Weerspiegeling 20: Dagelijks brood

Weerspiegeling op het water 20 

Dagelijks brood 

Door Johan Caneel 

Je blijft je verbazen over de eensgezindheid tussen de beroepsvisserij, de politiek en de betreffende instanties. Het lijkt op een huwelijk dat eeuwig moet duren, omdat ze niet zonder elkaar kunnen. De beroepsvissers, die qua vergunningen afhankelijk zijn de instanties en omgekeerd, inclusief Staatsbosbeheer. De politiek is natuurlijk ook een relevante factor. Vooral de Christelijke hoek ziet het belang van het Dagelijks Brood. Helaas is echter niets voor eeuwig.

De dood als dagelijks brood kan niet eindeloos doorgaan!

Laten we wel zijn, de ellende voor de beroepsvisserij is mede te wijten aan de politiek en de belangen die gehecht werd aan de handel en de scheepvaart. En telkens weer zien we dat we door schade en schande wijs moeten worden. Wanneer het kalf verdronken is dempt men de put. Of misschien nog wel erger: als alle vis zo goed als weggevist is, houdt het beroep de hand op in Den Haag. Althans zo ging het wel met het IJsselmeer.

Hardleers dus die beroepsvisser, onder en boven de wet!

Wanneer je je verdiept in de historie van de Nederlandse rivieren, dan zie je dat reeds heel lang geleden rivieren werden omgeleid of afgesloten om er voor te zorgen dat er voldoende water zou blijven zijn voor de scheepvaart. Denk hierbij aan de afgedamde Maas. Maar ook de vele stuwen hadden ingrijpende gevolgen voor de vismigratie. Hierbij wogen de belangen van het transport en gerelateerde industrie blijkbaar zwaarder dan de belangen van de visserij.

De Afgedamde Maas. Waterwegen beheersbaar gemaakt, migratieroutes geblokkeerd.

Overigens was ook het gevolg van de overbevissing reeds merkbaar. De zalm werd steeds minder gevangen en de steur stierf uit. Met de vervuiling van het water ging de visstand nog verder achteruit. Bovendien maakten de gemotoriseerde boten de intensivering van de beroepsvisserij mogelijk. Het resultaat, een alsmaar afnemende visstand.

Figuur 3 Was uitgestorven. Maakt de nieuwe uitzetting enige kans bij beroepsvissers?

Ondertussen nam de sportvisserij steeds meer toe en ook het catch & release principe werd veelvuldiger toegepast. Het aantal hengelsportzaken, groothandels en producenten steeg en daarmee het aantal mensen dat beroepsmatig afhankelijk werd van de hengelsport. Een ontwikkeling die talloze mensen is ontgaan en politiek nauwelijks wordt onderkend.

Het grote publiek, lees ook politiek, heeft geen idee van de omvang.

Helaas horen we nu voortdurend hoe slecht de visstand er op vele wateren er voor staat. En daarmee staan zowel de beroepsvisserij als de sportvisserij onder druk. Van het IJsselmeer weten we welke desastreuze gevolgen de intensieve beroepsvisserij heeft gehad: een leeg IJsselmeer! Maar ook andere locaties waar vroeger volop werd gevangen, zijn slachtoffer geworden van overbevissing en andere invloeden. Waar ooit vele wedstrijden werden gevist vanwege de goede mogelijkheden, is men gestopt of naar elders uitgeweken. Er is niets meer te vangen!

Geen doorkomen aan!

Maar we kunnen natuurlijk evenmin voorbij gaan aan de veranderingen in de biotoop. Het water dat n.a.v. Europese richtlijnen steeds helderder moet worden, derhalve minder voedingsstoffen bevat en invloed heeft op de plantengroei en daarmee op de visstand. Maar ook de explosie van grondels en kreeften hebben effecten die moeilijk zijn in te schatten. Tel daarbij de roofblei en groei van de populatie meervallen op en we zien een geheel ander samenstelling.

Een invasie van kreeften.

Vergelijk het maar met de migratiestromen die wij mensen thans ondervinden en waar allerlei aspecten een rol in spelen, zoals godsdiensten, werkgelegenheid, huisvesting, etc. Het zal waarschijnlijk nog lang duren voordat het wat overzichtelijker wordt en de balans weer enigszins is hersteld. Maar wanneer velen zich niet meer zeker weten van hun “dagelijks brood”, lopen de spanningen snel op.

De spanningen lopen snel op.

Zo ook in de visserijwereld. Ondanks het feit dat de hoeveelheid vis blijft afnemen, weet de lobby van de beroepsvisserij de politiek nog steeds voor zich te winnen. Ook godsdienst speelt hierbij een rol, ja ook hier! Een bevriende vismaat vervoerde als taxichauffeur mensen uit de wereld van de beroepsvisserij die het standpunt huldigden dat het hen door de Heer was geschonken! Zij stonden geheel in hun recht om hun deel aan het water te onttrekken. Hoor de Urker visvrouw, die m.b.t. het Lauwersmeer het standpunt huldigde dat zij er van moeten leven……………

Er van moeten leven ..........

Dan denk ik hoezo moet?? Met mij hebben talloze Nederlanders ten gevolge van reorganisaties, fusies en sluitingen van bedrijven hun werk verloren. Zelf stond ik soms aan de kant van degenen die de reorganisatie doorvoerden en soms aan de andere kant, zodat je zonder werk kwam te zitten. Weg “dagelijks brood”!

Het is nu eenmaal een feit dat alles vergankelijk is en wat mij betreft ook de beroepsvisserij. Temeer daar een ander grote groep hier onder lijdt: de sportvisserij. Het is toch te gek dat we de vangsten steeds maar terug zien lopen en dat het beroep zonder enig probleem telkens nieuwe vergunningen krijgt, ongelimiteerd!

Ongelimiteerd, alsof het niet op kan.........

Buitenlandse gasten laten weten dat ze afzien van hun jaarlijkse trip naar Nederland, omdat de vangsten steeds maar terug lopen. De sportvisserij trekt voortdurend aan de bel en Sportvisserij Nederland, spant samen met de betreffende federaties proces na proces aan en vangt helaas te veel bot. Rechters toetsen aan zaken die niet relevant zijn voor het behoud van een goede visstand. Daar hebben we dus mee te maken. Beslissers zonder enige notie!

Een oordeel vellen zonder enige notie!

En allemaal gaan ze eindeloos door met het incasseren van het “dagelijks brood”. En de sportvisserij, die van nog veel groter economisch - en duurzaam belang is, wordt niet gehoord. Wel het beroep, die bij iedere concessie die ze moeten doen wel weer een truc bedenkt om door te kunnen gaan. Doorgaan met de roofbouw en het overtreden van de regels waaraan ze zich wel moeten houden.

Regels en procedures bepalen de rechtsgang.

In dit verband is een artikel in de Volkskrant van 4 mei 2017 opmerkelijk te noemen. De titel luidt: “Nederlands rechtssysteem is vastgeroest”. Rechtszaken bieden vaak geen oplossingen, maar verergeren soms juist het conflict!

Tot volgende conclusies komt een onafhankelijk internationaal onderzoeksinstituut. “Rechtszaken hebben te strakke, verouderde regels van soms al honderd jaar oud. De basismethode van claim en tegenclaim, van eisen en verdedigen werkt polariserend. Hierdoor verliezen mensen het vertrouwen in de rechtstaat. Betrokkenen voelen zich vaak niet gehoord en daardoor onrechtvaardig behandeld.”

Dit zijn enkele citaten uit het artikel. Dit raakt mijns inziens ook aan de uitspraken in rechtszaken die door de hengelsport tegen het beroep en instanties zijn aangespannen. Het gaat blijkbaar niet om oplossingen, maar om het strikt toepassen van regels en procedures. Het gezonde verstand lijkt te worden uitgeschakeld en de sportvissers ervaren steeds meer aversie tegen het beroep.

Steeds meer aversie tegen het beroep .

Hopelijk keert het tij nog tijdig, opdat de potentie die de sportvisserij dit land te bieden heeft, volledig tot zijn recht komt. Dit verlangt wel een verantwoord optreden van de sportvissers en alle betrokken partijen.

En dit gaat ver, heel ver: de overnachtingen en het verblijf, het leveren van materialen, het verkopen en onderhouden van boten, het beheer van oevers en dergelijke, de bescherming van natuurgebieden, enz., enz..

Is er nog een uitweg?

En degenen die niet hun dagelijks brood met hun hobby verdienen, verdienen het toch minstens om zich te kunnen ontspannen en energie op te doen voor datgene waarmee zij hun “dagelijks brood” verdienen! Verbonden met de natuur en genietend van de gerelateerde sociale contacten.

In samenhang dus en niet voor het in stand houden van een stuk nostalgie dat geen bestaansrecht meer heeft. Waar over enige tijd geen droog brood meer mee kan worden verdiend en de sportvisserij in zijn val mee zal sleuren.

Na die laatste zalmen een hengelsportwinkeltje erbij ........

Om te eindigen met het dagelijks brood kom ik terecht bij de tien geboden. Gerelateerd aan de uitspraken van een beroepsvisser die het godsdienstig aspect van toepassing laat zijn op de rechtmatigheid van zijn activiteiten. Dan lees ik ook dat je niet zult stelen en bedriegen. Verder zul je geen andermans goed begeren. Wanneer wij sportvissers kritiek hebben op het beroep, staat het ons wel zo netjes deze moraal ook op onszelf van toepassing te laten zijn.

Hoe lang duurt het nog voordat dit kruis wordt gezet?

Omgekeerd lijkt het dus niet zo, gesterkt door gerechtelijke roestverschijnselen, gaat het beroep onverdroten voort om het bedrijfsresultaat positief uit te laten komen ten koste van de visbestanden. Bestanden waar de sportvissers in de huidige positie en gelet op het duurzame en economisch belang, ondertussen meer rechten zouden moeten ontlenen dan een uitstervend beroep.