Weerspiegeling 18: Van stek naar stek

Weerspiegeling op het water 18 

Van stek naar stek 

Door Johan Caneel 

Ken je dat, van de ene stek naar de andere? Of wel van de ene plek naar de andere plek omdat je daar moet zijn? Wanneer je gaat vissen denk je van te voren na over de beste opties. Je zet denkbare invloeden op een rij en daar waar de verwachtingen het hoogst zijn, daar ga je naar toe.

Je zoekt een stek en installeert je, of je gaat struinen. Struinen langs de oever, je voert zo hier en daar en kijkt wat er gebeurt. Vervolgens vis je de aangelegde voerstekken af. Of als je in de bevoorrechte positie verkeert, ga je met een boot, zo’n varende stek. Met de boot kun je heerlijk vrij bewegen, nauwelijks obstakels of belemmeringen.

Daar waar de verwachtingen het hoogst zijn .........

Zo ongeveer kijk ik naar een visdag. Ondertussen ben ik er wel achter dat mijn kijk niet die van een ander hoeft te zijn. Voor een vaste vismaat is het natuurlijk wel fijn als je op één lijn zit. Dat het niet bij ieder gelijk is, is me vaker gebleken, wanneer bijvoorbeeld de waypoints op de gps de stekken bepalen.

Niet de regenboog, maar de waypoints zijn bepalend.

Vanaf de trailerhelling wordt koers gezet naar nabijgelegen waypoints. Even wordt er intensief gevist en wanneer er niemand thuis blijkt te zijn, scheuren we naar de volgende stek. Zodra er respons komt en duidelijk wordt op welke diepte de vis zich bevindt, worden de keuzes van de waypoints bijgesteld. We wippen van de ene naar de andere stek, in de hoop zoveel mogelijk vis te vangen.

Wanneer ik dit meemaak, gaat er deel van mijn plezier verloren. Het vissen op zich verschuift naar de achtergrond en dat vind ik jammer. Ik realiseer me dat ik het juist heerlijk vind om gewoon langere trajecten af te vissen in plaats van alsmaar te verkassen.

Gewoon onderweg zijn en zien wat er gebeurt. Dikwijls zitten hier leuke verrassingen bij en leer je steeds weer nieuwe mogelijkheden kennen. De omgeving biedt mij doorgaans ook veel voldoening en maakt het plaatje compleet.

Als er niemand thuis lijkt te zijn, toch maar even gaan kijken dus!

Ik beweeg op het water en verbindt me middels de dieptemeter met het landschap onder water. Middels de lijn probeer ik contact te leggen met de bewoners. Boven water let ik behalve op de andere vaartuigen dus ook op het landschap, met daarboven de luchten, die veelal dynamisch zijn. Zon, wind, water en regen, alle elementen die ons dagelijks leven ook kenmerken.

Terugdenkend aan de tijd van het jonge gezin en een drukke baan, leefde ik ook ongeveer van stek naar stek. De boordevolle agenda en alles strak inplannen om tijdig op de afspraak te zijn en het liefst goed voorbereid. Je verplaatste je constant van locatie naar locatie, van activiteit naar activiteit, zonder bewust onderweg te zijn. In gedachten bij hetgeen voor of juist achter je lag.

Bewust onderweg zijn, jezelf af en toe spiegelen .........

Juist dat laatste, bewust onderweg zijn, maakt het leven echt de moeite waard, weet ik inmiddels. Eerst dan kun je nieuwe dingen ervaren en nieuwe inzichten verwerven. Dit betekent ook lezen over nieuwe ontwikkelingen en aspecten waar je nooit eerder aan bent toegekomen. Zo kom je er ook steeds weer achter hoe weinig je eigenlijk weet. Jezelf spiegelen is daarbij dikwijls confronterend, maar ook heilzaam.

Het geeft steeds meer voldoening om te blijven ontdekken en daar ook tijd voor te nemen. Een levensweg, die de moeite waard is om helemaal te leren kennen. Dus niet alleen van A naar B naar C, maar een reis maken waarbij de omgeving ook bewust wordt ervaren, zodat een compleet beeld ontstaat.

En vooral niet te vergeten, al die verschillende mensen die je ontmoet, met ieder zijn eigen eigenaardigheden. Dit zegt feitelijk ook dat we allemaal anders mogen zijn en vooral niet perfect. Hoe heerlijk is dat.

Je ontdekt iedere keer weer nieuwe dingen.

Ook al ben je dan meerdere keren op dezelfde locatie; je ontdekt, mede gerelateerd aan het seizoen, iedere keren weer nieuwe dingen of je let heel bewust op de aan- of afwezigheid van bepaalde dieren of vogels. Je ziet hoe de beroepsvaart manoeuvreert en gaat hier beter op anticiperen. Je neemt het water helemaal waar en onderzoekt of jouw veronderstellingen, van hetgeen zich onder water afspeelt, kloppen.

Je ziet telkens meer overeenkomsten en leert het water steeds beter lezen. Dit geldt hetzelfde voor welke activiteit in het leven ook. Onbewust hoppen van locatie naar locatie geeft doorgaans veel stress, omdat men veel onderweg is en in gedachten al ter plaatste is of erger nog, men kan in de stress zitten over hetgeen moet worden gerealiseerd of bereikt.

Er blijft heel veel over dat de moeite waard is.

Heerlijk toch, dat vissen om het vissen. Een dag thuiskomen met mooie foto’s of andere belevenissen dan normaal, maakt een dag vissen voor mij zeker de moeite waard. Zeker met gasten doe ik mijn uiterste best om vis aan de schubben te komen. Maar als blijkt dat ze er niet zijn of absoluut de medewerking weigeren, dan resteert al dat andere. En als de weergoden ons bovendien goed gezind blijven, blijft er heel veel over.

Als het even kan, dus niet meer van A naar B naar C, maar tijdens die levensweg zoveel mogelijk meepakken, in het volle bewustzijn. Wel zo ontspannend als wanneer je bijvoorbeeld 40 waypoints / hotspots bezoekt en slechts enkele een vis opleveren. Anderzijds realiseer ik me dus dat niet ieder mens gelijk is en dat het vangen voor een ander voorwaarde kan zijn om een dag te doen slagen.

Zonder waypoint, maar met doorzettingsvermogen een geweldige herinnering voor de gasten.

Ik reken me rijk en gelukkig dat het daar voor mij niet van af hangt. En de vissen die gevangen worden leveren me heel veel plezier en wanneer de gasten ze vangen nog meer.