Winterse vangsten (1)

Winterse vangsten (1)  

Door Glen Willems  

Het einde van het jaar nadert altijd weer sneller als verwacht met cadeautjestijd, familiebezoekjes en ga zo maar door. 

Omdat ik de winter een hele leuke tijd om te vissen vind, neem ik ook de tijd om tijdens mijn tweeweekse verlofperiode een aantal uren aan de waterkant door te brengen, soms zelf langer dan gepland. 

Dus zo gezegd zo gedaan en op 29 december trek ik waterwaarts waar een koude wind met regen, hagel en sneeuw mij verwelkomen. Dit weerhoudt mij er niet van om 'allround' te gaan vissen. In mijn ogen is dit een hengel op snoek en een hengel op karper. 

Er zwemmen op dit water namelijk van beide soorten verschillende mooie exemplaren rond die ik maar al te graag voor even in mijn net zie verdwijnen, na een vastgelegde digitale herinnering natuurlijk.

Een grote dode blankvoorn onder de dobber moet er uitzien als een makkelijk snelle hap tegen grote honger. Een kleine snowmancombinatie zal die trage winterkarper over de streep moeten trekken. 

Het is na 10:30 uur als mijn beetverklikker mij doet verstaan dat er actie ondernomen moet worden. Na een relatief korte dril kan ik gelijk het net schuiven onder een leuke schubkarper, die mij de koude even doet vergeten, doch mij achterlatend met tintelende vingers.

De eerste van de dag.

Wat later, turend over het wateroppervlak zie ik een kleine beweging in mijn snoekdobber die tot nu toe zonder actie zijn tijd verdoet. Mijn zintuigen op scherp zettend volg ik nauwkeurig elke mogelijke verdachte beweging, dit kan immers al een aanbeet zijn. 

Zowat tien seconden later wordt mijn vermoeden bevestigd doordat de dobber met een ruk onder gaat en niet meer boven komt, beet!

Zenuwachtig en inschattend draai ik de lijn langzaam strak, en zet de haak. Omdat ik met een takeltje vis met twee dreggen (een in de kop, en een in het staarteinde) sla ik altijd relatief snel aan. Liever een verspeelde snoek door een losschieter, dan een te diep gehaakte snoek.

Eenmaal aangeslagen voel ik meteen dat het om een goede vis moet gaan want deze blijft toch wel diep zwemmen. Na wat kopschudden kan ik de vis waarnemen en ja hoor, dit is een beste vis. 

De eerste scheppoging lukt en een mooi getekende jager is voor even mijn prooi. Na het onthaken laat ik de snoek nog even op krachten komen en kan ik alles klaarleggen om de vis op te meten. Immers, dat was het plan. 

Maar een karper gaat aan de haal met het 'sneeuwmannetje'. De vis is er, na geprikt te zijn, blijkbaar zo van geschrokken dat hij in luttele seconden mijn hengel besluit mee in het water te trekken.

Aangezien ik vandaag tegen obstakels vis, stel ik de slip hier steeds wat harder in maar een aanbeet als deze heb ik in de winterperiode nog niet gehad. 

Verbijsterd zie ik hoe mijn hengel het diepe water verder wordt ingetrokken. Om te vermijden dat ik deze dan ook daadwerkelijk zal verliezen, neemt mijn instinct de bovenhand en spring ik hem dus achterna!

Duikend het water in met één hand richting de hengel kan ik hem gelukkig vatten en naar de kant ploeteren, niet voor de hand liggend met een steile oever dus. Moddergrijpend kom ik naar boven en wonderwel hangt de vis er nog aan. Knikkend van de koude en half verzopen met twee jassen en drie broeken aan dril en schep ik de vis, een maatje voor de snoek weetjewel. 

Als de vissen eenmaal veilig in het net zitten ren ik naar de auto om alle kledij uit te doen en mijn vriendin te bellen om (als het mogelijk was) nieuwe kledij te brengen. Ze was binnen 20 minuten ter plaatste dus van een luxe gesproken! 

Als de ik een klein beetje ben opgewarmd, is het tijd om foto's te nemen. De sneeuw en hevige wind maken dat er trouwens niet makkelijker op. Gelukkig weet mijn vriendin hoe ze met een camera moet omgaan en is het tijd om de snoek, die trouwens 1 meter en wel 0.5cm om precies te zijn was, te laten gaan. Voldaan kijk ik toe hoe de vis rustig haar omgeving weer opzoekt.

De 'hengeltrekker'.

Vervolgens is het tijd om de 'hengeltrekker' eventjes te fotograferen. Een relatief kleine doch uiterst sterke schub zwemt na twee foto's alweer weg. 

Onderkoeld maar voldaan kan ik deze visdag dan ook afsluiten en de feestdagen tegemoet gaan! De volgende sessie, op 2 januari, levert mij een dikke 80-er snoek op, dus de eerste van 2018 was een feit!

De eerste van het nieuwe jaar.

Volgende keer plan ik een witvistripje naar de plaatselijke rivier, benieuw hoe het daar afloopt!