TotalFishing

Weerspiegeling op het water (deel 8)

Handhaven

Door Johan Caneel

We kennen ondertussen heel wat regels in deze maatschappij. Regels zijn van alle tijden en het handhaven ervan ook. Maar weten onze handhavers zelf nog wel waar het over gaat? Wat wordt er beoogd met de regels die wij geacht worden te kennen. Welk doel dienen zij?

Ik ben op dit onderwerp gekomen op grond van enkele persoonlijke ervaringen. Enerzijds heb ik ook in moeten zien dat er dikwijls goede redenen zijn voor de invoering. Anderzijds hebben we ook te maken met onbegrijpelijke regels en onbegrijpelijke ambtenaren.

Maar het handhaven is een thema op zich. Het houdt doorgaans in dat er geen gesprek meer mogelijk is. Dus geen toelichting om iets van te leren, in de zin van: anders kan er zus of zo gebeuren en ter voorkoming daarvan…

Ik baseer deze weerspiegelingen op enkele persoonlijke ervaringen. Bijvoorbeeld op de acceptgiro die ik samen met twee bellyboat-collega’s in ontvangst mocht nemen. Wij waren heerlijk aan het vissen toen zo’n kanjer van een ribboot naar ons toe kwam varen. Wij vertrouwden er volkomen op dat onze papieren in orde waren. Echter…de mannen met de indrukwekkende aantallen PK’s, wisten het veel beter!

Indrukwekkende pk's voeren deze mannen. Hier ging het overigens niet om het vissen, maar om een menselijk lichaam dat we in het water vonden.

De heren agenten lieten ons weten dat we blijkbaar “liever visten dan lazen". Ze doelden op de regel dat er op dit water vanaf de kant alleen op de aangewezen plaatsen gevist mocht worden. Even doordenken dus… De onderbouwing van onze fanatieke dienders was, zoals later bleek, dat er alleen op bepaalde stukken water gevist mocht worden en dat wij door ons op het water te bevinden die plaatsen ten onrechte bevisten.

Ik heb me voortdurend afgevraagd waar deze mannen mee bezig waren, maar ze waren onvermurwbaar! Ik heb toen laten weten dat ik iets ging zeggen dat niet mocht, maar dat ik het niet voor me kon houden: “Ga toch boeven vangen.”

Enfin, wij kregen acceptgiro’s toegestuurd. Ondertussen waren zowel de betreffende federatie als Sportvisserij Nederland ingeschakeld. Ondanks het feit dat zij de verbalisanten lieten weten, dat ze het geschrevene verkeerd interpreteerden, kwam er geen beweging. Alleen degene die de kar trok, wist zijn acceptgiro vernietigd.

Omdat je tegenwoordig geen bezwaar meer kunt maken, heb ik ten einde raad het Justitieel Incassobureau gebeld. Daarbij heb ik aangegeven dat het toch idioot zou zijn hier een rechtszaak van te maken! Ik wilde het absoluut voor laten komen, want dat onze dienders niet 'begrijpend' kunnen dan wel willen lezen, maar uitsluitend hun eigen interpretatie willen handhaven, gaat mij veel te ver.

Ik kreeg het advies om de KLPD te bellen en hen de zaak voor te leggen. Daar werd mij geadviseerd een brief te sturen. Aan de verbalisant was het om te beslissen of de acceptgiro werd gehandhaafd of terug gedraaid. Ik heb geschreven, maar kreeg geen enkele reactie.

Dus plan B in werking gezet. De betreffende agent een persoonlijke mail gestuurd en aangegeven dat mijn brief het wellicht aan zijn aandacht was ontsnapt of hem niet had bereikt. Dus voor de zekerheid nog maar een keer via de mail.

Vervolgens weer niets gehoord ! Totdat het Justitieel Incasso Bureau me liet weten de brief te hebben ontvangen en te hebben toegevoegd aan het dossier. Inmiddels zijn we een paar jaar verder en heb ik nooit meer iets vernomen. Geen excuses en geen seponering! Wat is er hier nu gehandhaafd?

Ze lijken altijd druk te zijn en dus hopen we dat ze even inhouden om de visboten niet op hun golven te laten stuiteren.

Een ander akkefietje betrof het bezoek van een zogenaamde BOA. Terwijl ik in mijn eentje de boot in gereedheid bracht, stapte de man uit zijn dienstauto en kwam naar me toe. Hij wilde mijn vispas zien! Ik vroeg hem waarom dan wel, omdat ik helemaal niet aan het vissen was. Ja, maar dat ging ik toch doen, was zijn redenering.

Bovendien merkte hij op dat ik wel veel hengels had! En blijkbaar is zoiets verdacht! Tja, als je niet weet wat het vissen op roofvis vanuit de boot inhoudt, kan je wel eens tot de conclusie komen dat je handhavend op moet gaan treden. Maar wat handhaaf je dan in godsnaam?

Hij vertelde me dat als ik mijn vispas niet liet zien, hij me ter plaatse (?) alsnog zou controleren. Ik liet hem, om van het gezeur af te zijn, mijn map met zes vispassen zien. Hij op zoek! Oh ja, die van 'Onder Ons in Tiel' zat er bij en dus was het goed!

Ik vroeg hem of hij dan wist waar ik ging vissen? Nee dat wist hij niet! Ik vertelde de man over het zogenaamde handhaven en het feit dat je niet eens bezwaar kon maken. Dit was volgens deze diender niet juist! Maar goed, het gezeur zat er op en ik wilde wel graag het water op, weg van zo’n handhaver. Maar ik wordt er niet vrolijker op als dergelijke functionarissen er eigen interpretaties op na gaan houden of jou iets willen doen geloven dat gewoon onjuist is.

De ervaring leert dat de politie dikwijls dingen signaleert die er helemaal niet zijn. Zoals deze dame die achteraf op een foto verscheen. Niemand had haar gezien!

Als je dan nog een keer door een motoragent naar de kant wordt gehaald en een ander toppunt van handhaven ervaart, wordt het vertrouwen in een juiste besteding van ons belastinggeld en in de kundigheid van onze handhavers er zeker niet groter op. Integendeel!

We hoorden de man al spreken met het 'commandocentrum' over hetgeen hij moest controleren. Het aantal beaasde hengels en de vispas! Tegen de tijd dat de gehelmde motoragent ons via de basaltkeien had bereikt, hadden wij alles helemaal in orde gebracht!

Hij keek zijn ogen uit toen hij onze drijvende stek had bereikt. Wij hebben hem haarfijn uitgelegd wat wel en niet mag en natuurlijk laten zien hoe goed wij onze zaken voor elkaar hadden.

Toen hij helemaal gerust was gesteld, liet hij ons weten gedacht te hebben met stropers van doen te hebben. Met zoveel hengels in de boot kon dat eigenlijk niet anders! Daarna wilde hij wel graag weer naar zijn motor boven aan de dijk. Dus klom hij, helm op, moeizaam weer langs de basaltkeien naar zijn voertuig. Een echte handhaver dus!

Telkens weer zien we dat de betreffende functionarissen eigenlijk helemaal niet weten wat ze handhaven. Maar ja, als onze minister van justitie aan commissarissen, die aangeven dat de boetes niet meer in overeenstemming zijn met de overtreding, laat weten dat zij daar niet over gaan en dat ze hun opdrachten moeten uitvoeren, hebben we niets beters te verwachten.

Toppunt vond ik wel de twee agentes die een joch van negen jaar op de bon slingerden, omdat hij wel zijn vispas, maar niet het bijbehorende boekje kon tonen. Zijn twee vriendjes die helemaal niets hadden, gingen vrij uit! Waar zijn we in hemelsnaam mee bezig! Onwetende beambten op de maatschappij af sturen en iets laten handhaven waarvan ze absoluut geen notie hebben. Geen enkele affiniteit met de materie en zaken totaal anders interpreteren dan ze bedoeld zijn.

Als klap op de vuurpijl werd ik de afgelopen week naar de kant geroepen door een motoragent en twee andere functionarissen. De havenmeester had doorgekregen dat wij elektrisch visten! En dus was er een klein legertje opgetrommeld om deze stroperij direct aan te pakken.

Wij waren met stomheid geslagen……. Wat moet je hier nu mee? De heren zagen ook wel dat het hier helmaal niet aan de orde was. Maar het blijft een rare gedachte dat je voor stroper wordt aangezien, terwijl de eigen intentie totaal tegenovergesteld is.

Geen kip op het water, flink koud en dan aangesproken worden op te hard varen terwijl je ligt te lunchen? Foei Lambert, je moet je aan de regels houden! Blijkbaar hadden de mannen gezien hoe jij je naar de lunchafspraak spoedde.

Zelf deed ik een melding met foto bij de politie van een elektrisch vissende boot met twee mannen op een kanaal waar dit waarschijnlijk niet mocht, want ze verdwenen ogenblikkelijk toen ze mijn camera zagen. De politie deed het af met de mededeling dat een collega hier een beroepsvisser in herkende.

Blijkbaar is een beroepsvisser dus iemand met veel meer bevoegdheden dan een sportvisser. Klassenjustitie of is het makkelijker een sportvisser het leven zuur te maken.

Relativeren is overigens een aspect dat ook van toepassing is op de toezichthoudende instanties op het water. Want hoe het wenden of keren, er wordt gecontroleerd en daarmee krijgen slecht willenden het ook moeilijker. Wij sportvissers hebben er natuurlijk belang bij dat de misstanden worden aangepakt.

Spijtig is het echter dat de handhavers dermate slecht op de hoogte zijn dat ze goedwillenden aanhouden en zelfs verbaliseren voor zaken die niet kloppen. Een andere benadering zou ik wel op prijs stellen en dan vooral om ook even na te gaan wat voor vlees men in de kuip heeft.

Blijkbaar biedt deze maatschappij daarvoor steeds minder ruimte en zullen we moeten leren dergelijke handhavers op een zodanige manier tegemoet te treden dat ze terug keren op vervelende misstappen.