TotalFishing

Winterkopvoorns

Door Leon Haenen

Gevoed door het artikel van Han van den Eertwegh in de Witvis Totaal nummer 23 waarin hij op winter kopvoorns gaat vissen en mijn aangeboren voorkeur voor de kopvoorn als doelwit ben ik er de afgelopen weken een aantal maal op uit getrokken om de kopvoorn te belagen zoals Han het in zijn artikel beschrijft. Tijdens de winter van 2004-05 heb ik dit voor het eerst gedaan, ook toen werd ik geïnspireerd door mijn vismaat Han die samen met een aantal mannen van www.baarsvissen.nl op zoek ging naar kopvoorn, of zoals zij het prachtig omschreven: de winterse torpedo’s. De eerste pogingen tijdens de afgelopen winter waren echter ronduit slecht te noemen. Tijdens de eerste drie zondagen vingen we met drie man helemaal niets!

Met dit artikel wil ik graag uit de doeken doen hoe ik de theorie ervaar die ik lees in bladen zoals Witvis Totaal en op www.totalfishing.nl. In dit geval toegespitst op de winterkopvoorns. Laat ik voorop stellen dat ik zonder het artikel van Han niet eens de moeite genomen zou hebben om het vissen op kopvoorn in de winter te proberen. Simpelweg omdat ik tot dan toe met het vooroordeel in mijn hoofd rondliep dat je bij temperaturen onder nul geen kopvoorn gaat vangen op water van een meter diep. Niets is echter minder waar. Nadat ik bij de lokale hengelsportzaak een verbaasde blik heb achtergelaten omdat ik vertel dat ik bij vrieskou tot aan mijn middel in het water ga staan om wellicht een kopvoorntje te vangen, wenst de man me veel sterkte en rekent 2 liter witte maden met me af. Thuis worden alle voorbereidingen getroffen, de hengels worden opgetuigd en de warme kledij ligt al in de woonkamer klaar voor de dag die komen gaat. Samen met mijn “die hard-vriend” Egon vertrekken we op zondag vroeg richting de grensmaas. Na aankomst proberen we zo goed als mogelijk een stek uit te zoeken die voldoet aan de criteria. De waterstand is een stuk hoger dan in de zomer en het is even zoeken naar een goed stuk stroming. De beslissing is genomen voor een stuk water waar we langs de stroomnaad kunnen vissen, weliswaar nog steeds een snel stromend stuk water, maar met een dobber van een gram of 5 goed te doen. Ik besluit eerst een flinke dosis maden te voeren en daarna bereiden we ons aan de oever voor. De maden verdwijnen in een voerbak die om het middel gebonden wordt, de spullen worden hoog genoeg op de kant gelegd, zodat bij stijgend water niet direct alles verhuisd hoeft te worden, de fotocamera wordt in gereedheid gebracht zodat een eventueel gevangen vis niet langer dan noodzakelijk op de kant hoeft te blijven en het schepnet wordt in stelling gebracht.

‘Dobbers met dikke antennes’

Na 10 minuten vissen hebben we beide al diverse malen stevig vast gehangen aan de restanten van de rietkraag die bij deze waterstand dus volledig onder water verdwenen is. Na 60 minuten vissen hebben we beide al een paar keer naar de oever kunnen lopen om te monteren. Dit is geen pretje is als het vriest en je handen aan de stijve kant zijn. De motivatie staat op zulke momenten zwaar onder druk, het is koud, je lichaam koelt best wel af en je staat eigenlijk alleen maar te monteren waarbij de tocht van de oever naar de stek en omgekeerd al een hele operatie is. Onderschat dit niet en ga voor de veiligheid nooit alleen vissen in de winter!! Het allerbelangrijkste bij het vissen op kopvoorn tijdens een hoge waterstand is dat je ervoor moet zorgen dat je buiten het struikgewas kunt vissen en dat is niet gemakkelijk. Aan de grensmaas staat dit nogal redelijk verdeeld over en langs de oever. Ook over de grindbedding die in de zomer droog staat, staan in de zomer her en der struiken…..en die kom je dus in de winter nog steeds tegen. Meestal komt je montage wel weer los als je vast komt te hangen, maar hou er in elk geval rekening mee dat je ook een aantal keren opnieuw moet monteren. Na een uur hebben we de juiste drift te pakken en vissen we iets boven de grond, ongeveer 10 cm. Zodra je gaat aanhouden tijdens de drift komt je montage wat hoger in het water te drijven, maar zo kun je wel wat variatie aanbrengen.

‘Vlak voor de landing’

Na ongeveer anderhalf uur krijg ik de eerste aanbeet en gelijk hangt er een goede kopvoorn aan de andere kant van de lijn. Helaas komt dan de volgende uitdaging om de hoek kijken die het vissen erg bemoeilijkt. De kopvoorn doet zijn uiterste best om zich te verlossen en blijft daarbij zo dicht mogelijk bij de rivierbodem vechten. Het grote risico hierbij is dat de kopvoorn zich letterlijk vast zwemt in een van de vele rietkragen die verscholen onder water zitten. Als je met een vismaat aan de slag gaat en het overkomt je, dan zou je ervoor kunnen kiezen om samen naar de plek toe te gaan waar de vis vast hangt. Een van de twee krijgt hierbij hele koude handen omdat er met de handen langs de lijn onder water gegaan wordt om de vis uit zijn benarde situatie te bevrijden. Het werkt echter wel en Egon en ik hebben hierdoor tijdens de laatste sessie mijn nieuw PR van 56,5 cm bevrijd en geland. Je moet er wat voor over hebben. Hou dus rekening bij het landen van de vis met het bovenstaande detail. Ik kies ervoor om de hengel zo hoog mogelijk te houden tijdens de dril, simpelweg omdat ik hiermee de meeste vissen wel goed geland krijg. Door mijn enthousiasme voor het wintervissen heb ik een tweede waadpak gekocht in een neopreen uitvoering. Ik ervaar dit pak ten opzichte van mijn andere waadpak al veel en veel warmer. In de praktijk kan ik nu best een paar uur blijven staan zonder koude benen of koude tenen. De handen blijven echter een moeilijk verhaal. Vissen met de handschoenen aan vind ik erg moeilijk omdat ik dan alle feeling kwijt ben met het aflopen van de lijn. Ik kan jullie echter garanderen dat als je beet krijgt en een paar heerlijke kopvoorns weet te drillen de kou als sneeuw voor de zon verdwijnt…

‘De buit is binnen!’

Het klinkt bij velen misschien gek, maar het zijn net de bizarre omstandigheden die me een dag aan het water houden. Op zoek naar twee tot vijf mooie kopvoorns op een dag….op een hele dag. Ik kan me er elke keer weer gigantisch op verheugen. Ongeacht wat men roept in de Bilt. Sportvissers die het geprobeerd hebben zullen het zeker beamen. Door het artikel in de Witvis Totaal is het visseizoen op mijn favoriete soorten ( barbeel, kopvoorn en sneep) verlengd tot 12 maanden per jaar wat op zich al fantastisch is.

‘Kopvoorn gehaakt!’