Weerspiegeling op het water (deel 1)

Door Johan Caneel

 

Het is een nieuwe uitdaging om af en toe iets te schrijven over visdagen en de gasten die bij me aan boord komen. Gewoon betreffende datgene wat tijdens het verblijf op het water gebeurt, in de zin van de weerspiegeling gerelateerd aan het vissen.

 

Om te beginnen een ontmoeting met een vader en zoon, waarvan de vader heel graag de kneepjes van een professional wil leren. Hij ziet mij dus als 'profi'.  Later verneem ik dat zijn zoon de selectie heeft gemaakt en zijn keus op mij heeft doen vallen.

 

Weerspiegeling door de sluiers heen.

 

Wanneer ik de eerste keer wordt gebeld klinkt het allemaal heel serieus en dus verwacht ik snel een boeking. Maar zoals vaker in ons leven, komen verwachtingen niet altijd uit. De tijd leert ons doorgaans wat de reden is. En zo ook in dit geval. Kort na ons gesprek per telefoon moest vader voor een ingreep naar het ziekenhuis en kwam de visdag in de wacht te staan.

 

In dit geval gold echter tevens dat 'wat in het vat zit niet verzuurt'. Veel later opnieuw telefoon en nu moest het er van komen. De 'profi' moest hen de kneepjes van het vak gaan leren. Zij visten en vaarden wel en ook al lange tijd, maar het vissen was niet naar voldoening en daar moest verandering in komen.

 

Tja, dan ben je ineens tot 'profi' gebombardeerd. Maar wat is nu eigenlijk een professionele visgids? Je kunt dit niet koppelen aan bepaalde opleidingen of vaardigheden. Het materiaal dat wordt ingezet is verschillend, evenals de toegepaste technieken. De tarieven die worden berekend kunnen flink uiteen lopen.  

 

De 'profi'.

 

De enige overeenkomst is mijns inziens dat visgidsen zich laten inhuren om geïnteresseerden tegen betaling mee nemen om, in mijn geval, één of meerdere dagen met de boot te gaan vissen op roofvis. Wat ik meebreng is jarenlange (levens)ervaring als visser op roofvis. Een tak van hengelsport die ik met veel plezier beoefen en werk dat bij me past: het begeleiden van mensen. Ik ben als visgids mijn eigen product en heb vertrouwen in wat ik weet en kan.  

 

Bij het gidsen gaat het mij om het bezorgen van een fijne dan wel leerzame visdag. Op een beurs werd mij eens gezegd dat ik geen doorsnee visgids ben. Oké dan. Vanzelf rijst dan de vraag wat een doorsnee visgids is, als die al bestaat. Laat mij vooral mezelf zijn en de gasten van dienst zijn die zich prettig bij mij voelen en waarvoor ik iets kan betekenen. Het feit dat ik geheel mezelf kan zijn, ervaar ik als pure rijkdom. Dit uitgangspunt is voor mij voldoende.

 

Ik hoop dan ook dat mijn gasten tijdens zo’n trip ook geheel zichzelf kunnen zijn. Dat is iedere keer weer anders en maakt het ook wel spannend. Zoiets als een wedstrijd die je al heel vaak hebt gestreden, maar waarvoor je je iedere keer opnieuw oplaadt. 

 

Op naar deze gedenkwaardige dag. Aangekomen bij de afgesproken trailerhelling, blijkt deze tijdelijk gesloten! Non de ……. Vader en zoon staan eveneens raar te kijken. Snel laat ik even de andere hellingen aan dit water de revue laten passeren en een keus wordt gemaakt. Daar gaan we dan, achter elkaar aan rijdend. 

 

Bij de andere helling wordt de boot snel te water gelaten, om niet nog meer tijd te verliezen. De boot is helemaal tiptop in orde gemaakt tijdens het gesloten seizoen en zal me naar verwachting niet teleurstellen in het gestelde vertrouwen. Wel dus……..  Tijdens het contact met de dealer (zondagochtend vroeg!) krijgt de buitenboord motor toch ineens de geest. 

 

Wat een start van het nieuwe seizoen zeg. Gelukkig loopt de motor daarna weer als een zonnetje. Vertrouwen dat het allemaal goed komt volstaat om de stemming er in te houden.

 

Op het water maken de mannen gebruik van mijn materiaal. Ze willen het allemaal weten en ervaren. We beginnen verticaal, wat voor vader nog niet meevalt. Volgens het 'makreelprincipe' maakt de shad gigantische sprongen in het water. Gaandeweg worden de bewegingen rustiger. De shad gaat zich normaal bewegen en vormt niet langer een kermisattractie. 

 

Boeiend is het om te ervaren dat de zoon eigenlijk al heel goed weet welke eisen je aan het materiaal moet stellen en hoe er mee te vissen. Vader geeft er blijk van er moeite mee te hebben dit van hem aan te nemen. Maar wat de 'profi' zegt is natuurlijk iets heel anders! Af en toe een knipoog aan de zoon volstaat.

 

Na geruime tijd weet de zoon achter elkaar twee snoekbaarzen verticaal te vangen. De eerste in zijn leven, wat een feest! Vader zegt dat hij zich inhoudt wat het vangen betreft, omdat de trip een cadeau voor de zoon is. Al snel blijkt dat dit een terugkerend argument is ……. De zoon pareert dergelijke argumenten vaardig. Vader en zoon hebben mijns inziens op dit gebied een bijzonder ritueel ontwikkeld.

 

Snoekbaars...feest!

 

Omdat het water niet stroomt en het verticaal vissen naar mijn idee te weinig respons oplevert, gaan we over op slepen. Overigens nadat ook al een aantrekkelijke oever was uitgeworpen. Verbaasd ziet vader hoe ik met een behoorlijke snelheid langs de oevers vaar. Achter de boot hobbelen kleine plugjes mee. Zo snel en zo klein, klopt dit wel? 

 

Jawel hoor, wacht maar af. We vangen en verliezen. Gelukkig weten de mannen om te gaan met de teleurstelling die hoort bij het lossen van een vis. Net als in het gewone leven dus. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben wat je hart begeert.

 

Er komen toch mooie vissen binnen en dat allemaal aan hengels die afgestemd zijn op de omstandigheden en de targets. Lijndiktes en onderlijnen worden nauwkeurig onder de loep genomen. Voor de lijn komt nog speciale aandacht als deze in de schroef van de buitenboordmotor belandt. De boot wordt met de elektromotor naar de oever gemanoeuvreerd.

 

Vanaf de oever snijden we lijn los en bevrijden de schroef van de ontstane handicap. Dit kon er ook nog wel bij! Toch blijft de stemming in de boot de hele dag opperbest en lossen we alles als een team op. Het is wel heel prettig wanneer die spirit aan boord is.

 

Kieuwgreep en fotopresenatie geoefend.

 

We worden in de gelegenheid gesteld de kieuwgreep te oefenen en de vissen te presenteren aan de fotograaf. De toepassing van het releaseprincipe vormt de vanzelfsprekende afronding van een vangst.

 

De omgeving wordt bijzonder gewaardeerd en het mooie weer legt er bovendien een heerlijk sausje overheen. In deze ambiance vangen we af en toe een mooie vis. Op het laatst kies ik ervoor dieper te gaan slepen en komt er een bak van een snoekbaars boven. Helemaal top vinden de mannen dit, want dit hebben ze niet eerder meegemaakt. En dat na al die jaren op het water. 

 

Ik zie op mezelf terug in mijn 'professionele' rol tijdens deze dag en de interactie op mijn gasten. Altijd verrassend en nooit hetzelfde. Het overbrengen van kennis en ervaring in combinatie met het overbruggen van hetgeen een generatiekloof kan veroorzaken. Een leeftijdsverschil van veertig jaar is natuurlijk niet niets. 

 

Mooi dat deze mannen samen het water op gaan en hun passie voor het vissen delen. Het brengt ze samen en levert digitale herinneringen op aan een hele mooie dag. In de volgende dagen ontvang ik dankbetuigingen die me het gevoel geven dat ik er toe deed en wanneer de toepaste ervaringen direct resultaat op leveren, geeft mij dat de kick van een 'profi'.

 

Tot ziens mannen!