.

De nieuwe aanwinst, shimano baitrunner 4000D, topmolen!

De gedachte om de fiets achter op de trekhaak te monteren komt bovendrijven. Dat is niet eens een gek idee, bedenk ik…..dan kan ik meer meenemen en hoef ik niet eerst een half uur gewicht te heffen. Het moet wel hobby blijven, het mag niet op werken gaan lijken.

Tijdens de terugreis denk ik na over waar ik mee ga vissen. Er is niet echt sprake van een stek, dus er wordt niet veel gevist. Een lage hengeldruk betekent dat de vissen wellicht niet gewend zijn om pellets te vreten. Ik houd er echt rekening mee dat de meeste vissen die hier huizen nooit gevangen zijn.

Een lage hengeldruk houdt vaak ook in dat ze vrij eenvoudig te verleiden zijn. Mijn voorraadkast ligt echter vol met moderne aasjes. Pellets in alle vormen en maten, paste in verschillende uitvoeringen, reukjes en smaakjes, te veel om op te noemen.

De hele week ben ik in mijn hoofd met de nieuwe stek bezig. Ik check dagelijks de weersvoorspellingen. Ik houd nauwlettend de waterstanden in de gaten. Tot slot ben ik dagelijks aan mijn vijver te vinden. Voor mij een belangrijke graadmeter met betrekking tot het vreetgedrag van vissen.

Ik heb meer vertrouwen in mijn vissen dan in die weerkwast van SBS6 waarvan ik me oprecht afvraag wat die heeft verteld toen ie op sollicitatie kwam bij SBS6. Ik word daar spontaan moe van.

In elk geval, als ze in de vijver niet willen vreten, dan is dat vaak aan de rivier net zo. Zaterdagavond vreten de koi prima. Dat zit dus wel goed. Het weer verandert niet, dus ook daar komt de spelbreker dit weekend niet vandaan.

Op zaterdag bereid ik nauwkeurig alles voor. Ik flavour mijn pellets. Ik neem een kilo 6 MM mix mee van DSK matchpellets en Betaine pellets. De barbel special flavour voeg ik aan het water toe. Voor de zekerheid laad ik ook twee soorten paste in. Misschien even testen.

De 'domper' komt eigenlijk zaterdag aan het einde van de dag. Als gevolg van het feit dat mijn oudste zoon een belangrijke wedstrijd moet spelen en hij wellicht in de basis staat, wordt ik vriendelijk verzocht om op tijd thuis te zijn voor de wedstrijd. Natuurlijk ga ik akkoord.

Ik kan dus maar een ochtend vissen. Ik wil ook niet super vroeg opstaan. Dat wordt dus een uur heen sturen om drie uur te vissen…….dat heb ik nog nooit gedaan. Maar de nieuwe stek heeft me dusdanig in de greep dat ik het gewoonweg moet gaan proberen. Ik heb het al ooit eerder geroepen….jeuk is erger dan pijn….

Als ik zondagochtend de auto in de berm parkeer voel ik me eerlijk gezegd niet op mijn gemak. Het is geen prettige omgeving om in je eentje te vertoeven. Waarschijnlijk is mijn waakzaamheid overdreven, maar ik ben erg alert als ik uit de auto stap.

Het is erg warm voor de tijd van het jaar. Als ik op de plek van bestemming aankom, gutst het zweet van mijn kop. Ik moet de bril tijdelijk afzetten. De brilglazen raken dusdanig beslagen dat ik geen hand voor ogen meer zie. Even bijkomen op een grote steen. Een bakje koffie verder monteer ik op het gemak mijn hengel.

Ik heb de lichtste victory hengel bij me. Het lijkt erop dat dit hier voldoende zal zijn. De waterstand is precies hetzelfde als afgelopen week. Een 90 grams korf gaat vandaag ruimschoots volstaan. De Korum river feeder heeft mijn hart gestolen, dus die gaat er ook vandaag weer 'aan'. Snel week ik de pellets en giet ik er een ruime scheut barbel special overheen.

De DSK Barbel special flavour is ook perfect als dip te gebruiken, ik gebruik het standaard bij elke inworp!

Op een of andere manier ben ik gespannen. Misschien is opgewonden een beter woord. Nu ik weer ben afgekoeld, duurt het me te lang voordat ik aan het vissen ben. Ik ga als vanouds met de hengel uit de hand vissen. Ik heb afgelopen keer een goed beeld gekregen waar ik moet vissen.

Vanaf de eerste inworp is de focus top. Ik heb direct contact met de voerkorf. Daar zorg ik constant voor. Als ik deze even optil van de rivierbodem, voel ik de feeder weer landen. Ik heb gekozen om te starten met twee 15 mm pellets. Barbel specials…. De reuk is gewoon top. Vertrouwen in je aasje is het halve werk vind ik.

Als ik voor het eerst op de klok kijk is het eerste uur al verstreken. Pfffff, wat gaat de tijd snel. Waarom heb ik dat altijd als ik aan het vissen ben. Dan lijkt het altijd alsof de tijd sneller aan me voorbij tikt.

Opeens krijg ik een tik op de hengeltop. Binnen een fractie staat elke vezel in mijn lijf op scherp. Ik voel een korte adrenaline stoot door mijn lijf razen. Als een havik kijk ik langs de hengeltop omhoog. Dat was vis. Zeker weten. Het was een laffe tik.

De gedachte is nog niet koud of ik krijg weer een tik. Alsof iemand aan de andere kant van de lijn wil zeggen….ik klopte maar er deed niemand open…dus klop ik nog maar eens. …..In een reflex zet ik de haak. Vis! De parabool verraad dat het om een lekkere eerste vis gaat.

Het is kopvoorn. Dat voel ik al na een paar tellen. Wat is dit een heerlijk gevoel. Terwijl ik de krom getrokken victory blank met een hand vasthoudt, balt mijn vuist zich en schreeuw ik het uit, in mijn hoofd. Zonder dat iemand het hoort.

Niet veel later sta ik oog in oog met een bak van een kopvoorn. Hij voldoet niet aan de targetdimensies, maar met 54 centimeter een beste eerste vis. Hier zwemmen grotere kopvoorns, ik weet het zeker. Jullie weten het inmiddels, ik zoek 3 kilo-plus vissen. Zoals zo vaak ben ik ook vandaag mijn camera vergeten…grrr. De telefoon heeft vandaag een invalbeurt. Even later ligt het geheel weer in het water, met twee vers riekende pellets, lekker gedipt.

Dankbaar met deze prachtige vis.

Ik sta enorm op scherp. Ik voel gewoon aan alles dat er nog iets gaat gebeuren. Ik moet lang wachten, veel te lang voor een opgewonden standje zoals ik kan zijn……..

Na een half uur stil staan, krijg ik een hele aparte aanbeet. Iets heeft het aas van de rivierbodem geplukt en zwemt er rustig van door. Ik sla aan. Hangen! Het voelt direct erg goed. De nieuwe Shimano molens hebben een sublieme slip. Er is geen dood punt in de slip waar je eerst doorheen moet trekken vooraleer het kreng gaat werken.

De slip doet gewoon zijn werk. Het geluid spreekt me wel aan. Ik heb een dikke vis gehaakt en vermoed dat het hier om een zware barbeel gaat. Ik beleef een dril die intens is. Heel intens. Er volgen een paar runs die ik al lang niet meer heb beleefd. Gewoon tijdelijk onhoudbaar.

Meter voor meter win ik aan terrein. Als ik de vis in de buurt heb, slaagt hij er in om heel lang onder de hengeltop met me door te vechten. Wat is dit dan man? Dan zie ik voor het eerst haar kop. Een agressieve, hele dikke barbeelkop. Dit zou wel eens een nieuw PR kunnen zijn. In een goudbruin jasje.

Als ik me omdraai om het schepnet te pakken en me terugdraai richting de vis, mokt deze een paar keer heel hard met zijn kop. Dan breekt mijn fluorocarbon onderlijn. Dat zal toch zeker niet waar zijn? Heel langzaam laat deze enorme berin zich zakken naar het diepere gedeelte van de rivier. Ik ben haar kwijt.

Ik had oogcontact met deze enorme vis….en nu is ze weg. Ik vloek zo hard ik kan. Ik zit verslagen op de grond. Ik word gek. Hoe kan dit nou? Zoals altijd bel ik direct even met mijn vriend Tim. Ik leg hem mijn verbijstering uit. Ik vertel in één adem hoe enthousiast ik ben geworden over deze stek. Ik heb gelijk gehad. Hier liggen grote vissen.

Hier gaan we deze winter succes boeken. Ik bel zo lang met hem dat er geen tijd meer over is om te vissen. Ik besluit het restant aan voer en pellets te voeren voor een volgende keer. Tim moet mee. Deze stek wil ik graag met hem delen.

Volgende keer is volgende week. Dat heb ik al met hem afgesproken. Als ik later die dag langs het voetbalveld sta, dwaal ik regelmatig af naar de ochtend. In mijn gedachte wordt deze vis steeds groter. Maar ik garandeer jullie dat ik er al heel wat heb mogen landen, maar zelden een kaliber pitbull kop als deze……ze heeft me aangekeken. Ze komt nog aan de beurt. Later!