‘Wicked Tuna’ op Gran Canaria (deel 2)

Door Lucky Luc Mom

 

We zijn zeer blij dat we het dankzij de zeer overtuigende woorden van Roger Burston van de 'Reeltime' toch nogmaals geprobeerd hebben. Als je kapitien David Deniz voor het eerst ziet dan denk je met een zeer zware jongen uit het criminele circuit te maken te hebben. 

 

Niets blijkt minder waar want als je even met hem praat blijkt het een zeer aimabele man en uiterlijke schijn bedriegt dus in deze. David en Roger zitten als havikken op de hoge bestuursplaats de gehele trip te turen naar duikende vogels of opspetterend water, wat op de aanwezigheid van jagende tonijnen duidt. 

 

En toen volgden opeens de vissen elkaar zo snel op dat al gauw het maximum bereikt was.

 

Als ze dan wat zien in de verte breekt de hel los op de boot en stoomt de adrenaline opeens uit de oren van kapitein Deniz. Er is plots niets meer van deze ogenschijnlijk rustige kapitein over als hij tonijn in het vizier krijgt. 

 

De gashendel van de 'Reeltime' wordt vol open gedraaid en hij stormt op de plek af. De vis kan zich zeer snel kan verplaatsen. Bij de vogels aangekomen gaat het gas eraf en worden de lures door de plek heen getrokken. 

 

Dus nu maar gauw even op de foto met de vissen nu ze nog vers zijn. Foto's op zee zijn altijd mooier dan aan de haven.

 

De 'Reeltime' gebruikt meestal wat kleinere lures, omdat de meeste tonijn op niet al te grote prooi jaagt. Je krijgt meer aanbeten maar de kans om iets groots te verspelen is dan wel iets groter.

Maar er wordt ook altijd een hengel uitgezet met een iets dieper lopende plug voor eventueel een grote blauwvintonijn.  

 

Op een gegeven moment is het mooi geweest en dat weet de schipper ook. Er zijn grenzen aan wat je mag aanvoeren in de haven met betrekking tot de beroepsvisserij.

 

Zo gaat het dus de hele vissessie door, totdat de boot letterlijk boven de tonijn vaart. Opeens begint er dan een van de reels te gieren dat het een lieve lust is. Veelal gingen er daarna meteen nog twee of soms drie en zelfs vier hengels tegelijk helemaal krom in de hengelhouder. 

 

Met trots worden dan door eigenaar Roger Burston de vlaggen in top gehesen. En dit keer kwamen we zelfs vlaggen tekort!

 

Wat een hectiek opeeens en mijn vooroordelen over het 'saaie' trollen waren snel veranderd in een volgelopen lichaam met adrenaline. Er begon zelfs haar te groeien op plekken waar ik het nooit had verwacht. En dat zegt wel wat over wat dit met je doet.   

 

Yvonne was eerst aan de beurt om in de vechtstoel plaats te nemen. Dat was eerst weer even wennen aan het ritme van omhoog pompen en met de hengel naar beneden weer snel de gewonnen lijn indraaien. 

 

Er wordt gevist met een 80 ponds (lbs) hengel, voorzien van 130 ponds lijn, met daaraan geknoopt een nog dikkere leader voor het landen van de vis met de hand.

 

De Atlantische Oceaan die Gran Canaria omringt was vergeven van een kwal genaamd 'Portugees oorlogsschip'. Een favoriet voer van de tonijn, maar zeer gevaarlijk voor ons door zijn sterke gif.

 

Dit lijkt een zware uitrusting in onze ogen, maar met lichter materiaal zit je uren aan de lijn met zo´n vis en dat wil je echt niet, geloof me. In de wateren rond Gran Canaria kun je er ook zomaar een vis van 200 tot 300 kilo aankrijgen en dan ben je kansloos met lichter materiaal. 

 

En voor sommige soorten, zoals de blauwvintonijn die reeds beschermd is, maar wel soms aan de haak komt, duurt zo´n gevecht dan te lang. Als hij losgemaakt wordt naast de boot heeft hij (te) veel stress opgelopen. En legt hij later dan toch nog het loodje.

 

Inmiddels begonnen we al weer aan onze laatste bootsessie maar al snel was het weer raak met een dikke albacore.

 

Op een van de boten waar wij eerder met groot succes op gevaren en gevangen hebben, de 'Calrei' die vanuit Puerto Mogan vaart, gebeurde dit tijdens onze trip. Het gevecht met een blauwvintonijn duurde zes uur, waardoor er door de andere aanwezige vissers ook niet meer gevist kon worden. Daar zit je eigenlijk niet echt op te wachten.

 

Wat een prachtvis.

 

Yvonne kreeg inmiddels de truc van het binnenhalen aardig door en de leader kwam in zicht vanaf het achterdek. Die wordt dan snel gegrepen. Daarna moet er zeer snel gehandeld worden door de deckhand, in samenwerking met de kapitein, die vanaf de stuurpositie de lijn en de plek van de vis in de gaten houdt. 

 

Yvonne had het inmiddels bijna gehad door de pijn in haar bovenarmen maar kon deze laatste aanbeet toch niet weerstaan.

 

Zonder deze goede samenwerking zouden er zeer veel vissen verspeeld worden. Maar nu kwam er door middel van een snel geplaatste gaf een grote albacore tonijn van ruim 25 kilo aan boord. De vis werd aan boord direct uit zijn lijden verlost en in een koelbox geplaatst. Zo hoort het ook met een vis die voor consumptie gebruikt gaat worden. Het is eten of gegeten worden op onze aardbol.

 

En weer kon er gegaft worden.

 

Onze missie was nu al geslaagd. Maar deze dag zou er een met een gouden randje worden.Yvonne en ik vingen samen tien prachtige albacore tonijnen tussen de 18 en 30 kilo zwaar. Ik verspeelde, helaas naast de boot binnen gafbereik, een zeer grote grootoogtonijn, door de kapitein geschat op 50 kilo. Dat was even slikken maar voor de vis was dat zijn geluk. We zouden nog een kans krijgen in de week daarop. 

 

Door een gelijktijdige aanbeet met Yvonne moest ik even aan de zijkant van de boot de lijn onder spanning houden, totdat ik in de vechtstoel kon plaatsnemen .Ik voelde aan het gedreun op de top al dat er iets groots aan zat.

 

Ondertussen als je geen aanbeet krijgt wordt de boot regelmatig gevolgd door vele dolfijnen in het boegwater. Af en toe een walvis die naast de boot zwemt maakte het feest compleet. De speciale walvis- en dolfijnexcursie hoeven wij op deze manier nooit te ondernemen want je ziet ze op deze manier gewoon tijdens het vissen. 

 

De Atlantische Oceaan op zo´n 12 kilometer uit de kust was vergeven van de 'Portugese oorlogschepen'. Dit is een kwal die zich middels een blaas boven water laat vervoeren door de wind over zee. Voor de tonijnen is dit een lekkernij, maar voor ons mensen is dit een zeer gevaarlijke kwal waarmee je niet mee in aanraking moet komen.

 

Mijn hoop was gevestigd op een grootoogtonijn. Na 30 minuten kwam de vis bij de boot.

 

Op de laatste sessie van onze zeer geslaagde vakantie hoopte ik een grootoogtonijn te kunnen vangen. Deze grootoogtonijnen kunnen zomaar maximaal 200 kilo wegen terwijl de albacoretonijnen het 'slechts' met maximaal 60 kilo moeten doen. Het zal je maar gebeuren. 

 

Maar met een geweldige voorgaande sessie in ons achterhoofd en alle vertrouwen in deze bemanning hadden we zeer goede hoop.

 

Even later kwam een prachtige grootoogtonijn aan boord van 38,5 kilo die ik met een big smile eventjes in de lucht kon houden. Missie meer dan geslaagd. Niet naar de horizon kijken s.v.p., want er stond een pittige deining die dag, anders wordt u zeeziek haha.

 

De eerste drie uren van de sessie verliepen relatief rustig ook al werd de gashendel door David regelmatig vol opengedraaid om op een zwerm duikende vogels af te stormen, die mogelijk tonijn daaronder verraadt. Opeens begint een reel te gieren en daarna volgen er nog drie. Zo gaat dat vaak.

 

De beroepsvissers hadden het snel door op Gran Canaria. Ze hoefden alleen de Reeltime maar te volgen.

 

Dit keer waren we niet alleen aan boord en konden we om en om in de vechtstoel plaatsnemen, terwijl iedereen voor zichzelf een strakke lijn (tight lines)  moest houden om de daaraan zittende tonijn geen speling te geven met kans op verspelen. 

 

Yvonne drilde wederom nu al zeer ervaren een prachtige albacore tot bij de boot, die goed geland werd. Daarna was ik aan de beurt en tijdens het strak houden van de lijn voelde ik al een veel grotere weerstand dan bij de eerdere tonijn . 

 

Tijdens een van onze wandelingen naar het nabij gelgen strand van Amadores kom je van alles tegen.

 

Dat bleek ook wel toen ik in de vechtstoel plaats kon nemen, zodat Yvonne weer mooi de fotocamera kon bedienen. Echt teamwork zoals gebruikelijk. Ik voelde duidelijk dat dit wat groots was aan de andere kant van de lijn. De vis vocht ook beduidend harder en anders dan de vorige. 

 

De door mij gewonnen lijn werd weer snel teruggewonnen door de vis. Hoe langer ik aan het vechten was met deze vis, hoe groter de hoop dat het een grootoogtonijn van een mooi formaat zou zijn. De vorige was naast de boot verspeeld dus dat ging toch even door mijn hoofd spelen. 

 

Maar ik moest me focussen op de lijn en die gedachte loslaten want anders geniet je niet meer. Na zo´n dertig minuten kwam de tonijn bij de boot en het bleek inderdaad mijn zo gehoopte grootoogtonijn te zijn.

 

Het leven is goed op Gran Canaria. Middels een heerlijke sangria proosten we op een mooie vangst en op uw en onze gezondheid. Tot ziens!

 

Gelukkig van een te mannen formaat van, later gewogen, 38,5 kilo, ik was er erg blij mee. Inmiddels zaten we volgens de schipper aan het maximale aantal kilo's wat we mogen meenemen als sportvisboot naar de haven en zelfs wat daarover heen. Catch en release is erg moeilijk bij deze visserij en biedt geen garanties voor het overleven van de vis. 

 

De vissessie werd dus in overleg iets eerder dan gebruikelijk afgebroken. Maar wij en ook onze medevissers, hadden wederom prachtige sport beleefd en waren volledig bevredigd. Mijn vooroordelen ten opzichte van het trollen zijn inmiddels verdwenen nu ik weet hoe leuk het kan zijn als je regelmatig een aanbeet hebt. 

 

We hebben wederom tot op het bot genoten van onze aanwezigheid op Gran Canaria en bedanken hierbij speciaal de bemanning van de 'Reeltime' Roger, David en Juan. Maar hoewel we overgestapt zijn op een andere boot, natuurlijk ook Hans Kruit en de bemanning van de ´Cavalier` kapitein Abraham en deckhand Hafid. Beide boten behoren volgens Yvonne en mij tot de top van Puerto Rico. Wij komen terug in 2015, op naar nieuwe vissoorten en visavonturen.

 

De zeer ervaren bemanning staat garant voor een topdag.

 

De blauwvintonijn zoals hierboven vermeld mag wel gevangen worden maar moet zo snel mogelijk losgemaakt worden volgens de wet. Een lastige zaak in de praktijk. Als zo'n beschermde vissoort  toch mocht sterven en er is controle dan kun je een zeer zware boete verwachten en voor een aantal jaren je licentie kwijt zijn.  

 

De albacore en de grootoogtonijnpopulaties zijn nog nog niet volledig beschermd maar ze worden wel in de gaten gehouden. De sportvissersschepen mogen maar een beperkt aantal vissen met een maximaal aantal kilo's aanlanden in de haven. Dit om de hoeveelheid tonijn een beetje te verdelen met de beroepsmatige vissers.

 

De kapitein snijdt graag een stuk tonijn voor u af waar u in uw appartement van alles mee kunt bereiden. Genieten geblazen !

 

Dat is natuurlijk een goede zaak. Er vindt regelmatig politiecontrole plaats in de haven door agenten in burger die kijken of alles wel volgens de wet gaat. Op onze vistrips volgden de beroepsvissers de radio van de 'Reeltime' en als die weer bovenop de vis was aangeland waren er zo drie boten van beroepsvissers in ons kielzog. 

 

Dat zegt natuurlijk wel wat. Als je wilt krijg je als visser zoveel tonijn mee als je wilt en de rest is aan de schipper wat hij ermee doet... Wij hebben drie dagen op diverse manieren van deze heerlijkheid gegeten. 

 

Visgroeten van Lucky Luc en Yvonne Mom

 

Kijk hier voor deel 1

 

Voor info en boekingen : 

 

Boot : de Reeltime: 

www.escapeforreelfishing.com    

Ook via facebook:  reeltimegrancanaria

 

Boot: de Cavalier:

www.bluemarlin3.nl