TotalFishing

Winterwarmte

Door Iwan Nijkamp

Zondag 4 januari 2001, heel Nederland is gehuld in een witte jas, het levert schitterende plaatjes op. Al heel lang staat een “sneeuwkarper” op mijn verlanglijstje. In het verleden heb ik diverse winterkarpers gevangen maar het is mij nog niet gelukt om in een dik pak sneeuw een karper te landen. Rond de kerstdagen deed ik een poging met de pen, ook toen in een winters landschap. Het was steenkoud, de lijn bevroor tussen de ogen, geen beet gehad en 2 uur voor de kachel zitten bijkomen.

Nu een nieuwe poging, in de hoop op die ene vis. De keus viel op een watertje bij de molen, waar zeker karper lag. De 3,90 m. lange 1¼ ponder werd voorzien van een molen met 18/00 op de spoel. Daarop een heel licht pennetje en een onderlijntje van 16/00 met een klein dunstelig feederhaakje maatje 12. “Ben met een uurtje terug”, riep ik nog tegen mijn vrouw en haastig pakte ik een blik maïs, 3 sneden bruinbrood en mijn camera bij elkaar en vertrok. Bij het water aangekomen bleken de omstandigheden goed, bijna geen stroming, één deel van het water voorzien van een filmlaag sneeuwijs, het andere deel ijsvrij en goed bevisbaar.

Een klein handje maïs langs het ijsrandje, twee korrels aan de haak en zakken die handel. Na ruim 20 minuten vissen nog geen teken van leven. Smeltende sneeuwbrokken die vanuit de bomen in het water vielen waren het enige dat de rust verstoorde. De korrels maïs werden gewisseld voor een piepklein vlokje brood. Mijn jas was inmiddels voorzien van een laagje ijzel maar ik had het niet koud, ik genoot. Even leek het alsof er wat beweging in het dobbertje zat om vervolgens een paar centimeter omhoog te komen….........Tik! Kringetjes waar de lijn het water raakte, de hengel in de perfecte curve, dit was goed. De dril duurde enkele minuten, geen snelle uitvallen maar een lome weerstand van iets dat ik uit zijn winterslaap gehaald leek te hebben. Ik forceerde niets en stak rustig het net onder de vis, perfect gehaakt in de bovenlip. Het prachtig gekleurde spiegeltje werd snel gefotografeerd en kon weer terug. Ik rilde, maar niet van de kou. Even later zat ik weer thuis achter een heerlijke bak dampende koffie, nog een hele dag te gaan en die kon nu al niet meer stuk!