Winkel- en accommodatiebezoek Predatortour 2011

Winkel- en accommodatiebezoek Predatortour 2011

Door Berthil Bos

De meest spraakmakende roofviswedstrijd (Catch,Photo & Release) van de laatste jaren, de Predatortour, zal na bezoeken aan Noorwegen en Ierland, dit jaar op 4, 5 en juli een thuiswedstrijd spelen op het Volkerak, een immense plas water ten zuidoosten van het Zuid-Hollandse eiland Goeree Overflakkee.

Het Volkerak, een immense plas water.

Op dit water wordt in drie dagen een toernooi afgewerkt dat vooral in het begin kritisch werd gevolg in verband met het wel of niet weidelijk bevissen van de drie roofvissoorten snoek, snoekbaars en baars. Door het strenge wedstrijdreglement, de juiste instelling van het organiserend comité en niet te vergeten de teams die zich inschrijven, heb ik zelf in Noorwegen mogen aanschouwen dat we ons hierover geen zorgen hoeven te maken.

Fotosessies die minutenlang duren, kunstaas wat koste wat het kost verwijderd wordt zonder een kniptang te gebruiken, komen hier niet voor om de doodeenvoudige reden dat er maar een beperkt aantal foto’s genomen kan worden tijdens dit toernooi en de vis ook onbeschadigd op de foto moet staan (zie reglementen ‘Predatortour 2011).

Het reglement, de controle hierop, de juiste instelling van de organisatie en deelnemers, en vergeet niet de sociale controle, maken deze happening tot een spektakel waar ik achter kan gaan staan, ondanks dat het wedstrijdelement niet mijn ding is.

Total Fishing zal de verslaggeving van de Predatotour groots aanpakken tijdens deze wedstrijddagen, maar ook de gehele voorbereiding is bij ons te volgen van begin tot eind. Om een goed beeld te krijgen van het Volkerak, de accommodatie, de mogelijkheden en het roofvisaanbod, zal Total Fishing de komende tijd regelmatig naar Zuid-Hollandse Oude Tonge afreizen om u op de hoogte te houden.

Op uitnodiging van medeorganisator hengelsport ‘De Watertoren’ te Dirksland, was ik op 6 februari te gast in Oude Tonge, gelegen aan het Volkerak waar de start van de Predatortour plaatsvindt. Hier zullen tevens de meeste deelnemers die week doorbrengen in één van vele huisjes die er te huur zijn.

Op bezoek bij ‘De Watertoren’, medeorganisator van Predatortour 2011.

Het is zaterdagmiddag als ik aankom bij de Watertoren en eigenaar Erwin Markwat heet mij van harte welkom in zijn imposante residentie. Het is binnen erg gezellig met allerlei vaste klanten die hun ervaringen graag met iedereen willen delen. Als ik door de roofvisafdeling loop valt mij direct op dat hier vooral op het grote water wordt gevist en dat Erwin hier ook een liefhebber van is.

Vaste klanten met altijd leuke tips.

Groot kunstaas voor grote vis te kust en te keur, maar ook andere materialen voor deze visserij. Zo zijn bijvoorbeeld loodkoppen van 100 gram en meer volop aanwezig. Klanten die informatie willen hebben over de mogelijkheden op het Volkerak en/of Haringvliet, kunnen hier altijd terecht aangezien Erwin kind aan huis is op deze wateren. Ook kan je hem op afspraak inhuren als visgids en dat is bij deze wateroppervlakten geen overbodige luxe.

De roofvisafdeling.

Groot kunstaas met dito loodkoppen.

Rubber te kust en te keur.

Volop hengels en…

... Werpmachines.

Na sluitingstijd rijden we naar Oude Tonge, om intrek te nemen in één van de huisjes die Erwin voor de deelnemers, en natuurlijk andere vissers, kan aanbieden. De huisjes liggen aan het water waardoor je de boot voor de deur kan parkeren (lekker gemakkelijk) en ook de trailerhelling is vlakbij.

Van binnen een en al luxe.

Ik ben in veel van dit soort huisjes geweest tijdens diverse visvakanties, maar qua luxe kan dit iedere vergelijking doorstaan. Schoon, ruim en met aanwezigheid van allerlei apparatuur kan je hier je eigen potje prima bereiden. Ik vernam van Erwin dat er nog een aantal deelnemers niet gereserveerd hebben en dat verbaasde mij aangezien je de prijs (€ 600 voor een hele week) kunt delen door vier man en de rust en gemak die je daar van hebt is onbetaalbaar.

Via de schuifpui naar de boot.

Terwijl ik de volgende morgen mijn hengelspullen via de schuifpui naar de waterkant breng, komt mijn gastheer al aangevaren met een goed humeur, ondanks dat het koud en winderig is. Het zal taai worden om een snoek of snoekbaars werpend te vangen, maar we houden allebei van dit spelletje en hopen dat er al vissen op het ondiepere, heldere water aanwezig zijn. Ik krijg op deze mannier natuurlijk ook wel een goede indruk hoe het er uitziet en op welke wijze de structuren lopen.

Mijn gastheer vaart voor.

We komen op platen terecht die er werkelijk subliem uitzien, maar nog geen vis herbergen. Althans, niet die onze kunstaasjes een aan de tand willen voelen. Op 7 á 8 meter zien we af en toe scholen (aas)vis, maar tegen beter weten in toch maar verder met allerlei niet te diep lopend aas.

De temperatuur stijgt niet en de zon is ook niet bereid om tevoorschijn te komen dus worden tijdens de lunch op een waterdiepte van ca. 7 meter, de verticaalhengeltjes ter hand genomen. Het levert één baars op en dat is nu net de vis die volgens Erwin voor de meeste problemen gaat zorgen op dit water als het om wedstrijdpunten gaat.
Na het verorberen van een aantal broodjes verkassen we naar de overkant waar de wind op staat en het water geen vijf, maar zes graden is. Nog erg koud, maar er is wat meer activiteit op de dieptemeter te zien. De jerks en het rubber worden over dieptes van tussen de 2 tot 3 meter gevist en de eerste volgers zijn een feit. Het zijn vissen van gemiddeld 80 cm (mannetjes) die ongeduldig wachten op de seksorgie die komen gaat als het water boven de 8 graden komt.

Er wordt een vis verspeeld en even later komt er dan toch nog een leuke snoek binnenboord. Wedstrijdvis nummer twee is binnen en op de manier zoals er tijdens de wedstrijd in juli veel gevist zal worden. Ook de snoekbaars willen we werpend aan de schubben komen dus zijn we op weg naar een andere stek, vele kilometers verderop. Ik krijg deze dag een goede indruk van het water en de omgeving.

We werpen richting de oever die met stenen blokken is beschermd en er staat hooguit 180 cm water. Grote snoekbaars zit ook bij deze temperaturen vaak veel ondieper dan zijn of haar kleinere soortgenoten. Vandaar dat de shads van ca 15 cm. voorzien van lichte loodkopjes richting ondiepte gaan. Direct voelen we tikken op het kunstaas, maar we twijfelen over wat het is.

Daar komt een eind aan als er een gigantische (roof)brasem vals wordt gehaakt en op deze manier voor een mooie dril zorgt. Kort daarop is er weer één vals gehaakt wat ons doet twijfelen wat te doen. Erwin plaatst nogmaals zijn fel gekleurde shad richting ondiepte en er volgt een harde aanbeet wat even later een mooie snoekbaars blijkt te zijn.

(Roof)brasem op 150cm water.

Ze zitten dus temidden van de school grote brasem, die ook het ondiepe water opzoekt bij deze lage watertemperaturen. Er worden nog een paar gehaakt en gemist waarna we met een ervaring rijker en een goed gevoel richting trailerheling varen. Ik heb een goede indruk gekregen van het water, de mogelijkheden ervan en ondanks het niet meewerken van de vis en natuurlijk de keuze om werpend de ondieptes af te vissen, ben ik onder der indruk van het Volkerak.

Dit formaat ligt rustig tussen de brasem.

In maart kom ik terug om samen met Erwin nogmaals eropuit te gaan en te kijken wat dit water bij, naar ik hoop, wat hogere watertemperaturen te bieden heeft. Ook bij de start van het nieuwe roofvisseizoen in juni zal ik een bezoek brengen aan Oude Tonge voor een visverslag en de laatste updates betreffende de Predatortour.

Berthil Bos